Morgunblaðið - 26.06.2003, Blaðsíða 34
MINNINGAR
34 FIMMTUDAGUR 26. JÚNÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Borgþór ÓmarPétursson fædd-
ist í Reykjavík 24.
febrúar 1949. Hann
lést á krabbameins-
deild Landspítalans
við Hringbraut
fimmtudaginn 19.
júní síðastliðinn. For-
eldrar hans voru Pét-
ur Stefánsson at-
vinnurekandi, f. 17.
október 1920, d. 8.
desember 1988, og
Aðalheiður Dís Þórð-
ardóttir atvinnurek-
andi, f. 24. nóvember
1923, d. 2. júní 2002. Systir Borg-
þórs er Bjarnveig Borg Péturs-
dóttir húsmóðir, f. 15. desember
1946.
Borgþór var kvæntur Elísa-
bethu Ósk Ellerup, f. 14. mars
1950. Foreldrar hennar voru Jo-
hann G. Ellerup, lyfsali í Keflavík,
f. 8. janúar 1904, d. 23. janúar
1980, og Astri Forberg húsmóðir,
f. 24. maí 1910, d. 7. mars 1974.
Synir Borgþórs og Elísabethar
eru: 1) Jóhann Óskar, f. 29. maí
1974, kvæntur Arnfríði Arnar-
dóttur, f. 11. maí 1976, sonur
þeirra er Ásgeir Örn, f. 28. desem-
ber 2001. 2) Stefán
Þór, f. 8. apríl 1980, í
sambúð með Gunn-
hildi I. Georgsdótt-
ur, f. 5. desember
1981.
Borgþór ólst upp í
Reykjavík. Hann
lauk fisktækniprófi
frá Fiskvinnsluskól-
anum í Hafnarfirði
vorið 1976. Að námi
loknu starfaði hann í
þrjú ár sem fram-
leiðslustjóri hjá Bæj-
arútgerð Hafnar-
fjarðar. Um
áramótin 1979–1980 fluttist Borg-
þór til Djúpavogs ásamt fjöl-
skyldu sinni og starfaði hann þar
sem forstjóri Búlandstinds. Árið
1983 tók hann til starfa hjá
Stemmu á Höfn í Hornafirði og
starfaði þar sem forstjóri til árs-
ins 1985.
Foreldrar Borgþórs stofnuðu
Sælgætisgerðina Drift sf. árið
1965 og starfaði hann sem fram-
kvæmdastjóri hennar frá árinu
1986 til dauðadags.
Útför Borgþórs verður gerð frá
Víðistaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Kynni mín af Borgþóri Ómari
Péturssyni hófust þegar ég hóf
nám í MH. Í bekknum var þéttur
piltur með þykk gleraugu, sem var
alltaf til í rökræður. Það var nokk-
uð sama hvar borið var niður, alltaf
hafði hann eitthvað til málanna að
leggja, hvort sem umræðuefnið var
fjármál, pólitík, fiskveiðimál eða
enski boltinn. Söguskýringar hafði
hann ávallt á takteinum enda sögu-
fróður og notaði þá þekkingu vel til
þess að styðja mál sitt. Borgþór
átti þó til að fara frjálslega með
skýringar enda taldi hann að and-
mælandi yrði að hrekja túlkunina.
Ef menn settu fram einhverja
skoðun var hann fyrstur manna að
mæla gegn til að skerpa um-
ræðuna. Ekki þreyttist hann á að
deila við mig og syni sína um ágæti
Liverpool-liðsins og neitaði alltaf að
vera stuðningsmaður. Það, að hann
horfði á alla Liverpool-leiki, var að-
eins til að hann léti ekki okkur Liv-
erpool-mennina kaffæra sig með
áróðri. Ekki gat hann heldur stutt
önnur þekkt lið því þá gæfi hann á
sér höggfæri og hefði eignast
bandamenn, sem var algjör óþarfi
og aðeins til trafala. Helst gat hann
sætt sig við að styðja Crystal Pa-
lace, enda ólíklegt að hann hitti
stuðningsmann þess liðs nokkurn
tíma.
Þrátt fyrir andúð sína á Liver-
pool-liðinu fór hann í vetur sér-
staka ferð til að sjá tvo leiki með
þeim og viðurkenndi að saga þeirra
væri áhugaverð og leiðsögumaður-
inn um Anfield hefði verið góður.
Við öðru gekkst hann ekki.
Við þessi kynni í MH tókst vin-
skapur, sem hefur staðið óslitið síð-
an þrátt fyrir fjarlægð þegar hann
bjó fyrir austan. En það sannast að
aðeins er vík milli vina. Við höfum
flakkað víða saman, og eftir að ég
og Sigga hófum sambúð og Borg-
þór kynntist Libby fjölgaði í ferða-
hópnum og farnar voru ótal minnis-
stæðar ferðir á Kjöl, í Veiðivötn, á
Arnarvatnsheiði, upp Vonarskarð
og einnig til útlanda. Alltaf var það
félagsskapurinn sem skipti öllu,
veiðin eða aðrar tylliástæður voru
aukaatriði. Í þessum ferðum lagði
hann sig allan fram við að tryggja
að ferðin yrði sem ánægjulegust
fyrir ferðafélagana. Þessi um-
hyggja hans kom vel fram á þorra-
blótun vinahópsins, þar mátti ekk-
ert skorta, hvorki í mat né drykk.
Brennivín og hákarl, ákavíti og síld,
koníak, svartur grand, og fyrir mig
var alltaf viskí í skápnum þótt hann
bragðaði slíkt ekki sjálfur.
Við spilaborðið tók hann þó rök-
um og var klókur spilari, hvort sem
spilaður var brids, póker, manni,
tía eða Ólsen Ólsen. Enda sótti
spilahópurinn mörg verðlaun og
þau síðustu komu í hús nú í vetur.
Borgþór var áhugamaður um
tónlist, kvikmyndir og sjónvarp. Á
skólaárunum kynnti hann fyrir mér
ýmsa tónlist enda átti hann gott
plötusafn, og ófáar sundir sátum
við á Flókagötunni fram undir
morgun og spiluðum brids við und-
irleik framúrstefnuhljómsveita og
nú í veikindum hans sátum við oft
saman og horfðum á sjónvarps-
þætti, jafnvel tvær til þrjár stöðvar
samtímis, og skutum inn túlkun
okkar á framvindu mála.
Borgþór reyndist vinum sínum
góður og vinum þeirra, enda hafði
hann í heiðri þau gömlu sannindi úr
Hávamálum að:
Vin sínum
skal maður vinur vera,
þeim og þess vin.
En óvinar síns
skyli engi maður
vinar vinur vera.
Teldi hann að einhver úr vina-
hópnum ætti í erfiðleikum vildi
hann strax ræða hvernig skyldi
bregðast við. Við hverja skyldi tala
um vandamál og lausn þeirra ef
ekki við vini sína?
Ég hef nú misst góðan vin og
traustan félaga. Hafi hann þökk
fyrir öll árin, þau hefðu gjarnan
mátt vera fleiri.
Við hjónin viljum votta fjölskyldu
hans, konu, sonum, tengdadætrum
og barnabarni okkar innilegustu
samúð. Megi gæfan fylgja ykkur
um ókomna framtíð.
Páll Hjaltason.
Hann hringdi fyrir nokkrum
dögum. Það reyndist vera síðasta
kallið. Þú hringir í þína og ég í
mína. Þannig hafði þetta gengið
fyrir sig í nokkuð mörg ár. Við hitt-
umst hálfsmánaðarlega og spiluð-
um brids, en þannig hafði ég
kynnst hópnum og spiluðum við
Boggi saman til margra ára. Það
var æft stíft og spilað mikið, stund-
um heilu helgarnar. Boggi var þétt-
ur, þéttur á velli og þéttur í lund.
Hann var trúr vinum sínum og það
var gott að eiga hann að vini. Ég
þakka þér samfylgdina, Boggi. Þín
verður sárt saknað.
Elsku Libby, Stefán Þór og
Gunnhildur, Jói, Arnfríður og litli
Ásgeir Örn, megi minning um góð-
an dreng styrkja ykkur í sorg ykk-
ar.
Jón Páll.
Fallinn er frá um aldur fram
mikill öðlingur og vinur, Borgþór
Ómar Pétursson.
Við vorum víst á fjórða ári þegar
vinátta okkar hófst. Í minningunni
eru bernskuárin ein samfelld sæla.
Við stofnuðum fótboltafélag og
byggðum okkur völl í Vatnsmýrinni
innan um matjurtagarðana sem
urðu margri rófunni og radísunni
fátækari af okkar völdum. Við
brunuðum niður Bragagötuna í
tuttugu sleða lest svo að bílstjór-
arnir máttu hafa sig alla við. Og við
svindluðum okkur inn í tívolí eða á
Melavöllinn. Þá skein sól á sumrin,
þá féll snjór á veturna.
Síðar urðum við stærri og heim-
urinn okkar einnig. Um tvítugt var
t.a.m. haldið til Svíþjóðar við fjórða
mann til að taka púls á fjarskanum.
Þar var lífið stillt á skemmtun og
ábyrgarleysi um nokkurra mánaða
skeið og Ómar gerandinn í stund-
inni en þó alltaf á hann treystandi
til að bjarga klandri okkar hinna.
Síðar áttum við eftir að fara í
margar ógleymanlegar utanlands-
ferðir tveir eða með öðrum enda
hafði hann mikið yndi af ferðalög-
um.
Strax á unglingsárum byrjaði
Ómar að starfa í fiskvinnslu í skóla-
leyfum og svo fór að hann mennt-
aði sig á þeim vettvangi og lauk
námi úr Fiskvinnsluskólanum.
Stýrði hann um árabil fiskvinnslu í
Hafnarfirði og á Höfn og Djúpa-
vogi. Síðar söðlaði hann um og
gerðist framkvæmdastjóri lakkrís-
gerðarinnar Driftar sem foreldrar
hans höfðu stofnað. Ómar gerði
kröfur til sín og starfsmanna sinna
en hann reyndist góður og vinsæll
húsbóndi og naut virðingar þeirra.
Þjóðmálin voru Ómari hugleikin
alla tíð. Á fjölmörgum sviðum hafði
hann yfirgripsmikla þekkingu og
var sama hvort rætt var um stjórn-
mál eða sögu, viðskipti eða íþróttir,
liðin málefni eða líðandi stundar.
Hann var rökfastur svo að á var
hlustað og hafði staðreyndir á
hraðbergi. Enginn var hann spor-
göngumaður og átti það til ef sá
gállinn væri á honum að hleypa
umræðunni upp með hnitmiðuðum
athugasemdum. Og svo var hlegið.
Ómar var góður bridsspilari. Við
græna borðið kom lunderni hans
glöggt í ljós, traustleiki, rósemi og
glaðværð. Klambur meðspilara eða
irringar mótspilara var tekið með
stóískri ró. Ómar var félagslyndur
og höfðingi heim að sækja og í
fjölda ára höfum við vinirnir sótt
hann reglulega heim og spilað.
Verður undarlegt að hafa hann
ekki lengur við borðið. Hans skarð
verður ekki fyllt.
Ómar átti því láni að fagna að
kvænast Elísabeth Ósk Ellerup.
Þau eignuðust einn son en auk þess
gekk Ómar syni Elísabethar í föð-
urstað. Þeirra er sorgin mest og
söknuðurinn. Ég og fjölskylda mín
vottum þeim okkar innilegustu
samúð. Guð blessi þau og styrki.
Ég þakka Ómari trausta og
ómetanlega vináttu á fimmtíu ára
vegferð. Góðs drengs er sárt sakn-
að en minningin um hann lifir.
Trausti Valsson.
Mikill sómamaður er nú fallinn í
valinn. Við Ómar erum búnir að
þekkjast í áratugi og betri og heil-
steyptari maður er vandfundinn.
Hann var afskaplega skapgóður og
jafnlyndur og góður vinur vina
sinna. Á síðasta ári kynntist ég því
enn betur en áður hversu gegn-
umvandaður Ómar var. Ég keypti
þá af honum lakkrísgerðina Drift
sem fjölskylda hans hafði rekið í
áratugi. Það gekk fljótt og vel að
semja við Ómar en af ýmsum
ástæðum var ekki hægt að ganga
formlega frá samningum fyrr en
allnokkru síðar. En í öllum þeim
samskiptum okkar stóð alltaf allt
sem stafur á bók sem Ómar hafði
sagt. Ég heyrði það frá þeim sem
önnuðust samningagerð fyrir Ómar
að þeir hefðu aldrei kynnst öðrum
eins heiðursmanni.
Ég og fjölskylda mín færum eig-
inkonu Ómars og fjölskyldu inni-
legar samúðarkveðjur. Það er ljúft
að minnast þessa stórbrotna öð-
lings.
Helgi Vilhjálmsson og
fjölskylda.
BORGÞÓR ÓMAR
PÉTURSSON
AFMÆLIS- og minningar-
greinum má skila í tölvupósti
(netfangið er minning@mbl.is,
svar er sent sjálfvirkt um leið
og grein hefur borist) eða á
disklingi. Ef greinin er á disk-
lingi þarf útprentun að fylgja.
Nauðsynlegt er að tilgreina
símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Ekki er tekið við hand-
skrifuðum greinum.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein aðalgrein af hæfi-
legri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar séu um 300 orð
eða 1.500 slög (með bilum) en
það eru um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í
sálma eða ljóð takmarkast við
eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5–15 lín-
ur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein.
Greinarhöfundar eru beðnir að
hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Minningargreinum þarf að
fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar og
hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
Þar sem pláss er takmarkað
getur þurft að fresta birtingu
greina, enda þótt þær berist
innan hins tiltekna frests.
Frágangur
minning-
argreina
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför
systur okkar,
SIGRÍÐAR H. AÐALSTEINSDÓTTUR
cand. pharm.,
Austurströnd 12,
Seltjarnarnesi,
Sérstakar þakkir færum við lækni og heima- hjúk-
run Seltjarnarnesi og læknum og hjúkrunarfólki á Landspítala Fossvogi.
Össur Aðalsteinsson,
Guðbjörg A. Finsen,
Elín Aðalsteinsdóttir,
Jónas A. Aðalsteinsson
og fjölskyldur.
Bróðir okkar og mágur,
HRÓLFUR VALDIMARSSON
frá Vatnsfjarðarseli,
sem andaðist mánudaginn 23. júní, verður
jarðsunginn frá Ísafjarðarkirkju laugardaginn
28. júní kl. 13.30.
Ingibjörg Valdimarsdóttir,
Hans Valdimarsson,
Gunnar Valdimarsson,
Þorgerður Hermannsdóttir
og fjölskyldur.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við and-
lát og útför okkar ástkæru
GUÐRÚNAR ÞORKELSDÓTTUR,
elli- og hjúkrunarheimilinu Grund,
áður Leifsgötu 7,
Reykjavík.
Sérstakt þakklæti viljum við senda starfsfólki á
elli- og hjúkrunarheimilinu Grund og deild 12G
Landspítalanum við Hringbraut.
Systkinin frá Arnórsstöðum
og fjölskyldur þeirra.
Bróðir okkar og frændi,
ÞORBERGUR EINAR EINARSSON
frá Ytri-Sólheimum,
er lést á dvalarheimilinu Hjallatúni, Vík í Mýr-
dal, aðfaranótt sunnudagsins 22. júní, verður
jarðsettur frá Víkurkirkju laugardaginn 28. júní
kl. 16.00.
Þorsteinn Einarsson,
Sigurjón Einar Einarsson,
Sigríður Guðmunda Einarsdóttir,
systkinabörn og fjölskyldur.