Morgunblaðið - 13.07.2003, Blaðsíða 40

FRÉTTIR
40 SUNNUDAGUR 13. JÚLÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Feministar
furða sig á
uppsögnum
kvenna
FEMINISTAFÉLAG Íslands hef-
ur sent frá sér ályktun vegna upp-
sagnar fréttakvenna á fréttastofu
Stöðvar 2. Þar lýsa þeir undrun
sinni á því að eingöngu konum skuli
vera sagt upp störfum hjá fyrirtæk-
inu.
Í ályktuninni segir meðal annars:
„Það er staðreynd að á samdrátt-
artímum virðast konur frekar verða
fyrir uppsögnum en karlar en nýj-
ustu tölur um atvinnuleysi sýna að
atvinnuleysi kvenna hefur aukist á
meðan dregið hefur úr atvinnuleysi
karla. Það er áhyggjuefni þegar
kynjablandaður vinnustaður sem
neyðist til að fækka fólki segir ein-
göngu upp konum.“
Möguleg áhrif
á fréttamat
Feministafélagið lýsir einnig yfir
áhyggjum sínum af þeim áhrifum
sem fækkun kvenna veldur á frétta-
mat stöðvarinnar, þar sem staða
kynja í fréttaefni er nú þegar mjög
skekkt í átt til karla.
Vilja að
varnarliðið
fari
MORGUNBLAÐINU hefur borist
eftirfarandi ályktun frá stjórn VG
í Reykjavík um varnarmálin:
„Vinstrihreyfingin – grænt
framboð í Reykjavík fagnar því að
horfur virðast á að bandarísk
hernaðaryfirvöld sjái ekki lengur
tilgang með að hafa menn gráa
fyrir járnum á Íslandi og hafi vilja
til að kalla hermenn sína héðan á
brott. Enda tími til kominn að her-
námsliðið haldi héðan eftir um sex
áratuga hersetu og hreinsi upp
eftir sig þann óþrifnað, svo sem
sprengjur, mengandi úrgang og
hernaðarmannvirki, sem því hefur
fylgt.
Að sama skapi er leitt til þess að
vita að stjórnmálamenn allra
flokka, utan Vinstrihreyfingarinn-
ar – græns framboðs, skuli ganga
um torg barmandi sér yfir að her-
inn sé á förum og sjái ekki aðrar
leiðir færar fyrir vinnuafl á Suð-
urnesjum en að þjónusta banda-
rískt hernámslið og klæði mál-
flutning sinn með þeim fáránlegu
rökum að öryggi Íslendinga sé
best borgið með hersetu. Viðkom-
andi stjórnmálamenn ættu að snúa
sér að því brýna verkefni að skapa
atvinnutækifæri fyrir það fólk sem
mun óhjákvæmilega missa lifi-
brauð sitt þegar til þess kemur að
bandarískur her fer af landi brott í
stað þess að bíða og vona að við
verðum um aldur og ævi háð her-
mangi. Með því að uppfylla þær
skyldur sínar eru hagsmunir Suð-
urnesjamanna, jafnt sem annarra
Íslendinga, best tryggðir.“
ÝMSUM kvistum hefur skolað á land með ferjum
undanfarin ár og hreykinn taldi Þjóðverjinn Günt-
er Eisenhardt sig tilheyra þeim hópi. Hann hefur í
fjórtán ár mætt hingað á norðurslóðir með félaga
sinn, Hanomag AL28, upprunninn í Vestur-
Þýskalandi fyrir rúmum 35 árum, en það er marg-
endurbættur og haganlega útfærður herbíll, sem
öðlast hefur nýtt líf sem húsbíll, eins og skotlúgan
hægra megin í farþegarýminu gefur til kynna.
Günter, sem er 47 ára vélaverkfræðingur frá
Nurnberg, kom fyrst til Íslands 1988, þá á nýleg-
um Toyota-húsbíl. „Ég varð oft að láta staðar num-
ið við grófa vegi, sem mig langaði mikið til að keyra
og vita hvað biði mín,“ sagði Günter en á ferðalagi
sínu um landið hitti hann þáverandi eiganda Han-
omagsins og þeir urðu ásáttir um að Günter mætti
kaupa trukkinn af honum um haustið sem hann og
gerði.
Vorkenna mér fyrst
Hann hreinsaði út úr honum innréttingar og
smíðaði síðan nýjar eftir eigin höfði, hækkaði þak-
ið, færði glugga og hurðir auk þess að bæta við
eldavél, ísskáp, miðstöð og fleiru. „Margir sem ég
hitti vorkenna mér fyrir að þurfa að ferðast um í
svona gömlum bíl en þegar þeim er þá boðið inn sjá
þeir að hér er allt til staðar,“ sagði Günter sæmi-
lega hróðugur og saup af nýlöguðu kaffi enda er
eldhúsið afar heimilislegt.
Hanomagar voru smíðaðir fram á sjöunda ára-
tuginn en þá var fyrirtækið selt til Mercedes og
framleiðslu hætt. Í dag eru að sögn Günter um 500
slíkir bílar til í heiminum og hittast eigendur þeirra
reglulega í Þýskalandi, auk þess að vera í sam-
bandi á veraldarvefnum. Hann segir best við bílinn
að hann er einfaldur með afar fábrotinn raf-
eindabúnað, bili að vísu eins og gerist en auðvelt sé
að gera við. Günter segir ekki spennandi að ferðast
á svona bíl í Evrópu, nema á Íslandi og margir fara
suður á bóginn. „Einn af hverjum tíu fer norður og
þá flestir til Íslands. Það er hægt að fara eitthvað
annað en þá er hvergi hægt að nota fjórhjóladrifið.
Á meginlandinu eru alvöruvegir en hér er oft eitt-
hvað sem tæplega er hægt að kalla vegi. Auðvitað
keyrum við ekki utan vega, það er hægt að reyna
bílinn á fjölmörgum slóðum og fjallavegum.“
Günter eyðir hér fjórum vikum og keyrir hring
um landið, hvort sem er á hringveginum eða um
hálendið en alltaf eru nýjar leiðir kannaðar. Hins-
vegar sjái veðrið til þess að gömlu leiðirnar breyt-
ist oft. Þegar Günter var spurður um hvaða vegi
hann hefði keyrt var fátt um svör enda var einfald-
ara að spyrja hvaða vegi hann hefði ekki keyrt.
Hann hugsaði sig lengi um, rýndi vel í kortin,
benti síðan á nokkra og sagði: „Ekki þessa, ég á
eftir að keyra þá. Ég gerði reyndar mikil mistök í
fyrra þegar ég keypti ný kort. Ég var búinn að
keyra flesta vegi á því gamla en á nýju kortunum
eru enn fleiri slóðir. Ætli ég verði ekki að halda
áfram að koma hingað þangað til ég er búinn með
þessi nýju kort og þá verð ég að gæta þess að
kaupa ekki enn nýrri.
Ég á enn eftir að fara á Hrafntinnusker, stund-
um er búið að opna leiðina þangað að vori en þung-
ir bílar eiga ekki að fara þar um til að skemma ekki
vegina. Tvisvar hef ég ætlað þangað en ekki verið
fært svo að ég vil ennþá frekar komast alla leið,
stundum eru snjór eða for eða vegir lokaðir. Þess
vegna segi ég við fólk að til dæmis á Ítalíu breytist
umhverfið ekki neitt en hér megi búast við hverju
sem er,“ bætir ferðalangurinn við og segist alltaf
sjá eitthvað nýtt.
Kom bara til geta
merkt við Ísland
En hvað rak hann Íslands?
„Áður en ég kom til Íslands var ég búinn að
ferðast mjög víða og til allra hinna Norður-
landanna. Síðasta landið átti að vera Ísland svo að
ég gæti merkt við það til að ljúka listanum en það
var svo stórkostlegt að vera hér að hingað kem ég
aftur og aftur. Ég átti ekki von á að koma svona oft
en nú kem ég í fjórtánda skipti,“ mælti Günter
hugsandi á svipinn, eflaust að reyna að botna í því
sjálfur og bætti síðan við:
„Fyrst langaði mig bara að keyra um landið og
nú ætla ég að skoða fuglana frekar, þá helst á Vest-
fjörðum til að sjá lunda og ég býst við að halda
áfram að koma hingað. Hér hitti ég stundum sömu
Íslendingana en fleira fólk víðs vegar að úr heim-
inum, það kemur hingað á hverju ári og maður hef-
ur samband við það áður en haldið er til Íslands.
Þegar ég rekst á Íslendinga erlendis eða heyri
þá tala fer ég til að vita hvort ég þekki einhvern
þeirra,“ sagði Günter og af þessu má ætla að hann
hafi þó tekið upp einhverja siði héðan. Hann hefur
sett upp heimasíðu – www.islandhanomag.de – þar
sem sjá má mörg hundruð myndir og dagbók úr
ferðunum fjórtán.
Þjóðverjinn Günter Eisenhardt í fjórtánda sinn á Íslandi
Herbíllinn varð að húsbíl
Morgunblaðið/Stefán Stefánsson
Günter varð strax svo hrifinn af landinu að hann málaði bílinn eins og ís-
lenska fánann. Fljótlega lenti hann í vandræðum því fólk kom til hans og vildi
fá plástur, sárabindi eða aðra aðhlynningu því það taldi bílinn vera frá Rauða
krossinum. Hann breytti því útliti bílsins og hefur að mestu fengið frið síðan.
Ferðalangurinn heldur dagbók yfir allar sínar ferðir og tekur einnig ljós-
myndir – allt fer það á heimasíðu hans. Eins og sjá má hefur hann komið
sér haganlega fyrir í vagninum, á veggjum eru myndir af landinu, bílnum á
öræfavegi og nokkrar af lunda sem er Günter afar hugleikinn enda er ferð-
in í ár tileinkuð þeim fugli.
Það fer ekki mikið fyrir prjáli í aðstöðu öku-
manns. Engin ónauðsynleg raftæki eru í bílnum
enda segir Günter auðvelt að gera við ef bilar.
Günter hefur tekið margar myndir á ferðum sín-
um. Hér er hann á vegarslóða á Vestfjörðum en
sá vegur er bara opinn þegar fjarar.
SVONEFNT Lagarfossródeó fór
fram nýlega og er það í þriðja sinn
sem mótið er haldið við Lagarfoss-
virkjun. Mótshaldarar voru Gunn-
laugur Magnússon og Kaj-
akklúbburinn.
Keppnisgreinar voru að þessu
sinni tvær, annars vegar „ródeó-
ið“sjálft og hins vegar ný keppn-
isgrein sem kölluð er Extreme Riv-
er Race, eða fífldirfsku-straum-
vatns-kappróður eins og kajak-
menn kalla greinina, og fór
keppnin fram á Eyvindará.
Sigurvegari var Jón Heiðar
Andrésson, annar Aðalsteinn Mull-
er og þriðji var Erlendur Magn-
ússon.
Ródeóið hófst svo á laugardags-
morgun og stóð í rúma þrjá tíma.
Þar hafði sigur Anup Gurung frá
Nepal, annar var Jonathan Pies
Smith, Bretlandi og þriðji Kristján
Sveinsson.
Lokahóf var haldið á Hótel Hér-
aði og héldu menn heim í helg-
arlok eftir heldur vætusama daga
af legi og úr lofti.
Mótið við Lagarfossvirkjun er
talið spennandi í alþjóðlegu sam-
hengi vegna aðstæðna. Fjórum af
fimm lokum virkjunarinnar er lok-
að og sú fimmta stillt af uns næst
góð alda, sem menn geta siglt eins
og stóra úthafsöldu. Eru stíflur
víða um heim nýttar þannig af
siglingafólki.
Gunnlaugur Magnússon sagði í
samtali við Morgunblaðið að stöð-
ugt væri unnið að markaðs-
setningu mótsins erlendis og yrði
það haldið aftur að ári. Hann sagði
mótið hafa tekist vel að þessu sinni
og að hin nýja keppnisgrein hefði
verið góð innspýting í mótshaldið.
Til leiks komu bæði íslenskir og
erlendir siglingamenn og voru
þátttakendur um 50 talsins.
Lagarfosskeppni kajakmanna haldin í þriðja sinn
Morgunblaðið/Steinunn Ásmundsdóttir
Jonathan Pies Smith frá Bretlandseyjum berst hér við ölduna í keppni
sem haldin var við Lagarfossvirkjun nýlega.
Stíflur til margs brúklegar
Egilsstöðum. Morgunblaðið.