Morgunblaðið - 27.06.2003, Page 35

Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Berglind Dögg Bragadóttir.
Ljúfa minningu eigum við undir-
rituð um Helgu Eyjólfsdóttur, kæra
systur í Kristniboðsfélagi kvenna.
Minningu sem er svo óendanlega
dýrmæt og lýsir Helgu vel. Ég var að
koma heim af fæðingardeildinni með
frumburð okkar hjóna. Ég sit við
vögguna bergnumin og virði fyrir
mér undrið þegar barið er að dyrum.
Þar stendur Helga, lágvaxin og hlé-
dræg, komin til þess að samgleðjast
okkur hjónum. „Nei, hvað hann er
fallegur, með svona mikið svart hár
alveg eins og pabbinn,“ varð Helgu
að orði. Einmitt á því augnabliki er
hún sagði „fallegur“ vissi ég að Helga
var mikill persónuleiki með ríka
dómgreind.
Helga Eyjólfs, eins og hún var
ávallt köllluð, kom ekki tómhent.
Hún hafði unnið af miklum kærleika
fallegt vögguteppi, til að færa ungum
foreldrum sem voru að byrja lífið
með litla drengnum sínum. Árin líða.
„Litli drengurinn“ verður hálfrar
aldar gamall á næsta ári. En minn-
ingin um þetta atvik er enn í fersku
minni, varðveitt með þakklátum
huga.
Nú hefur Helga kvatt þennan
heim. Þessi fáu orð eru aðeins mynd-
brot af lífi mikilhæfrar konu, sem fór
ávallt með hógværð og lítillæti og
verður ef til vill best minnst með
eftirfarandi ljóðlínum:
Ó hjóðláti þegn, það voru svo fáir sem fundu,
hvar fábrotið líf þitt sem ilmandi dropi hneig,
hann hvarf og blandaðist mannkynsins miklu
veig.
Hin mikla veig var önnur frá þeirri stundu.
(Helgi Sveinsson.)
Susie og Páll.
Verið í hvívetna lítillátir og hógværir. Verið
þolinmóðir, langlyndir og umberið hver
annan í kærleika.
(Efesus 4: 2-3.)
Þesssi orð úr ritningunni koma í
hugann þegar við nú kveðjum kæra
vinkonu og félagssystur í Kristni-
boðsfélagi kvenna. Í allri framgöngu
Helgu komu þessir eiginleikar fram.
Kynni okkar hófust fyrir mörgum ár-
um í KFUK. Á þeim árum bauð
Helga oft heim nokkrum úr hópi vin-
kvenna í KFUK. Húsakynni voru
ekki stór en smekkleg og hlýleg. In-
dælar stundir áttum við og minnist
undirrituð oft þessarar gestrisni
Helgu. Á seinni árum urðum við fé-
lagssystur í Kristniboðsfélagi
kvenna. Helga sótti trúfastlega alla
fundi og var ætíð fús að leggja starfi
félagsins lið. Starf kristniboðsins
byggist allt upp á frjálsum framlög-
um og hefðbundinni fjáröflun. Kon-
urnar í Kristniboðsfélaginu afla fjár
með kaffisölu, basar og fleiru. Alltaf
lagði Helga þessu starfi lið. Minnis-
stæðir öllum félagssystrum eru hinir
smekklegu og fallegu hlutir er hún
kom með fyrir hvern basar. Hljóðlát
lagði hún þá fram en við félagssystur
dáðumst að handbragði hennar. Þeg-
ar Kristniboðssambandið hóf sölu
jólakorta til fjáröflunar þurfti sjálf-
boðaliða til pökkunar og fleira.
Nokkrir „heldri borgarar“ fylltu
þennan hóp og að sjálfsögðu mætti
Helga, alltaf fús að leggja málefninu
lið. Hennar var sárt saknað fyrir síð-
ustu jól en þá var sá sjúkdómur er
varð henni að aldurtila farinn að gera
vart við sig. Helga átti sína bjarg-
föstu trú á Drottin sinn og frelsara
sem lýsti sér í allri framgöngu henn-
ar og trúfesti við það málefni sem
vinnur að útbreiðslu fagnaðarerind-
isins. Hinar vikulegu samkomur
Kristniboðssambandsins sótti Helga
ætíð og er hennar nú sárt saknað.
Genginn er trúfastur þjónn Drott-
ins. Félagskonur í Kristniboðsfélagi
kvenna senda ættingjum Helgu sínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Helgu Eyjólfs-
dóttur.
Fyrir hönd Kristniboðsfélags
kvenna,
Greta Bachmann.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. JÚNÍ 2003 35
✝ Óli Runólfssonfæddist á Norð-
firði 16. nóvember
1920. Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans hinn
20. júní síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Sigríður Helgadóttir
frá Skarðshömrum í
Borgarfirði og Run-
ólfur Bjarnason frá
Sandfelli í Öræfum.
Runólfur bjó lengst
af í Skaftafelli í
Öræfum en Sigríður
í Hellisfirði ásamt
eiginmanni sínum, Símoni Jóns-
syni, þar sem Óli ólst upp til full-
orðinsára. Bæði eru látin. Systk-
ini hans samfeðra eru Margrét
(látin), Þuríður, Margrét, Bjarni
og Sigurður. Systkini hans sam-
mæðra eru Helgi Símonarson,
Svanfríður Símonardóttir og
Símon Símonarson.
Óli kvæntist Guðrúnu Gísla-
dóttur frá Hnappavöllum í Öræf-
um, f. 27.12. 1927. Þau skildu.
Börn þeirra eru: 1) Sigríður
Guðrún, f. 8. mars 1948, sam-
býlismaður hennar er Ásgeir Ás-
geirsson, dætur hennar eru
Anna Sveinbjörg, f. 31.3. 1967,
og Guðrún Óla, f. 25.8. 1974,
maður hennar er Bjarki Sigurðs-
son. 2) Guðný Kristbjörg, f. 2.3.
1950, maður hennar er Jóhann
Víkingsson. 3) Símon, f. 21.4.
1951, kona hans er Þorbjörg
Jónsdóttir, dóttir Símonar er
Anna Karen, f. 24.8.
1979. 4) Katrín Sig-
urrós, f. 20.10. 1953,
dóttir hennar er
Lilja Kolbrún, f.
21.6. 1973, maður
hennar er Bjarni
Sveinsson, dætur
þeirra eru Katrín
Alda, f. 9.9. 1996, og
Thelma Karen, f.
12.5. 2002. 5) Sig-
urbjörg, f. 10.8.
1957, sonur hennar
er Óli Róbert, f.
25.8. 1974, búsettur
í Frakklandi ásamt
unnustu sinni, Florence Delpech,
og er dóttir þeirra Eva Luna Sig-
urbjörg, f. 21.1. 2003. 6) Helga, f.
16.7. 1960, maður hennar er Sig-
urður Kristjánsson, dætur þeirra
eru Stefanía, f. 14.11. 1984, og
Þuríður Elín, f. 23.11. 1990.
Kona Óla er Þórunn Hall-
grímsson, f. 29.9. 1922. Börn
hennar eru Sigríður Hallgríms-
son (látin), Guðmundur Hall-
grímsson og Margrét Hallgríms-
son.
Óli var bóndi á Hnappavöllum
í Öræfum frá árinu 1948 til 1964
en þá fluttist hann og fjölskylda
hans til Reykjavíkur. Eftir það
vann hann lengst af hjá Ó. John-
son & Kaaber hf. sem verkstjóri
þar til hann lét af störfum fyrir
aldurs sakir.
Útför Óla verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 10.30.
Hann afi er dáinn. Þessi orð hafa
ómað í eyrum okkar systranna alveg
síðan við fengum þær sorglegu frétt-
ir að hann elsku afi okkar hefði látist
föstudaginn 20. júní síðastliðinn eftir
erfið veikindi. Við bjuggumst ekki
við því að þurfa að kveðja hann svo
fljótt og snöggt, við héldum að við
fengjum að hafa hann miklu lengur
hjá okkur.
Við systurnar vorum svo lánsamar
að fá að alast upp hjá afa og ömmu
okkar. Við vorum ekki einu barna-
börnin sem fengum það, Óli frændi
okkar var þar líka og mömmur okk-
ar. Það var góður tími fyrir okkur.
Afi dekraði við okkur og vildi allt fyr-
ir okkur gera sem hann mögulega
gat. Hann gat verið strangur en
hann var líka blíður og góður. Hon-
um fannst ákaflega gaman að hlýða
okkur yfir námsefnið og hann var í
essinu sínu þegar hann var að hlýða
okkur yfir til dæmis landafræðina,
sem gat nú vafist heldur betur fyrir
okkur, sérstaklega þó Önnu sem var
gjörn á að færa firði og staði milli
landshluta.
Þegar við fluttum með mömmu
okkar í Breiðholtið þá var hann alltaf
til staðar fyrir okkur, hann vissi að
okkur fannst erfitt að flytja þangað.
Hann heimsótti okkur oft og iðulega
fór hann með okkur í stórinnkaup á
laugardagsmorgnum því honum
fannst svo gaman að geta glatt okkur
með gjöfum og ekki síður samveru-
stundum við hann. Hann fór líka
stundum með okkur í bíltúra út úr
bænum, þá venjulega til Þingvalla
eða upp í Heiðmörk, honum var ekk-
ert um að fara mikið lengra en það.
Svo sótti hann okkur gjarnan til að fá
okkur í heimsókn til hans og Þór-
unnar og þá var nú aldeilis dekrað
við okkur. Afi fylgdist vel með okkur
og hringdi daglega í okkur til að vita
hvernig við hefðum það. Hann spurði
líka frétta af fólkinu sínu, hann var
áhugasamur um alla og stoltur af því
hvað bæði börnin hans sex og barna-
börnin öll spjöruðu sig vel. Hann
kenndi okkur líka margt sem við bú-
um vel að í dag.Þegar við systurnar
stofnuðum svo okkar heimili, þá var
hann áfram duglegur að hringja í
okkur og við erum þakklátar fyrir
símtölin hans, hann hringdi oft þótt
hann hefði ekkert að segja, vildi bara
vita hvernig við hefðum það. Værum
við veikar hringdi hann til að fylgjast
með hvernig okkur liði og hvernig
gengi með bata. Þau símtöl öll eru
okkur ómetanleg.
Í fyrra veiktist afi mikið og átti
hann í erfiðum veikindum sem fengu
mikið á hann og náði hann sér aldrei
á strik aftur og honum hrakaði mik-
ið. Hann sýndi þó aldrei neina upp-
gjöf og þótt honum liði oft illa bar
hann sig eins vel og hann gat.
Elsku afi, það er sárara en hægt er
að lýsa að þurfa að kveðja þig svona
snögglega, að eiga ekki eftir að
heyra í þér aftur og sjá þig er sárt.
Að hafa ekki getað kvatt þig al-
mennilega er erfitt. Að fá ekki aftur
símhringingu frá þér þar sem þú
heilsar hressilega, býður góða kvöld-
ið og spyrð frétta er nokkuð sem
okkur gengur illa að skilja. Við sökn-
um þín innilega, við höfum misst
mikið. Þú varst ekki bara afi okkar
heldur gekkstu okkur líka í föður-
stað.
Ástarþakkir fyrir allt sem þú
gerðir fyrir okkur og gafst okkur.
Við eigum eftir að hittast aftur síð-
ar og þá verður örugglega gaman hjá
okkur.
Elsku Þórunn, missir þinn er mik-
ill og við biðjum Guð almáttugan um
að styrkja þig í sorg þinni. Börnum
og barnabörnum afa, systkinum og
öðrum aðstandendum vottum við
okkar innilegustu samúð.
Guð geymi þig, elsku hjartans
besti afi okkar.
Þínar dótturdætur,
Anna Sveinbjörg og
Guðrún Óla.
Elsku afi. Það svolítið erfitt að
hugsa um að þú sért farinn frá okkur
því að samband okkar var sterkt. Við
töluðum sama á hverjum degi og
stundum oft á dag. Alltaf hafðirðu
áhuga á því sem maður var að gera
og spurðir mikið og vildir alltaf vita
hvað maður hefði fyrir stafni; maður
hafði stundum lúmskan grun að þú
vildir bara vera fyrstur með frétt-
irnar. Það var þó ekki það sem þú
hafðir í hyggju, þú vildir bara sýna
okkur áhuga. Sögurnar sem þú sagð-
ir okkur þegar þú sast í bláa stólnum
á Kleppsveginum voru margar
hverjar skemmtilegar og áhugaverð-
ar. Það sem situr samt fastast í
minningunni er bíltúr á rauðu Löd-
unni þar sem var stoppað og keyptur
ís og síðan krembrauð.
Afi, þín verður sárt saknað. Við
munum aldrei gleyma þér. Við elsk-
um þig.
Þínar
Stefanía og Þuríður Elín.
ÓLI
RUNÓLFSSON
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
RÓSLAUGAR ÞÓRÐARDÓTTUR,
Steinsnesi,
Neskaupstað.
Halldóra Vilhjálmsdóttir,
Sigurður Þór Vilhjálmsson,
Sigríður Þórbjörg Vilhjálmsdóttir
og fjölskyldur.
Innilegar þakkir til allra þeirra er heiðruðu
minningu föður míns, tengdaföður og afa,
SIGURÐAR GUÐMUNDSSONAR
húsasmíðameistara,
Langholtsvegi 59,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til séra Árna Bergs Sigur-
björnssonar og Magnúsar Karls Péturssonar,
læknis.
Björk Sigurðardóttir, Einar Hilmar Jónmundsson,
Sigurður Einarsson,
Eyrún Einarsdóttir, Carlos Cardoza.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts og út-
farar hjartkærrar eiginkonu, móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐFINNU PÉTURSDÓTTUR,
Þorragötu 7,
Reykjavík.
Ólafur Guðmundsson,
Guðmundur Bjarni Ólafsson, Catherine Stormont,
Richard Jón Ólafsson, Elena Ólafsson,
Róbert Pétur Ólafsson, Andrew Antonio Ólafsson.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug
við fráfall okkar ástkæra
ANDRÉSAR MAGNÚSSONAR,
Heiðmörk 18,
Hveragerði.
Anna Guðröðsdóttir,
Sigurður Ragnar Andrésson,
Unnar Magnús Andrésson, Sushilla Andrésson,
Jórunn Lilja Andrésdóttir, Bjarni Harðarson,
Hörður Atli Andrésson,
Álfhildur Eygló Andrésdóttir,
Elín Árdís Andrésdóttir,
Dúna Magnúsdóttir, Kristján Sigurjónsson,
Haukur Brynjólfsson, Jóhanna Bertelsdóttir,
Benedikt Brynjólfsson,
afabörn og langafabörn.
Eiginkona mín,
RAGNHEIÐUR ÞÓRARINSDÓTTIR,
Hjaltastöðum,
lést miðvikudaginn 25. júní.
Pétur Sigurðsson.
Albróðir minn,
HILMAR GUÐMUNDSSON,
lést á bráðamóttöku Landspítala Fossvogi sunnudaginn 22. júní.
Magnús Guðmundsson.