Morgunblaðið - 11.07.2003, Blaðsíða 3
orðinn rosalega þreyttur og þeir
voru að taka seint.“
Á móti Ragnari Pétri lék Albena
Stavreva, sem hann segir að sé
„soldið fræg leikkona í
Búlgaríu“. Mest var
hann látinn tala á
ensku, en einnig
sænsku sem hann lærði
þegar hann bjó í
Gautaborg í hálft annað ár. Ensku-
kunnáttuna segist hann hins vegar
hafa frá Finnlandi, þar sem hann
bjó einnig og talar sérlega vel um.
„Það er mjög skemmtilegt land
og Helskinki er skemmtileg borg.
En tungumálið þeirra er reyndar
soldið bull. Ég lærði smávegis, en
er búinn að gleyma því núna. Svo á
ég marga góða vini þar. Og það er
öruggt land, eiginlega hægt að
labba um eins og maður vill án þess
að það sé hættulegt.“
– Hefurðu kannski aldrei búið á
Íslandi?
„Jú, jú, ég kláraði 2. bekk
hér. Og mér finnst alveg
gaman að koma hingað, en
bara í frí. Ég hef ekki viljað
búa hér aftur síðan ég flutti
til útlanda. Ég myndi til dæmis
ekki nenna að vera í skóla hérna.“
– Þú vilt bara vera á flakkinu?
„Já, það er skemmtilegra. Það er
líka ágætt í Búlgaríu. Við erum
bara fjórtán í bekknum mínum og
eiginlega allir vinir. Mér finnst
skemmtilegast í stærðfræði en ég
er að spekúlera í því að verða lög-
fræðingur.“
– Værirðu til í að leika í fleiri
myndum?
„Já, það væri bara gaman,“ segir
Ragnar Pétur.
Þegar móðir hans kemur að
sækja drenginn bætir hún við að
aðstandendur myndarinnar hafi
verið sérlega ánægðir með hversu
agaður Ragnar Pétur væri. „Það
hefur hann lært í skólunum úti. Og
þeir sögðu við okkur: „Ef þessi
drengur hefur áhuga og heldur
áfram í leiklistinni, gæti hann orð-
ið næsti Leonardo Di Caprio!“ Það
fannst okkur öllum mjög fyndið,“
segir móðir Ragnars. Sjálfur kveð-
ur hann með handabandi og þakk-
ar fyrir spjallið.
Tökuliðið undirbýr lokaatriði
myndarinnar á flugvellinum í Sofia.
Vinirnir Daniel (Ragnar Pétur) og Ana (Albena Stavreva) jafna sig eftir
„næstum-því-bílslys“ í myndinni Enginn ættarsvipur.
Gervitárin
voru dálítið
pirrandi
sith@mbl.is
DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. JÚLÍ 2003 B 3
Kringlunni, sími 588 1680.
Seltjarnanesi, sími 5611680.
iðunn
tískuverslun
ÚTSALA
20-50%
afsláttur
HR
Látum einungis ánægjuna
síast í gegn
GOLDEN BEAUTY
SUN DEFENSE
Helena Rubinstein sérfræðingur í sólarvörum
kynnir ný sólvarnarkrem. DRAUMKENND FEGURÐ
www.helenarubinstein.com
Nauðsynlegir ferðafélagar á sumrin eru
sólvarnarkrem ef verið er í sólinni, en ef
hún sýnir sig ekki, eða þú vilt strax verða
brún, sjálfbrúnandi krem án sólar. Þegar
þú kaupir 2 krem úr sólarlínunum fyrir
andlit eða líkama fylgir þessi stóra litríka
taska með í kaupbæti* og ef þú bætir við
þriðju vörunni færð þú að auki
snyrtibuddu í stíl.
Útsölustaðir:
Ársól Efstalandi 26 Grímsbæ, Gullbrá Nóatúni, Snyrtivöruverslunin Glæsibæ, Hygea Kringlunni,
Hygea Laugavegi 23, Mist Spönginni, Sara Bankastræti 8, Sigurboginn Laugavegi 80, Andorra
Strandgötu 32 Hafnarfirði, Bylgjan Hamraborg Kópavogi, Hygea Smáralind, Fína Háholti 14
Mosfellsbæ.
Landið: Jara Hafnarstræti 104 Akureyri, Bjarg Stillholti 14 Akranesi,
Hilma Garðarsbraut 14 Húsavík, Konur & Menn Hafnarstræti 9 Ísafirði,
Myrra Austurvegi 4 Selfossi, Miðbær Miðstræti 14 Vestmannaeyjum.
*
M
eð
an
bi
rg
ði
re
nd
as
t
sterk og lundin létt. Í honum býr
gnótt af suður-amerískri sveiflu,
bæði í hreyfingum og skapi. Hann er
spaugsamur, skopskynið nokkuð
kaldhæðið og hann segir að kannski
sé það eitthvað sem einkenni eyja-
skeggja. „Íslendingar virðast að
minnsta kosti hafa svipað skopskyn
og fólkið heima á eyjunni minni í
Karíbahafinu og það er ein af ástæð-
um þess að ég kann vel við mig á Ís-
landi,“ segir Roshan sem einnig hef-
ur búið í Bandríkjunum en þar
þurfti hann alltaf að passa sig á að
móðga engan. „Kaninn er svo hör-
undsár og það er stórvarasamt að
gantast með pólitíkina hjá þeim.“
Ég er eins og sauðkindin
Gálgahúmor er ekki það eina sem
Roshan kann vel við hér á landi ísa,
hann kann líka vel við kuldann og
þolir hann reyndar miklu betur en
hita. „Mér finnst gott að vinna úti í
frosti og þá vaknar upp í mér indíán-
inn og ég verð eins og rauðskinni á
litinn. Í miklum hita verð ég aftur á
móti blásvartur eins og þeir sem búa
syðst í Afríku. Mér líður mjög illa í
hita, sérstaklega nóttina eftir slíkan
dag því það er eins og hitinn safnist
fyrir í húðinni yfir daginn og það
veldur mikilli vanlíðan yfir nóttina.
Ég blóta oft sólinni hérna í norðrinu
því hún er svo sterk. Ég segi stund-
um að ég sé eins og sauðkindin sem
breytir um hárafar eftir árstíðum,
er í ull yfir veturinn en missir hana
svo yfir sumarið. Hjá mér er það
húðin sem breytist, ég verð rauður
indíáni á veturna en blámaður á
sumrin,“ segir Roshan og hugsar sig
aðeins betur um. „Eða kannski ætti
ég frekar að líkja mér við litföróttan
hest því ég er líka með það sem kall-
að er hestablóð, ég er svo viðkvæm-
ur fyrir eiturefnum. Þegar ég málaði
baðherbergið heima hjá mér um
daginn, þá varð ég veikur í heila
viku eftir það, þó svo að ég hafi haft
alla glugga opna upp á gátt.“
Engin veit sína ævina
fyrr en öll er
Fjölskylda Roshans heldur ekki
mikilli tryggð við heimahagana og
aðeins ein systir hans og einn bróðir
búa enn á Trinidad og Tobago. Hin
systkinin hafa öll flust til annarra
landa, flest til Norður-Ameríku.
Foreldrar hans búa nú í New York.
Enginn úr fjölskyldunni hefur þó
horfið svo langt til norðurs eins og
Roshan en ævintýraþráin dró hann
upphaflega hingað til lands. „Ég hef
þörf fyrir að skipta reglulega um
umhverfi og mér hefur ævinlega
þótt áhugavert að kynnast ólíkum
menningarheimum. Ég kom fyrst til
Íslands fyrir sjö árum, eftir að hafa
búið í Seattle í Bandríkjunum í tólf
ár. Ég dvaldi hér nokkur sumur til
að byrja með og vann við hleðslur
hjá Guðjóni en ég fór alltaf út til
Bandaríkjanna að hausti og var þar
yfir veturinn. Árið 1998 fór ég ásamt
íslensku kærustunni minni henni
Þuríði og heimsótti æskustöðvar
mínar og nágrannalandið Venes-
úela. Í mars 1999 fór ég svo einu
sinni enn til Bandaríkjanna og ætl-
aði ekki að koma aftur til Íslands.
En ég var nú samt kominn hingað
tveimur mánuðum seinna,“ segir
Roshan sem ekki gat sagt skilið við
íslensku ástina sína. „Nú erum við
Þuríður búin að eignast tvö börn og
ég finn að ég er farinn að skjóta rót-
um hér,“ segir Roshan sem festi ný-
lega kaup á íbúð ásamt heitkonu
sinni og unir hag sínum vel. Hann er
ákveðinn í að koma sér vel áfram og
dreif sig því í vélaverkfræði í Há-
skóla Íslands og á nú aðeins einn
vetur eftir í náminu. Hann segir
námsvalið ekki hafa verið erfitt því
hann hafi ævinlega verið heillaður af
vélum alveg frá því hann dundaði
sem strákur með pabba sínum á
vélaverkstæði heima á Trinidad og
Tobago.
Roshan þeytir skífum öðru hvoru
á Café Kulture og gleður gestaeyru
með tónum. Annars segist hann ekki
skipuleggja líf sitt mörg ár fram í
tímann en gælir þó við þá hugmynd
að einhverntíma geti hann sannfært
Þuríði um að litla fjölskyldan flytji
kannski til Seattle, þó ekki væri
nema til nokkurra ára, því hirðing-
inn í honum vill færa sig reglulega
um set.
Harður í horn að taka. Roshan
tekst á við grágrýtið forna.
Indíáninn, márinn og Indverjinn
kann vel við sig á köldu Íslandi.
Stundum þarf að grípa til tækja til
að vinna á grjótinu.
khk@mbl.is