Morgunblaðið - 15.06.2003, Blaðsíða 27

LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15. JÚNÍ 2003 27
„ÉG BYRJAÐI að spila með
Eyþóri Þorlákssyni gít-
arleikara í kringum 1943.
Við vorum saman í barna-
skóla, og hann var að reyna
sig á gítar og harmónikku
og átti trommusett líka. Ég
var alltaf að lemja á borðin í
skólanum, svona eins og
krakkar gera enn þann dag í
dag.“
Svo mælist Guðmundi
Steingrímssyni trommuleik-
ara, en annað kvöld fagna
vinir hans því með tónleikum í
Hafnarborg, að sextíu ár
eru liðin frá því að Guð-
mundur „papa jazz“ byrjaði
að spila. „Við fórum að spila á dans-
æfingum í Flensborg, og prívatböll-
um og á árshátíðum á ýmsum stöð-
um í Hafnarfirði, Iðnaðarmanna-
húsinu, Gúttó og Alþýðuhúsinu. En
þegar að gaggó kom fór Eyþór í
Gaggó vest, en ekki í Flensborg, og
þar komst hann í kompaní sem ég
fór að spila með, Óla Gauk og Stein-
þór Steingrímsson. Þar voru líka
Skafti Ólafsson, Árni Elvar og
fleiri. Þarna var líka Matthías
Mathiesen ráðherra, þeir voru vin-
ir, Eyþór og hann. Matti var þá í pí-
anónámi.“ Guðmundur segist hafa
„reynt“ að spila svolítið með þess-
um mönnum – og trúlega hefur það
verið meira en hann vill vera láta,
því stuttu síðar, 1945, var hann far-
inn að spila með einum mesta djass-
meistara Íslands, Gunnari Ormslev
saxófónleikara.
„Hann kom til Hafnarfjarðar, við
stofnuðum hljómsveitina Unga
pilta og spiluðum fast í Gúttó í
Hafnarfirði, sem er eitt elsta sam-
komuhús sem til er í landinu.
Seinna stofnuðum við GO kvartett,
þar sem Eyþór spilaði á kontra-
bassa, ég á trommur, Bragi Björns-
son á Sjónarhól á píanó og harm-
ónikku og Gunnar Ormslev á
altsaxófón. Í þá daga var restrasjón
á hverju sunnudagskvöldi í Gúttó.
Þá kom pakkfullur strætó úr
Reykjavík og fólk dansaði jitterbug
og tjútt en klukkan korter yfir ell-
efu tæmdist húsið, því síðasti
strætó til Reykjavíkur fór kl. hálf-
tólf.“
Guðmundur er í dag mikill
áhugamaður um stríðsárasögu
Hafnarfjarðar – og það var einmitt
þar og þá sem hann lét heillast af
trommuslættinum.
„Mér fannst rosalega gaman að
sjá Skotana ganga til kirkju í skota-
pilsunum og sjá hvernig þeir beittu
kjuðunum – tóku þá upp að nefinu á
sér og voru með alls konar stæla –
svo voru þeir auðvitað líka með
sekkjapípur. Á þessum árum,
kringum fermingaraldurinn, var ég
að selja fish and chips til Bretanna í
kampana í Hafnarfirði, og þegar
Ameríkaninn kom vildu þeir bara
sandwiches, sem ég kallaði sam-
viskur, og bara með skinku og osti,
sem þá var ekki til á Íslandi. Þeir
komu svo einn daginn með tíu hjóla
stríðsbíl, opnuðu á honum hliðina
sem varð að borði, og þar voru þeir
með hot dogs.
Þarna fór ég fyrst að heyra djass
og varð alveg dolfallinn. Síðan hef
ég ekki hugsað um annað. Kaninn
var með stórar svartar 78 snúninga
plötur og ég átti fleiri hundruð slík-
ar. Ég rammaði inn eina sem ég
ætla að geyma. Hún heitir Some-
body loves me, og það er Woody
Herman og hljómsveit hans. Hann
var ekkert síður frægur klarinettu-
leikari en Benny Goodman. Kaninn
gaf mér fullt af plötum – þeir fengu
þær fríar. Þetta var allt mögulegt,
Glenn Miller og fleiri. Ég fékk plötu
með Ellu Fitzgerald og trommu-
leikaranum Buddy Rich þar sem
hann spilar That’s Rich í alveg
rosalegu tempói. En Skafti Ólafs,
Guðmundur R. Einarsson og fleiri
trommarar á mínum aldri, þeir
voru allir í Gene Krupa. En nú
segja þeir að þessir bestu í Banda-
ríkjunum, eins og Dave Wackle, séu
yfirnáttúrulegir snillingar. Ég les
nú alltaf Down Beat, og þar sá ég
að það er búið að mæla það að þess-
ir menn komast jafnhratt og Buddy
Rich, en ekki hraðar.
Nú er ég að lesa ævisögu hans,
og hann byrjaði þriggja til fjögurra
ára – var stórbrotinn maður en dó
úr krabbameini 1987. Hann spilaði
með Tommy Dorsey í bíómyndum,
og ég veit ekki hvað oft ég sá þess-
ar myndir, segi ég nú bara eins og
Óttar Felix sem sá Bítlana hundrað
sinnum. Ég horfði á þetta dolfall-
inn. Myndirnar eru enn þá til og ég
ætla að fá mér þær á DVD.“
Guðmundur ætlar að taka í settið
með félögum sínum á tónleikunum í
Hafnarborg. Þeir hefjast kl. 20.30,
og þar koma fram, auk hans, Áskell
Másson, Björn Thoroddsen, Gunnar
Hrafnsson, Jónatan Garðarsson,
Kári Árnason, Pétur Grétarsson,
Vernharður Linnet, Ómar Guð-
jónsson, Steingrímur Guðmundsson
og hljómsveitin Bardukha, en hana
skipa, auk Steingríms, Ástvaldur
Traustason, Hjörleifur Valsson og
Birgir Bragason. Sérstakur gestur
tónleikanna verður hollenski píanó-
snillingurinn Hans Kwakkernaat.
„Komast jafnhratt og
Buddy Rich en ekki hraðar“
Morgunblaðið/Sverrir
Guðmundur „papa jazz“ Steingrímsson
byrjaði að spila 1943.
Á SKRIÐUKLAUSTRI hefur ver-
ið opnuð sýning á völdum gripum
frá Þjóðminjasafni Íslands. Þar
eru til sýnis altarisklæði frá Hofi í
Vopnafirði, betur þekkt sem álf-
konudúkurinn frá Bustarfelli. Sag-
an segir að sýslumannskonu á
Bustarfelli hafi verið gefinn dúk-
urinn af álfkonu sem hún hjálpaði í
barnsnauð. Einnig eru á sýning-
unni brjóstnæla fundin á Skriðu-
klaustri, hurðarhringur frá Stafa-
felli og bollasteinn frá Gaut-
löndum.
Sýningin ber yfirskriftina Í
skuggsjá fortíðar og er samstarfs-
verkefni Þjóðminjasafns Íslands,
Landsvirkjunar og Gunnarsstofn-
unar. Hún er opin alla daga frá kl.
10–18 í allt sumar.
Þjóðminjar
á Skriðuklaustri