Morgunblaðið - 13.06.2003, Blaðsíða 6

DAGLEGT LÍF
6 B FÖSTUDAGUR 13. JÚNÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Í VESTURBÆNUM leynastmargar gersemar og páfa-gaukarnir Mollí og Olli eru
sannarlega gullin hennar Gunnhild-
ar á Framnesveginum. Þessi litríki
fiðurfénaður er alsæll að viðra sig í
góða veðrinu úti í garði og það fer
ekkert framhjá hverfinu þegar þau
tvö þenja sig. Hljóðin skera í eyr-
un. Mollí og Olli eru miklar fé-
lagsverur og kalla sitt sérstaka
„hæ“ til þeirra sem voga sér að
ganga framhjá án þess að veita
þeim athygli. Gunnhildur segir þau
skötuhjú hafa mikla þörf fyrir fé-
lagsskap en þau eru nokkuð ólíkar
persónur. „Hún er miklu frekari en
hann og rífur miskunnarlaust af
honum matinn þar til hann fer að
gráta. Hann er ósköp lítill í sér og
vill allt fyrir hana gera og er
óþreytandi við að mata hana á góð-
gæti enda er hún miklu stærri og
feitari en hann. Þau eru reyndar
ennþá blessuð börn, hún er rétt að
verða fjögurra ára en hann verður
sex ára í október,“ segir Gunnhild-
ur sem vonast til að þau eignist
saman afkvæmi þegar þau verða
kynþroska um átta ára aldur.
„Þessi tegund af fuglum parar sig
fyrir lífstíð og þar sem þau hafa
ekki úr öðru að moða en hvort öðru
í makavali held ég að þetta hljóti að
ganga upp, enda hefur þeim komið
vel saman frá því þau hittust
fyrst.“
Tala, hlæja og dansa
Mollí og Olli eru svokallaðir
Macaw-fuglar af tegundinni Ara
Ararauna og koma frá norðan-
verðri Suður-Ameríku en Gunn-
hildur eignaðist þau þegar hún bjó
í Danmörku á sínum tíma. Þegar
fjölskyldan flutti heim þurftu fugl-
arnir reglum samkvæmt að vera í
sóttkví í átta vikur eftir að þau
komu til Íslands. Gunnhildur segist
eiga góða nágranna sem taki fugl-
unum vel og krakkarnir í götunni
séu spenntir fyrir þeim. En er eng-
in hætta á að þau Mollí og Olli
fljúgi burt þegar þau eru svona
laus úti í garði?
„Nei, ekki lengur, ég klippti af
þeim flugfjaðrirnar um síðustu
páska. En Mollí hefur týnst tvisvar
sinnum og stefndi þá út á haf. En
hún sneri til baka og við fundum
hana við slippinn, þekktum í henni
hljóðin,“ segir Gunnhildur sem fer
stundum út í búð með gaukana sína
sitjandi á öxlinni. „Við Rúnar mað-
urinn minn förum líka í lengri
göngutúra með þau og þeim finnst
óskaplega gaman að fara niður að
höfn.“ Hún hefur verið iðin við að
kenna þeim að tala og þau eru fljót
að læra. „Þegar þau eru inni og
heyra í krökkum úti, þá kalla þau
„krakkar“ og þau kalla líka „hæ
Lotta“ þegar þau sjá ketti, því kis-
an okkar heitir Lotta. Mollí er dug-
leg við að herma eftir orðum og
hljóðum en Olli ígrundar betur
hvað hann segir. En þau hlæja
bæði alveg eins og ég.“ Ekki er nóg
með að fiðruðu börnin hennar tali
og hlæi, þau dansa líka og dilla sér
í takt við tónlist. „Fyrst dönsuðu
þau bara ef ég söng „Dansi dansi
dúkkan mín“, en nú eru þau farin
að dilla sér við önnur skemmtileg
lög sem við spilum og Mollí syngur
með á fullu þegar uppáhaldslögin
hennar hljóma en ég verð að játa
að hún hefur ekki sérlega fallega
söngrödd. Mér líkar betur þegar
hún flautar með harmonikkulög-
um.“
Skaðræðis goggar
Mollí og Olli lifa sældarlífi og eru
aldrei lokuð inni í búri. Þau eiga
sérherbergi fyrir sig niðri í kjallara
þar sem þau eru laus ásamt litlum
gára sem er mikill vinur þeirra.
Þessi væntanlegu fuglahjón eru
stór og stæðileg, vega um eitt og
hálft kíló hvort og þurfa því sitt.
„Þau borða mikið af sólblóma-
fræjum, hnetum, grænmeti og
ávöxtum. Þeim finnst voða gott að
fá samloku með osti og tómatsósu
og við gefum þeim kjöt og fisk einu
sinni í viku. Þau eru dálítið fyndin
þegar þau halda á kjúklingalæri og
naga af nautn.“ Goggur svo stórra
fugla er stór og beittur og þeir
klippa auðveldlega í sundur tveggja
millimetra vír. Gunnhildur játar að
þónokkur skemmdarvargur búi í
Mollí og Olla. „Þau skemma föt,
klippa tölurnar af og rústa renni-
lásum. Þau eyðilögðu líka rándýrt
Fána gæludýra er fjöl-
breytt og víst þykir
hverjum sinn fugl fag-
ur. Kristín Heiða Krist-
insdóttir hitti háværa
páfagauka sem voru að
sóla sig ásamt fóstru
sinni, Gunnhildi Ás-
mundsdóttur.
Morgunblaðið/Halldór Kolbeins
Gaukar
í garði
Mollí var gagntekin af forvitni þegar myndavélin nálgaðist.
EF til vill líður ekki á löngu þartil tölvuleikir verða efstir á af-
mælis- og jólagjafaóskalistanum
hjá ömmu og afa eða öldruðum ætt-
ingjum, en ekki mjúkir pakkar með
náttfötum, sokkum eða öðrum leið-
inda nauðsynjum. Þótt sífellt sé
amast yfir að ungviðið sé lon og don
í tölvuleikjum og þeim fundið flest
til foráttu, meðal annars taldir lítt
andlega uppbyggilegir og stuðla að
aukinni kyrrsetu, er annað uppi á
teningnum þegar gamalt fólk á í
hlut. Að minnsta kosti samkvæmt
niðurstöðum nýlegrar skoskrar
rannsóknar, sem leiddi í ljós ótví-
ræðan ávinning tölvuleikja fyrir
gamla fólkið. Aukin einbeiting,
betri samhæfing hreyfinga, meiri
fingrafimi og þverrandi gigt voru
helstu kostir, sem nefndir voru til
sögunnar.
Sérfræðingar spá því að tölvu-
leikir skáki senn bingói og keilu
sem vinsælasta dægradvöl elstu
kynslóðarinnar í Bretlandi. Þeir
benda á að tölvuleikir geti rofið ein-
angrun gamals fólks, sem þori vart
frá heimilum sínum vegna aukinnar
glæpatíðni.
„Grái“ markaðurinn er óplægður
akur hjá framleiðendum að mati
aðstandenda þessarar þriggja ára
rannsóknar, sem fjármögnuð er af
skoskum menntasamtökum. Þeir
hyggjast upplýsa tölvuleikjahönn-
uði og framleiðendur um niðurstöð-
urnar þegar þær liggja endanlega
fyrir á næsta ári.
„Markhópurinn var upphaflega
harður kjarni, en nú er fólk óðum
að sjá margvíslegt gildi tölvuleikj-
anna utan skemmtanagildisins,“ er
haft eftir forsvarsmanni rannsókn-
arinnar í The Sunday Times.
Rannsóknin kostaði samsvarandi
um 70 milljónum íslenskra króna
og tók til meira en 350 aldraðra,
sem spurðir voru um tölvueign,
tölvunotkun og fleira þar að lút-
andi. Í ljós kom að 67% áttu tölvu og
af þeim viðurkenndi helmingurinn
að hafa spilað tölvuleiki. Til að
mæla áhugann voru fjörutíu, 59 til
84 ára, þátttakendum í rannsókn-
inni gefnar nýjustu græjurnar, þar
á meðal Nintendós Gamecube, So-
nýs PlayStation 2 og Segás Dream-
cast. Næstum allir sökktu sér djúpt
niður í viðfangsefnið, en voru þó
ekki sammála um ágæti leikjanna
að öllu leyti. Sumir kvörtuðu um að
of mikill hávaði væri í þeim og aðrir
sögðust ekki skilja leiðbeining-
arnar almennilega.
Ef tölvuleikir verður helsta tóm-
stundaiðja aldraðra, má ætla að
þeir fái meiri frið við iðju sína en
margt ungmennið. Altént eru engir
foreldrar til að segja þeim að
snauta út að leika sér í stað þess að
eyða tímanum í fánýta tölvuleiki.
Gott
fyrir
gamalt
fólk
TÖLVULEIKIR
OPTI L- ZINC
H
á
g
æ
ð
a
fra
m
le
ið
sla
A
ll
ta
f
ó
d
ýr
ir
Öflugt
gæðazink
FRÁ
HEFILLINN, eitt helstaþarfaþing trésmiða, átti þátt
í tilurð ostaskerans, sem nú þykir
ósmissandi á flestum heimilum.
Hugmyndin fæddist á heitum sum-
ardegi í trésmíðaverkstæði Thors
Bjørklunds í Lillehammer í Noregi
árið 1925.
Eins og venjulega hlakkaði
Bjørklund svolítið til að sjá hvað
konan hans hafði útbúið handa
honum í nesti. Í nestisboxinu
reyndust vera fjórar brauðsneiðar
með goudaosti eins og Bjørklund
þótti alla jafna góður kostur. Nú
brá hins vegar svo við að osturinn
hafði bráðnað í hitanum og var
heldur ógirnilegur á að líta.
Til að þurfa ekki að borða ostinn
svona í einni kássu reyndi Bjørk-
lund fyrst að skera hann í sneiðar
með tiltækum smíðatólum; fyrst
með hnífi áður en hann greip til
sagarinnar. Báðar aðferðirnar
reyndust vita gagnslausar. Bjørk-
lund skimaði í kringum sig, kom
auga á hefil, sem hann hafði rétt
áður notað til þess að slípa nokkra
Osta-
skeri
frá
Lillehammer
Saga
hlutanna