Morgunblaðið - 14.06.2003, Qupperneq 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. JÚNÍ 2003 41
um frá því vegna skertrar fótafimi
okkar. Nýlega töluðum við hins veg-
ar um að fá bara þyrlu með okkur
upp og syngja þar lagið okkar,
„Þegar aldraðir safnast hér saman“.
Elli Bergur var alltaf í góðu
skapi, stundum stríðinn, stundum
lúinn.
Ég kveð kæran vin með söknuði,
ég vona að hann hafi vitað hvað mér
þótti vænt um hann.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Innilegar samúðarkveðjur til
Guðrúnar og allrar fjölskyldunnar.
Kristjana Þorfinnsdóttir.
„Verst þykir mér að eiga ekki
stelpu handa þér líka, Ágúst minn.“
Þetta sagði Elli Bergur við mig
þegar ég hafði komið nokkrum sinn-
um á Skólaveg 10 með Kristmanni
bróður, sem þá var byrjaður með
Kristínu, dóttur þeirra Gunnu og
Ella Bergs. Ég held að það hafi haft
talsvert að segja fyrir mig að fá
þessi ummæli, að minnsta kosti
varð okkur Ella vel til vina upp frá
þessu.
Margar samveru- og gleðistundir
áttum við eftir að eiga saman um
dagana og mikið er nú ljúft að hafa
heimsótt ykkur um páskana, þegar
við Jenna vorum í Eyjum. Ekki ætl-
aði ég heldur að klikka á því að
heilsa upp á þig um hvítasunnuhelg-
ina, þegar fagna átti 90 ára afmæli
þínu, en þess í stað sit ég nú að
kvöldi nítugasta afmælisdagsins
þíns og skrifa um þig minningar-
grein.
Elli Bergur var hreinn eðalkrati
og eftir að ég fór að vinna á Alþingi
spurði hann mig alltaf að því hvort
það væri ekki allt gott að frétta af
Jóhönnu. Svo kvöddumst við alltaf
með því að hann sagði: „Ég bið að
heilsa Jóhönnu!“ Þetta var nú svona
á léttu nótunum hjá okkur, en að-
dáun Ella Bergs á Jóhönnu var al-
veg ósvikin.
Það var alltaf jafngaman að hitta
þig, fá í nefið og spjalla um landsins
gagn og nauðsynjar, og svo gönt-
uðumst við og grínuðumst, því að þú
vildir nú frekar vera á þeim nótum.
„Það eru nógu margir í leiðinlegu
deildinni,“ sagðirðu einhvern tím-
ann.
Við Jenna þökkum allar ljúfu
stundirnar og biðjum Guð að blessa
Gunnu og fjölskylduna alla.
Ágúst Karlsson.
Í dag kveðjum við Ísfélagsmenn
okkar elsta hluthafa, heiðursmann-
inn Berg Elías Guðjónsson eða Ella
Berg eins og hann var ávallt nefnd-
ur. Elli Bergur og Ísélagið áttu
samleið í nærri hálfa öld en það var
árið 1956 sem Elli Bergur kom að
Ísfélaginu ásamt mörgum öðrum
sem hluthafi, þá útgerðarmaður á
Kap VE. Elli Bergur var sérstak-
lega áhugasamur um velferð félags-
ins alla tíð og fylgdist ávallt vel með
öllu. Líklega hefur hann mætt á
flestalla aðalfundi félagsins síðan
1956 og um tíma sat hann í vara-
stjórn þess.
Elli Bergur hafði alla tíð mikla
trú á Ísfélaginu og aldrei hvarflaði
að honum að selja sinn hlut í því en
hann var sá eini af hluthafahópnum
frá 1956 sem enn átti sinn hlut. Hin
seinni ár hefur Ágúst, sonur Ella
Bergs, setið í varastjórn þannig að
tenging Ísfélagsins við Ella Berg og
fjölskyldu hans hefur verið óslitin
um langt árabil. Elli hringdi oft á
skrifstofuna til að afla frétta af
gangi mála og eins til að fá stað-
festar fréttir sem honum höfðu bor-
ist til eyrna um Ísfélagið. Elli mátti
aldrei heyra hallað réttu máli um
Ísfélagið og því vildi hann fá að vita
hið rétta um málefni félagsins svo
hann gæti gætt hagsmuna þess í
spjalli við félaga sína.
Um árabil var Elli Bergur starfs-
maður Ísfélagsins, hann sá meðal
annars um saltfiskverkun félagsins
og gerði það með miklum sóma eins
og allt annað sem hann tók sér fyrir
hendur. Elli Bergur lét ekki af
störfum hjá félaginu fyrr en á átt-
ræðisaldri og var hans sárt saknað
meðal vinnufélaga. Elli var mjög
gamansamur og skemmtilegur karl
sem öllum leið vel í návist við. Síð-
ustu samskipti okkar Ísfélags-
manna við Ella Berg voru 30. apríl
sl. þegar hann mætti á aðalfund fé-
lagsins í Akógeshúsinu og síðar um
kvöldið, tæplega níræður, á árshátíð
félagsins í Höllinni. Þannig má
segja að hann hafi kvatt félagið með
formlegum hætti þennan dag og
með reisn, en vissulega hefðum við
viljað að samverustundirnar yrðu
fleiri.
Ísfélag Vestmannaeyja hf. vill að
leiðarlokum þakka áratuga samleið
og kveður Berg Elías Guðjónsson
með söknuði. Við vonumst þó til
þess að eiga enn frekari samleið
með fjölskyldu Ella Bergs og vitum
að Ágúst sonur hans sem fulltrúi
hennar í stjórn félagsins mun halda
merki og anda gamla mannsins á
lofti um ókomin ár.
Elsku Guðrún, Ísfélag Vest-
mannaeyja hf. vottar þér og fjöl-
skyldu þinni okkar dýpstu samúð og
megi minningin um Ella Berg lifa
um ókomin ár.
Ísfélag Vestmannaeyja hf.
Aðeins þremur dögum fyrir ní-
ræðisafmælið sitt kvaddi eftirminni-
legur samferðamaður, Bergur Elías
Guðjónsson eða hann Elli Bergur
eins og hann var ávallt nefndur.
Ella Bergi kynnist ég sem ungling-
ur þegar ég hafði sumarvinnu í Ís-
félaginu um margra ára skeið. Elli,
sem var af gamla skólanum, undr-
aðist þessa skólagöngu mína og
spurði oft í gamansömum tón hvort
þessu færi ekki að ljúka. Í tengslum
við skólaveru mína gerðum við
óformlegan samning um tiltekið
verkefni sem ég því miður mun ekki
standa við enda eru aðrir mun fær-
ari um að leysa það verkefni en ég.
Elli Bergur var sérlega léttur og
skemmtilegur og manni leið vel í
návist hans. Ég minnist samveru-
stunda sem Elli Bergur átti með
göngufélögum sínum en annar
þeirra var afi minn, Halli á Baldri,
og hinn fyrrverandi framkvæmda-
stjóri Ísfélagsins, Einar Sigurjóns-
son. Þessi gönguhópur var þekktur
hér í Eyjum og þar var margt
spjallað. Nú sameinast þeir á ný og
væntanlega verður gamli gönguhóp-
urinn endurvakinn á nýjum slóðum.
Segja má að nýr kafli í samskipt-
um okkar Ella Bergs hafi hafist fyr-
ir rúmum tíu árum þegar Hrað-
frystistöð Vestmannaeyja hf.
sameinaðist Ísfélagi Vestmannaeyja
hf. Allt frá þeim tíma höfðum við
mikil samskipti og var Elli Bergur
sérlega áhugasamur um málefni fé-
lagsins og fylgdist vel með öllu sem
hér var að gerast. Hann hafði mikl-
ar mætur á fyrrverandi fram-
kvæmdastjóra okkar, Sigurði heitn-
um Einarssyni, og lýsti oft yfir
ánægju sinni með gang mála hjá Ís-
félaginu. Oft hringdi hann til að
spyrja frétta og stundum kom hann
við hjá okkur í smákaffispjall og var
þá talað tæpitungulaust.
Elli Bergur mætti á alla aðalfundi
Ísfélagsins sem ég hef setið, ásamt
syni sínum, Ágústi, sem setið hefur
í varastjórn félagsins um árabil.
Einnig eru eftirminnilegar heim-
sóknir mínar undanfarinn áratug til
Ella Bergs með arðinn eða jólagjaf-
irnar og þá var tekið létt spjall yfir
kaffinu hennar Gunnu um Ísfélagið
og stöðu mála í sjávarútveginum.
Ella Bergs verður sárt saknað í
huga mínum því að samband okkar
var bæði sérstakt og innilegt.
Elsku Guðrún mín, Ágúst, Krist-
ín, Klara og aðrir aðstandendur, ég
sendi ykkur mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur og megi minningin um
heiðursmanninn Berg Elías Guð-
jónsson lifa um alla framtíð.
Þinn vinur að eilífu,
Hörður Óskarsson.
✝ Guðbjörg KristínKristinsdóttir frá
Skarði í Gnúpverja-
hreppi fæddist á
Skúmsstöðum á Eyr-
arbakka 20. nóvem-
ber 1942. Hún andað-
ist á
Heilbrigðisstofnun
Suðurlands á Selfossi
27. maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jón Kristinn
Pálsson, sjómaður og
verkamaður á Eyrar-
bakka, f. á Skúms-
stöðum á Eyrar-
bakka 27. júní 1903, d. á Selfossi
12. maí 1984, og Elísabet Stein-
þóra Kristinsdóttir, húsmóðir á
Eyrarbakka, f. í Syðri-Tungu á
Tjörnesi í S-Þing. 22. febrúar
1909, d. á Selfossi 10. febrúar
1995. Systkini Guðbjargar eru:
Gunnar Hvanndal (sammæðra), f.
1930, búsettur á Húsavík; Elsa
Kristinsdóttir, f. 1933, búsett í
Reykjavík; Páll
Kristinsson, f. 1935,
búsettur á Selfossi;
Unnur Kristinsdótt-
ir, f. 1941, búsett á
Selfossi; Jón G.
Kristinsson, f. 1945,
búsettur í Hafnar-
firði; og Loftur
Kristinsson, f. 1946,
búsettur á Eyrar-
bakka.
Guðbjörg trúlof-
aðist jólin 1958 Jóni
Áskeli Jónssyni, f.
20. september 1939,
og hóf með honum
búskap í maí 1960. Þeim varð
þriggja barna auðið. Þau eru: 1)
Jón Rafn, f. 28. apríl 1965; 2) Óm-
ar, f. 1. janúar 1968, hann á eina
dóttur, Lydíu Rún; 3) Jónína f. 28.
júní 1970, sambýlismaður Hróar
Magnússon. Hún á tvo syni, Arnar
og Jón Frey.
Útför Guðbjargar fór fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Tíminn er afstætt hugtak, það
sem sumum finnst langur tími
finnst öðrum stutt. Mér finnst til
dæmis ekki langur tími þau 23 ár
sem liðin eru síðan við og Jón Ás-
kell og Gauja keyptum Skarðið
saman. Við vorum ungt fólk fullt af
bjartsýni og ætluðum okkur stóra
hluti og vissulega var ýmislegt
gert, byggt upp, endurnýjað og
landi bylt. Hagir þróuðust þannig
að jörðinni var skipt og sat hver
sæll að sínu. Í þau 23 ár sem við
höfum setið þessa jörð hefur aldrei
borið skugga á þetta nána sambýli
og er það ekki síst Gauju að þakka
þar sem það kom mikið í hennar
hlut að halda um stjórntaumana
heima fyrir því að mál þróuðust
þannig vegna kvótasetningar og
breyttra ytri aðstæðna að Jón fór
að vinna fulla vinnu aftur í Búr-
fellsvirkjun. Öllum þeim hlutum
sem sneru að Gauju og Jóni er
vörðuðu sameign og sameiginlegan
rekstur hafði Gauja góðan skikk á.
Hún bjó þeim Jónunum öruggt og
gott skjól í Skarði og hlúði að því
sem krankt var. En oft held ég að
hún hafi gleymt eigin krankleika.
Síðustu árin gekk hún ekki heil til
skógar þó að ókunnir sæju það
ekki eða fyndu fyrir því. Og núna
hefur maðurinn með ljáinn farið
hjá og í ljáfarinu liggur eftir í valn-
um okkar kæra vinkona og sam-
býlingur. Vegir Guðs eru órann-
sakanlegir og hvað sem af þessu
leiðir mun tíminn einn skera þar
úr. Fjölskylda Gauju situr uppi
með sorgina og horfir fram á
breytta tíma. Við hér í Skarði
söknum góðs og skilningsríks vin-
ar og biðjum Jóni Áskatli og börn-
um Guðs blessunar. Megi Gauja
hvíla í friði.
Jenný og Sigurður í Skarði.
Það var bjart vor á Stokkseyri
1958, mikil vinna bæði til lands og
sjávar, farfuglar að koma til hreið-
urgerðar að kveikja nýtt líf. Ástin
að kvikna hjá ungu fólki eins og
þegar Jón Áskell kom með æsku-
ástina sína, Guðbjörgu Kristínu
Kristinsdóttur, hana Gauju eins og
hún var ætíð kölluð, að Söndu. Það
fór ekki framhjá neinum að þarna
var stúlka sem hafði heilbrigðar og
sjálfstæðar skoðanir, bauð af sér
góðan þokka, enda af góðu fólki
komin. Hannyrðakona var hún
mikil, hafði yndi af að sauma út og
hekla. Maður tók strax eftir því
hvað þau Jón og Gauja voru sam-
rýnd, elskuðu og virtu hvort annað
eins og sást best þegar þau hófu
búskap ung að árum á Selfossi,
hann tvítugur, hún sautján ára.
Þau byggðu sér fallegt hreiður á
Kirkjuvegi 35 á Selfossi. Jón var
við nám í bifvélavirkjun og vél-
smíði, Gauja vann við verslunar-
störf. Þeim varð þriggja barna
auðið, þau eru Jón Rafn, Ómar og
Jónína.
Þau Jón og Gauja fluttu búferl-
um að Búrfelli 1976, þaðan fluttu
þau að Skarði í Gnúpverjahreppi
1981, hófu þar nautgriparækt,
ræktuðu jörðina og plöntuðu
trjám. Jón vann allan tímann við
Búrfellsvirkjun, Gauja sá um bú og
börn á meðan, sést hér best hvað
samhent og dugleg þau voru. Sér-
staklega má nefna hvað barna-
börnin voru hænd að henni, dvöldu
þau oft í sveitinni hjá ömmu og
vildu helst vera þar öllum stund-
um.
Á fyrri hluta þessa árs fór Gauja
að finna fyrir veikindum sem urðu
henni að aldurtila. Það sást best
hvað sterkur persónuleiki hún var
þegar hún lá á sjúkrahúsinu, var í
rannsóknum og lyfjagjöfum. Þegar
við kvöddum hana að lokinni heim-
sókn sagði hún alltaf: „Fyrirgefið
mér hvað ég er syfjuð.“ Það var
undrunarvert hvað mikið æðru-
leysi hún sýndi er læknar tjáðu
henni að lyfjagjöf hefði ekki þau
áhrif sem þyrfti til bata. Það var
falleg stund þegar hún faðmaði
Jónínu dóttur sína á útskriftardag-
inn hennar sem stúdent frá Fjöl-
brautaskóla Suðurlands. Eftir það
fór að draga af henni og lést hún
fáum dögum síðar. Það var eft-
irtektarvert hvað Jón Áskell, börn-
in hennar og Unnur systir hennar
hjúkruðu henni af mikilli alúð til
hinstu stundar. Sérstakar þakkir
til starfsfólks Sjúkrahúss Suður-
lands fyrir einstaka umönnun við
Guðbjörgu og ástvini hennar. Megi
Guð blessa ykkur öll.
Dagur líður, fagur, fríður,
flýgur tíðin í aldaskaut.
Daggeislar hníga, stjörnurnar stríða
stillt nú og milt upp á himinbraut.
nú er búin öll dagsins þraut.
Líður dagur, fríður, fagur,
færist nær oss himna nótt,
stjörnurnar loga bláum á boga,
benda þær andanum vært og hljótt
til að dreyma’ um hærri heima,
hold á fold meðan blundar rótt.
Dagur fríður, fagur líður.
Föður blíðum sé þakkargjörð.
Glatt lét hann skína geislana sína,
gæzkan hans dvín ei, þó sortni jörð.
Góðar nætur, góðar nætur
gefast lætur hann sinni hjörð.
Eyðist dagur, fríður fagur,
fagur dagur þó aftur rís:
Eilífðardagur ununarfagur,
eilíf skín sólin í Paradís.
Ó, hve fegri’ og yndislegri
unun mun sú, er þar er vís.
(V. Briem.)
Við biðjum Guð að blessa minn-
inguna um hana Guðbjörgu.
Gunnar Valur og Steinunn.
Það var sól í sveitinni þegar
tvær fjölskyldur úr Búrfellsvirkjun
tóku sig upp og slógu niður tjöld-
um sínum á Skarði í Gnúpverja-
hreppi. Tíminn sveipaður ævin-
týraljóma góðra daga þar sem
bjartsýni og stórhugur stýrðu
skráningu siglingakortanna. Að
baki voru bjartir dagar í Búrfelli
og með tilhlökkun horft fram á
veginn í sömu sveit, en á nýjum
slóðum. Traustur og einlægur vin-
skapur batt saman börn og full-
orðna í báðum fjölskyldum sem áð-
ur höfðu sameinast við leik, störf
og hestamennsku á Búrfellsárun-
um. Bundin voru bönd ævilangrar
vináttu sem vara enn ótrosnuð og
munu gera á meðan fólk er á dög-
um.
Nú er höggvið skarð í hópinn og
máttarstólpinn Gauja fallinn frá
langt um aldur fram af illvígum
sjúkdómi. Ranglætið er svo yfir-
þyrmandi, enda á í hlut eindregin
reglumanneskja alla sína ævi. En
lífið getur verið bæði óþolandi og
óréttlátt og við getum lítið annað
gert en gott úr aðstæðum og ornað
okkur við minningar bestu dag-
anna, sem eru óteljandi í samveru
okkar Skarðsfólksins.
Einlægari vini en þau Jón Áskel
og Gauju eignast enginn enda sam-
staðan með sínum óþrjótandi,
hvernig sem á braut og viðraði til
verkanna. Gauja var alvöru mann-
eskja. Einsog landið sjálft, Ísland.
Margbrotin og sönn með allt litróf
tilfinninganna í sinni sínu. Við
bræðurnir á efri bænum ræktum
allir mikla vináttu við þau hjón og
börn þeirra og samvistir voru
reglulegar. Hvort heldur var á há-
tíðum eða í hverdagslegu kaffi-
spjalli um pólitík og mannlíf. Þess-
um kafla er vissulega lokið að
Gauju genginni en fram undan eru
margir góðir dagar við nýjar að-
stæður þegar tíminn hefur smurt
yfir dýpstu sárin og mesta miss-
inn. Fyrir hönd okkar bræðra og
lífsförunauta okkar sendi ég kærar
kveðjur, samúðaróskir og þakkir
fyrir vinskapinn og samfylgdina
árin öll.
Björgvin G. Sigurðsson.
GUÐBJÖRG KRISTÍN
KRISTINSDÓTTIR
AFMÆLIS- og minningar-
greinum má skila í tölvupósti
(netfangið er minning@mbl.is,
svar er sent sjálfvirkt um leið
og grein hefur borist) eða á
disklingi. Ef greinin er á disk-
lingi þarf útprentun að fylgja.
Nauðsynlegt er að tilgreina
símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusíma og
heimasíma). Ekki er tekið við
handskrifuðum greinum.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein aðalgrein af hæfi-
legri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar séu um 300 orð
eða 1.500 slög (með bilum) en
það eru um 50 línur í blaðinu
(17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmark-
ast við eitt til þrjú erindi.
Einnig er hægt að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5–15 línur, og votta
virðingu án þess að það sé gert
með langri grein. Greinarhöf-
undar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Minningargreinum þarf að
fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar
og hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn
og loks hvaðan útförin verður
gerð og klukkan hvað. Ætlast
er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er
feitletraður, en ekki í grein-
unum sjálfum. Þar sem pláss
er takmarkað getur þurft að
fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins til-
tekna frests.
Frágangur
afmælis-
og minn-
ingar-
greina
 Fleiri minningargreinar
um Berg Elías Guðjónsson bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.