Morgunblaðið - 10.07.2003, Blaðsíða 32

MINNINGAR
32 FIMMTUDAGUR 10. JÚLÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigurður ElísSigurjónsson
fæddist í Neskaup-
stað 25. apríl 1945.
Hann varð bráð-
kvaddur á Heilsu-
stofnun Náttúru-
lækningafélags
Íslands í Hvera-
gerði 1. júlí síðast-
liðinn. Sigurður var
yngstur sex barna
hjónanna Sigurjóns
Jónssonar múrara-
meistara, f. 3. sept-
ember 1901, d. 29.
mars 1984, og Vil-
borgar Pálsdóttur húsfreyju, f.
1. september 1907, d. 31. októ-
ber 1999. Systkini Sigurðar eru
Guðrún, f. 30. maí 1925, gift
Stefáni Þorleifssyni, Margrét, f.
20. október 1927, maki hennar
var Jóhann Vigfússon, d. 7. sept-
ember 1996, Geir, f. 19. júlí
1930, kvæntur Bergsveinu Gísla-
dóttur, Páll, f. 3. maí 1935, maki
Lovísa Guðmundsdóttir, þau
skildu, og Sigurjóna, f. 13. ágúst
1940, gift Einari Karlssyni.
ember 1985, og Jón Friðgeir, f.
6. júní 1990.
Sigurður flutti ársgamall með
foreldrum sínum til Hafnarfjarð-
ar og ólst þar upp. Hann lauk
gagnfræðaprófi frá Flensborg
1962 og hóf nám í húsasmíði hjá
Birni heitnum Ólafssyni, bygg-
ingameistara í Hafnarfirði. Sig-
urður lauk sveinsprófi og prófi
frá Iðnskólanum í Hafnarfirði
1966 og prófi frá Meistaraskól-
anum ári síðar. Skömmu eftir að
hann lauk námi stofnaði hann
ásamt Júlíusi Júlíussyni bygg-
ingameistara verktakafyrirtækið
Sigurð og Júlíus hf. Sigurður
var jafnframt einn stofnenda
verktakafyrirtækisins Byggða-
verks hf. árið 1980 og var lengi
forstjóri þess og stjórnarformað-
ur til ársins 1996. Sigurður sat
um árabil í stjórn Meistarafélags
iðnaðarmanna í Hafnarfirði og
var formaður þess í sjö ár. Þá
sat hann í stjórn Verktakasam-
bands Íslands og í stjórn Lífeyr-
issjóðs byggingariðnaðarmanna í
Hafnarfirði. Hann var lengi virk-
ur í Lionsklúbbi Hafnarfjarðar
og formaður þar í tvígang. Sig-
urður var félagi í Frímúraregl-
unni.
Útför Sigurðar verður gerð
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30
Sigurður var tví-
kvæntur. Hann
kvæntist 1966 Jó-
hönnu Ragnheiði
Engilbertsdóttur, f.
22. febrúar 1945.
Þau skildu árið 1980.
Börn þeirra eru: 1)
Engilbert, yfirlæknir
á Landspítala, f. 8.
júlí 1964, kvæntur
Hörpu Rúnarsdóttur
tölfræðingi. Börn
þeirra eru Dagný, f.
4. ágúst 1989, Eyrún,
f. 1. júlí 1993, og
Sindri, f. 14. desem-
ber 1995. 2) Sigurjón, fram-
kvæmdastjóri hjá Hraunholti, f.
1. október 1966. Dóttir Sigurjóns
er Þóra, f. 22. ágúst 1983. 3)
Rannveig Borg, lögfræðingur
hjá BNP Paribas-bankanum í
París, f. 13. apríl 1972, unnusti
hennar er Olivier Gaston-Braud,
lögfræðingur.
Sigurður kvæntist 1983 Mar-
gréti Jónsdóttur, ferðafræðingi,
f. 7. mars 1957. Synir þeirra eru:
1) Sigurður Magnús, f. 30. nóv-
Kæri bróðir.
Ég kveð þig, kæri bróðir, með
söknuði og kökk í hálsi mér því nú
er stundin komin.
Þú er kvaddur til annarra æðri
starfa sem máttarvöldin hafa valið
þér og góður Guð þig geymir í opn-
um örmum sér, Siggi minn, og þú
sem áttir svo miklu ólokið.
En skjótt skipast veður í lofti og
það er nú bara svo að það ræður
enginn sínum næturstað. Það sann-
aðist best hinn 1. júlí sl. þegar þú
kvaddir þennan heim svo snöggt,
sem maður er nú ekki búinn að
átta sig á og mun það taka langan
tíma að komast yfir þá sorg.
Kæri bróðir, ég veit að þér líður
vel og að foreldrar okkar og aðrir
ættingjar og vinir, sem á undan
eru farnir, hafa tekið vel á móti
þér.
Ég bið góðan Guð að vaka yfir
og styrkja eiginkonu þína, börn og
barnabörn og gefa þeim styrk í
þeirra miklu sorg.
Einnig bið ég góðan Guð að vaka
yfir og styrkja besta vin hans og
félaga, samstarfsmann og meðeig-
anda í gegnum árin, hann Júlíus
Júlíusson, sem alltaf hefur staðið
við hlið hans eins og klettur í einu
og öllu.
Kæri Júlli, ég þakka þér allt sem
þú varst honum bróður mínum og
fjölskyldu hans. Þú átt mikla virð-
ingu og heiður fyrir það og kæri
vinur, ég veit að missir þinn er
einnig mikill, ekki síður en okkar.
Elsku Margrét, þú átt mikinn
heiður skilinn fyrir framkomu þína
og háttvísi sem þú sýndir honum
og öðrum alla tíð.
Ég bið Guð að styrkja börnin
hans, tengdafólk og aðra ættingja
og vini í sorginni.
Guð geymi þig, Siggi minn, þinn
bróðir,
Páll.
Mig langar til að minnast Sig-
urðs mágs míns í nokkrum orðum.
Ég var unglingur þegar ég hitti
fyrst Sigga, en þá voru hann og
Margrét systir mín farin að draga
sig saman. Maður skynjaði strax
kraftinn og orkuna sem einkenndi
þennan mann. Siggi var fyrirferð-
armikill til orðs og æðis hvar sem
hann kom, enda öllum mjög eftir-
minnilegur sem honum kynntust.
Hann hugsaði stórt og notaði stór
orð. Margt sem venjulegu fólki óx í
augum, fannst Sigga vera smámál.
Tengdafólk hans gleymir seint
fyrstu heimsókn Sigga vestur til
Bolungarvíkur. Þar sýndi hann sín-
ar bestu hliðar og stal senunni hvar
sem hann kom með kröftugri og líf-
legri framkomu. Þetta var um há-
vetur og þegar hann þurfti síðan að
komast suður á mikilvægan fund
var ekki flogið vestur í einhverja
daga. Loks þegar færi gafst til að
fljúga var Óshlíðin lokuð vegna
snjóflóða og ljóst að enginn myndi
komast þaðan í flug nema sjóleið-
ina. Siggi hugsaði sig um smá-
stund, veður síðan í símann, hringir
í Guðfinn heitinn frænda minn og
spyr hvort Guðfinnur geti ekki lát-
ið einhvern togarann skutla sér í
flug! Andlitið datt af tengdafólkinu
og var Bolvíkingum lengi tíðrætt
um þennan stórhuga mann sem
fannst þetta ekki meira mál en að
taka leigubíl.
Þegar umsvifin voru sem mest í
verktakabransanum leið honum
vel. Mikið að gera, stór verk, fullt
af mannskap og hann fann allri
sinni orku jákvæðan farveg. Þá var
mjög gaman þegar hann tók mig
með að skoða verkframkvæmdirn-
ar. Á eftir fengum við okkur ís, fór-
um á rúntinn og hlustuðum á mús-
ik – oftar en ekki Elvis Presley.
Það var nefnilega aldrei neinn
ágreiningur um músikina ef við
vorum tveir einir, því báðir höfðum
mjög gaman af músik sjötta ára-
tugarins og gömlum og góðum ís-
lenskum lögum. Siggi hafði nefni-
lega mjög gaman af músik – þó
sönghæfileikarnir hafi ekki verið
mjög fyrirferðarmikilir – enda eru
græjur í öllum hornum á heimilinu
og í sumarbústaðnum.
Hann hafði einnig gaman af bíl-
um, vildi hafa þá stóra og kraft-
mikla. Ef honum líkaði ekki við ein-
hvern bílinn skipti hann
umsvifalaust um, jafnvel þó það
hefðu bara verið vandræði með að
læra á geislaspilarann eða hann var
orðinn ósáttur við litinn. Siggi not-
aði gjarnan hugtakið „þota“ þegar
hann var að lýsa fyrir mér nýjasta
bílnum hverju sinni, enda vissi
hann alltaf hvað vélin væri stór í
hverjum bíl.
Við ferðuðumst tveir saman til
Þýskalands og Bandaríkjanna og
voru það mjög ánægjulegar ferðir.
Siggi var alls staðar öllum hnútum
kunnugur og var búinn að kjafta
sig inn á fólk á ótrúlegustu stöðum
og átti fyrir vikið víða hauk í horni
í þessum löndum.
Þegar kom að börnunum fór það
ekki framhjá neinum hvað hann
var hreykinn af þeim. Þau Eng-
ilbert, Sigurjón, Rannveig, Sigurð-
ur Magnús og Jón Friðgeir áttu
pabba sem þótti vænt um börnin
sín og talaði um þau af stolti og að-
dáun.
Við í tengdafjölskyldu Sigga
biðjum góðan Guð að styrkja Mar-
gréti og og börnin hans á þessum
erfiðu tímum. Þessi minnisstæði og
litríki persónuleiki hefur nú öðlast
ró. Á nýjum stað á hann mikið af
góðu fólki sem tekur vel á móti
honum. Hjá okkur hinum mun
minningin um Sigga lifa.
Ásgeir Þór Jónsson.
Þegar síminn hringdi og ég
heyrði rödd Margrétar, svilkonu
minnar, hélt ég fyrst að hún væri
að boða komu fjölskyldunnar til
okkar sem svo lengi hafði staðið til,
en annað kom fljótt í ljós. Mað-
urinn hennar hann Sigurður Elís
hafði þá um daginn kvatt þennan
heim. Víð slíka fregn verður manni
tregt tungu að hræra. Hann, sem
hún Guðrún konan mín kallaði
stundum litla bróður, enda jafn
gamall eldri dóttur okkar. Og við
sem höfðum heimsótt þau fyrir
nokkrum vikum öll svo glöð og
hamingjusöm. Sigurður þá eins og
alltaf með mikil og djörf framtíð-
arplön þó ég skynjaði að hann væri
þó aðeins farinn að íhuga að vera
ekki með jafnmörg járn í eldinum
og verið hefur í um það bil þrjá
áratugi. Þótt starfsævi Sigurðar
yrði ekki löng þá vitna verkin um
mikilvirkan og djarfan athafna-
mann.
Það hefur verið gaman að fylgj-
ast með þroskaferli hans, en vegna
okkar fjölskyldutengsla hef ég
fylgst með honum frá barnæsku.
Sem unglingur var hann stundum á
heimili okkar Guðrúnar. Kraftmik-
ill strákur, en dálítið villtur um
tíma. Þó strax ákeðinn í að bjarga
sér og standa á eigin fótum. Þar
sem hann var yngsta barn foreldra
sinna, Vilborgar Pálsdóttur og Sig-
urjóns Jónssonar varð hann eins og
oft er með þau yngstu eftirlæti for-
eldranna og naut mikils frjálsræðis
í uppeldinu. Hann fór snemma að
heiman. Kom hér austur til Nes-
kaupstaðar. Vann í síld. Réði sig í
skiprúm á ýmsa báta hér og var
þess á milli á okkar heimili eins og
einn af fjölskyldunni. Síðan lá leið
hans í Iðnskólann í Hafnarfirði þar
sem hann lagði stund á húsasmíði
og lauk síðar prófi sem bygginga-
meistari frá sama skóla.
Á táningsaldrinum lágu leiðir
Smára, tengdasonar okkar og Sig-
urðar saman og urðu þeir góðir
vinir. Þeir brölluðu ýmislegt ekki
síst í skellinöðru- og bílabransan-
um. Voru fljótir í förum um landið
og trúlega ekki alltaf á löglegum
hraða. Þessi kunningsskapur þeirra
varð svo sá örlagavaldur í lífi
Smára að hann kynntist dóttur
okkar Elínbjörgu og varð hennar
eiginmaður.
Í þessari stuttu minningargrein
um Sigurð Elís verður ekki fjallað
um afreksverk hans í byggingar-
iðnaðinum. Þau urðu mörg og sum
stór í sniðum. Stundum þegar við
heimsóttum hann var farið í bíltúr
um Reykjavík og nágrannabyggð-
irnar og benti hann okkur þá oft á
hinar ýmsu byggingar bæði stórar
og smáar sem sem þeir félagar Sig-
urður og Júlíus höfðu reist svo og
Byggðaverk.
Svo sannarlega vitnuðu verk
þeirra félaga um stórhug og djörf-
ung og ekki síst skilning þeirra á
þeim tækifærunum sem á hverjum
tíma voru framundan í athafnalíf-
inu.
Byggðaverk tilheyrir nú sögunni.
Aftur á móti er byggingafyrirtækið
Sígurður og Júlíus hf. ennþá í stór-
framkvæmdum. Hvað verður um
framtíð þess get ég engu um spáð,
en eitt er víst að Júlíus hefur nú
misst traustan og góðan félaga og
vin.
Veturinn 1986 dvöldum við Guð-
rún í Englandi í tvo mánuði. Þau
hjónin Sigurður og Margrét voru
þá bæði við nám í Englandi, Mar-
grét í London en Sigurður í Borne-
mouth. Okkar leið lá þangað en
Sigurður bauð okkur að dvelja með
sér í íbúðinni sem hann leigði þar.
Þetta var ákaflega skemmtilegur
tími. Um helgar var jafnan farið til
London. Stórborgin skoðuð þótt við
kæmumst ekki nema yfir lítinn
hluta hennar og á kvöldin var svo
oftast farið í leikhús. Enn þann dag
í dag undrast ég og dáist að ratvísi
Sigurðar. Ef hann hafði einhvern
tíma farið á sömu slóðir var öruggt
að um þær rataði hann aftur.
Á þessum sama vetri var svo í
páskafríinu farið með þeim Sigurði
og Margréti á skíði til Austurríkis
og er það ógleymanleg ferð. Um
vorið þegar skólinn var búinn buðu
þau okkur svo með sér í ferð til
Wales og Írlands bæði til þess að
skoða þessi fallegu en ólíku lönd og
svo til þess að spila golf. Rækt-
arsemi og höfðingsskapur þeirra
við okkur verður seint fullþakk-
aður.
Fjórum árum seinna fórum við
svo með Sigurði og Sigga Magga til
Þýskalands. Þá urðum við Siggi
Maggi góðir vinir þótt aldursmun-
urinn væri 70 ár, fórum tveir sam-
an í göngutúra út í skóg á hverjum
degi þar sem á göngslóðunum voru
staðsettar allskonar íþróttaþrautir
sem við reyndum alltaf við, svona
eins og aldur og geta leyfðu.
Sigurður Elís naut þeirrar ham-
ingju sem er dýrmætust allra, en
það var að fagna miklu barnaláni.
Hann var tvígiftur og í bæði skipt-
in góðum og glæsilegum konum.
Fyrri eiginkona hans var Jóhanna
Engilbertsdóttir, en þau slitu sam-
vistum. Börn þeirra eru Engilbert,
Sigurjón og Rannveig Borg.
Eftirlifandi eiginkona Sigurðar
er Margrét Jónsdóttir og eru böm
þeirra Sigurður, Magnús og Jón
Friðgeir.
Að kveðja þennan heim 58 ára
gamall er ekki tímabært, en sinni
síðustu för ræður enginn. Við Guð-
rún kveðjum bróður og mág og
góðan vin með söknuði og sendum
öllum aðstandendum hugheilar
samúðarkveðjur.
Stefán Þorleifsson.
Í dag kveð ég minn kæra vin
Sigurð, en við kynntumst fyrst er
við byrjuðum að starfa saman hjá
Birni Ólafssyni, byggingameistara í
Hafnarfirði, árið 1964. Siggi var
kraftmikill og áræðinn ungur mað-
ur og árið 1967 stofnuðum við
byggingafyrirtækið Sigurð og Júl-
íus hf., sem við höfum rekið sam-
eiginlega allt til dagsins í dag.
Einnig stofnuðum við fyrirtækið
Byggðarverk hf. ásamt öðrum.
Við störfuðum alla tíð mjög náið
saman og fór vel á með okkur,
þrátt fyrir ólíka persónuleika og
má segja að við höfum bætt hvor
annan upp. Að lokum langar mig
að þakka vini mínum trausta vin-
áttu í gegnum árin.
Sendi Margréti, börnunum öllum
og allri fjölskyldunni mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Júlíus Júlíusson.
Sigurður er látinn. Um áratuga
skeið var Sigurður félagsmaður í
Meistarafélagi iðnaðarmanna í
Hafnarfirði. Hann var 17 ár í
stjórn félagsins, þar af formaður í
7 ár. Einnig gegndi Sigurður fjöl-
mörgum trúnaðarstörfum fyrir
hönd félagsins, hann var ávallt í
fararbroddi og óspar á tíma í fé-
lagsmálunum.
Í formannstíð sinni stóð Sigurð-
ur fyrir öflugu uppbyggingarstarfi
innan félagsins jafnframt því sem
vegur og virðing íslensks iðnaðar
var honum mikið kappsmál. Sig-
urður var ræðumaður góður og á
fundum félagsins steig hann gjarn-
an í pontu og var ófeiminn við að
koma skoðunum sínum á framfæri.
Öðru fremur var Sigurður athafna-
maður og skildi hann aldrei við
góða hugmynd öðruvísi en sem
fullbúið verk.
Fyrir óeigingjarnt starf í þágu
félagsins var Sigurður sæmdur
gullmerki þess á 30 ára afmæli
Meistarafélags iðnaðarmanna 1998.
Meistarafélag iðnaðarmanna
þakkar samfylgdina og vottar Mar-
gréti Jónsdóttur eiginkonu Sigurð-
ar og aðstandendum samúð sína.
Fyrir hönd Meistarafélags iðn-
aðarmanna í Hafnarfirði,
Guðlaugur Adolfsson
formaður.
Kveðja frá Lionsklúbbi
Hafnarfjarðar
Lionsklúbbur Hafnarfjarðar hef-
ur átt því láni að fagna að vera
skipaður góðum félögum, sem hafa
borið merki hans hátt.
Allt skal hafa sinn tíma, þetta er-
um við félagarnir í klúbbnum
minntir á við fráfall félaga okkar,
Sigurðar Elísar Sigurjónssonar.
Sigurður gekk til liðs við klúbb-
inn 27. janúar 1972, hann var tvisv-
ar formaður klúbbsins árin 1979–
1980 og 2000–2001, auk þess starf-
aði hann í flestum nefndum innan
klúbbsins. Sigurður var fulltrúi
klúbbsins á Lionsþingum og fund-
um hreyfingarinnar.
Sigurður var góður félagi og
honum þótti vænt um klúbbinn og
félagana. Hann var fullur gáska og
eldmóðs á fundum, fljótur að sjá
aðalatriðin í hverju máli og fylgdi
sannfæringu sinni þar til málin
voru í höfn.
Við félagarnir í Lionsklúbbi
Hafnarfjarðar mátum Sigurð að
verðleikum og hann var einróma
kjörinn Melvin Johns-félagi klúbbs-
ins sl. vor, sem er æðsta viður-
kenning, sem Lionsklúbbur getur
veitt félögum sínum, með ríflegu
framlagi til Alþjóðahjálparsjóðs
Lions í nafni viðkomandi félaga, en
nafnbótin er kennd við Melvin
Johns, upphafsmann Lionshreyf-
ingarinnar.
Sigurður var gæfumaður, hann
eignaðist fimm börn og var kvænt-
ur Margréti Jónsdóttur, sem tók
þátt í störfum klúbbsins með hon-
um.
Ég og félagar mínir í Lions-
SIGURÐUR ELÍS
SIGURJÓNSSON
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
Lundi V/Nýbýlaveg
564 4566 • www.solsteinar.is