Morgunblaðið - 22.07.2003, Blaðsíða 6

FRÉTTIR
6 ÞRIÐJUDAGUR 22. JÚLÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
bands fatlaðra á árun-
um 1984 til 1996 og
starfaði mikið með fötl-
uðu íþróttafólki. Hann
tók einnig þátt í ýms-
um félagsstörfum, sat
m.a. í stjórn Heimdall-
ar, í stjórn Sunddeildar
KR og Sundsambands
Íslands. Þá sat hann í
stjórn fulltrúaráðs
sjálfstæðisfélaganna í
Reykjavík og var for-
maður þess í tvö ár og
hann var aðalmaður í
stjórn Húsnæðisstofn-
unar ríkisins árin 1970
til 1974 og síðan varamaður til 1986.
Ólafur var í stjórn Norræna bygg-
ingardagsins og var um tíma um-
dæmisstjóri Kiwanishreyfingarinn-
ar á Íslandi.
Eftirlifandi eiginkona Ólafs er
María Halldóra Guðmundsdóttir.
Þau eignuðust fjögur börn.
ÓLAFUR Jensson,
fyrrverandi fram-
kvæmdastjóri Bygg-
ingaþjónustunnar í
Reykjavík, er látinn.
Ólafur var fæddur í
Reykjavík 8. septem-
ber 1934.
Foreldrar Ólafs voru
Elín María Gunnars-
dóttir húsmóðir og Jens
Guðjónsson bifvéla-
virki. Ólafur lauk prófi í
vélvirkjun frá Iðnskól-
anum í Reykjavík árið
1954. Starfaði hann síð-
an hjá Vélsmiðjunni
Steðja, Vélsmiðjunni Sindra og
Reykjavíkurborg. Hann var fulltrúi
byggingaþjónustu Arkitektafélags
Íslands árin 1959 til 1973. Árin 1973
til 1978 rak hann eigið fyrirtæki. Síð-
ar var hann framkvæmdastjóri
Byggingaþjónustunnar.
Ólafur var formaður Íþróttasam-
Andlát
ÓLAFUR
JENSSON
VÍÐA um land var þessi dagur kall-
aður besti dagur sumarsins en þar
sem við vorum staddir um þrjá kíló-
metra úti á Haffirði og horfðum á
svellandi brimöldur ólmast við land
fannst okkur þessi titill út í hött. Við
höfðum róið næstum sleitulaust í
tæplega þrjá klukkutíma og miðað
við GPS-tækið var enn tveggja tíma
róður á áfangastað. Einn leiðang-
ursmanna var orðinn þreklítill og því
ljóst að við yrðum að finna lending-
arstað fljótlega. En brimið virtist
engin grið gefa.
Við vorum þrír sem lögðum upp
frá Borgarnesi að kvöldi mánudags-
ins 14. júlí og stefndum á Búðir. Með
mér voru Ari Vésteinsson og Ás-
björn Sigurðarson. Leiðin sem beið
okkar var ríflega 100 kílómetra löng
ef allt er talið með, út Borgarfjörð,
vestur fyrir Mýrar og loks meðfram
sandströndum Snæfellsness. Ég
hafði róið talsvert við Mýrarnar og
þekkti svæðið því vel en vissi lítið
hvað beið okkar þegar komið yrði
vestur fyrir, fyrir utan það sem lesa
má úr landakortum. Það olli mér þó
litlum áhyggjum enda var veð-
urspáin með fágætum góð og leið-
angurinn vel skipaður.
Óvænt búseta í eyðieyju
Ströndin undan Mýrunum er
sannkallað draumaland kaj-
akræðara. Þar eru ótal vogar, eyjar,
sker, tangar og nes. Fuglar eru þar í
tugþúsundatali og selir svamla
ófeimnir um. Fyrir utan er vitinn á
Þormóðsskeri og þar undan skerin
sem franska rannsóknarskipið Pour-
qoui pas? steytti á í september árið
1936. Fleiri skip hafa farist þar fyrir
utan í gegnum aldirnar en engir kaj-
akar svo vitað sé. Þeir rista heldur
ekki nema nokkra sentimetra og því
hæpið að þeir brotni í spón við að
steyta á skeri, a.m.k. ekki í þvílíkri
blíðu og við hrepptum flesta daga.
Á öðrum degi tókum við stefnuna
að Hvalseyjum sem við töldum víst
að væru í eyði en annað kom í ljós.
Þar býr nefnilega Hvalseyjarjarlinn
Guðmundur Helgason næstum árið
um kring og heldur þar myndarbú
þaðan sem hann gerir út á grásleppu
og fleira sjávarfang.
Miðvikudagurinn 16. júlí átti,
samkvæmt fregnum úr Reykjavík,
að verða besti dagur sumarsins. Við
rerum út á flóðinu klukkan 10 og
hugðumst hitta þá Birki Marteins-
son og Richard Yeo við Akraós
klukkustund síðar en þar sem við
höfðum ekki kveðið skýrt á um fund-
arstað bar fundum okkar ekki sam-
an fyrr en um klukkan 15. Þá var
komin býsna sterk hafgola sem
ágerðist eftir því sem leið á daginn.
Eftir stuttan róður fyrir Hítarnes
datt stýrið af bátnum sem Birkir
hafði tekið á leigu og eftir tvær mis-
heppnaðar viðgerðartilraunir ákvað
hann að sigla í land en hitta okkur
seinna um kvöldið, sem reyndar
gekk ekki eftir. Þrátt fyrir að okkur
sýndist brimið við fjörur Haffjarðar
óárennilegt ákváðum við halda
áfram og freista þess að sigla inn í
Kaldárós þar sem við töldum að
sjórinn væri stilltari, ef ekki kæmi til
greina að halda áfram eða jafnvel
snúa við. Þegar komið var að ósnum
sáum við að þessi leið var gjör-
samlega ófær. Töluverðan spöl frá
ströndunni brotnuðu brimskaflarnir
með látum og afar hæpið að við gæt-
um siglt þar klakklaust í gegn.
Myndi einhverjum hvolfa yrði erfitt
að koma honum aftur um borð og
óvíst hvort hann kæmist af sjálfs-
dáðum í land. Við ákváðum að halda
áfram í talsverðri brælu, óvissir um
hvar eða hvenær við næðum landi.
Þetta ástand hlaut að koma verst við
Ara og Ásbjörn sem voru með öllu
óvanir róðri við þessar aðstæður.
Stefnan var tekin á Syðra-
Skógarnes en við skimuðum þó í sí-
fellu eftir hentugri lendingarstað
með ströndinni. Við Suðurey mynd-
uðu sker gat í brimvegginn og við
notuðum tækifærið til að smeygja
okkur inn fyrir. Ásbjörn og Ari fóru
heldur vestar en við Richard og
margoft hurfu þeir sjónum okkar of-
an í öldudali en skaut sem betur fer
jafnharðan upp aftur. Þung undir-
aldan bar okkur hratt að landi og
þar sem aldan mætti straumnum við
ósinn var engu líkara en sjórinn væri
bullsjóðandi. Eftir því sem ströndin
nálgaðist jókst öldurótið. Ásbjörn
varð fyrstur til að velta þegar alda
brotnaði óvænt á vinstri hönd og ör-
skömmu síðar missti Richard jafn-
vægið rétt áður en hann náði landi.
Báðum tókst þó að brölta í land með
bátana í eftirdragi og varð ekki
meint af volkinu. Allir vorum við
blautir, ýmist eftir veltur eða sjáv-
argusur. Við vorum fljótir að ná okk-
ur eftir að við komumst í þurr föt og
höfðum hesthúsað óvenju stóra
skammta af grillkjöti. Um svipað
leyti var sjórinn orðinn því sem næst
sléttur og ekkert sást til hættulegra
brimaldna.
Næstu dagar voru heldur við-
burðalitlir miðað við besta dag sum-
arsins. Snæfellsjökull skartaði sínu
fegursta og togaði okkur sífellt nær
og gylltar sandstrendur freistuðu
okkur til sjóbaða. Að Búðum komum
við í svellandi hita um kaffileytið á
föstudag, sólbakaðir í andliti og á
handarbökum, reynslunni ríkari.
Brimskaflar á besta
degi sumarsins
Morgunblaðið/RP
Kajakarnir voru dregnir í land og komið fyrir upp í fjöru þar sem flóðið
náði ekki til þeirra. Árarnar voru reistar upp til að fæla kríur frá árásum.
Ljósmynd/ÁS
Oftast var brimið meinleysislegt og gnæfði ekki ógnvekjandi yfir kajakana heldur var kjörið til æfinga.
Ljósmynd/RY
Snæfellsjökullinn blasti við á hverjum degi og auðvitað kom aldrei til
greina að sigla frá Búðum að Borgarnesi.
Undan Mýrunum er
kjörlendi kajakræðara
og örugg lending ætíð
innan seilingar. Vestar
eru sandstrendurnar
nánast óendanlegar en
þegar brimið rís marga
metra til himins er ekki
árennilegt að reyna að
sigla þar í land eins og
Rúnar Pálmason komst
að við fjórða mann.
runarp@mbl.is
HALLDÓR Ásgríms-
son utanríkisráðherra
hefur sett reglugerð
um forval og skilgrein-
ingu íslenskra fyrir-
tækja vegna útboðs á
fraktflutningum fyrir
varnarliðið milli Ís-
lands og Bandaríkj-
anna. Þar er kveðið á um að „ís-
lensk skipafélög“ skuli „teljast
skip, sem eru undir yfirstjórn og
yfirráðum íslenskra skipafélaga. Í
því felst að íslensk skipafélög
skulu hafa húsbóndavald yfir
áhöfn skipanna og ráðningarsam-
band við áhöfn þess.“
Aukinn kostnaður
fyrir Atlantsskip
Atlantsskip eru núverandi hand-
hafi samningsins. Stefán Kjærne-
sted, framkvæmdastjóri Atlants-
skipa, segir að þessar breyttu
reglur geri það að verkum að fé-
lagið geti ekki lengur leigt skip
með áhöfn hljóti það samninginn.
„Þetta hefur því í för með sér auk-
inn kostnað fyrir okkur,“ segir
hann.
Stefán segir að eins og staðan sé
núna hafi Atlantsskip ekki áhöfn á
launaskrá. „Hingað til höfum við
verið með skipin á tímaleigu. Við
munum hins vegar að sjálfsögðu
uppfylla þessi skilyrði og bjóða í
samninginn,“ segir hann, „en okk-
ur þykir afar einkennilegt að það
er sífellt verið að breyta þessum
reglum, sem er afar bagalegt. Lög
og reglur þurfa að vera skýrar og
maður spyr sjálfan sig hverju
þessar breytingar sæti.“
Umsóknum vegna forvalsins
skal skilað til utanríkisráðuneyt-
isins fyrir kl. 16 á föstudaginn.
Þeim félögum einum sem falla
undir fyrrnefnda skilgreiningu er
heimilað að bjóða í hinn íslenska
hluta útboðsins. Einnig þurfa þau
að vera skráð á Íslandi og starf-
rækja höfuðstöðvar sínar hér á
landi, vera landfræðilega staðsett
á Íslandi og lúta íslenskri lögsögu,
auk þess sem fyrirsvarsmenn og
lykilstarfsfólk fyrirtækjanna skulu
vera búsett á Íslandi.
Breyttar reglur
um flutninga
fyrir varnarliðið
GÍSLI Sigurðsson flug-
vélasmiður er látinn,
áttatíu og fjögurra ára
að aldri. Gísli fæddist
þann 26. janúar 1919 og
ólst upp á Hraunsási í
Hálsasveit í Borgar-
firði.
Gísli helgaði líf sitt
snemma fluginu. Hann
lærði svifflugusmíði í
Þýskalandi og Svíþjóð
eftir seinni heimsstyrj-
öld og var eini lærði
svifflugusmiðurinn á Ís-
landi, en réttindin fékk
hann með ráðherra-
bréfi. Gísli tók einnig C próf í svifflugi
árið 1955.
Gísli starfaði fyrir Svifflugfélag Ís-
lands frá 1941 til 1980,
sat í stjórn félagsins
1949 til 1978 og var
gerður heiðursfélagi
1963. Gísli starfaði á
trésmíðaverkstæði
Flugmálastjórnar frá
1980 til 1988.
Síðustu fimmtán árin
starfaði Gísli fyrir Flug-
sögufélagið við að gera
upp gamlar flugvélar og
vann fram á síðasta dag.
Meðal þeirra véla
sem Gísli gerði upp á
sínum ferli var Klemm-
inn svokallaði, mótorvél
sem þýskur sviffluguleiðangur kom
með til Íslands rétt fyrir seinna stríð.
Gísli var ókvæntur og barnlaus.
Andlát
GÍSLI
SIGURÐSSON