Morgunblaðið - 20.07.2003, Blaðsíða 4

4 B SUNNUDAGUR 20. JÚLÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
R
AGNAR Kristinsson, kon-
ferenzráð Íslenska krikket-
sambandsins og trygginga-
starfsmaður, ákvað að
stofna krikketlið eftir að
hann sá krikket í fyrsta
skipti á sjónvarpsstöðinni
Sky árið 1996. Í þrjú ár tal-
aði Ragnar um stofnun
krikketfélags á Íslandi en margir töldu hann
vera klikkaðan. Árið 1999 stóð hann í forsvari,
ásamt Stefáni Ásmundssyni, nú þjóðréttar-
fræðingi í sjávarútvegsráðuneyti sem þá var í
námi í Englandi, fyrir stofnun slíks félags.
Ragnar segir aðalástæðuna hafa verið að fáir
stunduðu íþróttina og því væri auðvelt að kom-
ast á heimsmeistarakeppnina í krikket ókeyp-
is.
Sumarið 1999, áður en krikketsambandið
var stofnað, sagði Ragnar við félaga sína að
hann ætlaði sér að fara á krikketleik í Eng-
landi og þegar þangað var komið komst hann
að því að heimsmeistaramótið í krikket stóð yf-
ir. „Ég og Stebbi Ásmunds horfðum á undan-
úrslitaleik Suður-Afríku og Ástralíu sem er
frægur því hann var svo rosalega góður. Svo
fórum við til Kýpur í viku, urðum alveg dol-
fallnir og ákváðum að fara á leik þegar við
komum til London aftur. Þá var einmitt úr-
slitaleikur í gangi og var langt liðið á leikinn
þegar við vorum komnir nálægt vellinum. Þá
mættum við Pakistönum sem voru fúlir því
Pakistan var að tapa og þeir seldu okkur mið-
ana. Þetta var úrslitaleikur heimsmeistara-
mótsins og var á milli Ástrala og Pakistana og
fyrsti leikurinn sem ég sá. Síðan var farið
strax daginn eftir og keypt krikkettsett. Gott á
þá sem gerðu grín að mér þegar ég sagðist
ætla að fara á krikketleik,“ segir Ragnar og
brosir.
Benedikt G. Waage, framkvæmdastjóri Ís-
lenska krikketsambandsins, segist hafa tekið
sig til eftir að þeir voru búnir að spila í nokkur
skipti með krikketsettinu sem Ragnar keypti
og farið að vafra á Netinu. ,,Þá fann ég Evr-
ópska krikketsambandið, ECC, og spurði
hvort þeir gætu bent mér á einhvern klúbb í
Englandi sem ég gæti keypt notaðan búnað af.
Þá fór að rigna yfir mig skeytunum og þeir
voru ofsalega hrifnir, fannst það spennandi að
við á Íslandi værum að fara að spila krikket og
vildu vita hversu margir við værum, hver
áform okkar væru og hlutfall útlendinga í
íþróttinni,“ segir Benedikt.
Mjaðmapúði eða rasshlíf
Nokkrum mánuðum síðar sendi ECC þeim
nýjan krikketbúnað þeim að kostnaðarlausu.
„Við fengum alveg fullkominn búnað, allt sem
okkur vantaði og líka miklu meira en við viss-
um að okkur vantaði. Gamli búnaðurinn okkar
var óttalega ræfilslegur þegar sá nýi kom,“
segir Benedikt og hlær.
„Við vorum ekki alveg vissir hvar allar hlíf-
arnar áttu að vera. Annað sem kom líka fram
þegar við fengum búnaðinn var að það sem við
áttum fyrir var barnasett og var allt of lítið,“
segir Ragnar flissandi. Báðir segja þeir að
búnaður sem þessi sé rándýr og að ein kylfa
geti auðveldlega kostað í kringum tuttugu þús-
und krónur. Þeir vissu heldur ekki fyrir hvaða
líkamshluta allar hlífarnar væru og að t.d. hafi
ein þeirra valdið sérstökum heilabrotum og
lengi vel hafi þeir haldið að mjaðmapúðinn
væri rasshlíf.
„Það var hálfskondið þegar við vorum að
taka þetta upp,“ náði Benedikt að segja áður
en hlátur þeirra beggja tók yfirhöndina. „Við
komumst reyndar að því í sumar að sniðugt
væri að kaupa hjálma því eini kvenkyns leik-
maðurinn, sem gekk til liðs við Kylfuna í
Reykjavík sl. sumar, fékk harðan krikketbolt-
ann í andlitið. Hún fékk mikla samúð utan vall-
arins því allir héldu að kærastinn væri vondur
við hana,“ segir Ragnar og glottir.
„Ég vil taka fram að við þurftum á þessum
búnaði að halda því við vorum búnir að ákveða
að halda fyrsta Íslandsmeistaramótið við Ung-
mennafélagið Glaum í Stykkishólmi,“ segir
Ragnar og bætti við að það hafi verið mikill
átakaleikur. „Einn fór úr axlarlið og annar
handarbrotnaði.“
Benedikt og Ragnar fóru til Stykkishólms
daginn fyrir mótið og kenndu liðsmönnum
Glaums undirstöðuatriði íþróttarinnar. „Okkar
lið mætti svo daginn eftir, nema hvað, svo töp-
uðum við snillingarnir að sunnan,“ segir Bene-
dikt. „Það höfðu þó fæstir okkar spilað oftar en
einu sinni en svo varð Kylfan bikarmeistari
mánuði seinna,“ segir Ragnar og bætir við að
þeir spili alltaf í hvítu þegar um alvöruleiki sé
að ræða.
Fjölmiðlar áhugasamir
Starfsemi Íslenska krikketsambandsins fór
ekki að vinda upp á sig fyrr en Matthew Engel,
breskur íþróttablaðamaður, hafði samband við
Ragnar og birti í kjölfarið grein í Wisden
cricketers’ almanack, sem er að sögn Ragnars
eins konar biblía krikketáhugamanna. „Þá fór
boltinn að rúlla og í maí 2001 sendi ECC þjálf-
ara frá Englandi. Við vorum alltaf að reyna að
útskýra fyrir þeim að við værum ekki atvinnu-
menn og að aðstaðan væri léleg. Við tókum
samt að lokum á móti þjálfaranum, Tim Dell-
on, og fórum með hann til Stykkishólms,“ út-
skýra Ragnar og Benedikt.
„Það fyrsta sem hann rétti mér þegar ég
kom á völlinn til að sækja hann var Sunday
Times og sagði að það væri fjallað um heim-
sókn sína þar. Við létum slag standa og héld-
um námskeið í Stykkishólmi og þar las ég
greinina fyrst. Þetta var alveg súrrealískt því
það var ekkert um að vera í bænum en samt
var fjallað um þetta í Times,“ segir Ragnar og
á erfitt með að halda niðri í sér hlátrinum en
bætir við að þetta hafi gengið vel þótt mað-
urinn hafi ekki verið mikið fyrir kráarstemn-
inguna.
Í byrjun júlí sama ár hafði fréttakona frá
Sky sjónvarpsstöðinni samband og Ragnar
tjáir henni að þeir ætli að hafa sinn stærsta
leik eftir nokkrar vikur. „Ég lagði tólið á og
hringdi í alla: við þurfum að skipuleggja leik!“
Áður en sjónvarpsstöðin kom til landsins var
ákveðið að sameina lið Kylfunnar og Glaums
og að spilað yrði á móti liði sem samanstæði að
mestu leyti af starfsmönnum Trygginga-
miðstöðvarinnar. „Við vorum þjálfaðir upp
daginn fyrir leik, sumir voru reyndar þjálfaðir
á vellinum fyrir utan áður en leikurinn byrjaði.
En það sem mestu máli skipti var að þeir litu
vel út fyrir myndatökuvélina,“ segir Ragnar.
Kylfan–Glaumur hreppti Íslandsmeist-
aratitilinn en lokatölur voru 111–93. „Talan
111 heitir Nelson í krikketinu og þeir hjá Sky
voru mjög ánægðir með það,“ segir Benedikt
og bætti við að tekin hefðu verið viðtöl sem
voru á Sky News og að allur leikurinn hefði
verið tekinn upp og sýndur á Sky Sport. „Það
var rosalega mikið að gera hjá þeim alla
helgina. Þeir voru að taka upp í Bláa lóninu og
Reykjavík og reyndu að setja sig í samband við
einhverja fótboltamenn og við höfum ekki
fengið neina viðurkenningu frá ferðamálaráði
fyrir þetta,“ segir Ragnar súr á svip.
Mest spurt um krikket á Íslandi
Leikurinn vakti einnig athygli innlendra
fjölmiðla. Ríkissjónvarpið, Stöð 2 og Skjár
einn höfðu við þá viðtöl og einnig blaðamenn á
Morgunblaðinu og DV. „Það voru þrír blaða-
menn sem skrifuðu um þetta og í hvert skipti
sem þeir tóku viðtal við mig komu þeir alveg af
fjöllum. Við erum búnir að ná meiri umfjöllun
fyrir ECC en Slóvenía, Tékkland og fleiri
lönd,“ segir Ragnar og bætir Benedikt við að
þeir hafi fengið þær upplýsingar hjá ECC að
mest væri spurt um krikket á Íslandi.
Fjöldi útlendinga búsettra á Íslandi hefur
sett sig í samband við félagið og í dag æfa með
liðinu menn frá Pakistan, Indlandi, Suður-
Afríku, Ástralíu, Nýja-Sjálandi og Bretlandi.
Haustið 2001 fékk félagið einnig bréf frá Jon-
athan Rule, Breta sem vildi slá tvær flugur í
einu höggi í Íslandsferð sinni; halda steggja-
teiti og keppa við landslið Íslendinga í krikket
ásamt félögum sínum. „Ég tók það fram í
hverju einasta svari til þeirra að við værum
ekki góðir en þeir sögðu að það skipti ekki
máli,“ segir Benedikt.
„Þetta voru skólafélagar frá Oxford sem
vildu bara skemmta sér. Þeir voru á bilinu 35–
45 ára. Mér er það minnisstæðast að einn
þeirra átti kastala rétt hjá Edinborg,“ segir
Ragnar. „Það er skemmst frá því að segja að
við unnum og fyrirsögnin í Morgunblaðinu var:
Ísland vinnur England í krikketlandsleik,“
greina þeir báðir frá og ná sér vart fyrir hlátri.
Benedikt segir að tölvuskeytunum rigni yfir
þá og að margir hafi sýnt því áhuga að koma til
Íslands og gerast atvinnumenn hér á landi.
„Svo er fullt af liði sem hringir í mig og biður
um krikketpinna sem við vitum varla hvað er.
Það er mikil vinna að svara þessu öllu.“
Þessa dagana er unnið í því að hanna heima-
síðu sambandsins á ensku og íslensku. Aðal-
markmiðið er þó að halda æfingum áfram og
spila a.m.k. einn almennilegan leik á ári. Báðir
segja þeir að fleira fólk vanti til að leggja sam-
bandinu lið því erfitt geti verið fyrir þá tvo að
skipuleggja æfingar, leiki og annað. „Okkur
vantar fleira fólk því það þarf helst 22 til að
spila leik. Við þurfum ekkert að æfa okkur allt
of mikið en menn verða allavega að geta farið á
barinn og skemmt sér með okkur,“ segir
Ragnar og brosir.
Keppni við Breta
Föstudaginn 18. júlí sl. voru væntanlegir
hingað til lands breskir krikketáhugamenn og
starfsmenn fjármálafyrirtækisins EFG Priv-
ate Bank í Lundúnum. Lið Breta og Kylfan í
Reykjavík kepptu í Laugardal klukkan 23
sama kvöld. Annar leikur var á hádegi næsta
dag og í dag keppir breska liðið við Glaum í
Stykkishólmi og einnig verða æfingar og
myndir teknar á Langjökli. Með EFG í för
verða fréttamenn frá Sky-sjónvarpsstöðinni,
Times, BBC og Metro-blaðinu.
Krikket er engin klikkun
Íslenskir iðkendur krikkets
hafa náð ótrúlega góðum ár-
angri á skömmum tíma. Þeir
hafa vakið athygli fjölmiðla
innanlands sem utan og meðal
krikketáhugamanna víða um
heim. Ásta Sól Kristjánsdóttir
ræddi við Ragnar Kristinsson,
helsta hvatamann krikketiðk-
unar hér á landi, og Benedikt
G. Waage, framkvæmdastjóra
Íslenska krikketsambandsins,
um upphaf krikkets á Íslandi.
Sýnikennsla í því hvernig haldið skal á boltanum
áður en honum er kastað. Simon Minshull og
Hallur Örn Jónsson bera saman handtökin.
Mikil tilþrif hjá Benedikt Waage með kylfuna, en á bak við standa þeir Stefán Ásmundsson, Ólafur
Hauksson og Ragnar Kristinson tilbúnir að grípa boltann.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Glatt á hjalla hjá Kylfunni á krikketæfingu í liðinni viku. Frá vinstri: Valur Norðri Gunnlaugsson, Benedikt Waage, Hallur Örn Jónsson, Ragnar
Kristinsson, Stefán Ásmundsson, Simon Minshull og Ólafur Hauksson.
Höfundur lauk námi í hagnýtri fjölmiðlun við
Háskóla Íslands.