Morgunblaðið - 19.07.2003, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. JÚLÍ 2003 35
✝ Jóna GuðrúnVilhjálmsdóttir
fæddist á Siglufirði
hinn 15. júlí 1918.
Hún lést á heimili
sínu, dvalarheim-
ilinu Sæborg á
Skagaströnd, 13. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Vilhjálmur Magnús
Vilhjálmsson frá
Húnakoti í Þykkva-
bæ og Kristín Jóns-
dóttir frá Minna-
Holti í Fljótum. Jóna
ólst upp til átta ára
aldurs á Siglufirði en þá slitu for-
eldrar hennar samvistum og var
hún send í sveit að Ásbúðum á
Skaga. Þar dvaldi hún á sumrin
en gekk í skóla í Reykjavík á vet-
urna en þangað fluttist móðir
hennar með börnin sín fimm. Þau
eru Þórður, Sigrún Margrét, lát-
in, Bergur, látinn, og Sigríður
Petra en Jóna Guðrún var þeirra
elst.
Hálfsystkin samfeðra eru Stella
Rut, Ester og Halldór. Í Ásbúðum
á Skaga kynntist Jóna eftirlifandi
eru: Jóna Sveinbjörg, Elín Íris,
Skafti Fanndal, Sigurður, Róbert
Vignir og Jónas Ingi. 3) Vilhjálm-
ur Kristinn, f. 9. apríl 1942, eig-
inkona Salóme Jóna Þórarinsdótt-
ir, búsett á Skagaströnd.
Vilhjálmur á fjögur börn, þau
eru: Sigrún Anna, Dagný Guðrún,
Vilhjálmur Magnús og Sólveig
Steinunn. 4) Anna Eygló, f. 12.
júní 1944, sambýlismaður Gunn-
þór Guðmundsson, hún á fjögur
börn, þau eru: Valdís Edda, Haf-
þór Hlynur, Laufey og Vilhjálmur
Fannar. 5) Þorvaldur Hreinn, f. 6.
júní 1949, eiginkona Erna Sigur-
björnsdóttir, þau eiga þrjú börn,
þau eru: Sigurbjörn Fanndal, lát-
inn, Hafdís Eygló og Jónas Fann-
dal. Uppeldisdóttir Jónu og
Skafta er Valdís Edda Valdimars-
dóttir, f. 20. október 1963, eig-
inmaður hennar er Hlíðar Sæ-
mundsson og á hún sex börn.
Skafti og Jóna áttu heima í
Dagsbrún til ársins 1958; þar
bjuggu þau með kindur, kýr og
hest eins og tíðkaðist á þessum
árum og var lífsbaráttan oft hörð.
Árið 1958 fluttust þau að Fells-
braut 5, síðan í Lund, en í mörg
ár hafa þau búið á dvalarheimili
aldraðra, Sæborg á Skagaströnd.
Útför Jónu Guðrúnar verður
gerð frá Hólaneskirkju á Skaga-
strönd í dag og hefst athöfnin
klukkan 11.
eiginmanni sínum,
Skafta Fanndal Jón-
assyni frá Fjalli, f. 25.
maí 1915, syni
hjónanna Jónasar
Þorvaldssonar og Sig-
urbjargar Jónasdótt-
ur á Fjalli. Þau Skafti
gengu í hjónaband í
Ketukirkju 17. júní
1939 og hófu búskap
á Fjalli en fluttu til
Skagastrandar 1941,
þá með tvö elstu
börnin sín. Jóna og
Skafti byggðu sér hús
úr gömlum vega-
vinnuskúr sem var fluttur frá
Blönduósi og var hann stækkaður
eftir því sem börnunum fjölgaði,
þetta hús nefndu þau Dagsbrún.
Jóna og Skafti eignuðust sjö
börn en tvö yngstu fæddust and-
vana. 1) Hjalti, f. 8. mars 1940,
eiginkona Jónína Arndal, þau búa
í Hafnarfirði. Hjalti á fimm börn,
þau eru: Matthías Ingvar, Guð-
laugur Örn, Óskar Þór, Valdimar
Númi og Pálína Ósk. 2) Jónas, f.
26. febrúar 1941, búsettur á
Blönduósi. Jónas á sex börn, þau
Elsku mamma mín. Söngurinn
þinn er þagnaður, við lesum ekki
lengur saman ljóð og vísur eftir þig
og pabba. Létt á fæti og létt í lund,
það er góð lýsing á hvernig þú varst
alltaf bjartsýn og brosandi þrátt
fyrir áföll sem fylgja langri lífsferð.
Það hefur mikið breyst síðan þú og
pabbi eignuðust fyrstu tvo strákana
ykkar í baðstofunni á Fjalli á Skaga
og fluttuð með þá og eigur ykkar á
hesti til Skagastrandar í Dagsbrún
og þar eignuðust þið fimm börn til
viðbótar. Þar áttum við góða æsku í
litla húsinu okkar, það var sungið,
spilað og sagðar sögur, við fengum
gott veganesti hjá ykkur og hefur
það reynst okkur vel. Hinn 17. júní
komum við saman til að gleðjast
með þér og pabba, þá voru 64 ár lið-
in frá því þið giftuð ykkur og þú
varst svo ánægð. Lífi þínu lauk
heima hjá pabba tveimur dögum
fyrir 85 ára afmælisdaginn þinn sem
þú hlakkaðir svo mikið til, nú ert þú
komin til litlu drengjanna þinna og
elsku Bjössa þíns sem þú saknaðir
svo sárt. Megir þú eiga góða heim-
komu, elsku mamma mín, hafðu
þökk fyrir allt.
Elsku pabbi minn, nú ert þú eins
og álftin í Skagaheiðinni þinni sem
búin er að missa maka sinn en þú
ert ekki einn, við höldum áfram að
umvefja hvort annað ást og hlýju,
mamma fylgist með okkur.
Þín dóttir,
Anna.
Við kveðjum nú mömmu, tengda-
mömmu, ömmu og langömmu og
viljum þakka fyrir samfylgdina og
allar góðu og dýrmætu stundirnar
sem við börnin okkar og barnabörn
áttum með þér. Þær voru ekki fáar
veislurnar sem haldnar hafa verið
með ykkur Skafta í gegnum tíðina.
Á öllum stórafmælum ykkar
hjónanna hafa verið haldnar hátíðir,
stundum mannmargar, stundum
bara þið og börn og tengdabörn en
alltaf gaman og mikil gleði, söngur
og dans. Þú varst alveg ótrúlega
bjartsýn kona og vildir helst aldrei
tala um neitt sem var á neikvæðum
nótum. Þú vannst baráttuna við
krabbamein 1983 þótt það hafi ekki
verið auðvelt að takast á við lífið
með handlegginn skemmdan eftir
aðgerð. Alltaf var verið að sauma út,
mála og gera hluti fyrir afkomend-
urna, langflest eiga líka handavinnu
eftir þig. Við héldum upp á 64 ára
brúðkaupsafmælið ykkar Skafta
með ykkur 17. júní með kaffisam-
sæti í Skagabúð, þar hittist smá
brot af afkomendum þínum, þá
varstu ánægð.
Við ætluðum að halda upp á átta-
tíu og fimm ára afmælið þitt þriðju-
daginn 15. júlí, þú lagðir ríka
áherslu á að við mættum ekkert
hafa fyrir því, aðaláherslan var líka
hjá okkur að hittast og eiga saman
góða stund eins og alltaf. Af ein-
hverri ástæðu vorum við í fyrsta
skiptið búin að koma til þín afmælis-
gjöfunum og þú skildir ekkert í hvað
við værum að flýta okkur. En þú
fórst tveimur dögum fyrir afmælið.
Við vitum að þú ert hjá guði sem þú
trúðir svo statt og stöðugt á og við
vitum að þú ert búin að hitta hann
Bjössa okkar og litlu drengina þína
sem þú saknaðir alltaf.
Elsku pabbi, tengdapabbi, afi og
langafi, guð gefi þér styrk.
Við kveðjum með virðingu og
söknuði.
Þorvaldur, Erna, Hafdís,
Jónas og fjölskyldur.
Elsku amma mín og uppeldismóð-
ir, nú er kallið komið, fyrr en okkur
grunaði. Það fljúga hundruð minn-
inga um huga mér er ég sit hér og
skrifa nokkur orð um þig. Ég get
ekki trúað því að þú sért horfin frá
okkur, það er svo skrítið að geta ekki
hringt í þig, eins og ég var vön að
gera yfirleitt á hverjum morgni,
bara til að athuga hvort þú og afi
væruð ekki frísk og kát, alltaf varstu
kát og hress og það var nóg að heyra
í þér ef maður var leiður, þá hresst-
ist maður við. Jákvæðari manneskju
hef ég ekki kynnst, elsku amma mín.
Já, árin okkar saman, amma, voru
yndisleg, þið afi tókuð mér opnum
örmum er ég kom inn á heimili ykk-
ar sem ungabarn og þar var ég í
ykkar hreiðri í mörg ár en þau voru
rosalega góð og róleg. Elsku hjart-
ans afi minn alltaf svo blíður og ljúf-
ur, blíðari maður er ekki til, það er
svo sárt að horfa á þig núna, það er
eins og það sé slokknað ljós í fallegu
blíðu augunum þínum, við munum
halda áfram að hlúa að þér, eins og
börnunum þínum er einum lagið, og
þið amma gátuð vel státað af því
hvað vel var hugsað um ykkur, það
var einstakt, það eru ekki allir eins
heppnir í lífinu.
Elsku amma mín, 15. júlí hefði
verið stór dagur í lífi þínu en þá
hefðir þú orðið 85 ára. Þú vildir ekki
mikið umstang í kringum þig og á
sunnudaginn 13. júlí þegar kallið
kom svo snöggt varstu nýbúin að
tala við hana Elínu þína á Hvamms-
tanga en þar ætluðuð þið afi að eyða
afmælisdeginum ásamt börnum ykk-
ar, barnabörnum og vinum. Já, það
var mikil eftirvænting hjá okkur öll-
um, en vegir Guðs eru órannsakan-
legir, þú fékkst hægt andlát í faðmi
elskulegs eiginmanns þíns.
17. júní var brúðkaupsdagur ykk-
ar og í ár áttuð þið 64 ára brúð-
kaupsafmæli. Þennan dag núna í ár
eins og svo oft áður komu börnin
ykkar norður og fóru með ykkur í
kaffi í Skagabúð og þar áttu allir
góða stund saman.
Síðastliðinn sjómannadag komu
barnabörnin ykkar norður og vorum
við með frændsystkinamót. Þið afi
voruð með okkur, þar sem við borð-
uðum saman og áttum yndislega
stund öll saman, en þið höfðuð bæði
yndi og skemmtun af að koma saman
með glöðu fólki og söngurinn var
ykkar yndi enda mikið sungið þegar
fjölskyldan kom saman.
Elsku amma mín, nú vitum við að
handleggurinn er ekki lengur að
kvelja þig, hann var alltaf svo bólg-
inn. Nú ert þú á fallegum stað þar
sem drengirnir þínir tveir sem þú
misstir í frumbernsku bíða þín og
hann elsku Bjössi sem var tekinn svo
fljótt frá okkur og þú saknaðir svo
mikið, það hafa verið miklir
fagnaðarfundir hjá ykkur.
Góði Guð, gefðu afa mínum styrk í
hans miklu sorg og okkur öllum.
Ég kveð þig hinstu kveðju, amma
mín, með þakklæti fyrir allt sem þú
gerðir fyrir mig.
Þín uppeldisdóttir og barnabarn,
Valdís.
JÓNA GUÐRÚN
VILHJÁLMSDÓTTIR
✝ Helga Friðgeirs-dóttir fæddist í
Leirhöfn á Mel-
rakkasléttu 13.
mars 1927. Hún lést
á Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
13. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Friðgeir Sig-
geirsson, f. 22.6.
1887, d. 5.1. 1957,
og Valgerður Sig-
urðardóttir, f. 17.12.
1892, d. 7.6. 1975,
síðast búsett í Núps-
kötlu á Melrakka-
sléttu og á Raufarhöfn. Systkini
Helgu eru Vilborg, f. 22.2.1919,
d. 4.5. 1924, Guðmundur, f. 17.4.
1920, d. 7.6. 1924, Hólmfríður, f.
2.6. 1921, Þóra, f. 17.12. 1923, d.
13.5. 1924, Vilmundur Þór, f.
9.5. 1925, d. 23.11. 1928, og
Birna, f. 20.4. 1928.
Helga giftist 7.1.1959 Hilmari
Ágústssyni frá Raufarhöfn, f.
8.3. 1931. Foreldrar hans voru
Ágúst Magnússon og Kristbjörg
Jóhannsdóttir. Börn Helgu og
Hilmars eru: Þóra, f. 18.11.
1952, eiginmaður hennar er Ax-
el Alan Jones og eiga þau þrjú
börn og þrjú barnabörn. Guð-
björg, f. 13.3. 1958, eiginmaður
hennar er Smári Lindberg Ein-
arsson og eiga þau
þrjú börn. Krist-
björg, f. 27.1. 1961,
eiginmaður hennar
er Ingólfur Sveins-
son og eiga þau
fjögur börn. Val-
geir, f. 31.10. 1967,
sambýliskona hans
er Elín Högnadóttir
og eiga þau tvær
dætur.
Helga ólst upp í
Núpskötlu á Sléttu.
Hún var á Héraðs-
skólanum á Laug-
um í Reykjadal og
einnig á Húsmæðraskólanum á
Laugalandi í Eyjafirði. Eftir
nám var Helga skipsþerna á
Laxfossi, Lagarfossi og Gullfossi
í nokkur ár. Helga og Hilmar
byggðu húsið Herðubreið – Að-
albraut 44, Raufarhöfn 1959 og
bjuggu þar alla tíð. Helga var
heimavinnandi lengst af, en tók
að sér ræstingar á leikskólanum
Krílabæ á Raufarhöfn frá 1983–
1997. Helga var virk í fé-
lagsstörfum og var félagi bæði í
kvenfélaginu Freyju og Slysa-
varnadeild kvenna á Raufarhöfn
í áratugi.
Útför Helgu verður gerð frá
Raufarhafnarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Mig langar að minnast Helgu
móðursystur minnar með nokkrum
orðum.
Helga frænka, eins og ég og allt
mitt fólk höfum kallað hana, hefur
alltaf skipað stóran sess í lífi mínu
allt frá því ég man fyrst eftir mér.
Hún bjó hjá pabba og mömmu þegar
ég var ungur og hef ég t.d. alltaf litið
á Þóru, elstu dóttur Helgu, sem syst-
ur mína. Alltaf hefur Helga frænka
sýnt mér sérstaka hlýju og væntum-
þykju. Þegar ég eignaðist konu og
börn þá fengu þau líka að njóta þess-
arar hlýju. Ég fór ungur að heiman
frá Raufarhön og þegar ég kom heim
í frí þá fannst mér ég aldrei vera
raunverulega kominn til Raufar-
hafnar fyrr en ég var búinn að fara
út í Herðubreið og heilsa upp á
Helgu frænku.
Að sitja þar við eldhúsborðið, fá
fréttir og segja fréttir af ættingjum
og vinum var eitt af því sem gaf
Raufarhafnarferðunum þá vigt sem
þær hafa alltaf haft.
Kristín, Gummi, Sóley og Jónas
fundu strax að Helga frænka var
eitthvað sérstakt og eiga þau ekki
síður en ég eftir að sakna hennar.
Allur sá velvilji og góðvild sem Helga
frænka lét okkur í té hefur vonandi
gert okkur að betri manneskjum.
Hilmari og öðrum ættingjum sendi
ég innilegar samúðarkveðjur og bið
þau að muna það sem þau áttu í
Helgu frænku.
Valgeir Jónasson.
HELGA
FRIÐGEIRSDÓTTIR
✝ Rafn Sigurjóns-son fæddist í Hlíð
í Hjaltadal 8. ágúst
1926. Hann lést á
gjörgæsludeild
Fjórðungssjúkra-
hússins á Akureyri
12. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Ingibjörg Þor-
grímsdóttir og Sigur-
jón Gíslason, sem
skömmu eftir fæð-
ingu Rafns fluttust
að Teigum í Flókadal
og eftir skamma við-
dvöl þar að Steina-
völlum. Rafn er næstelstur fimm
barna þeirra Ingibjargar og Sig-
urjóns, elst er Fjóla, en þá Sigríð-
ur, Dúi og yngstur Benedikt sem
lést á síðasta ári. María Jónsdóttir
og Þórunn Sigurjónsdóttir eru
hálfsystur Rafns, en uppeldis-
bróðir hans var Bragi Óskarsson
sem lést árið 1997. Þá ólust upp
hjá Ingibjörgu og
Sigurjóni dótturson-
ur þeirra Þráinn
Kristjánsson og Þor-
grímur Bjarnason,
sem eftir þeirra dag
var í skjóli Rafns.
Rafn starfaði alla tíð
við búskap, utan að
hann fór eina vertíð
til Eyja og var í síld
nokkra sumarparta
á Siglufirði. Hann
fluttist með foreldr-
um sínum frá Steina-
völlum að Illugastöð-
um árið 1954 og hóf
þar sjálfstæðan búskap en stopp-
aði stutt við og fluttist í Neskot
1956. Þar bjó hann til ársins 1997
þegar hann hætti búskap og flutt-
ist til Siglufjarðar, þar sem hann
átti heima til dauðadags.
Rafn verður jarðsunginn frá
Barðskirkju í Fljótum í dag og
hefst athöfnin klukkan 11.
Það er sunnudagur í Flókadaln-
um. Strákarnir á Reykjabæjunum
og Örn í Ökrum sjást birtast uppi á
Leitinu. Í Neskoti er búið að gang-
setja gömlu Fergusonvélina og
krakkarnir farnir að raða sér í trakt-
orinn. Svo fer hann krókana niður
brekkurnar ofan á Helgustaðaeyr-
arnar að ánni. Þeir eru nokkru
hærri, bakkarnir Neskotsmegin,
þegar farið er yfir vaðið og það má
kannski furðu sæta að krakkaskar-
inn tolli á hjólhlífunum, en þetta
tekst samt alltaf klakklaust að kom-
ast yfir á Austari-Hólseyrarnar.
Strákarnir í Nesi eru líka að mæta
og þeir koma neðan að Syðsta-Mós-
menn, Jónas á Vestari-Hóli og Guð-
jón eða Baldur frá Sigríðarstöðum.
Stundum kemur Lúlli líka, en það er
kannski betra að það hittist ekki
þannig á að Soffi frændi hans mæti
einnig, þá er eins gott að hafa dóm-
ara tiltækan.
Það er alltaf fótbolti á sunnudög-
um yfir sumarið. Yfirleitt eru þeir
ekki nema tveir fullorðnir í hópnum,
frændurnir og uppeldisbræðurnir
Rafn og Þráinn í Neskoti. Þeir eru
sjaldnast heima, elstu Austari-Hóls-
bræðurnir.
Hinir eru allir unglingar eða börn,
stelpurnar eru líka með og gefa
strákunum lítið eftir.
Það var alltaf líflegt á Eyrunum og
leikgleðin í fyrirrúmi. Heyrði til al-
gjörra undantekninga ef menn
greindi á um leikreglur og ef það
kom fyrir þá var það Rafn í Neskoti
sem var hinn óskeikuli dómari og all-
ir sættu sig við niðurstöðu hans. Og
svo þegar heitt var í veðri var farið
niður að ánni í leikhléinu og þorst-
anum svalað. Venjulegast var það
þessi sami hópur sem mætti á eyr-
arnar, en stundum brá við að óvænt-
ir gestir komu í heimsókn. Og það
var yfirleitt bara einn áhorfandi sem
fylgdist með: Þorbjörg heitin í Nesi
sem birtist jafnan úti á stéttinni með
kíkinn. Hún vildi fylgjast með hvern-
ig sínum piltum gengi og stundum
gat hún gefið lýsingar af leiknum.
Það var oft mikið fjör hjá Eyrar-
liðinu eins og við köllum okkur, Flók-
dælingarnir. Leikirnir við Hofsós-
ingana voru ógleymanlegir. Við
treystum alltaf á sterkan varnarleik
með þá frændur Neskotsmenn í
hjarta varnarinnar og þeir brugðust
aldrei. Nú er einn sterkur farinn úr
vörninni og við strákarnir úr Eyrar-
liðinu þökkum Rafni fyrir allar
ánægjustundirnar sem við urðum
aðnjótandi með honum. Við kölluð-
um hann oft í gríni föður fótboltans í
Fljótunum. Hann var einn eftir af
gömlu kynslóðinni úr boltanum í
dalnum, sem við kynntumst aldrei.
Blessuð sé minning Rafns frá Nes-
koti.
Þórhallur Ásmundsson.
RAFN
SIGURJÓNSSON