Morgunblaðið - 12.06.2003, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. JÚNÍ 2003 35
✝ Páll Ólafssonfæddist í
Reykjavík 4. apríl
1940. Hann lést á
St. Jósefsspítala í
Hafnarfirði mið-
vikudaginn 28. maí
síðastliðinn. Páll
var sonur hjónanna
Ólafs Pálssonar bif-
reiðarstjóra og síð-
ar verkstjóra, f. á
Ánastöðum í Hjalta-
staðaþinghá 19. des-
ember 1909, d. í
Reykjavík 11. júní
1988, og Þóru Stefánsdóttur hús-
freyju, f. á Krossi á Berufjarð-
arströnd 21. ágúst 1913, d. í
Reykjavík 12. júlí 1990. Alsystkin
Páls eru Dóra Bryndís, f. 24.
Eiginkona Páls er Guðrún
Jónsdóttir framhaldsskólakenn-
ari í Hafnarfirði, f. 21. maí 1943.
Hún er dóttir hjónanna sr Jóns
Ólafssonar prófasts í Holti í Ön-
undarfirði og Elísabetar Einars-
dóttur húsfreyju. Börn Guðrúnar
eru Þorsteinn Hjaltason, f. 10.
maí 1967, og Sigurlaug Hjalta-
dóttir, f. 2. maí 1976.
Páll hóf nám í Alþýðuprent-
smiðjunni hf. í september 1960
og tók sveinspróf í prentun í jan-
úar 1965, í offsetprentun 1982 og
hann fékk meistararéttindi 1991.
Páll starfaði í Alþýðuprentsmiðj-
unni til 1972, síðan um tíma í Sa-
arbrücken í Þýskalandi, í Prent-
smiðju Árna Valdemarssonar til
1982, í Steindórsprenti til 1992
og eftir sameiningu þessara
smiðja í Prentsmiðjunni Guten-
berg, þar sem hann starfaði til
æviloka.
Útför Páls verður gerð frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
febrúar 1935, d. 27.
maí 1942, og Stefán,
f. 16. júní 1945,
kvæntur Báru Björk
Lárusdóttur, þau
eiga þrjú börn. Hálf-
systir þeirra er Svava
Júlíusdóttir, f. 26.
nóvember 1930, gift
Gunnari Einarssyni,
þau eiga átta börn.
Páll kvæntist
Hrafnhildi Hansdótt-
ur gjaldkera, þau
slitu samvistir. Hann
kvæntist Hjördísi
Torfadóttur hjúkrunarfræðingi,
þau slitu samvistir. Dætur henn-
ar eru Gunnhildur Jónasdóttir og
Anna Karen og Fanney Sigríður
Friðfinnsdætur.
Okkur langar til að minnast Páls,
eiginmanns móður minnar og
tengdamóður, í nokkrum orðum. Við
kynntumst Páli fyrst að ráði þegar
hann og Guðrún komu í heimsókn til
okkar til Berlínar. Við vorum mjög
spennt að kynnast loks betur mann-
inum sem hafði komið inn í líf Guð-
rúnar töluvert fyrr. Þessi heimsókn
varð upphafið að vináttu sem átti eft-
ir að styrkjast æ síðan. Páll var
skemmtilegur félagi; hann hafði mik-
ið jafnaðargeð, var jákvæður og
hress og það var ávallt gott að vera í
návist hans. Alltaf var hann til í að
gantast og í Berlín hófst stríðnin á
kaffidrykkju hans, þó að við sjálf
værum honum engin fyrirmynd í
þeim efnum.
Það var ávallt tilhlökkunarefni að
koma á nýja heimilið þeirra Páls og
Guðrúnar á Vallarbrautinni og þaðan
eigum við aðeins minningar um góð-
ar samverustundir. Þar var spjallað
um heima og geima og oft hlegið. Páll
sýndi okkur ávallt áhuga og hlýju, og
hann tók virkilegan þátt í lífi okkar. Í
stærri hópi var hann frekar orðfár og
lítið fyrir að trana fram sínum skoð-
unum. Hann hugsaði hins vegar sitt
og hitti oftast naglann á höfuðið í
dómum sínum um menn og málefni.
Þegar nú litið er til baka á liðnar
samverustundir með Páli verður
manni ljóst að minningarnar um
hann eru allar góðar og lýsir það hon-
um best.
Mannkostir Páls sáust ekki síst í
því hve Guðrún var hamingjusöm
með honum og sem áhorfanda fannst
manni að þessar manneskjur hefðu
þekkst óralengi. Það fór ekki fram
hjá neinum hvað þau gáfu hvort öðru.
Því er missirinn mikill.
Við erum þakklát fyrir að hafa átt
samleið með Páli, þótt okkur finnist
hún hafa verið of stutt.
Við vottum aðstandendum okkar
dýpstu samúð. Elsku mamma og
kæri Stefán, við biðjum Guð að
styrkja ykkur í sorginni.
Þorsteinn og Sara.
Kynni mín af Páli hófust fyrir
nokkrum árum. „Mamma, það er ein-
hver Páll að hringja í þig!“ Mig minn-
ir að ég hafi ekki verið par hrifin, að
einhver karlmaður væri á höttunum
eftir henni mömmu, þótt ég mætti nú
heita fullorðin kona. Þau höfðu hist
skömmu áður en tóku sinn tíma, enda
bæði að jafna sig á atburðum fortíð-
ar. Ég hitti svo þennan Pál stuttu síð-
ar. Það var úti á götu, við mamma
vorum á röltinu í bænum. Hún var
hikandi. Ég hvatti hana til að slá bara
til og hitta hann. Verða menn ekki að
taka áhættu í lífinu? Þannig gerast
hlutirnir, og þannig hófst samband
mömmu og Páls.
Það tók mig svolítinn tíma að
kynnast Páli, hann var rólegur og
hlédrægur, en eftir því sem tíminn
leið sá ég hversu hlýr og vandaður
maður hann var. Og hann gerði
mömmu hamingjusama á ný. Ham-
ingjusamari en ég hafði lengi séð
hana.
Það var erfitt að frétta af því að
Páll hefði greinst með krabbamein í
nóvember. En meðferðin virtist vera
að vinna á meininu og ég hélt út til
Svíþjóðar til náms í febrúar nokkuð
bjartsýn á batahorfur. Daginn sem
Páll dó var ég einmitt að hugsa í lyft-
unni upp í herbergið mitt, hvað það
yrði gaman þegar ég kæmi heim í
sumar, að kíkja með mömmu og Páli í
heimsókn til Báru og Stefáns, bróður
Páls. En þegar ég sá að mamma hafði
hringt vissi ég að eitthvað var að. Og
ég fékk fréttirnar af láti Páls.
Lífið er óréttlátt, stundum. Þau
mamma og Páll voru nýbúin að koma
sér saman fyrir í fallegri íbúð. Af
hverju var hann hrifinn burt þegar líf
þeirra var orðið svo bjart og
skemmtilegt? Því svarar víst enginn.
Ég vildi samt óska að ég hefði getað
átt fleiri stundir með þeim saman,
faðmað Pál og sagt honum hvað mér
þætti vænt um hann. En ég vona að
hann hafi vitað það.
Það er erfitt að sjá á bak góðum
vini. En minningin lifir.
Sigurlaug Hjaltadóttir.
Það var sól og fallegt veður daginn
sem þú kvaddir, elsku vinur.
Þau eru miskunnarlaus, máttar-
völdin, þegar þau taka til sinna ráða
og hrifsa þá til sín sem okkur eru svo
kærir, en við ráðum víst ekki okkar
næturstað.
Mig skortir orð til að tjá mig um
hve vænt mér þótti um þig, elsku
Palli. Það var fyrir rúmum 37 árum
sem við hittumst fyrst og þá var mað-
ur svolítið feiminn en það tók fljótt af
og síðan varstu bara eins og enn einn
bróðirinn. Við hittumst sem sagt
fyrst stuttu eftir að við Stefán kynnt-
umst. Við fórum fjögur saman í Nýja
bíó og sáum Grikkjann Zorba. Síðan
höfum við verið í sömu fjölskyldu.
Þegar ég rifja það upp þá þurftir þú
yfirleitt ekki að segja margt, ég fann
það á mér hvernig þér leið, bæði í
gleði og sorg.
Það var stundum grínast með að
það væri svo auðvelt fyrir ykkur
bræður að halda ættarmót, það væri
nóg að þú kæmir í heimsókn.
Þær voru ófáar stundirnar sem
þessi litla (á minn mælikvarða) fjöl-
skylda átti saman en þær hefðu mátt
vera svo miklu, miklu fleiri. Þú varst
börnunum mínum líka svo undur góð-
ur frændi og ekki lást þú á liði þínu
þegar eitthvað bjátaði á hjá okkur
bróður þínum.
Það voru fimm falleg og góð ár sem
þið Guðrún áttuð saman, þó að ég og
öll hin hefðum kosið að þau hefðu
fengið að vera mörgum sinnum fimm
ár. Það var svo margt sem þið höfðuð
gert saman en líka svo margt sem þið
áttuð eftir að gera. Ferðir um landið
gáfu ykkur mikið og það gladdi mitt
litla hjarta hvað þér þóttu Vestfirð-
irnir fallegir.
Þar sem ég veit að þú varst lítið fyr-
ir hól þá læt ég hér staðar numið og
kveð þig elsku vinur með vísum, Vem
kan segla förutan vind... sem ég raula
oft, en þá á útlensku eins og börnin
segja.
Hver getur siglt, þó að blási ei byr,
bát sínum róið án ára?
Hver getur kvatt sinn kærasta vin,
kvatt hann án sárustu tára?
Ég get siglt, þó að blási ei byr,
bát mínum róið án ára.
En ekki kvatt minn kærasta vin,
kvatt hann án sárustu tára.
(Þýð. Hulda Runólfsdóttir frá Hlíð.)
Við sjáumst þótt síðar verði.
Bára.
Hann Palli frændi er dáinn. Ekki
hafði mig grunað að þetta yrði svona
stuttur tími sem við ættum saman.
Það eru margar minningarnar sem
skjóta upp kollinum þegar ég hugsa
til baka um tímann okkar, en ofarlega
í huganum er stundin sem við áttum á
afmælisdaginn þinn síðastliðinn, þá
sátum við þrjú heima hjá ykkur Guð-
rúnu, þ.e. ég, Guðrún og þú, og vorum
að tala um ömmu og afa og þá sér-
staklega utanlandsferðirnar hjá
ömmu og hvernig þetta var með sjúk-
dóminn hjá afa. En við hlógum líka
mikið og gerðum grín og það var
virkilega gaman að rifja þetta svona
upp og einnig að geta sagt Guðrúnu
þetta. Einnig koma minningarnar um
jólahlaðborðið í Perlunni og þegar við
komum þér á óvart á Lækjarbrekku á
sextugsafmælinu þínu, en þá biðum
við eftir þér inni í herbergi á Lækjar-
brekku þegar þið komuð og þú áttir
sko ekki von á þessu.
Eins og ég man frá minni barn-
æsku þá var alltaf mikil gleði í kring-
um Palla og það var alveg sama hvað
var, allt var hægt að spyrja um, ef þú
vissir ekki svarið þá var það bara
rætt. Við vorum mjög náin öll fjöl-
skyldan og þú varst nú enginn venju-
legur frændi, svona eiginlega frændi,
afi, bróðir og vinur allt í einum pakka.
Við systkinin höfum alltaf haft þig í
miklu uppáhaldi og mikill samgangur
verið og þú varst guðfaðir minn og
Habbipalli, bangsinn minn, hefur
fylgt mér allar mínar ferðir hvort sem
það er innanlands eða utan, en hann
fékk ég frá ykkur þegar ég fæddist.
Ég vil þakka þér fyrir þær stundir
sem við áttum saman og sendi allan
minn styrk til hennar Guðrúnar sem
hefur reynst mér svo vel.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pétursson.)
Ástar- og saknaðarkveðjur, þín
Daníela Jóna.
Kveðja frá prentsmiðjunni
Gutenberg
Fallinn er frá einn af samstarfs-
mönnum okkar til margra ára eftir
skamma en harða veikindabaráttu.
Með fáum orðum viljum við minnast
þessa góða drengs.
Kynni okkar Páls hófust þegar
hann hóf störf í Gutenberg í júnímán-
uði árið 1992. Páll var myndarlegur
maður, einstakt ljúfmenni, léttur í
lund, orðvar og traustur.
Páll var alla tíð mikill vinnumaður,
mætti allra manna fyrstur á morgn-
ana, var drjúgur verkmaður, vand-
virkur og góður prentari. Í hraða nú-
tímans þarf að sinna viðskiptavinum
fyrirtækis á ólíklegustu tímum sólar-
hrings. Það var alltaf hægt að leita til
Páls þegar vinna þurfti á óhefðbundn-
um tímum. Að segja nei var það orð
sem Páll þekkti ekki. Þegar Páll fékk
þann úrskurð að hann gengi með ill-
vígan sjúkdóm tók hann þeim úr-
skurði af yfirvegun, var bjartsýnn á
bata, vann meðan stætt var og lét
hvergi bugast.
Að lokum sendum við eiginkonunni
Guðrúnu ásamt öðrum aðstandendum
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Guðmundur Kristjánsson.
PÁLL
ÓLAFSSON
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
Lundi V/Nýbýlaveg
564 4566 • www.solsteinar.is
Föðursystir okkar,
KRISTÍN SÖLVADÓTTIR,
Skógargötu 8,
Sauðárkróki,
sem lést 31. maí síðastliðinn, verður jarðsung-
in frá Sauðárkrókskirkju föstudaginn 13. júní
kl. 14.00.
Kristín Albertsdóttir,
Stefanía Jónasdóttir,
Sölvi Jónasson,
Kristján Jónasson,
Jóhanna Jónasdóttir,
Kristín Jónasdóttir,
Sigurlaug Sveinsdóttir,
Herdís Sveinsdóttir,
Sölvi Sveinsson.
Systir mín,
ÞÓRUNN JÓNSDÓTTIR
frá Lækjarbotnum,
Nestúni 15,
Hellu,
sem lést sunnudaginn 1. júní, verður jarðsung-
in frá Skarðskirkju laugardaginn 14. júní
kl. 14.00.
Brynjólfur Jónsson
og aðrir aðstandendur.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
ILSE W. ÁRNASON,
Oddgeirshólum,
Hraungerðishreppi,
andaðist á Sjúkrahúsi Suðurlands þriðjudaginn
10. júní.
Guðmundur Árnason,
Angelika Guðmundsdóttir, Ásgeir Gunnarsson,
Árni O. Guðmundsson, Guðrún Guðmundsdóttir,
Steinþór Guðmundsson, Þuríður Einarsdóttir,
Magnús Guðmundsson
og fjölskyldur.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
INGVI GUNNAR EBENHARDSSON
fyrrv. skrifstofustjóri,
Árskógum 6, Reykjavík,
áður til heimilis
á Víðivöllum 18, Selfossi,
andaðist á líknardeild Landspítala, Landakoti,
þriðjudaginn 10. júní.
Guðrún Erla Ingvadóttir, Heiðar Pétur Guðjónsson,
Jónína Ingvadóttir, Jóhann Hjartarson,
Emma Guðrún Heiðarsdóttir,
Sæunn Sif Heiðarsdóttir,
Hjörtur Ingvi Jóhannsson,
Sigurlaug Guðrún Jóhannsdóttir.