Morgunblaðið - 22.06.2003, Blaðsíða 2

2 B SUNNUDAGUR 22. JÚNÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
H
ANN segist
vera „orginal
Skagfirðingur í
allar áttir“.
Foreldrar
hans, Val-
gerður Krist-
jánsdóttir og
Þorvaldur Þórhallsson, hafa búið á
Þrastarstöðum á Höfðaströnd síðan
hann man fyrst eftir sér.
En hvað man hann helzt úr skag-
firzkri bernsku og æsku? „Það eru
yfirhöfuð forréttindi að fá að alast
upp í sveit, að ég tali nú ekki um í
Skagafirði!
Það er svona ein heildarmynd sem
festist við mann; nálægðin við nátt-
úruna og landið í þessari sterku og
áhrifamiklu umgjörð, sem Skaga-
fjörðurinn gefur þeim, sem þar búa.“
Skólagangan byrjaði í Hlíðarhús-
inu, litlum skóla í Óslandshlíð. Skóla-
börnunum var ekið til og frá skóla,
og Valgeiri þá framhjá Hofsósi. Þótt
nærtækast hefði verið fyrir hann að
ganga í Hofsósskólann, þá voru þetta
tvö sveitarfélög og tveir skólar og
maður sótti ekki skóla í annað sveit-
arfélag. Heldur sátu þeir krakkar,
sem lengst áttu að fara, í skólabíln-
um þetta tvo og hálfan, þrjá tíma á
dag.
Svo sameinuðust sveitarfélögin og
skólarnir og þá fór Valgeir í skólann
á Hofsósi.
„Ég velti því mjög snemma fyrir
mér að verða læknir eða prestur.
Eftir landspróf í Varmahlíðarskóla
var stefnan sett á Menntaskólann á
Akureyri, þar sem ég ætlaði með
stúdentsnáminu að velja í milli þess-
ara tveggja lifibrauða.“
Með hamar í annarri hendi
En enginn fær ráðið örlögum sín-
um. Valgeir Þorvaldsson nam ekki
við Menntaskólann á Akureyri og er
því hvorki læknir né prestur í dag.
„Þannig var, að ég fótbraut mig
illa á skíðum í Hlíðarfjalli og ein-
hverra hluta vegna hraus mér hugur
við að fara á annarri löppinni í
menntaskóla. Ég ákvað að venda
mínu kvæði í kross og fara í iðnnám,
sem mér fannst aðgengilegra að geta
stundað á Sauðárkróki.
Það varð úr að ég lærði húsa-
smíði.“ Valgeir lærði húsasmíðina
hjá byggingafélaginu Hlyni, þar sem
Björn Guðnason var hans lærifaðir.
Valgeir segist hafa virt hann mikils.
„Ég fann, að hann hafði ákveðið
uppáhald á mér, sem hinir strákarnir
skildu reyndar aldrei. En Björn var
sjálfur ættaður af Hofsósi og austan
vatna og ég held að hann hafi einfald-
lega staðið í þeirri trú, að af því
svæði kæmu betri menn en annars
staðar frá!“
En skyldi Valgeir einhvern tíma
hafa séð eftir því að taka sér ham-
arinn í hönd, en ekki lyfseðil eða
biblíuna? „Eftir á að hyggja, ef mað-
ur hugsar sem svo að hverjum sé
markaður einhver farvegur í lífinu
og ég velti fyrir mér þessari breyt-
ingu, þá hef ég alltaf verið sáttur við
minn hlut.
Smíðakunnáttan hefur komið sér
vel, hvort heldur fyrir salti í grautinn
eða ég hef notað hana til að smíða ut-
an um mig hús. Ég hef líka hitt
margt fólk og komið mínum boðskap
á framfæri við fleiri en mér hefði tek-
izt í hálftómri kirkju.
Allt snýst þetta um að gleðja og
gera til hæfis og ég hef verið svo lán-
samur að uppskera mikið þakklæti
og margar hlýjar hugsanir.“
Árin á Sauðárkróki urðu fimm.
„Þar varð ég ekki einasta útlærður
húsasmiður, heldur eignaðist ég líka
mína góðu konu; Guðrúnu Þorvalds-
dóttur, sem hefur látið sig hafa það
að búa með mér síðan.
Ég segi oft að menn fari ekki til
Sauðárkróks nema eiga þangað er-
indi og mér fannst henta að sækja
bæði smíðaréttindi og konu í sömu
ferðinni!
Við keyptum gamalt hús á Sauð-
árkróki, sem ég gerði upp, en við er-
um bæði sveitafólk að upplagi og ein-
hvern veginn var það aldrei inni í
okkar lífsmunstri að búa til framtíð á
Sauðárkróki.
Foreldrar mínir voru þá með aðra
jörð á leigu; Vatn. Hana keyptum
við. Við vorum um það bil ár að end-
urbyggja húsin á Vatni með fullri
vinnu á Sauðárkróki. Gluggar, hurð-
ir, innréttingar og annað var smíðað
á kvöldin og svo var brælt í sveitina
um helgar og hlutirnir settir upp. Á
endanum varð þetta gott hús og við
hófum búskap að Vatni.“
Náttúran og landið eru sterk við
Vatn. Jörðin liggur að Höfðavatni,
sem er stærsta vatn Skagafjarðar,
og Þórðarhöfði leggur til landsins.
Í Þórðarhöfða er stærsta álfa-
byggð landsins. Þar sem heita Búða-
brekkur sjá menn kirkju, verzl-
unarhús og íbúðir huldufólks og
menn, sem hafa sofnað í brekkunum,
Svona verður útsýnið frá hótelinu ofan við Vesturfarasetrið.
Ólýsanleg þörf
„Orginal“ Skagfirðingur í allar áttir; Valgeir Þorvaldsson.
Horft til hafs frá Vesturfarasetrinu.
Ljósmynd/ Þröstur S. Valgeirsson