Morgunblaðið - 27.06.2003, Page 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. JÚNÍ 2003 33
hún áunnið sér fastan sess í tilveru
svo margra enda einstaklega hlýr,
kraftmikill og líflegur persónuleiki.
Allt er breytingum undirorpið en
engin breyting er eins varanleg og
dauðinn og sú tilhugsun tekur á að
amma sé búin að kveðja og komi aldr-
ei aftur í þeirri mynd sem við höfum
notið hennar.
Þrátt fyrir háan aldur og þreyttan
líkama var alveg ótrúlegur kraftur og
lífsvilji í ömmu allt fram í andlátið.
Hún hafði ótrúlegt minni og lét sér
ekkert óviðkomandi. Fylgdist ekki
bara með lífi og líðan ættingja og vina
heldur líka vinum ættingjanna og
gömlum sveitungum svo og afkom-
endum þeirra og meðan hún hafði
sjón og heyrn til þá var það fátt í
þjóðmálaumræðunni sem hún mynd-
aði sér ekki skoðun á. Hún var ræðin
og skemmtileg og fór ekki í launkofa
með álit sitt á mönnum og málefnum
ef því var að skipta. Hún var ham-
hleypa til allrar vinnu alla tíð og lét
sér ekkert vaxa í augum umfram það
sem ástæða var til. Vandamálin voru
til að leysa þau. Hún hafði sérstak-
lega mikla ánægju af allri handa-
vinnu. Hún hafði ekki minni ánægju
af að gefa frá sér það sem hún bjó til
enda gjafmild með eindæmum.
Langt yfir nírætt var hún jafnvíg á
allt hvort sem það var að hekla,
sauma eða prjóna. Síðustu árin lét
hún sér þó nægja að handprjóna
sokka svo og forláta peysur bæði á
börn og fullorðna. Einnig notaði hún
ötullega gömlu fallegu handknúnu
prjónavélina sína sem hún hafði erft
frá mömmu sinni. Sú prjónavél dugði
þeim báðum samanlagt hátt í heila
öld og á hana prjónaði hún óteljandi
nærskyrtur og föðurlandsflíkur sem
eflaust hafa yljað mörgum landanum
bæði hérlendis og erlendis.
Stóran hluta ævi sinnar, eða í tæp-
lega 60 ár, átti hún samleið með Áka
afa en þau kynntust í Bolungarvík ár-
ið 1925. Fljótlega eftir að þau bund-
ust tryggðarböndum fluttu þau til
Súðavíkur þar sem þau bjuggu allan
sinn búskap og helguðu því byggð-
arlagi starfskrafta sína af lífi og sál.
Þau bjuggu í tveggja hæða reisulegu
húsi með fallegum kvistum, háalofti
og stórum rúmgóðum kjallara. Húsið
gekk undir nafninu Ákabúð. Nafn-
giftin kom af sjálfu sér því í húsinu
ráku þau verslun og bensínsölu og
var bensíndælan staðsett í hæfilegri
nálægð við húsið. Vöruúrvalið var al-
veg ótrúlegt í Ákabúð, þar voru seld-
ar allar helstu nauðsynjavörur til
heimilisrekstrar, svo og gjafavörur af
ýmsu tagi. Húsið stóð við þjóðbraut
og var alltaf ótrúlega líflegt á heimili
þeirra og oftast margmennt enda var
heimili þeirra alltaf opið öllum sem
áttu þangað erindi. Áki afi var ekki
langskólagenginn maður frekar en
amma en hann hafði einstaklega
gaman af því að kynna sér og læra
nýja hluti og átti auðvelt með hvort
heldur var að læra af bókinni eða af
leiðsögn annarra. Hann varð því einn
af þessum þúsundþjalasmiðum sem
vegna hæfileika sinna eru kallaðir til í
tíma og ótíma í ótrúlegustu verkefni.
Hann þjónaði byggðarlaginu ekki
bara sem kaupmaður því hann var
sjálflærður bygginga- og rafvirkja-
meistari þorpsins og sveitanna í
kring. Hann gegndi mörgum trúnað-
arstörfum fyrir byggðarlagið og má
meðal annars nefna að hann átti sæti
í hreppsnefnd og starfaði á tímabili
sem oddviti og sýslunefndarmaður.
Hann var einnig organisti og kór-
stjórnandi með meiru til margra ára.
Þá þótti hann ómissandi á sínum
yngri árum þegar eitthvað stóð til og
gera átti sér glaðan dag enda spilaði
hann ekki bara á orgel, hann var vel
ballfær bæði á fiðlu og harmóniku.
Það segir sig því sjálft að við tíðar
fjarverur afa mæddi oft mikið á
ömmu við rekstur heimilisins, barna-
uppeldið og verslunarreksturinn
enda var hún oft allt í senn: húsmóð-
irin, kaupmaðurinn, afgreiðsludaman
í búðinni eða við bensíndæluna og svo
auðvitað gestgjafinn sem hafði alltaf
heitt á könnunni og tilbúna jólaköku
á eldhúsborðinu. Eitt af mínum
stærstu lífslánum er að hafa alist upp
í nánu samfélagi við þau og óhjá-
kvæmilega hefur það sterklega mót-
að lífssýn mína og forgangsröðun í líf-
inu. Hafi þau þökk fyrir allt það góða
sem þau hafa miðlað til mín og minna.
Megi Guð blessa þau.
Rósa Björk Barkardóttir.
Kæra langamma mín, mig langaði
til að kveðja þig með nokkrum línum.
Fyrir mér varst þú eitt af sterkustu
akkerum fjölskyldunnar og hefur
þinn heilsteypti, vandaði persónuleiki
markað djúp spor hjá mér eins og svo
mörgum innan fjölskyldunnar. Með
hvarfi þínu myndast mikið tómarúm
hjá þeim sem þekktu þig. Það hlýtur
að teljast kraftaverk hvernig þú hef-
ur getað haldið í létta og góða skapið í
heil hundrað ár, annaðhvort það eða
að ég hafi bara alltaf verið svo hepp-
inn að hitta á þig í góðu skapi. Hvað
sem því líður ertu ennþá með mér, en
ekki bara hjá mér.
Guð geymi þig og afa.
Þinn strákur
Leifur.
Lokið er langri æfi. – Hamingju-
sömu lífi. – Góðu æfikvöldi.
Efst í huga mínum núna er þakk-
læti til þín. Því þú varst mér sem
fóstra eða fóstursystir. Þegar ég
fæddist varst þú 19 ára blómarós
vestur í Bolungavík. Ég kom í heim-
inn alveg óvart, því fóstureyðing var
ekki komin í tísku í þá daga. Því var
reynt að koma mér í fóstur. Og þið
mæðgur, Sesselja og þú, tókuð mig
að ykkur. Ekkert var ég skyld ykkur.
Enga meðgjöf fenguð þið.
Það var fátækt í Bolungavík í þá
daga, eins og víða um land. Þið börð-
ust hörðum höndum fyrir lífinu. En
samt létuð þið ykkur ekki muna um
að bæta við einum munni að metta.
Ég hefi oft hugsað um það síðan
hvað ég var heppinn að lenda í faðmi
ykkar.
Þið mæðgur voruð hörkuduglegar
í vinnu. Þú vannst í fiski, heyskap og
öðru sem til féll. 18 ára var þér gefin
prjónavél og þá var nú prjónað og
prjónað fyrir heimilið og einnig fyrir
vandalausa. Ég man þegar ég heim-
sótti þig fyrir nokkrum árum, líklega
varstu þá 95 ára. Þá varst þú að
prjóna sokkabuxur og skyrtur fyrir
barnabarnabörnin á sömu gömlu
prjónavélina. Það var sama hvað þú
tókst þér fyrir hendur, allt var vel af
hendi leyst.
Þú varst mikil hannyrðakona.
Kunnir fatasaum, að hekla, prjóna,
kunstbródera, orkedera, baldera,
saumaðir flatsaum, hvítsaum og
krosssaum. Þú varst líka framarlega í
öllu menningarstarfi í Bolungavík.
Varst í kvenfélaginu, söngst í
kirkjukórnum, lékst í leikritum.
Og árin líða. Þú giftist Áka og flutt-
ist til Súðavíkur. Heimili ykkar Áka
var annálað myndarheimili. Alltaf op-
ið hús fyrir gestum og gangandi. En í
Bolungavík var lítil stelpa og þú
gleymdir henni ekki, þótt þú værir
gift og flutt í burtu. Ég fékk alltaf af-
mælisgjafir og jólagjafir frá þér.
Aldrei frá neinum öðrum. Jólakjóla
og skólaföt, svo komu bækurnar með.
Hvað ég var hamingjusöm. Í minn-
ingunni standa samt gullsokkarnir
upp úr. Ég var líklega 6 ára þegar ég
fékk þá. Ég vissi að enginn í öllum
heiminum ætti svona sokka nema ég.
Þú prjónaðir þessa sokka úr gulli
handa mér. Það var reyndar ekki 18
karata gull, en gylltir voru þeir. Þeg-
ar ég fór í kirkju með þér þá um jólin
horfði ég bara á sokkana og hélt að
allir aðrir gerðu það líka.
Á unglingsárum dvaldi ég í Súða-
vík, hjá Rósu. Fermdist þar. Gifti mig
þar. Átti mitt fyrsta barn þar. – Rósa
mín.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem.)
Þín fóstursystir.
Brynhildur Olgeirs.
Langlífi er blessun lífsglöðu fólki,
sem er með á nótunum og nýtur ástar
og umhyggju afkomenda sinna til
hinstu stundar. Rósa varð þessarar
gæfu aðnjótandi. Hún var gift móð-
urbróður mínum, Áka Eggertssyni,
sem lézt í nóvember 1981, og saman
verða þau jarðsett í dag. Sögu Súða-
víkur verða ekki gerð verðug skil,
nema þessara sæmdarhjóna sé þar að
góðu getið.
Kynni okkar hófust fyrir mitt
minni, annaðhvort í Súðavík eða
Reykjavík. Áki þurfti af og til að
bregða sér suður í verzlunarerindum
eða til að reka á eftir málum í þágu
Súðavíkurhrepps, en foreldrar mínir
dvöldu löngum á sumrin í Seyðisfirði
við Ísafjarðardjúp. Það hefðu þau
tæpast getað, ef Rósu og Áka hefði
ekki notið við. Áki endursmíðaði
bárujárnsslegna bústaðinn í Fjarðar-
horni, sá um stækkun hans og lyfti
honum síðar á hugvitssamlegan hátt
ásamt bróður sínum, börnum og
tengdafólki til að koma undir hann
steyptri plötu.
Húsið þeirra Áka og Rósu, heimili
og vinnustaður, stóð á fjörukambi ut-
arlega í Súðavík. Það er nú horfið, en
er í minningunni sveipað ævintýra-
ljóma með öllum sínum ys og þys frá
morgni til kvölds. Þarna ráku þau
meðal annars benzínafgreiðslu og
verzlun með alvörulykt, ótrúlegu
vöruúrvali og hljómmikilli bjöllu á
hurðinni. Og í eldhúsinu, sem sneri að
sjónum, var afar stór og merkileg
eldavél með heitavatnskrana og
stórum hlífum til að leggja yfir hell-
urnar, þegar þær voru ekki í notkun.
Þarna var tekið vel á móti gestum í
margvíslegum erindagjörðum. Á
lognkyrrum sumarmorgnum vaknaði
maður ýmist við skvaldrið í æðar-
kollum og ungum þeirra eða vélar-
skellina í trillum og bátum á leið um
Álftafjörð. Hjarta roskins manns
slær örar enn þann dag í dag, þá
sjaldan svona gamaldags skellir rjúfa
kyrrðina fyrir vestan. Húsið var ekki
stórt en rúmaði marga.
Þeim hjónum féll ekki verk úr
hendi, enda bæði annálað hagleiks-
fólk. Afköst Rósu við erilsöm heim-
ilisstörf, prjónaskap og hvers kyns
hannyrðir voru með hreinum ólíkind-
um og ekki var það á kostnað vand-
virkninnar. Auðvitað hlaut að gusta
af svona konu af og til, en það vandist
fljótt, enda fór enginn í grafgötur
með, að hún mátti yfirleitt ekkert
aumt sjá.
Rósa bar aldurinn vel og hún lét
hvergi deigan síga við hannyrðirnar
eftir að hún flutti til Reykjavíkur.
Fjölskylda mín var meðal þeirra, sem
nutu góðs af því, en þótt vel færi á
með henni og mér þykist ég vita, að
henni hafi þótt meira til um vináttu
við eiginkonu mína, sem látin er fyrir
nokkru. Guð gefi þeim og öðrum látn-
um ástvinum okkar raun lofi betri.
Eggert Jónsson.
Blómabúð
MICHELSEN
ÞÚ VELUR AÐEINS ÞAÐ
BESTA Í GLEÐI OG SORG
44 ÁRA
STARFSREYNSLA Í
ÚTFARARSKREYTINGUM
MICHELSEN
HÓLAGARÐI
SÍMI 557 3460
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
RÓSA EINARSDÓTTIR,
Litlu-Hlíð,
Höfðagrund 19,
Akranesi,
verður jarðsungin frá Akraneskirkju mánu-
daginn 30. júní kl. 14.00.
Björg Thomassen, Reynir Ásgeirsson,
Marínó Tryggvason, Margrét Magnúsdóttir,
Guðni Tryggvason, Hlín Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg dóttir mín,
INGA JÓNA PÁLMADÓTTIR THORDARSON,
andaðist á heimili sínu í Homer, Alaska, föstudaginn 22. júní.
Erna Ármanns Thordarson
og fjölskylda.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
LÁRA ÁSLAUG THEODÓRSDÓTTIR,
áður Sléttuvegi 13,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Holtsbúð þriðju-
daginn 24. júní.
Gunnar Jóhannsson,
Sigríður H. Gunnarsdóttir, Sverrir Gunnarsson,
Málfríður D. Gunnarsdóttir,
Guðmundur H. Gunnarsson, Hrund Hjaltadóttir,
Haukur K. Gunnarsson, Gréta Óskarsdóttir
og barnabörn.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
FINNBOGI ÓLAFSSON,
Sléttuvegi 17,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Áskirkju í dag, föstu-
daginn 27. júní, kl. 13.30.
Sigríður Finnbogadóttir,
Aðalheiður Finnbogadóttir, Svavar Tr. Óskarsson,
Ólafur Finnbogason,
Auður Finnbogadóttir, Enrique Llorens,
Rósa Finnbogadóttir, Sigurður R. Sigurðsson,
Eggert Finnbogason, Ásgerður Ásgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur frændi okkar,
HAFLIÐI KETILSSON
frá Álfsstöðum,
Grænumörk 5,
Selfossi,
lést á Sjúkrahúsi Suðurlands að kvöldi miðvikudagsins 25. júní.
Jón Grétar Guðmundsson,
Kristín Anna Guðmundsdóttir,
Helgi Guðmundsson,
Álfheiður Sjöfn Guðmundsdóttir,
Eydís Katla Guðmundsdóttir.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang-
afi
BJÖRN HJÁLMARSSON
frá Mælifellsá,
andaðist á Dvalarheimili aldraðra, Sauðár-
króki, miðvikudaginn 25. júní.
Margeir Björnsson, Helga Þórðardóttir,
Rósa Björnsdóttir, Indriði Sigurjónsson,
Anna S. Björnsdóttir, Viktor G. Sigurðsson
og fjölskyldur.