Morgunblaðið - 18.07.2003, Blaðsíða 4

DAGLEGT LÍF
4 B FÖSTUDAGUR 18. JÚLÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
ÓGRYNNI kvikmynda eruframleidd í heimi vorumen aðeins brot af þeimkemur í kvikmyndahús
mörlandans. Þær myndir sem rata í
bíóin eru reyndar nokkuð einsleitar
því þessar „vinsælu að westan“ eru
þar í yfirgnæfandi meirihluta. Fyrir
þá sem fýsir að sjá eitthvað allt ann-
að er myndbandaleigan á Dalbraut-
inni eins og vin í eyðimörkinni. Nán-
ast er sama hvaða undarlegu eða
ófrægu mynd er beðið um í Laugar-
ásvídeói, hún er til. Gamlar sígildar
myndir eru þar í löngum röðum og
þeir sem aðhyllast fantasíur, geim-
myndir, hrollvekjur og aðrar myndir
sem fjalla um annað en gráan hvers-
dagsleika, koma ekki að tómum kof-
unum hjá þeim Leó og Gunnari.
Sama er að segja um þáttaraðir, þar
eru þeir á heimavelli. Evrópskar
myndir og asískar eiga þeir í úrvali
og þeir sérhæfa sig líka í einstökum
leikstjórum og leikurum. Einnig
sinna þeir landanum og hafa viðað
að sér íslenskum „költ“ stutt-
myndum sem allar eiga það sameig-
inlegt að vera mjög ódýrarar í fram-
leiðslu.
Vaxandi áhugi á sértæku efni
Einn af hverjum þremur sem
leggur leið sína í Laugarásvídeó til
að ná sér í andlegt fóður, hefur ekið
framhjá mörgum myndbandaleigum
á leið sinni þangað og sumir koma
jafnvel úr öðrum byggðarlögum.
Þessi staðreynd segir allt sem segja
þarf um sérstakt úrval mynda hjá
þeim Leó og Gunnari.
„Áhugi fyrir sértækum myndum
kemur í bylgjum og nú er einmitt
mikil vakning. Við finnum verulega
fyrir vaxandi áhuga hjá ungu kyn-
slóðinni sem vill fara einhverjar aðr-
ar leiðir. Þeim fer fjölgandi sem
nenna ekki að horfa eingöngu á
fjöldaframleiddar myndir þar sem
formúlan er allsráðandi og sama
tuggan látin ganga aftur og aftur.
Þeir sem vilja eitthvað annað voru í
svelti áður en við fórum af stað með
sérsvið okkar,“ segir Leó og bætir
við að til þeirra komi fólk á öllum
aldri. „Sumir eru vissulega nörda-
kyns en hingað kemur líka ofur
venjulegt fólk, læknar og lögfræð-
ingar sem horfa á samskonar efni og
hinir sérvitringarnir.“
Gamlir popparar sem
kynntust í Hljómbæ
Áhuga eigendanna sjálfra á sér-
tæku efni má rekja allt aftur til
barnæsku en Leó segist alla tíð hafa
haft gríðarlegan áhuga á vísinda-
skáldsögum og að hann hafi legið í
hasarblöðum með ofurhetjum þegar
hann var strákur.
Þeir Leó og Gunnar hafa átt og
rekið saman myndbandaleiguna
Laugarásvídeó undanfarin 16 ár,
fyrst á Laugarásveginum en síðan á
Dalbrautinni. Þeir hafa báðir unnið
við eitthvað tengt kvikmyndum í
meira en tuttugu ár. „Ég stofnaði
mína fyrstu myndbandaleigu á
Siglufirði árið 1981 og setti upp leigu
í vesturbænum þegar ég flutti
seinna suður,“ segir Leó. Gunnar
var forsprakki kvikmyndahússins
Bíóbæs í Kópavogi árið 1984 og þar
sýndi hann meðal annars þrívíddar-
myndir. Eitt dæmi um skrýtnar
myndir sem Gunnar sýndi þar er
kvikmyndin Polyester eftir hinn
mjög svo súra leikstjóra John Wa-
ters.
Leó og Gunnar eru gamlir popp-
arar og leiðir þeirra lágu einmitt
fyrst saman á þeim vettvangi í versl-
uninni Hljómbæ þar sem Gunnar
seldi notuð hljóðfæri. Leó átti erindi
í verslunina en hann hefur spilað á
hljómborð frá því hann var um ferm-
ingu. „Ég spilaði m.a í Miðalda-
mönnum sem urðu þónokkuð númer
á Eyjafjarðarsvæðinu á sínum tíma
og ennþá er ég eitthvað að gutla og
undanfarin ár hef ég verið að spila
með Vönum mönnum.“
Gunnar er aftur á móti trommari
og spilaði m.a í Tjáningu, Akrópólis
og Systur Söru sem tók við af Flow-
ers sem húshljómsveit í Silfurtungl-
inu þegar það var og hét og Gunnar
spilaði þar hverja einustu helgi í
fjögur ár. „Þar sem við erum gamlir
hljómsveitarfuglar erum við sérlega
Kóngarnir
Þeir Leó Reynir
Ólason og Gunnar
Jósefsson leggja sig
eftir því að bjóða upp
á kvikmyndir, aðrar
en þær vinsælustu.
Kristín Heiða
Kristinsdóttir
heimsótti þá félaga
í Laugarásvídeói
og kíkti inn í nokkra
nördaheima.
Morgunblaðið/Halldór Kolbeins
Lyktar-
spjald fylgdi
bíómiðum á
Polyester,
mynd John
Waters. Þeg-
ar ákveðið
númer kom
fram á hvíta
tjaldinu þá
klóruðu bíó-
gestir ofan af sam-
svarandi númeri á
spjaldinu og báru upp
að nösum sínum og
fengu þá að njóta réttu
lyktarinnar á réttum
augnablikum í mynd-
inni.
Gunnar og Leó fyrir framan höllina sína.
á jaðrinum
NJÓLI er fallegur. Rabarbari erskrautjurt. Melgresi er draumilíkast. Hundasúrur gleðja góm-
inn. Svo fullyrðir Ásdís Sigurðardóttir,
sem ekki fer út í búð og kaupir rándýrar
borðskreytingar þegar hún býður til
veislu, heldur trítlar hún í tvílitum
gúmmístígvélum á vit villtrar náttúru,
vopnuð góðum klippum.
„Við erum alltaf að dásama stórbrotna
náttúru landsins okkar en gleymum að
horfa á smáu hlutina og kannski sér-
staklega þær náttúruperlur sem hingað
til hafa verið flokkaðar sem illgresi.
Þessi flokkun gerir það að verkum að við
horfum út frá fyri
myndum og verðu
segir Ásdís, sem e
blómaskreytingak
sér að skreyta sal
brúðarvendi.
„Við þurfum að
hornauganu sem v
það getur nýst ok
til dæmis sem kry
ur verið horft mei
náttúru undanfari
kryddjurtir og óve
dæmis frábærir í s
og bragðlaukana.
Ólafssúrur eru lík
Illgresier augnayndi
Sumar í lofti og allur gróður í fullum blóma. Þá er rétti tíminn til að nýta og
njóta þess sem náttúran gefur. Nigella norðursins, Ásdís Sigurðardóttir, fór á
njólaveiðar og bar í hús fullt fang villtra jurta sem fengu nýtt hlutverk.
Bra
eins
arb
Kaka að hætti breska sjónvarps-
kokksins Nigellu Lawson sómir sér
vel með hávöxnum njóla og stráum.
Morgunblaðið/Sverrir
Rautt og grænt er ekki aðeins litur jólanna. Sumarið er grænt og ástin rauð. Expressó-
kaffibollar úr versluninni Te og kaffi á tekkbakka með reyniberjum og baldursbrá. Sóleyjar
leggja til gula litinn. Geitaskegg og rifsber skreyta matardisk sem hvílir á rabarbarablaði.
Morgunblaðið/Sverrir
Ásdís, hin íslenska Nigella, kemur inn
með njóla og melgresi í fanginu.