Morgunblaðið - 16.06.2003, Blaðsíða 19

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 16. JÚNÍ 2003 19
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTÍN SVAFARSDÓTTIR
frá Sandgerði
á Akranesi,
sem lést þriðjudaginn 11. júní, verður
jarðsungin frá Akraneskirkju fimmtudaginn
19. júní kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er vinsamlegast bent á Sjúkrahús
Akraness.
Guðrún Jóhannsdóttir, Guðmundur Samúelsson,
Þuríður Jóhannsdóttir, Simon Páll Aðalsteinsson,
Finnur Jóhannsson, Ragnheiður Sigurðardóttir,
Svafar Jóhannsson,
Pétur Jóhannsson, Sigurveig Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og systir,
HELGA HULDA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Snorrabraut 56,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Áskirkju miðvikudaginn
18. júní kl. 15.00.
Gísli Magnússon,
Ásdís Gísladóttir, Finnbogi Steinarsson,
Magnús Gíslason,
barnabörn og systkini.
✝ Stefán Magnús-son fæddist á
Brekkuborg í Breið-
dal 23. september
1917. Hann lést á
dvalar- og hjúkrun-
arheimilinu Uppsöl-
um á Fáskrúðsfirði 7.
júní síðastliðinn. For-
eldrar hans voru Að-
albjörg Stefánsdóttir
frá Hóli í Breiðdal og
Magnús Gunnarsson
frá Eydölum í Breið-
dal. Systkini Stefáns
voru Björgvin, f. 18.4.
1903, d. 31.12. 1984,
Þorbjörg, f. 15.8. 1904, d. 6.1.
1980, Hlíf Petra, f. 26.9. 1908, og
Elísabet, f. 5.3. 1919, d. 11.12.
1970.
Hinn 17. október 1941 kvæntist
Stefán Svövu Einarsdóttur, f. 13.8.
1922, d. 1.2. 2000. Foreldrar henn-
ar voru Pálína Indriðadóttir frá
Eyri í Fáskrúðsfirði og Einar Árni
Jónsson frá Ytri-Kleif í Breiðdal.
Dóttir Stefáns og stjúpdóttir
Svövu er Edda, f. 28.5. 1939, maki
Helgi Þormar Svavarsson. Börn
þeirra: Þormar, Svavar, Sigríður
Margrét, Guðbjörg Elsa og Helga
Sjöfn. Börn Stefáns og Svövu eru:
1) Magnús Aðils, f. 7.9. 1942, maki
Elsa Lísa Jónsdóttir. Börn þeirra:
Jóna Petra, Stefán og Svava Gerð-
ur. 2) Karl, f. 17.3. 1944, d. 9.6.
1964. Unnusta hans var Harpa
Njálsdóttir. Dóttir þeirra Karla
Dögg. 3) Stúlkubarn, f. 16.7. 1946,
d. 19.8. 1946. 4) Einar Már, f. 10.7.
1947, maki Sigríður Magnúsdóttir.
Börn þeirra: Karl Heimir, Hólm-
fríður Svava, Hafey Lind og Magn-
ea Þorbjörg. 5) Pálmi, f. 27.7.
1948, maki Sigríður
Emilsdóttir. Börn
þeirra: Karl Emil og
Harpa. 6) Guðlaugur
Aðalsteinn, f. 9.7.
1951, maki Elín
Hauksdóttir. Dóttir
þeirra Eydís Eva. 7)
Stefanía Ósk, f.
31.12. 1952, maki
Kjartan Erlendsson.
Börn þeirra: Arnar,
Vignir og Elísabet. 8)
Herborg Ellen, f. 4.3.
1954, maki Björn
Marteinsson. Börn
þeirra: Eðvald,
Svava Sandra og Stefán Karl. 9)
Stefán Eðvald, f. 12.7. 1955, maki
Guðný Jónasdóttir. Börn þeirra:
Jónas Fjalar, Birkir Rafn og Stef-
án Aspar. 10) Gunnar, f. 1.5. 1957,
fyrrverandi sambýliskona hans er
Sigurbjörg Þórey Jóhannsdóttir.
Börn þeirra: Heiðbrá Ósk, Rakel
Sif, Linda Karen og Elfa Dís. 11)
Valur Smári, f. 24.7. 1958, fyrrver-
andi sambýliskona hans er Sess-
elja Fjóla Þorsteinsdóttir. Börn
þeirra: Pálmi Fannar og Birkir
Fannar. 12) Hafdís Edda, f. 11.12.
1959, maki Víglundur Rúnar Pét-
ursson. Börn þeirra: Pétur Fann-
berg og Ellen Ösp.
Barnabarnabörnin eru 33 og
barnabarnabarnabörnin eru þrjú.
Stefán og Svava bjuggu lengst
af á Skriðu í Breiðdal, en fluttust
til Stöðvarfjarðar 1980. Þrjú síð-
ustu æviárin dvaldist Stefán á
dvalar- og hjúkrunarheimilinu
Uppsölum á Fáskrúðsfirði.
Útför Stefáns fer fram frá Hey-
dalakirkju í Breiðdal í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku afi minn. Núna þegar þú hef-
ur kvatt þennan heim þá hlaðast upp
minningarnar í huga mínum. Stund-
irnar sem við áttum saman eiga sér
nú dýrmætan stað í hjarta mínu. Ég
er Guði þakklát fyrir að hafa fengið að
kynnast þér og fengið að deila mínum
hugsunum með þér. Eftir að amma dó
fluttir þú á hjúkrunarheimilið Upp-
sali og bjóst þar þangað til þú kvaddir
okkur. Það var alltaf jafn gott að
koma og heimsækja þig, þú varst með
myndir af börnunum þínum á nátt-
borðinu hjá þér og mynd af ömmu
sem þú hefur nú hitt aftur. Ég talaði
við litlu frænku mína eftir að þú
kvaddir, hún var að hugsa um hvar þú
værir núna og spurði hvort þú værir
hjá Guði og englunum og sagði að nú
værir þú búinn að hitta langömmu.
Mér þótti svo vænt um að heyra þetta
og sagði að núna væruð þið komin
saman á ný.
Síðan þú fórst hef ég hlustað á spól-
una sem þú söngst svo fallega inn á og
hana á ég eftir að varðveita jafn vel og
allar góðu minningarnar sem ég á um
þig, elsku afi.
Blátt lítið blóm eitt er,
ber nafnið „gleymdu ei mér“.
Væri ég fleygur fugl,
flygi ég til þín.
Svo mína sálu nú,
sigraða hefur þú,
engu ég unna má,
öðru en þér.
(Ók. þýð.)
Það var alltaf svo gaman að hlusta
á þig segja sögur. Þú sagðir svo
skemmtilega frá og það var svo margt
sem þú hafðir gengið í gegnum,
margt af því sem gerst hafði fyrir
löngu síðan en þú mundir það eins og
það hefði gerst í gær. Þú skrifaðir
alltaf í dagbók, alveg síðan á ung-
lingsárunum, en þegar amma dó þá
hættirðu að skrifa og einu sinni sagðir
þú mér að þú fengir þig ekki til þess
að skrifa eftir að hún dó, en í haust
varstu aftur byrjaður að skrifa og þó
að sjón þín væri ekki góð þá varstu
ótrúlega duglegur.
Elsku afi, þú varst alltaf svo bjart-
sýnn og varst alveg ákveðinn í að
standa aftur í fæturna og varst alltaf
að æfa þig í rúminu. Tveimur dögum
áður en þú kvaddir varstu að tala um
að fara að prjóna aftur. Þeir eru ófáir
sem eiga vettlinga og sokka prjónaða
eftir þig. Afi minn, ég kveð þig með
trega en allar minningarnar um góð-
an mann lyfta mér upp og þú veist að
þú munt ávallt eiga stóran hlut í
hjarta mínu um ókomna framtíð.
Bless, elsku afi.
Svava Gerður.
Ljósbrá,
þá var sífellt sumar,
og sól í hjarta:
þú komst til mín.
(Árni Böðvarsson.)
Ljóðlínurnar hér á undan koma
upp í hugann minn er ég minnist afa
míns, Stefáns Magnússonar frá
Skriðu í Breiðdal. Af gleði og krafti
syngjum við Ljósbrá og förum vel
með. Já, það var gaman að syngja
með afa og hlusta á hann syngja.
Hann var ríkur í hjarta sínu af söng.
Til margra ára starfaði hann með kór-
um og var honum það hugleikið mjög.
Hann gæddi umhverfið lífi með glað-
værri bassaröddu sinni. Fyrir nokkru
söng afi lög inn á snældu sem hann
sendi börnum sínum til eignar, sem
gefur okkur hinum er eftir lifum dýr-
mæta gjöf í minningu hans.
Afi minn var skoðanafastur og
hafði ríka réttlætiskennd, jafnframt
því að vera hógvær og blíður. Hann
var greiðvikinn og lá ekki á liði sínu
gagnvart þeim sem voru í vanda
staddir. Við ræddum stundum um
skort á þolinmæði, hversu stuttur
þráðurinn á þeim bænum væri hjá
okkur, en komumst að þeirri niður-
stöðu að það væri ekki endilega löst-
ur. Sennilega vorum við líkir menn í
skapi. Afi minn hafði góða frásagn-
argáfu og var vel að sér í mörgum
málefnum. Ég minnist margra stunda
í návist hans þar sem góðar sögur
fengu að fjúka bæði í gamni og alvöru.
Oft var mikið hlegið, og stundum gat
lítil þúfa orðið að stóru hlassi í gríninu
og viðkvæðið var; „Blessaður vertu,
það heyrir enginn til okkar nema Guð
almáttugur.“ Og svo skellihlógum við.
Ég átti mikinn og góðan vin í afa
mínum, sem í dag ber að þakka fyrir.
Mann sem gekk æðrulaus til starfa af
dugnaði og festu. Mann sem lét sér
fátt fyrir brjósti brenna, þótt stund-
um væri á brattann að sækja. Sæll af
minningum, sem ég bý að um ókomin
ár um afa minn, kveð ég hann með
söknuði og trega. Það á vel við að
Ljósbráin okkar fái síðustu orðin hér.
Megi algóður Guð vaka yfir elsku afa
mínum og varðveita minningu hans.
Ljósbrá,
meðan blómin anga,
með bljúgu
hjarta ég minnist þín.
(Árni Böðvarsson.)
Karl Emil.
Elsku afi. Nú þegar þú ert farinn
reikar hugurinn aftur og ég hugsa um
allar góðu stundirnar sem við áttum
saman.
Þú mundir vel gamla tíma og sagð-
ir ósjaldan sögur úr fortíðinni. Það
var alltaf gott og gaman að koma
austur til ykkar ömmu, í huga mínum
var ég aldrei komin á Stöðvarfjörð
fyrr en ég var komin inn í hús hjá
ykkur ömmu og búin að fá þétt og
hlýtt faðmlag frá ykkur báðum. Þú
hafðir gaman af því að fá gesti og
tókst okkur alltaf fagnandi. Ég trúi
því að á nýjum stað sé þér einnig tekið
fagnandi. Við Palli erum þakklát fyrir
samveruna síðasta sumar í Drauma-
landi. Einnig þökkum við fyrir að hafa
hitt þig núna í maí og að þú skyldir
hafa hitt litla drenginn okkar.
Stundin líður, tíminn tekur
toll af öllu hér,
sviplegt brotthvarf söknuð vekur,
sorg í hjarta mér.
Þó veitir yl í veröld kaldri
vermir ætíð mig
að hafa þó á unga aldri
eignast vin sem þig.
Þú varst ljós á villuvegi,
viti á minni leið,
þú varst skin á dökkum degi,
dagleið þín var greið.
Þú barst tryggð í traustri hendi,
tárin straukst af kinn.
Þér ég mínar þakkir sendi,
þú varst afi minn.
(Hákon Aðalsteinsson.)
Elsku afi, nú hef ég faðmað þig í
hinsta sinn og kveð þig með þakklæti
fyrir allt sem þú hefur gert fyrir mig.
Ég veit að núna ertu kominn til
ömmu, Kalla og litlu stelpunnar þinn-
ar.
Við Palli og Styrmir biðjum góðan
guð að geyma þig.
Elísabet.
Elsku Stefán afi.
Angrið sækir okkur tíðum heim
sem erum fávís börn í þessum heim.
Við skynjum fátt en skilja viljum þó
að skaparinn oss eilíft líf til bjó.
Að upprisan er öllum sálum vís
og endurfundir vina í paradís.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Þú lifir í huga okkar og hjarta.
Þínar langafastelpur
Elísa Marey, Magnea María og
Anna Thelma.
Mig setur hljóða og ég hugsa til
baka um alla þá Breiðdælinga sem ég
hef séð á eftir undanfarin ár. Ég
hugsa til Björgúlfs, Höskuldar, Ein-
ars og Svövu minnar, Gunnars frá
Þorgrímsstöðum og fleiri. Nú er hann
elsku Stebbi minn farinn líka. Ég
gleymi aldrei hvað okkur fór á milli
síðast þegar ég sá hann fárveikan. Við
rifjuðum upp gamla tíma og ekki var
langt í grínið hjá honum. Hann minnti
mig á margt, eins og böllin í Breiðdal,
þegar hann var að dansa við Svövu
heitna konuna sína. Þá sagði hann við
Gústa frá Streiti: „Kemst þú ekki úr
sporunum, karl?“ Það var eins og
sprengja væri sett í Gústa, hann
kipptist við og sveiflaði mér marga
hringi. Það gleymist seint í Breiðdal
að Gústi, Stebbi og Jói sóttust eftir að
dansa við mig. Þá var nú gott að vera
ung og fótafim. Ég var bara tíu ára
þegar ég kom fyrst í Breiðdal til Val-
borgar og Björgúlfs frá Tungufelli.
Þá lærði ég að dansa eins og Breið-
dælingum einum er lagið. Þá máttu
bæði börn og fullorðnir koma á böllin.
Það væri óskandi að svo væri enn.
Síðan kom ég aftur 16 ára og giftist í
Breiðdal og ól mín börn upp þar, nán-
ar til tekið á Breiðdalsvík.
Einnig er gott að minnast þess
tíma þegar við Stebbi unnum saman í
gamla sláturhúsinu og hann var að
flá, ásamt Jóa heitnum frá Ásunnar-
stöðum. Þá var Stebbi að grínast eins
og vant var, hann tók upp bæði Jóa og
skrokkinn og þóttist ætla að hengja
þá báða á snagann. Jói hló bara og tók
þessu ekki illa. Ég gæti skrifað heila
bók um þá karlana sem mér þótti
undurvænt um en hef þetta ekki
lengra.
Mér er efst í huga þakklæti til
hjónanna Stebba og Svövu fyrir að
hafa tekið Kristján systurson minn að
sér á barnsaldri. Þau hjónin reyndust
honum mjög vel, ég hefði ekki getað
komið honum fyrir á betra heimili.
Hann sagði mér að hann hefði kallað
þau afa og ömmu. Einnig lítur hann á
börnin þeirra líkt og sín eigin systk-
ini. Guð blessi minningu hjónanna.
Eftirlifandi fjölskyldu votta ég
dýpstu samúð.
Gerður Benediktsdóttir.
STEFÁN
MAGNÚSSON
✝ Ilse W. Árnasonfæddist í Trave-
münde í Þýskalandi
13. febrúar 1922.
Hún lést á Sjúkrahúsi
Suðurlands 10. júní
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Ottó
Wallmann, skipstjóri
á listisnekkju og Elsa
Wallmann húsmóðir.
Ráku þau einnig
strandkörfuleigu við
ströndina. Systur
hennar eru Helga og
Hildegard. Ilse vann
á stríðsárunum sem
sjúkraliði á hersjúkrahúsi í Ham-
borg. Hún kom til Íslands 9. júní
1949 með Esjunni ásamt fjölda ann-
arra kvenna sem voru ráðnar til
syni. Börn þeirra eru: Guðlaug
Elsa, gift Jóhannesi Kjartanssyni,
þau eiga tvö börn, Hildi Rut og
Steinar Geir; Fjóla Kristín; Gunnur
Guðný, sambýlismaður hennar er
Ríkharður Brynjólfsson, þau eiga
einn son, Óðin Þór; og Hlynur Þór.
2) Árni Oddgeir, kvæntur Guðrúnu
Guðmundsdóttur. Börn þeirra eru:
Guðmundur, d. 16. sept. 1988; Jó-
hann og Árný Ilse. 3) Magnús Guð-
mann, var kvæntur er Margréti
Einarsdóttur. Börn þeirra eru:
Harpa, sonur hennar er Kristófer
Darri; Brynhildur, d. 26. nóv. 1997;
Elín og Einar. 4) Steinþór, kvæntur
Þuríði Einarsdóttur. Börn þeirra
eru Sandra, Árni Steinn, Kristrún
og Elín Inga.
Ilse var um árabil í Kvenfélagi
Hraungerðishrepps og Þýsk-ís-
lenska vinafélaginu. Eftir að heils-
an brast hefur hún verið á Ljós-
heimum síðustu tvö árin.
Útför Ilse Árnason verður gerð
frá Hraungerðiskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
starfa víðsvegar um
landið á vegum Búnað-
arfélags Íslands. Ilse
var ráðin vinnukona
að Oddgeirshólum í
Hraungerðishreppi.
Hún skildi tveggja ára
gamla dóttur sína eftir
hjá foreldrum sínum í
Þýskalandi. Seinna
sama ár var Angelika
litla send til móður
sinnar með togara.
Guðmundur Árna-
son og Ilse giftu sig 26.
nóvember 1949 og
hafa búið í Oddgeirs-
hólum alla tíð.
Afkomendur þeirra Ilse og Guð-
mundar eru: 1) Angelika Guð-
mundsdóttir, gift Ásgeiri Gunnars-
Elsku Ilse. Við þökkum samfylgd-
ina og biðjum góðan guð að varðveita
þig í nýjum heimi.
Vaktu, minn Jesús, vaktu’ í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgrímur Pétursson.)
Aðstandendur þakka öllum þeim
er hjúkruðu Ilse í veikindum hennar.
Guðmundur, Angelika, Árni,
Magnús, Steinþór og fjöl-
skyldur.
ILSE W.
ÁRNASON