Morgunblaðið - 18.07.2003, Blaðsíða 2

DAGLEGT LÍF
2 B FÖSTUDAGUR 18. JÚLÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
ÞAÐ er sólríkur júnímorgunog ég á stefnumót við hópmanna. Ég hef fengið leyfitil að taka við þá viðtal um
býsna sérstakan klúbb sem þeir til-
heyra, Pabbaklúbb Eyrarsunds-
garðs á Amákri í Höfn. Þetta eru ís-
lenskir feður sem hittast á
sunnudagsmorgnum ásamt börnum
sínum og leggjast í flakk.
Þegar ég loksins finn fundarstað,
náttúruleiksvæði sem er umlukið
trjám á alla vegu, þarf ég að þræða
mjóan göngustíg djúpt inn á svæðið
til að hitta viðmælendur mína. Allt í
einu hleypur hópur barna framhjá
mér, hrópandi og kallandi á íslensku,
og ég þykist vita að ég er á réttri leið.
Við borð undir tré rétt hjá sitja
feður þeirra ásamt yngsta barninu
sem er með í dag, dreng sem er rétt
að verða eins árs. Þeir bjóða kaffi og
kökur og leika á als oddi, enda búnir
að vera úti að leika síðan klukkan
níu. Eftir stutt spjall og kaffibolla
sest ég niður með Bjarka Þór Har-
aldssyni formanni, ásamt þeim Hall-
grími J. Ámundasyni og Eggert
Steinsen. Hinir síðarnefndu eru
óbreyttir félagar í klúbbnum.
– Hver er tilurð pabbaklúbbsins?
Hallgrímur: Ætli sé ekki rétt að
Bjarki svari því.
Bjarki: Já, þetta byrjaði held ég í
fyrra. Við hittumst alltaf úti á róló á
sunnudagsmorgnum, þá var okkur
nefnilega alltaf hent út með börnin
hvort eð var! Nei, við hittumst bara
oft á róluvellinum á stúdentagarðin-
um, en það var ekki fyrr en síðasta
haust að við fórum að gera eitthvað
úr þessu. Varst þú eitthvað með í
fyrra, Hallgrímur?
Hallgrímur: Nei, það var ekki
fyrr en ég frétti af einhverri
koníaksflösku að ég fór að vera
með.
– Varð þetta ekki að klúbbi
fyrr en koníak kom til sögunn-
ar?
Eggert: Já, þá fyrst varð
þetta klúbbur.
Hallgrímur: Eða þetta
byrjaði bara sem flótti frá
róluvelli stúdentagarðsins og
hefur svo þróast.
– En af hverju endilega
klúbbur, af hverju ekki bara
hittast?
Hallgrímur: Það byrjaði
bara þannig að við fórum að
fara, tveir kannski, í garð
með börnin, svo urðum við
þrír og fjórir.
Bjarki: Það er líka meiri
stíll yfir því að hafa klúbb.
Þá getur maður útilokað
fólk ... þannig séð. Við
vorum rétt að tala um þetta
um daginn, við erum sko tíu í klúbbn-
um og ákváðum að halda þeirri tölu.
Eggert: Þegar allir mæta erum
við tuttugu og fimm með börnum.
– Þannig að það er engin nýliðun?
Bjarki: Nei, það eru ekki teknir inn
nýir félagar nema einhver hætti. Það
lítur út fyrir að það losni tvö pláss í
haust.
Hallgrímur: Já, og það er þegar
kominn biðlisti.
Eggert: Þetta er svo vinsæll
klúbbur.
– Eigið þið von á að hann lifi ykk-
ur?
Bjarki: Já, það væri skemmtilegt,
mun koma í ljós á næstu tveim árum.
Hallgrímur: Og Bjarki verður
alltaf heiðursfélagi.
– Haldið þið að það sé mikil þörf
fyrir svona pabbaklúbba almennt?
Hallgrímur: Nja ... ég held alla
vega að þetta myndi ekki virka á Ís-
landi. Þar er alltaf svo mikið að gera,
fermingarveislur og svona.
Bjarki: Já, þar hefur fólk fjöl-
skyldu, sem er allt öðruvísi.
Eggert: Við erum kannski að
reyna að bæta það svolítið upp.
Hallgrímur: Þetta er svolítið eins
og sunnudagaskóli án kristins boð-
skapar. Hér hittast krakkarnir og
leika saman á íslensku. Þau leika alla
vikuna á dönsku og því er kærkomið
fyrir þau að hittast og leika sér á ís-
lensku.
Bjarki: Svo er líka svo gaman fyrir
okkur sjálfa að hittast.
– Myndi mömmuklúbbur virka
eins vel?
Hallgrímur (hlær): Nei, mæður og
börn fara aldrei saman!
Eggert: Mmm, það held ég
ekki.
Hallgrímur: Þess vegna eru til
saumaklúbbar. Mömmuklúbbur
myndi ekki ganga því konur
geta ekki leyst deilur. Ef eitt-
hvert missætti kemur upp þá
splundrast bara hópurinn. Þær
finna ekkert út úr hlutunum.
Kallarnir fá sér bara koníaks-
staup og þá er málið leyst!
Bjarki: Einmitt.
– En hvað gerið þið svo á
þessum sunnudagsmorgn-
um, hvert farið þið?
Eggert: Við komum hing-
að á Naturlegepladsen og
oft förum við í Remisepark-
en.
Hallgrímur: Svo höfum
við farið til Svíþjóðar í
sund.
Bjarki: Og út í Christi-
anshavn.
Hallgrímur: Við hitt-
umst úti við róló og
leggjum í hann, formað-
urinn ræður oftast för.
Bjarki: Já, það var
einu sinni látið í hendur
óbreytts meðlims að
ákveða hvert skyldi far-
ið og það endaði með því
að farið var í dýragarð-
inn og mömmum var
boðið með.
Hallgrímur: Í vetur
höfðum við líka aðstöðu til
að hittast inni á stúdenta-
garði, barnaherbergið og
íþróttasalinn.
Bjarki: Þar skipulögð-
um við leiki og svoleiðis
fyrir börnin.
Hallgrímur: Reyndum
að örva hreyfiþroska
þeirra.
– Hvers vegna eruð þið
ekki bara heima hjá ykk-
ur, er ekki morgunsjón-
varp á sunnudögum?
Hallgrímur: Við viljum
bara taka virkan þátt í
uppeldi barna okkar.
– Eruð þið ekkert að
gera þetta af tillitssemi
við mæður barnanna?
Hallgrímur: Nei, við erum að gera
þetta fyrir börnin og okkur.
Bjarki: Meira okkur, kannski!
Þetta er orðin svo sterk heild að við
höfum mjög gaman af þessu.
Eggert: Við erum líka farnir að
hittast á öðrum tímum.
Bjarki: Já, höfum haldið árshátíð
og svona.
Á hverjum sunnudagsmorgni berast íslensk hlátrasköll um nátt-
úruleiksvæði nokkurt í Kaupmannahöfn. Þar eru á ferð íslenskir
pabbar, búsettir á Eyrarsundsgarði á Amager, ásamt börnum sín-
um. Heiðrún Ólafsdóttir vatt sér á fund hins virðulega klúbbs.
Á fundum taka klúbbfélagar lífinu með ró á milli leikja.
Arnaldur
sunnudag
sprins
Mjög vinsæll
lokaður klúbbur
Feðginin Hallgrímur og Una
Feðgarnir Bjarki og Tómas
Ljósmyndir/Ólafur Rafnar Ólafsson
Meirihluti pabbaklúbbsins undir danskri sól.
Á LEIKSVÆÐINU verða á veg-
inum þrír krakkar sem eru að
renna sér niður moldarbing. Þetta
eru þau Þorbjörg Salka Sigurðar-
dóttir og Auður og Arnór Ingvars-
börn. Eftir nokkrar fortölur fallast
þau á að sitja fyrir svörum eitt
augnablik.
– Er gaman í pabbaklúbbnum?
Öll: Jáááááá.
– Hvað er skemmtilegast?
Auður: Að renna.
Arnór: Borða kex.
– Vilduð þið ekki hafa mömmurn-
ar með?
Öll: Júúúúúú.
Arnór: Mamma mín er heima.
– En væri þetta þá pabbaklúbbur?
Arnór: Ha!
Þorbjörg: Þá væri þetta bara
pabba- og mömmuklúbbur!
– Farið þið stundum í Remise-
parken, eru ekki dýr þar?
Auður: Það er skemmtilegast í Þorbjörg, Auður og Arnór.
Þá gefum við
geitunum mat