Morgunblaðið - 15.07.2003, Blaðsíða 30

MINNINGAR
30 ÞRIÐJUDAGUR 15. JÚLÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Rafn MarkúsSkarphéðinsson
fæddist í Reykjavík
25. september 1938.
Hann lést föstudag-
inn 4. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Helena Ingibjörg
Schmidt, f. 14. sept-
ember 1912, d. 25.
júní 1976, og Skarp-
héðinn Frímannsson,
f. 24. október 1912, d.
13. febrúar 1987.
Rafn Markús var ein-
birni.
Rafn Markús kvæntist 19. des-
ember 1965 eftirlifandi eiginkonu
sinni, Helgu Sigrúnu Helgadóttur,
f. 31. júlí 1942 á Drangsnesi. For-
eldrar hennar voru Ólöf Bjarna-
dóttir og Helgi Ingólfur Sigur-
geirsson. Börn Rafns og Helgu eru;
1) Helena, f. 11. apríl 1964, eigin-
maður hennar er Vilberg Jóhann
Þorvaldsson, f. 7. nóvember 1962.
Börn þeirra eru; a) Rafn Markús, f.
8. október 1983, unnusta hans er
Hildigunnur Kristinsdóttir, f. 22.
október 1983, b) Ingibjörg Elva, f.
5. mars 1988, og c) Helgi Már, f. 4.
janúar 1993. 2) Helgi Ingólfur, f. 3.
október 1965, eiginkona hans er
Þórdís Árný Sigurjónsdóttir, f. 15.
júní 1970. Börn þeirra eru; a) Birn-
ir Snær, f. 24. október 1991, og b)
Ernir Snær, f. 18. september 1996.
3) Harpa, f. 11. apríl 1971, d. 17.
desember 1971. 4) Ólöf Elín, f. 25.
september 1973, eiginmaður henn-
ar er Róbert Jóhann
Guðmundsson, f. 6.
febrúar 1972. Börn
þeirra eru; a) Elvar
Ingi, f. 27. apríl 1998,
b) Garðar Ingi, f. 30.
nóvember 2001. Rafn
Markús átti áður
Friðrik. Barnsmóðir
var Edda Þórey Guð-
laugsdóttir, f. 25.
nóvember 1937, d.
19. mars 2001. Frið-
rik, f. 5. febrúar
1959, eiginkona hans
er Eydís Ýr Guð-
mundsdóttir, f. 1. mars 1960. Börn
þeirra eru; a) Elvar, f. 12. júní
1986, b) Helga Þórey, f. 29. október
1991.
Rafn og Helga hófu búskap í
Njarðvík 1963 og bjuggu þar alla
tíð. Rafn hóf nám í skipasmíði við
Iðnskólann í Reykjavík og lauk því
1965 hjá Skipasmíðastöð Njarðvík-
ur. Í framhaldi af því hóf Rafn nám
í húsasmíði við Iðnskóla Suður-
nesja og lauk því 1976, hann hlaut
meistararéttindi bæði í skipa- og
húsasmíði. Rafn starfaði við skipa-
smíðar framan af starfsævinni en
að húsasmíðanáminu loknu starf-
aði hann við iðn sína bæði sem
launþegi og sem sjálfstæður at-
vinnurekandi. Síðari árin starfaði
Rafn sem húsasmiður hjá varnar-
liðinu á Keflavíkurflugvelli.
Útför Rafns Markúsar fer fram
frá Ytri-Njarðvíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin kl.14.
Elsku Rabbi minn.
Ég minnist þín um daga og dimmar nætur.
Mig dreymir þig svo lengi hjartað slær.
Og meðan húmið hylur allt sem grætur,
mín hugarrós á leiði þínu grær.
Þín kærleiksbros, þau aldrei, aldrei gleymast.
Þitt allt, þitt bænarmál og hvarms þíns tár.
Hvert bros, hvert orð, hvert armtak þitt skal
geymast.
Þín ástarminning græðir lífs míns sár.
(Höf. ókunnur).
Takk fyrir allt, þín
Helga.
Það er þungbærara en orð fá lýst
að þurfa að sjá á bak Rafni í faðm
dauðans nú í hágróandinni, manni
sem var fullur lífskrafti sem aldrei
fyrr. Erfið misseri voru að baki, at-
hafnasemin og vinnugleðin ómæld,
brjóstið fullt tilhlökkunar og eftir-
væntingar. Enda ærin tilefni til þess:
vinnuveitandinn nýbúinn að veita
honum viðurkenningu fyrir vel unnin
störf, hátíðarstundir í fjölskyldunni
nú í vor, almenn velgengni barna og
barnabarna og fyrsta barnabarna-
barnið á leiðinni. Síðan, eins og hendi
væri veifað, er klippt á allt saman.
Eftir stöndum við, vinir og vanda-
menn, harmi slegin og ráðþrota, for-
viða yfir því hve miskunnarlaust al-
mættið getur verið.
Öðlingur og ljúfmenni, þau orð lýsa
Rafni ef til vill betur en nokkur önnur.
Hann var ævinlega boðinn og búinn
að leggja lið og gefa ráð. Okkur er til
dæmis minnisstætt þegar við ætluð-
um af algerri vankunnáttu að fara út í
framkvæmdir í íbúðinni hér í Máva-
hlíðinni, vorum að fara að bretta upp
ermar þegar Rafn bar að garði, góðu
heilli. Við, viðvaningarnir, útskýrðum
fyrir honum, fagmanninum, hvað við
ætluðumst fyrir. Hann hlustaði á okk-
ur af athygli, sagði fátt, en smátt og
smátt, án þess að við vissum hvers
vegna, áttuðum við okkur á því að við
vorum að vaða út í framkvæmdalegt
fúafen. Þannig afstýrði hann á sinn
ljúfmannlega og elskulega hátt því að
fyrirhugaðar endurbætur breyttust í
algert klúður í höndunum á okkur og
fyrir það verðum við honum ævinlega
þakklát.
Það var alltaf jafnnotalegt að koma
til þeirra sómahjóna, Rafns og Helgu,
á Hraunteignum. Móttökurnar ævin-
lega jafnhöfðinglegar og hlýlegar,
enginn að flýta sér, nægur tími til að
spjalla um heima og geima, fá fréttir
af fjölskyldunni og ræða stangveiði,
sem var aðaltómstundagaman Rafns
alla tíð, eða ferðalög til suðrænna sól-
arslóða. Hann ræddi um sín hjartans
mál af svo smitandi áhuga að maður
hreifst með, fór að veiða silung eða
ferðast til framandi landa í huganum.
Rafn var einn af þeim mönnum sem
hafði þannig áhrif á okkur að okkur
fannst við batna, stækka og eflast
sem manneskjur við að vera samvist-
um við hann. Það er sárgrætilegt að
hann skyldi hafa verið burt kallaður
svo skyndilega, en mitt í sorginni er-
um við og börnin okkar, afabörnin
hans, Elvar og Helga Þórey, innilega
þakklát fyrir þær gleðistundir sem
hann veitti okkur.
Blessuð sé minning hans.
Friðrik og Eydís.
Nú er komið að kveðjustund, pabbi
er farinn. Ég á erfitt með að sætta
mig það, en lífið er óútreiknanlegt,
svo mikið er víst. Pabbi var góður
maður og hann var minn besti vinur.
Alltaf þegar ég þurfti á pabba að
halda var hann til staðar fyrir mig.
Hann kenndi okkur systkinunum að
virða fólk og koma vel fram við það
eins og við vildum að það kæmi fram
við okkur. Að fá að vera svona mikil
pabbastelpa er ekki sjálfgefið og finn
ég nú hve yndislegt það var að fá að
vera með pabba og að geta leitað til
hans með ýmislegt sem tengdist mér,
systkinum mínum og fjölskyldu.
Pabbi var óeigingjarn maður. Hann
gaf af sér innilega til fjölskyldunnar.
Hann virti og mat mömmu, okkur
systkinin og barnabörnin. Ef eitthvað
var um að vera, þá var hann mættur
og gladdist með okkur. Hann vildi
gera allt fyrir okkur. Það höfum við
fengið að sjá undanfarið, þar sem ég
og mín fjölskylda vorum að flytja,
veitti það honum mikla gleði og hjálp-
aði hann okkur að koma okkur fyrir
og gott betur en það. Ég sagði dag-
lega við pabba, takk í dag, pabbi
minn, og yljar það mér um hjartaræt-
ur að ég hafi sagt þetta við hann. Ég
var alltaf einlæg við pabba og lét hann
finna að mér þætti mjög vænt um
hann. Vilberg fékk líka að finna fyrir
gæsku hans og væntumþykju, eins og
hann væri sonur hans. Sama má segja
um hin tengdabörnin. Barnabörnin
voru honum allt. Hann lifði fyrir þau,
hann studdi þau og gladdist með
þeim. Í maí voru gleðistundir hjá fjöl-
skyldunni og gat pabbi verið þar á
meðal. Ólöf systir gifti sig, og mikið
var pabbi stoltur að leiða hana inn
kirkjugólfið. Nafni hans Rafn Mark-
ús, sonur minn, útskrifaðist sem stúd-
ent og var það stoltur afi sem mætti í
útskriftina. Rabbi var búinn að segja
afa sínum leyndarmál, hann væri að
verða langafi og þótti honum það
yndislegar fréttir.
Að hafa átt svona yndislegan pabba
er ómetanlegt og mun hann ávallt
vera í mínu hjarta og ætla ég að deila
minningum mínum um elsku pabba til
minna barna og barnabarna.
Ég kveð pabba minn með miklum
söknuði og veit ég að hans skarð verð-
ur aldrei fyllt.
Ég mun reyna að annast mömmu,
bræður mína og systur eins vel og
pabbi.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Helena Rafnsdóttir.
Elsku pabbi.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Takk fyrir allt, elsku pabbi minn.
Þín dóttir,
Ólöf Elín.
Föstudagurinn 4. júlí byrjaði eins
og hver annar föstudagur nema ég
veitti því athygli á leið til vinnu að
Faxaflóinn var spegilsléttur því það
var blankalogn, á Suðurnesjum, aldr-
ei þessu vant. Sennilega lognið á und-
an „storminum“ sem kom eins og
þruma úr heiðskíru lofti. Um það leyti
sem vinnu lauk fékk ég hringingu frá
svila mínum og ég beðinn að koma út
á Hraunsveg í hús tengdaforeldra
minna. Tengdafaðir minn Rafn Mark-
ús Skarphéðinsson hafði látist þá fyrr
um daginn.
Minningarnar hrannast upp. Við
Rabbi kynntumst fyrir um þrettán ár-
um þegar við Ólöf Elín fórum að vera
saman. Þau hjón Helga og Rabbi tóku
mér strax afskaplega vel og mér leið
alltaf mjög vel í návist þeirra. Rabbi
var mjög fróður um alla hluti og hafði
mjög gaman af því að segja frá. Hann
var með eindæmum barngóður og
nutu drengirnir okkar Ólafar, Elvar
Ingi og litli Garðar Ingi, þess mjög.
Alltaf þegar Rabbi afi kom í heim-
sókn, sem var mjög oft, hljóp Garðar
á móti honum og sagði afa, afa, afa,
sem ég held að hafi verið með því
fyrsta sem hann lærði að segja. Og
Elvar Ingi talar enn um veiðitúrinn
sem hann og Rabbi afi fóru í fyrir um
tveim árum og Elvar veiddi sinn
fyrsta fisk.
Mig langar einnig að minnast allra
yndislegu stundanna sem fjölskyldan
hefur átt saman á Hraunsveginum.
Oft voru læti í krökkunum en alltaf
sat Rabbi rólegur og sagði „hvað er
þetta leyfðu þeim að hafa þetta það er
allt í lagi“.
Rabba fannst einkar gaman að
dvelja á Spáni í sumarfríinu sínu og
fóru þau hjón í margar Spánarferðir.
Við Ólöf fórum í tvær slíkar með þeim
og langar mig sérstaklega að minnast
þeirrar sem farin var í fyrra því þá fór
nær öll fjölskyldan með og átti þar
ómetanlegar stundir saman.
Rabbi var húsa- og skipasmíða-
meistari og nutu allir í fjölskyldunni
góðs af, því hjálpsamari mann er vart
hægt að finna. Ef einhver í fjölskyld-
unni stóð í einherjum framkvæmdum
var Rabbi mættur og hann sá til þess
að verkið yrði klárað og það gert al-
mennilega. Nægjusemi var honum í
blóð borin og aldrei mátti hafa neitt
fyrir honum.
Rabbi hafði mjög gaman af stang-
veiði og var lunkinn veiðimaður og
langar mig að þakka sérstaklega fyrir
veiðiferðirnar upp í Hítarvatn þær
voru mér ómetanlegar og héðan í frá
verður heiðursmaðurinn Rafn Mark-
ús Skarphéðinsson alltaf með í hug-
anum þegar farið verður í veiði.
Elsku Rabbi, þakka þér innilega
fyrir allt.
Elsku Helga, Guð gefi þér styrk í
þinni sorg.
Róbert Jóhann Guðmundsson.
Elsku afi.
Nú er hann afi farinn frá mér og
okkur öllum. Í hjarta mínu og minn-
ingum á hann alltaf eftir að vera. Ég á
eftir að sakna þess að tala ekki við
hann. Hann ítrekaði sífellt að það
væri nauðsynlegt að vera duglegur í
skóla, hugsa vel um sig og vera skyn-
samur í lífinu. Þegar ég á eftir að
þarfnast hans í framtíðinni þá veit ég
að hann á eftir að beina mér á réttar
brautir þegar ég tek ákvarðanir.
Það var alltaf gaman að segja hon-
um gleðifréttir því það þurfti svo lítið
til þess að gera hann ánægðan og
stoltan af mér og öllum öðrum. Hann
var alltaf svo góður, vildi hjálpa öllum
og honum þótti svo vænt um alla.
Margar góðar minningar um hann
eiga eftir að sitja fast í hjarta mínu og
gleymast seint. Guð blessi þig.
Ingibjörg Vilbergsdóttir.
„Tilvera okkar er undarlegt ferða-
lag.“ Þessar ljóðlínur Tómasar Guð-
mundssonar komu upp í huga okkar
þegar við fréttum af ótímabæru and-
láti Rafns Markúsar.
Rabbi, eins og við kölluðum hann,
var einn af þeim sem gaman var að
tala við, hann hafði svo einstaklega
skemmtilegan húmor og frásagnar-
stíl. Hann fékk okkur til að rökræða
við sig um hin ýmsu málefni.
Hann var sá sem allt vildi fyrir alla
gera. Við vorum mjög ungar systurn-
ar þegar faðir okkar varð að hverfa
frá heimilinu vegna veikinda í kjölfar
slyss. Rabbi og Helga stóðu alltaf eins
og klettar við bakið á okkur og
mömmu. Rabbi var til staðar fyrir
okkur ef á þurfti að halda og ósjaldan
þurfti hann að skutlast með okkur þar
sem enginn bíll var á heimili okkar.
Oft bauð hann okkur með í útilegur og
veiðiferðir og var okkur alltaf tekið
eins og einu af börnum hans. Þegar
eldri dóttir hans flaug úr hreiðrinu
var laust herbergi á Hraunsveginum
og ekki stóð á því að einni okkar var
boðið að nýta það og var það þegið
með þökkum þar sem þröngt var orð-
ið um okkur systur á þeim árum. Þeg-
ar við svo fórum að búa sjálfar og eitt-
hvað þurfti að lagfæra var kallað á
Rabba og kom hann þá eins og hand-
laginn heimilisfaðir með sinn hamar
og sína sög. Hann var mjög fær smið-
ur og vann allt af natni og nákvæmni.
Hann hjálpaði okkur í gegnum erfið-
leika og var einnig með okkur á gleði-
stundum og erum við honum ávallt
þakklátar fyrir það.
Rabbi var mjög hreykinn af fjöl-
skyldu sinni, börnum og barnabörn-
um. Hann talaði mikið um afrek ung-
viðisins og þá ljómaði hann af stolti.
Það er mjög sárt að sjá á eftir manni
sem beið eftirvæntingarfullur eftir að
sjá barnabörnin vaxa úr grasi og átti
alltaf orku og áhuga til að aðstoða og
leiðbeina. Megi guð vera með fjöl-
skyldu hans og styrkja hana í sorg-
inni.
Við vottum elsku Helgu frænku,
systkinabörnum okkar og fjölskyld-
um þeirra okkar dýpstu samúð.
Elín, Laufey og Ólöf
Einarsdætur.
Um miðjan maí sl. ríkti hamingja
og gleði hjá fjölskyldum okkar og
Rabba og Helgu á brúðkaupsdegi
barna okkar, Róberts og Ólafar. Þá
áttum við saman yndislega stund en
nú, rúmum mánuði síðar, hefur sorgin
knúið dyra við hið óvænta og hörmu-
lega fráfall Rabba föstdaginn 4. júlí sl.
Það getur verið svo stutt á milli gleði
og sorgar, hláturs og gráts í þessu lífi
okkar.
Við kynntumst Rabba fyrir liðlega
tíu árum nokkru eftir að samband
Róberts og Ólafar hófst. Fyrstu kynni
voru mjög ánægjuleg og með okkur
tókst góð vinátta og samskipti jukust
með árunum og þá sérstaklega eftir
að við fluttum í Njarðvík og svo Rób-
ert og Ólöf nokkru síðar. Þó tíu ár sé
ekki langur tími áttum við saman
margar góðar stundir sem ljúft er að
minnast. Rabbi var glaðlyndur mað-
ur, hreinn og beinn, lét sér mjög annt
um hag annarra og var hjálpsemi í
blóð borin. Það var gott að eiga hann
að vini. En fyrst og fremst var hann
mikill og góður fjölskyldumaður, eig-
inmaður, faðir, tengdafaðir og afi. Það
var einstakt að fylgjast með hvað
hann naut þess að geta aðstoðað börn
og tengdabörn við endurbætur, við-
hald, nýframkvæmdir og í raun við
hvað sem var. Barnabörnin hændust
að honum og honum þótti ekki leið-
inlegt að hafa þau nærri sér.
Við hjónin erum ákaflega þakklát
fyrir að hafafengið að kynnast og
njóta vinskapar jafn góðs og yndis-
legs manns og Rafn Skarphéðinsson
var og að leiðarlokum viljum viðþakka
góðan vinskap, alla hjálpsemina, sem
aldrei var nægilega þökkuð og góðar
samverustundir.
Elsku Helga, við sendum þér og
fjölskyldu þinni allri okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur og biðjum guð
að blessa minningu um góðan dreng.
Vilborg og Guðmundur.
Enginn vani, ekkert verk,
er sem bænin hrein og sterk
dýrmætt hér í heimi.
Gleymdu aldrei þessu, þú,
því sú tíð, sem líður nú,
öll er öfugstreymi.
(M.J.)
Elsku Ólöf og fjölskylda, við biðj-
um guð að styrkja ykkur í djúpri sorg
ykkar.
Magnea og Einar.
RAFN MARKÚS
SKARPHÉÐINSSON
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning