Morgunblaðið - 14.06.2003, Page 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. JÚNÍ 2003 37
GUNNAR
ERLINGSSON
✝ Gunnar Erlings-son fæddist á
Þorgrímsstöðum í
Breiðdal 2. maí 1925.
Hann lést á heimili
sínu 6. júní síðastlið-
inn.
Foreldrar Gunnars
voru Erlingur Jóns-
son, bóndi á Þor-
grímsstöðum, f.
22.10. 1895, d. 12.4.
1944, og Þórhildur
Hjartardóttir, hús-
freyja á Þorgríms-
stöðum, f. 4.10. 1897,
d. 12.7. 1992.
Systkini Gunnars eru 1) Þor-
steinn Erlingsson, f. 4.5. 1919, d.
10.6. 1988; 2) Málfríður Erlings-
dóttir, f. 6.7. 1922, d. 26.8. 2000; 3)
Guðrún Björg Erlingsdóttir, f.
10.9. 1923; 4) Herdís Erlingsdóttir,
f. 4.4. 1924; 5) Hlífar Erlingsson, f.
28.7. 1927; 6) Sigrún Erlingsdóttir,
f. 2.7. 1928, d. 30.10. 1983; 7) Björg
Erlingsdóttir, f. 9.3. 1930.
Útför Gunnars fer fram frá Hey-
dalakirkju í Breiðdal í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Ég vil þakka fyrir að
hafa fengið að kynnast
þér og fyrir allar sam-
vistirnar sem við áttum
saman. Hvíl í friði, kæri
frændi minn.
Drottinn er minn hirðir, mig
mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur
hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Kristín Þórdís Ragnarsdóttir.
Ég var nýkominn inn þegar síminn
hringdi. Það var síðdegi á gráum
rigningardegi í byrjun júní. Í síman-
um greindi ég rödd móður minnar.
Það sem hún hafði að segja olli því að
yfir mig færðist óvæntur drungi alls
ótengdur rigningunni. Hún sagði
mér andlát Gunnars frænda míns á
Þorgrímsstöðum.
Þegar einhver deyr svo óvænt og
skyndilega tekur ýmislegt að brjót-
ast um í huga manns varðandi hinn
látna. Maður tekur að skima yfir
kynnin og leita í minningunum að
hinum ýmsu stundum sem maður
varði með viðkomandi. Þegar ég tók
að hugsa á þann hátt um Gunnar kom
upp í hugann einkennileg blanda af
gleði og trega. Í návist Gunnars var
ekki hægt að vera niðurlútur. Frá
honum streymdi lífsgleði og jákvæðir
straumar sem smituðu út frá sér. Því
þarf maður ekki að leita lengi til að
rifja upp ánægjustundir með Gunn-
ari. Það gerir hins vegar að verkum
að það fylgir því nokkur tregi að
sætta sig við að hann sé nú fallinn frá.
Það stoðar þó lítt að æðrast yfir
missinum heldur fremur að þakka
þær stundir sem við áttum saman.
Ég mun þó sakna þessara samvista
og þess að sjá og tala við þann al-
úðlega og skemmtilega mann sem
Gunnar var, mæta ekki aftur kank-
víslegu brosi hans eða taka í styrka
og vinnureynda hönd hans er við
heilsumst eða kveðjumst.
Gunnar féll frá í önnum þess starfs
sem átti hug hans og krafta nær alla
hans ævi, starfs sauðfjárbóndans
sem hann sinnti allt til hinstu stundar
af eftirtektarverðri nákvæmni, dugn-
aði og þrautseigju. Margar samveru-
stundir okkar Gunnars voru tengdar
búskapnum og við þau störf var ein-
staklega gott að vinna með honum.
Stresslausari manni hef ég varla
kynnst og öll vinnubrögð hans báru
þess merki að alúð var lögð í hvert
verk og vandað til þess. Húmor hans
og léttlyndi var einnig fallið til þess
að létta verkin.
Ég minnist Gunnars sem góðs vin-
ar og félaga, lífsglaðs og félagslynds
manns sem var vel þokkaður af þeim
sem hann þekktu. Hann hafði þann
góða eiginleika, sem mörg okkar
hinna skortir, að reyna að sjá björtu
hliðarnar á sem flestu og líta jákvæð-
um augum á tilveruna. Það eru þó
ekki hvað síst þau sterku lyndisein-
kenni Gunnars sem hjálpsemi hans
og greiðvikni voru sem valda því að
fleiri en ég líta til baka, nú við andlát
hans, með þakklæti fyrir að hafa
fengið að kynnast þessum indælis-
manni.
Vertu sæll, kæri frændi. Þú verður
ógleymanlegur öllum sem kynntust
þér.
Hrafnkell Lárusson.
Mig langar að minnast frænda
míns, Gunnars Erlingssonar, bónda
á Þorgrímsstöðum í Breiðdal. Gunn-
ar var móðurbróðir minn og mér ást-
kær frændi. Mikið skarð er nú
höggvið í frændgarðinn við fráfall
hans.
Gunnar bjó á Þorgrímsstöðum alla
sína ævi og keypti jörðina ungur að
árum. Gunnar var myndarlegur
bóndi, byggði upp húsakost, ræktaði
land og sléttaði. Margt einkenndi
Gunnar en snyrtileiki var þó eitt af
því sem hann skaraði fram úr í, bæði í
umgengni við skepnur og hús, og
lýsti honum einnig í öllum hans hátt-
um og framkomu. Allir hlutir voru
vandlega hirtir. Bílar og búvélar ent-
ust honum lengur en mörgum öðrum
sakir þess hve vel var um hugsað.
Hann var stórhuga í búskapnum og
virkjaði vatn og framleiddi rafmagn.
Hefur rafstöðin sem hann byggði
alltaf séð Þorgrímsstöðum fyrir raf-
magni og aldrei verið tekið inn raf-
magn frá öðrum.
Lengi vel var mannmargt á Þor-
grímsstöðum og þar stórt heimili
með margvíslegu sniði, allt eftir tím-
ans tönn. Þorgrímsstaðir eru gestris-
ið heimili og alltaf hef ég verið vel-
komin þar með fjölskyldu mína og
mætt þar væntumþykju.
Gunnar var sannkallaður heiðurs-
maður, einn af fáum sem ég myndi
kalla því nafni. Alltaf hress, kátur og
jafnlyndur en gat þó svarað fyrir sig,
best þó með beittum vísum. Alltaf
var stutt í glensið og kímnigáfan al-
veg á réttum stað. Gunnar var barn-
góður maður og hafði gaman af því að
spjalla við börn og kynnast þeim. Ég
kom ung í sveit í Breiðdalinn, rétt
orðin fjögurra ára. Þá var stórt heim-
ili á Þorgrímsstöðum en Gunnar víl-
aði ekki fyrir sér að taka þrjú systra-
börn í sveit. Hann vissi sem var að
Guðrún systir hans myndi hugsa vel
um okkur.
Margar góðar minningar á ég
tengdar þessum sumrum sem ég
dvaldist á Þorgrímsstöðum í gamla
bænum. Sérstaklega vegna þess að
þar var mér tekið eins og ég kom fyr-
ir og mikið var látið með mig oft á tíð-
um. Kann ég þeim systkinum þakkir
fyrir. Mér þótti gaman að syngja og
voru þeir bræður, Hlífar og Gunnar,
þakklátir hlustendur og alltaf tilbún-
ir að heyra meira. Aldrei man ég eftir
að það hafi verið þaggað niður í mér.
Eitt kvöld stóð ég í eldhúsglugganum
og söng af lífs og sálarkröftum vegna
þess að Gunnar var á Breiðdalsvík og
hann átti að heyra í mér alla leiðina
heim.
Seinna kynntist ég honum sem
fullorðin manneskja þegar ég bjó um
skeið á Breiðdalsvík. Aldrei kom
hann í kaupstað án þess að kíkja til
mín og ófáar ferðirnar fór ég inn á
Þorgrímsstaði því þar var gott að
koma. Reyndist hann mér góður
frændi þar eins og ávallt áður, gjaf-
mildur og hlýr.
Hannes kom til starfa
fyrir Reykjavíkurhöfn á
viðkvæmum tíma þegar
framtíð hafnareksturs
og flutningatækni var í
þoku, óvíst hvort sú tækni sem nú
þykir sjálfsögð mundi ná til Íslands
og margar skoðanir á lofti um hina
réttu þróunarbraut. Þarna þurfti
ákveðna stefnumörkun sem byggðist
HANNES
VALDIMARSSON
✝ Hannes Valdi-marsson fæddist
í Reykjavík 4. maí
1940. Hann lést á
heimili sínu, Huldu-
landi 20, að morgni
2. júní og var útför
hans gerð frá Dóm-
kirkjunni 12. júní.
á tæknilegri vinnu og
samstarfi við atvinnulíf-
ið og pólitíkina. Þarna
var Hannes réttur mað-
ur á réttum tíma, staða
Reykjavíkurhafnar sem
hnútapunktur í flutn-
ingakerfi landins er að
miklu leyti verk hans og
samstarfsmannanna.
Það skarð sem hann
skilur eftir verður vand-
fyllt.
Síðustu árin voru vini
mínum Hannesi erfið og
nú er hann látinn eftir þunga baráttu
við drekann mikla. Ég votta Maríu
eiginkonu hans og ættingjum öllum
innilega samúð.
Jónas Elíasson.
✝ Þórunn Jónsdótt-ir fæddist á Lækj-
arbotnum í Landsveit
í Rangárvallasýslu
28. október 1919.
Hún andaðist á
hjúkrunarheimilinu
Lundi á Hellu 1. júní
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru hjón-
in Jón Árnason og
kona hans Steinunn
Loftsdóttir sem
bjuggu á Lækjar-
botnum. Systkini
Þórunnar eru: Börn
Jónínu Margrétar fyrri konu
Jóns; Ásta, f. 13. október 1903, d.
8. júní 1993, Sigþrúður, f. 21.
febrúar 1908, og Jón, f. 20. ágúst
1912, d. 1. nóvember
2001. Jónína andað-
ist 20. ágúst 1912.
Seinni kona Jóns
var Steinunn Lofts-
dóttir, börn þeirra;
Árni Kollin, f. 13.
október 1915, d. 21.
febrúar 1964, Loftur
Jóhann, f. 14. des-
ember 1916, d. 9.
apríl 1983, Matthías,
f. 21. september
1918, Brynjólfur, f.
26. október 1922, og
Geirmundur, f. 20.
janúar 1924, d. 21. október 1979.
Útför Þórunnar fer fram frá
Skarðskirkju á Landi í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku amma, loksins er erfiðri bar-
áttu lokið, þú ert komin heim og það
er fyrir öllu. Ég veit að þú ert komin í
sveitina til okkar, ert með okkur í öll-
um okkar verkum og vakir yfir okkur
krökkunum. Þú varst alltaf til staðar
öll mín uppvaxtarár, ég gat alltaf leit-
að til þín og þú varst ávallt með svör
og ráð á reiðum höndum. Þegar ég
var lítil kunni ég ekki að flauta með
vörunum og þú sýndir mér hvernig
ætti að gera það. Það tók þónokkurn
tíma þangað til það kom, en þú sýndir
mikla þolinmæði meðan þú eldaðir
matinn og sýndir mér hvernig ég ætti
að bera mig að.
Þú gast leikið við mig tímunum
saman í hvaða leik sem er, ég var því
aldrei einmana, þú varst besta vin-
kona mín, amma, trúnaðarmaður og
ráðgjafi. Þú kenndir mér svo margt,
þú kenndir mér ljóð, vísur og bænir
og við báðum saman á kvöldin. Svo
um áramótin kom ég til ykkar og fékk
að fara á brennuna og borða nammi
eins og ég gat í mig látið, það var
nokkuð víst að ég kom aldrei svöng
frá ykkur. Ég var eina barnið á heim-
ilinu í 11 ár og þrátt fyrir það fann ég
ekki til einsemdar. Svo kom litli bróð-
ir minn og ég man þegar pabbi
hringdi heim og sagði mér að ég ætti
nú lítinn bróður. Ég hljóp út og þú á
móti mér og svo vorum við bara hopp-
andi úti á hlaði eins og brjálæðingar.
Það var líka eins gott að enginn sá
okkur.
Þú hafðir ótrúlega vítt áhugasvið
og við vorum sammála um svo mörg
málefni. Þegar þú varst komin á
Lund varstu enn að koma mér á óvart
með nýjum sögum sem ég hafði gam-
an af og þú hjálpaðir mér með ýmis
mál sem ég þarfnaðist aðstoðar við.
Við þökkum þér fyrir hversu
hjartahlý og góð þú varst og við vor-
um svo heppin að þekkja þig og fá að
alast upp með þig okkur við hlið. Nú
ertu komin heim til okkar enn á ný og
við vitum að þér líður vel.
„Hvert fótspor á jörð mun verða
skráð á himnum og þakklæti útilátið
ríkulega hverjum þeim er stígur hinn
gullna veg.“ (Þ.G.)
Systkinin frá Lækjarbotnum,
Þórunn og Þórhallur.
Þórunn ólst upp í kærum systkina-
hópi á Lækjarbotnum undir hand-
leiðslu góðra foreldra sem bæði voru
vel gefin, vinnusöm og stjórnsöm í
þess orðs bestu merkingu og lærðu
börnin til allra almennra starfa.
Þeirra aðal og áhugamál var að gefa
þeim gott veganesti, þar sem traust,
heiðarleiki og virðing til allra verka
var ofar öðru. Þessi arfur frá æsku-
heimilinu kom þeim vel þegar þau
gengu að sínu ævistarfi hvert um sig.
Þórunn var heima með foreldrum
sínum og var þeirra stoð og stytta,
hún fór stundum síðla vetrar til starfa
í Reykjavík, en kom alltaf heim á ný
þegar vorannir kölluðu. Móðir henn-
ar andaðist 26. júní 1958 og þá tók
hún við bústýrustörfum hjá föður sín-
um, en þremur árum seinna tók
Brynjólfur bróðir hennar við búi og
áfram var Þórunn við húsmóðurstörf
á Lækjarbotnum.
Þau systkinin Þórunn og Brynjólf-
ur ráku gott bú á Lækjarbotnum þar
sem var byggt upp og ræktað og góð-
ur búfjárstofn. Þórunn var mikil
hannyrðakona og prýddu verk henn-
ar og útsaumur heimili þeirra. Heim-
ilið var í þjóðbraut þar sem marga
bar að garði og hjá þeim ríkti sönn
gestrisni.
Ættingjarnir áttu alltaf hjá þeim
skjól, margt barnið kom að Lækjar-
botnum til sumardvalar og oft urðu
sumrin mörg sem þau dvöldu þar.
Vinátta og tryggð til systkinanna var
mikil og það gladdi þau að finna hve
mikils virði á lífsleiðinni dvöl þessara
barna á Lækjarbotnum var.
Þórunn var félagi í ungmenna-
félaginu Merkihvoli og eins var hún
virk og dugleg félagskona í kven-
félaginu Lóu. Hún var ein af stofn-
endum kirkjukórs Skarðskirkju og
formaður hans um árabil og söng í
honum meðan heilsa hennar leyfði.
Hún var söngvin og naut þess að
syngja í góðra vina hópi enda voru fé-
lagarnir í kirkjukórnum kærir vinir.
Árið 1981 keyptu þau systkinin hús
á Hellu og fluttu þangað 1983. Þá tók
við búinu Guðlaugur Kristmundsson
og kona hans Jónína Þórðardóttir.
Eftir að á Hellu kom starfaði hún á
dvalarheimilinu Lundi, en árið 1997
fékk hún blóðtappa og eftir það fór
heilsu hennar að hraka. Árið 1999
fluttist hún á Lund þar sem hún naut
þeirrar góðu og umhyggjusömu
umönnunar starfsfólksins sem hún
sjálf og hafði veitt meðan hún starfaði
þar.
Með orðum skálds sem Land-
sveitin hennar fæddi kveðjum við
sveitungar og vinir Þórunni og þökk-
um störf hennar í gleði og sorg og allt
sem hún var okkur og veitti.
Hjartans kveðja ljúf frá okkur öllum
ómar nú við grafarbarminn þinn;
ljóð til þín frá Íslands fossum, fjöllum,
fljótum, vogum, óma í himininn.
Þú ert frjáls, sem frelsi unnir lengi,
frelsi systra þinna – sofðu rótt.
Englar drottins sterka gígjustrengi
stilli við þitt hjarta. – Góða nótt.
(Guðm. Guðm. skólaskáld.)
Minning um góða konu lifi.
Sigríður Th. Sæmundsdóttir,
Skarði.
Tóta mín, mig langar að þakka þér
fyrir það sem þú gerðir fyrir mig þeg-
ar ég kom að Lækjarbotnum fyrir 35
árum. Það hefur nú varla verið neitt
íhlaupaverk að taka að sér barnungt
fólk til sumardvalar, mismunandi
hvert og eitt. Sumardvölin varð að
nokkrum sumrum, jól og páskar voru
þar engin undantekning hjá sumum
okkar og hjá öðrum varð dvölin enn
lengri og stendur ennþá hjá einum
okkar sem er orðinn bóndi á staðn-
um. Þetta segir manni að okkur leið
vel og þú Tóta, Billi og Nonni urðuð
vinir okkar og eruð enn, þótt komið
sé að leiðarlokum hjá ykkur Nonna,
en tilfinningin til ykkar er og verður
alltaf sú sama.
Falleg kona var hún Þórunn Jóns-
dóttir og hefði getað heillað hvaða
mann sem var upp úr skónum en hún
valdi sitt hlutskipti í lífinu sjálf og bjó
á arfleifð foreldra sinna ásamt Brynj-
ólfi og Jóni bræðrum sínum á Lækj-
arbotnum í Landsveit í Rangárvalla-
sýslu.
Billi minn, mig langar til að senda
þér og þínum mínar bestu óskir um
að ykkur muni líða sem best á kom-
andi tímum. Samúðarkveðju sendi ég
ykkur þó svo að hjarta mitt hafi í
raun fagnað að þrautum Tótu væri
lokið og hún farin til sinna á æðri
stöðum.
Hafðu þökk fyrir allt og guð blessi
þig, Tóta mín.
Þórhallur Steingrímsson.
ÞÓRUNN
JÓNSDÓTTIR
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endurgjalds-
laust alla daga vikunnar. Greinunum má skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is - svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist)
eða á disklingi og þarf útprentun þá að fylgja. Nauðsynlegt er að til-
greina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Tekið er á móti afmælis- og minningargreinum á 1. hæð í húsi
Morgunblaðsins, Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrifstofu Morgun-
blaðsins Kaupvangsstræti 1 á Akureyri. Ekki er tekið við handskrif-
uðum greinum.
Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast fyrir
hádegi tveimur virkum dögum fyrr. Ef útför er á sunnudegi, mánudegi
eða þriðjudegi þurfa greinarnar að berast fyrir hádegi á föstudegi. Ber-
ist greinar hins vegar ekki innan hins tiltekna skilafrests er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að
fresta birtingu greina, enda þótt þær berist á réttum tíma.
Birting afmælis- og
minningargreina