Morgunblaðið - 14.06.2003, Síða 42

MINNINGAR
42 LAUGARDAGUR 14. JÚNÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Magnús Jónsson,bóndi í Minni
Hattardal í Súðavík-
urhreppi, fæddist á
Ísafirði 11. febrúar
1949. Hann lést á
hágæsludeild Land-
spítalans í Fossvogi
föstudaginn 6. júní
síðastliðinn. Foreldr-
ar Magnúsar voru
Ragnhildur Magnús-
dóttir, f. 20.7. 1922, d.
3.6. 1986, og Jón
Björnsson, f. 24.8.
1916, d. 18.3. 1982,
bændur í Minni Hatt-
ardal. Systkini Magnúsar eru:
Björn Halldór, f. 10.3. 1943, maki
(látin) Margrét Helga Garðars-
dóttir, Einar, f. 16.7. 1945, maki
Soffía Bergmannsdóttir, Ásmund-
ur, f. 15.9. 1946, d. 19.4. 1972,
Ólöf, f. 15.4. 1948,
Gísli, f. 23.11. 1953,
Guðbjörg, f. 23.7.
1955, maki Sveinn
Sörensen, Sigríður,
f. 4.7. 1956, maki
Þorsteinn Magn-
freðsson, Halldóra
Björk, f. 3.10. 1962,
maki Jónas Guð-
mundsson, og Ingi-
björg Rúna, f. 5.7.
1967, maki Elvar
Reynisson.
Magnús ólst upp í
Hattardal og bjó þar
alla tíð. Var bóndi
með móður sinni þar til hún lést og
síðan bjó Magnús félagsbúi með
Gísla bróður sínum til dauðadags.
Útför Magnúsar fer fram frá
Súðavíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Elsku stóri bróðir, eftir langt og
erfitt veikindastríð ertu loksins bú-
inn að fá hvíldina. Þótt ég sé fegin
að þú skulir vera laus við verki og
þrautir er söknuðurinn sár. Ein-
hverjar fyrstu minningarnar mínar
um þig, elsku Maggi minn, eru þeg-
ar þú sem ungur maður varst að
búa þig til ferðar með mjólkina út í
Súðavík. Akandi á gamla traktorn-
um okkar húslausum, með mjólk-
urbrúsana á kerru. Kobba, gamla
tíkin þín, sem alltaf fylgdi þér hvert
sem þú fórst, lá á afturbrettinu. Þú
hefur líklega verið einn af síðustu
mjólkurpóstunum þegar þú fórst
hús úr húsi í Súðavík og skammt-
aðir eftir pöntunum nokkra lítra
hér og aðeins fleiri þar.
Einhverjum árum seinna var það
ég sem fékk að sitja á brettinu á
traktornum heim í Hattardal úr
barnaskólanum í Súðavík. Sem bet-
ur fer vorum við þá komin með ný-
móðins traktor með húsi og nokkuð
hraðskreiðari en fyrra farartækið.
Yfirleitt beiðstu eftir mér á föstu-
dögum þegar skóla lauk, búinn að
versla, ná í póstinn og fá þér kaffi-
bolla í einhverju húsinu. Ég man
ennþá hvað þú varst umhyggjusam-
ur, passaðir alltaf uppá að litlu
systu væri nógu hlýtt og eins vel
færi um hana og hægt var á leið-
inni. Alltaf var ég jafnglöð að sjá
þig, þú táknaðir í mínum huga
hlýju, ástúð og öryggi. Þú hafðir yf-
irleitt tíma til að spjalla, svara
spurningum og spila við mig þegar
ég var að alast upp. Á tímabili lás-
um við sömu bókmenntirnar, ást-
arsögur eftir Ingibjörgu Sigurðar
og sveitasögur Guðrúnar frá Lundi,
en síðan tókst þú ævisögur og ann-
að tormeltara lestrarefni framyfir.
Síðan ég flutti suður til Reykja-
víkur hefur stundunum okkar sam-
an fækkað. Þegar ég kom vestur í
sumarfrí var gott að koma í heim-
sókn til ykkar Gísla. Þú varst vanur
að byrja á því að hella uppá kaffi
fyrir okkur og spyrja frétta meðan
þú hlóðst góðgæti á borðið fyrir
dætur mínar. Þú vildir alltaf fá
fréttir, enda fylgdistu vel með þínu
fólki sem og sveitungum þínum.
Systkinabörnunum þínum reynd-
ist þú sá besti frændi sem hægt var
að fá. Spilltir þeim með eftirlæti,
gafst þér tíma til að spjalla við þau
og fylgdist stoltur með þeim þegar
vel gekk.
Ekki datt okkur í hug þegar þú
komst suður til rannsóknar í lok
mars að þú ættir ekki afturkvæmt
heim. Ef þær drægjust á langinn
varstu til öryggis með jakkafötin í
töskunni því þú ætlaðir á árshátíð
þrem vikum seinna. En raunin varð
önnur, við tók rúmlega tveggja
mánaða erfitt veikindastríð. Í lokin
vissirðu hvert stefndi og kvaddir
sáttur og æðrulaus, tilbúinn að tak-
ast á hendur ferð á ókunnar slóðir.
Við vorum bæði afar þakklát vin-
konum þínum, starfsfólkinu á Há-
gæslunni, sem önnuðust þig af sér-
stakri natni og alúð allan þennan
tíma. Þær töluðu alltaf um hvað þú
væri þægilegur sjúklingur og ætl-
uðu svo sannarlega að koma þér
vestur aftur.
Ég er þakklát fyrir stundirnar
okkar saman þessar síðustu vikur,
þótt margar væru erfiðar. Eftir á
ég minningar um góðan, hlýjan
bróður með stórt hjarta sem alltaf
hugsaði fyrst og síðast um þá sem
honum þótti vænt um.
Þín systir,
Halldóra Björk
Jónsdóttir.
Elsku Maggi frændi. Það var
gott að vera nálægt þér því þú varst
svo góður við mig og systur mínar.
Stundum leyfðirðu okkur að gera
hluti sem yfirleitt voru bannaðir.
Eins og þegar við vorum á leiðinni í
sveitina til ykkar Gísla og stopp-
uðum í Súðavík því við sáum bílinn
þinn í búðinni. Þá keyptirðu handa
okkur fullt, fullt af nammi af því við
vorum svo svangar. Mér fannst líka
notalegt að koma heim þegar þú
varst hjá okkur í Reykjavík síðast-
liðinn vetur. Þá beiðstu heima eftir
mér og spjallaðir við mig þegar ég
kom úr skólanum. Og einn daginn
þegar mig langaði í einhvað gott þá
bökuðum við í sameiningu fjall af
pönnukökum og héldum veislu.
Mundu mig því ég man þig um
alla tíð og tíma.
Þín frænka,
Hilda Björk
Jónasdóttir.
Maggi frændi, þú varst uppá-
halds frændi minn. Þú nenntir allt-
af að spila við mig og gafst mér allt-
af eitthvað gott að borða. Í vetur
gafstu okkur systrunum fimm þús-
und krónur því við vorum að fara í
bíó. Þú gættir þess sérstaklega að
ég fengi að passa peninginn þótt ég
sé yngst og við máttum fá nammi
fyrir afganginn.
Ég er viss um að það hefur verið
haldin flott veisla hjá Guði þegar þú
komst og allir hafa fengið lamba-
kjöt.
Bless – þín frænka,
Hafdís Pála Jónasdóttir.
Maggi minn, það var gaman að
koma í sveitina til þín. Ef það voru
heimalningar í sveitinni fengum við
að gefa þeim. Þú áttir alltaf eitt-
hvað gott handa okkur að borða.
Við fengum kökur, ís, kex eða hvað
annað sem okkur datt í hug. Einu
sinni gafstu mér 20 sleikjóa í einu
þegar við hittumst í búðinni í Súða-
vík. Takk fyrir samveruna.
Þín frænka,
Fanney Hrund Jónasdóttir.
Það er mikið myrkur í hjarta
mínu síðan Maggi frændi dó.
Þegar Maggi lifði var sól í hjarta
mínu.
En vonandi líður þér, Maggi
frændi, betur núna í himnaríki.
Þinn frændi
Alex Rafn Elvarsson.
Mig langar í örfáum orðum að
kveðja elskulegan frænda minn,
Magnús Jónsson frá Minni-Hattar-
dal. Elsku Maggi, ég er ákaflega
þakklát fyrir þær stundir sem ég
fékk notið með þér. Það voru
skemmtilegar stundir og oft mjög
fróðlegar. Alltaf hefur verið jafn
gott að koma í sveitina til þín og
Gísla og spjalla um allt milli himins
og jarðar. Oft hafa líka verið rifjuð
upp skondin atvik frá fyrri tíð og
mikið hlegið.
Ég man t.d. þegar við báðum þig
að gefa okkur hvolpinn og þú gast
ekki sagt nei. Við földum hann inni
á okkur til að komast með hann
heim, en auðvitað uppgötvuðu
mamma og pabbi það um leið og
bíllinn var settur í gang því þá byrj-
aði greyið að gelta og við urðum að
skila honum. Alltaf varstu þakklát-
ur fyrir það sem við krakkarnir
gerðum fyrir þig og skipti þá ekki
öllu máli hvernig við gerðum hlut-
ina.
Eftir að ég eignaðist Birnu dótt-
ur mína hef ég reynt að fara með
hana í sveitina eins oft og kostur er.
Það var gaman að sjá hve vel ykkur
kom saman því auðvitað varstu góð-
ur við hana eins og öll önnur börn
sem þú hittir.
Elsku frændi, ég gæti eflaust
skrifað heila bók um þig, svo marg-
ar eru minningarnar. Það að þurfa
að kveðja þig núna er ekki átaka-
laust en það er huggun að vita að
þér líður vel á þeim stað sem þú ert
núna.
Ragnhildur Einarsdóttir.
Við hjónin vorum að leita að sum-
arbústaðarlandi snemma á níunda
áratugnum og vildum setja okkur
niður í Álftafirði. Við ákváðum að
herða upp hugann og ræða við land-
eigendur í Minni-Hattardal. Þannig
hófust eiginleg kynni okkar af
Magnúsi sem ásamt fjölskyldu sinni
tók okkur og erindinu ljúfmannlega
og reyndist okkur alla tíð sannur og
traustur vinur. Magnús hafði strax
ákveðna skoðun á því hvar best
væri að setja húsið niður og benti
okkur á staðinn þar sem húsið
stendur nú. Við sumarbústaðar-
framkvæmdirnar reyndist hann
óþreytandi að gefa góð ráð, sagði
sína skoðun, leist vel á sumt og ann-
að ekki en þannig var Magnús,
hann kom alltaf til dyranna eins og
hann var klæddur. Hann gat staðið
fast á sínu en hann var vinur vina
sinna og ennfremur sérlega barn-
góður. Því fengu börnin okkar að
kynnast. Hann gaf okkur góð ráð,
fylgdist með öllu af áhuga og ef við
vorum ekki á staðnum, þá fylgdist
hann samt með að engir óboðnir
gestir gerðu sig heimakomna. Til
marks um áhugann þá gerðu þeir
bræður sér lítið fyrir og girtu spild-
una fyrir okkur. Það eru góðar
stundir að minnast þegar Magnús
skrapp yfir í kaffi og spjall, hann
var hafsjór af fróðleik og hafði sínar
skoðanir á mönnum og málefnum.
Það var okkur heiður að eiga hann
að vini.
En lífið er hverfult, allt á sér
upphaf og endi, sumarbústaðardög-
unum ljúfu lauk og nú er Magnús
horfinn á vit feðra sinna langt fyrir
aldur fram eftir erfið veikindi.
Kvöldin í Álftafirði, einum falleg-
asta firði við Ísafjarðardjúp, eru
ógleymanleg, fjörðurinn spegil-
sléttur í logninu, uppítök og fjöl-
skrúðugt fuglalíf … og Magnús.
Þannig minnumst við hans og góðra
samverustunda sem við áttum þar
og þökkum af alhug. Við og börn
okkar sendum systkinum hans og
öðrum aðstandendum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Lóa og Georg.
Elsku Magnús. Það er þungt að
horfast í augu við að þú sért horfinn
á braut. Ég var svo viss um að þér
myndi batna. Ég rifja upp þegar
vinátta okkar hófst. Það var haustið
2001 þegar ég hafði lofað ykkur
Gísla að koma við í Hattardal á leið
minni úr Djúpinu og athuga með
veika kú. Þegar ég svo kem er Ólöf
litla mín orðin svo bílveik, svo ég
ætlaði á Ísafjörð með hana fyrst.
Þú sagðir mér að koma með hana
strax inn og leist ekkert á það að ég
héldi áfram með hana svona bíl-
veika. Eftir smástund hjá þér var
hún orðin hin hressasta og þið orðin
mestu mátar. Upp frá þessu opn-
aðir þú fyrir mikla vináttu á milli
okkar. Ísinn var brotinn. Þetta lýsir
manngæsku þinni og hversu barn-
góður þú varst. Þú varst alltaf boð-
inn og búinn að hjálpa mér. Eitt
sinn þegar ég fór næturlangt á
Barðaströnd fékk Ólöf að vera hjá
þér og Gísla. Hún var alsæl með
það og auðvitað voru bakaðar
pönnukökur, þær bestu í heimi. Þú
varst góður bóndi og hafðir mikla
innsýn í það ef eitthvað amaði að
dýrunum þínum. Ég fæ aldrei full-
þakkað þér hlýjuna og vináttuna
sem þú gafst okkur mæðgum. Það
er ekki hægt að eiga traustari vin.
Ég sakna þín sárt en minningarnar
um þig lifa.
Ég sendi mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur til ættingja og vina
Magnúsar.
Að lokum eftir langan, þungan dag,
er leið þín öll. Þú sest á stein við veginn,
og horfir skyggnum augum yfir sviðið,
eitt andartak.
Og þú munt minnast þess,
að eitt sinn, eitt sinn, endur fyrir löngu,
lagðir þú upp frá þessum sama stað.
(Steinn Steinarr.)
Sigríður Inga Sigurjónsdóttir.
MAGNÚS
JÓNSSON
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Lundi V/Nýbýlaveg
564 4566 • www.solsteinar.is
Faðir minn, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR GUÐMUNDSSON
húsasmíðameistari,
Langholtsvegi 59,
Reykjavík,
andaðist á hjartadeild Landspítala við Hring-
braut fimmtudaginn 12. júní.
Björk Sigurðardóttir, Einar Hilmar Jónmundsson,
Sigurður Einarsson,
Eyrún Einarsdóttir, Carlos Cardoza. Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTÍN SVAFARSDÓTTIR
frá Sandgerði
á Akranesi,
sem lést þriðjudaginn 11. júní, verður
jarðsungin frá Akraneskirkju fimmtudaginn
19. júní kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er vinsamlegast bent á Sjúkrahús
Akraness.
Guðrún Jóhannsdóttir, Guðmundur Samúelsson,
Þuríður Jóhannsdóttir, Simon Páll Aðalsteinsson,
Finnur Jóhannsson, Ragnheiður Sigurðardóttir,
Svafar Jóhannsson,
Pétur Jóhannsson, Sigurveig Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur faðir okkar,
STEFÁN MAGNÚSSON
frá Skriðu í Breiðdal,
Draumalandi, Stöðvarfirði,
sem lést laugardaginn 7. júní, verður jarðsung-
inn frá Heydalakirkju í Breiðdal mánudaginn
16. júní kl. 14.00.
Börn og fjölskyldur þeirra.
Elskuleg vinkona okkar,
SIGURBJÖRG BENEDIKTSDÓTTIR,
til heimilis að
Skálatúni,
Mosfellsbæ,
lést að slysförum fimmtudaginn 12. júní sl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Starfsmenn og heimilsfólk í Skálatúni.