Morgunblaðið - 21.07.2003, Blaðsíða 29

ÁLFABAKKI
Sýnd kl. 5, 8 og 10.
AKUREYRI
Sýnd kl. 5, 8 og 10.40.
EINNIG SÝND Í LÚXUS VIP Í ÁLFABAKKA KL. 5 OG 8.
„Líklegast best heppnasta
ofurhetjumynd allra tíma!
Sá græni rokkar.“
B.Ö.S. Fréttablaðið
KVIKMYNDIR.IS

SG. DV
KEFLAVÍK
Sýnd kl. 8 og 10.30.
AKUREYRI
Sýnd kl. 6, 8 og 10.
KRINGLAN
Sýnd kl. 5.50, 8 og 10.10.
ÁLFABAKKI
Sýnd kl. 3.45, 5.50, 8 og 10.10.
Það er erfitt að falla inn í hópinn þegar
þú skerð þig svona hrikalega úr
Rómantísk gamanmynd með Amanda Bynes og ColinFirth (Bridget Jones´s Diary)
KEFLAVÍK
Sýnd kl. 8 og 10.15. B.i. 14 ára.
KRINGLAN
Sýnd kl. 6, 8 og 10.
KVIKMYNDIR.COMÓHT Rás 2

GH
KVIKMYNDIR.COM
"Besta hasarmynd
sumarsins það
sem af er"
Frábær rómantísk
gamanmynd.
Þegar tveir ólíkir
einstaklingar verða
strandaglópar á
flugvelli, getur allt gerst.
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 21. JÚLÍ 2003 29
TINNA Guðrún Lúðvíksdóttirer ung mær úr Vogum áVatnsleysuströnd. Þrátt
fyrir að vera rétt orðin 16 ára er
hún rísandi stjarna í íslenska
hnefaleikaheiminum og háði sinn
fyrsta bardaga fyrir framan vel á
þriðja þúsund áhorfendur í Laug-
ardalshöll fyrr í sumar þegar Írar
sóttu Íslendinga heim.
Sá bardagi fékk snöggan endi
þegar Tinna fékk miklar blóðnasir
en hún bar sig vel og hafði áhorf-
endur á bandi sínu. „Ég hef aldrei
áður fengið blóðnasir á boxæfingu
– ekki einu sinni fengið glóðarauga
– og svo þurfti það einmitt að ger-
ast þarna,“ segir Tinna sem hefur
æft hnefaleika í hálft annað ár.
„Þetta er ekkert hrottaleg
íþrótt,“ segir hún þegar blaðamað-
ur spyr hana um hvort blóðnas-
irnar hafi verið jafnslæmar og þær
litu út fyrir að vera. „Maður er
með hlífðargrímu og munngóm,
vafninga og hanska svo fólk getur
aldrei slasað sig neitt afskaplega
mikið. Svo er alltaf dómari til stað-
ar sem skerst í leikinn ef eitthvað
bjátar á.“ Höggin valda samt
eymslum: „Jú, þetta er náttúrulega
erfitt og að láta berja sig er auðvit-
að aldrei gaman, en það er alveg
þess virði þegar maður nær góðum
höggum á móti.“
Á að vera heima að mála sig
Tinna segir fólk oft hissa þegar
hún segist æfa box og að bæði
strákar og stelpur eigi oft erfitt
með að kyngja því: „Ég verð
stundum vör við þennan hugs-
unarhátt: „Hún á ekki að vera að
gera svona! Hún er stelpa, og á að
vera heima hjá sér að greiða sér og
mála sig.““ Hún tekur hins vegar
ekkert mark á slíkum röddum og
æfir hnefaleikana af kappi auk þess
sem hún hefur unun af að aka tor-
færumótorhjólinu sínu og keypti
sér nýlega bíl, þótt hún sé ekki
komin með bílprof, en hún hefur
verið dugleg að safna fyrir honum
alveg síðan hún var smástelpa.
„Ég held ég hafi verið tiltölulega
rólegt barn,“ segir hún, þegar hún
er spurð um hvort hún hafi ef til
vill verið ódæl sem stúlka. „En ég
þarf að hafa líf og fjör í kringum
mig.“ Hún segist lítið hafa slegist
sem barn, en hlær og bætir við að
það hafi þá helst verið við yngri
bróður sinn.
Tinna verður lítið vör við aðrar
stelpur í boxíþróttinni: „Besta vin-
kona mín hefur æft, en gerir það
þó ekki í miklum mæli. Það eru
nokkrar sem æfa, en flestar detta
bara inn við og við.“ Hún verður
því að æfa á móti strákunum og
kvartar ekki yfir því, þótt þeir séu
stærri, þyngri og sterkari en hún:
„Ég myndi ekki kunna neitt ef
strákarnir væru ekki svona dugleg-
ir að hjálpa mér að þjálfa. Þjálf-
ararnir eru auðvitað frábærir og
Guðjón Vilhelm, forsprakki hnefa-
leikaklúbbsins, hefur staðið sig eins
og hetja.“
Mamma hefur
áhyggjur af flötu nefi
Hnefaleikaíþróttin krefst mikillar
þjálfunar af Tinnu: „Þetta er búið
að koma mér í rosalega gott form.
Það eru æfingar 2–3 sinnum í viku
en fyrir mót þá æfum við 1–2 sinn-
um á dag. Þá hefst dagurinn til
dæmis á því að hlaupa nokkra kíló-
metra og um kvöldið er tekin æfing
þar sem ég boxa við strákana.“
Blaðamaður segist sjálfur hafa
áhuga á að æfa box, en óttast að
nefið á honum verði flatt eins og á
Gutta. Tinna er samt ekkert með
áhyggjur af að fá boxaranef: „Ég
held að mamma hafi mestar
áhyggjur af því. En þetta er ekki
þannig í rauninni. Þetta er ekki
eins og í götuslagsmálum þar sem
menn berjast með berum hnef-
unum og bein mætir beini. Við not-
um hlífar og púða og svo verður
maður bara að verja. Ef maður er
góður að verja þá verður í fínu lagi
með nefið.“
Tinna er að fara til Svíþjóðar í
æfingabúðir ásamt hópi annarra
hnefaleikaiðkenda frá Íslandi. Verið
er að undirbúa keppni við Dani
sem haldin verður seinna á árinu. Í
haust hefur Tinna nám við Versl-
unarskólann og segist ætla að
halda áfram að æfa hnefaleikana af
kappi.
„Ég var einu sinni að boxa við
Palla, félaga minn,“ segir Tinna
þegar hún er spurð um minn-
isstæðasta atburðinn sem hún hef-
ur upplifað í hnefaleikum. „Hann
er fjórum árum eldri og mikið
stærri en ég og sagði: „Hva, svona
litlar ljóskur geta ekki boxað!“ Það
hefði hann ekki átt að segja því að
ég varð alveg brjáluð og á end-
anum sprengdi ég á honum vörina
með bleiku boxhönskunum mínum.
Það var alveg frábært og þá vissi
ég að þetta var eitthvað fyrir mig.“
Tinna Guðrún Lúðvíksdóttir er upprennandi hnefaleikakappi
Morgunblaðið/Reynir Sveinsson
Á í engum vandræðum með að æfa með strákunum: Tinna Guðrún með bleiku boxhanskana góðu.
Lemur strákana með
bleikum boxhönskum
asgeiri@mbl.is