Morgunblaðið - 22.07.2003, Blaðsíða 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 22. JÚLÍ 2003 33
 Fleiri minningargreinar
um Guðjónu F. Eyjólfsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Lokað
í dag, þriðjudaginn 22. júlí e.h., vegna útfarar PÁLS AGNARS
PÁLSSONAR fyrrverandi yfirdýralæknis og forstöðumanns.
Tilraunastöð Háskóla Íslands
í meinafræði að Keldum.
Lokað
Skrifstofa embættis yfirdýralæknis á Sölvhólsgötu 7 verður lokuð
frá kl. 13.00 í dag vegna jarðarfarar PÁLS AGNARS PÁLSSON-
AR, fyrrverandi yfirdýralæknis.
Embætti yfirdýralæknis.
Af heilum hug þökkum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og vináttu við andlát og
útför hjartkærrar eiginkonu, móður, tengda-
móður, dóttur, tengdadóttur og ömmu,
BERGHILDAR GRÉTU
BJÖRGVINSDÓTTUR,
Gunnarsstöðum í Þistilfirði.
Jóhannes Sigfússon,
Axel Jóhannesson, Lilja G. Viðarsdóttir,
Sigríður Jóhannesdóttir, Júlíus Þ. Sigurbjartsson,
Katrín Jóhannesdóttir, Guðmundur Friðriksson,
Gréta Bergrún Jóhannesdóttir, Gréta Emelía Júlíusdóttir,
Sigríður Jóhannesdóttir, Sigfús A. Jóhannsson
og barnabörn.
Sendum okkar alúðarkveðjur til allra þeirra,
sem sýndu okkur vináttu og hlýhug við andlát
og útför
KRISTJÁNS ÓMARS KRISTJÁNSSONAR,
Depluhólum 5,
Reykjavík.
Kolbrún Bærings Halldórsdóttir,
Brynja Björk Kristjánsdóttir, Haukur Eiríksson,
Sigrún Kristjánsdóttir, Birgir Guðjónsson,
Ásthildur Dóra Kristjánsdóttir, Einar Sverrisson,
Kristín Þóra Kristjánsdóttir, Eggert Þorgrímsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð, vináttu og hlýhug við andlát og
útför eiginmanns míns, föður okkar, stjúp-
föður, tengdaföður, afa og langafa,
LEIFS KRISTLEIFSSONAR,
Bröttukinn 30,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á líknardeild
Landspítala Kópavogi fyrir góða og kærleiksríka umönnun.
Sigríður Guðmundsdóttir,
Birna Leifsdóttir, Sigurður Valgeirsson,
Guðmundur Leifsson, Kristrún Runólfsdóttir,
Sævar Leifsson,
Sigrún Jóna Leifsdóttir,
Elsa Óskarsdóttir, Hafsteinn Eggertsson,
Ingvar Sigurðsson, Pálína Þráinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegrar móður okkar, ömmu, lang-
ömmu og langalangömmu,
ELÍSABETAR BOGADÓTTUR,
Heiðarhrauni 30B,
Grindavík.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki Heil-
brigðisstofnunar Suðurnesja fyrir góða umönnun og hlýhug í hennar garð.
Gréta Jónsdóttir,
Guðbjörg Jónsdóttir,
Bogi B. Jónsson,
ömmubörn, langömmubörn
og langalangömmubörn.
✝ Guðjóna Frið-semd Eyjólfs-
dóttir fæddist í Hafn-
arfirði 21. maí 1914.
Hún lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
12. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Ástríður
Elísabet Magnús-
dóttir, húsfreyja og
fiskverkakona í
Hafnarfirði, síðar
ræstingakona í
Reykjavík, f. í Hafn-
arfirði 19. september
1890, d. 9. júní 1974,
og Eyjólfur Eyjólfsson, sjómaður í
Hafnarfirði, síðar bifreiðastjóri í
Reykjavík, f. á Gufuskálum,
Gerðahr. 28. nóvember 1887, d. 10.
janúar 1963. Ástríður Elísabet og
Eyjólfur skildu árið 1917. Systkini
Guðjónu samfeðra eru: Jóhann, f.
1928, Sigurður Kristinn, f. 1933,
Eyjólfur, f. 1936, Guðný, f. 1937 og
Eiríkur Halldór f. 1937, d. 1965.
Guðjóna giftist 1936 eftirlifandi
eiginmanni sínum, Ólafi Þórðar-
syni húsgagnabólstrara, f. 3. jan-
úar 1913 í Reykjavík. Foreldrar
hans voru: Þórður Stefánsson, sjó-
maður og seglasaumari, f. 1870 í
Núpstúni, Hrunamannahr., og eig-
inkona hans, Maren Guðmunds-
bjartsdóttir. Börn: Andreas Máni
Helgason og Anna Marín. 3) Ást-
ríður Ólafsdóttir myndlistarkona,
f. 21. nóvember 1948.
Guðjóna ólst upp í foreldrahús-
um í Hafnarfirði fyrstu þrjú æviár-
in en eftir að foreldrar hennar
skildu bjó hún hjá móður sinni í
húsi móðurafa síns og -ömmu við
Kirkjuveg 6 í Hafnarfirði. Hún
stundaði nám í Barnaskóla Hafn-
arfjarðar og Flensborgarskóla í
Hafnarfirði. Þaðan útskrifaðist
hún 16 ára gömul árið 1930. Fyrstu
12 hjúskaparárin gerðu Guðjóna
og Ólafur sér heimili í húsi for-
eldra Ólafs að Framnesvegi 7 í
Reykjavík og þar fæddust þeim
synirnir Gunnar og Marínó. Árið
1948 fluttu Guðjóna og Ólafur í
nýja íbúð í Stórholti 19, Reykjavík
og þar var heimili þeirra alla tíð.
Þar fæddist dóttirin Ástríður.
Ólafur stofnaði eigin húsgagna-
bólstrun og setti upp verkstæði á
lóðinni í Stórholti. Guðjóna vann
húsmóðurstörf, aðstoðaði við bók-
hald fyrirtækisins og sinnti hann-
yrðum þegar tími vannst til eða
spilaði klassísk lög á píanó sér til
ánægju.
Guðjóna var alla tíð hraust kona
en með hækkandi aldri fann hún
orkuna dvína. Seinustu vikurnar
sem hún lifði naut hún góðrar að-
hlynningar á Landspítalanum í
Fossvogi. Þar lést hún í nærveru
ástríks eiginmanns síns 12. júlí sl.
Útför Guðjónu fer fram frá Há-
teigskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
dóttir, húsfreyja og
fiskverkakona, f. 1974
á Skarfanesi í Lands-
sveit, d. 1952.
Börn Guðjónu og
Ólafs eru: 1) Gunnar
sölumaður, f. 12. októ-
ber 1938, eiginkona
Sara Hjördís Sigurð-
ardóttir, f. 16. október
1939. Börn þeirra eru:
a) Hildur Jóna, f. 9.
janúar 1962, eigin-
maður Ólafur Ásgeirs-
son. Börn: Sara Snæ-
dís, Hrafnhildur,
Berglind og Ásgeir. b)
Hjördís Elísabet, f. 9. desember
1965, eiginmaður Guðmundur Páll
Guðmundsson. Börn: Ástríður
Magnúsdóttir, Fannar Gauti, Mar-
grét Maren og Gunnar Óli. c)
Gunnar Árni, f. 2. febrúar 1972,
sambýliskona Helga Andrea Mar-
geirsdóttir. Sonur: Daníel Andri.
2) Marínó Ólafsson rafeindavirki,
f. 15. maí 1945, d. 17. febrúar 1996,
eiginkona Sigrún Edda Gestsdótt-
ir, f. 15. desember 1947. Börn
þeirra eru: a) Líney Ólafía, f. 28.
desember 1965, sambýlismaður
Karl Magnússon.
Börn: Andri Marínó og Sigrún
Ósk. b) Bent, f. 26. ágúst 1972,
sambýliskona Sif Ásthildur Guð-
Laugardaginn 12. júlí andaðist
tengdamóðir mín á Landspítalanum
í Fossvogi. Mig langar að skrifa
nokkur kveðjuorð með þakklæti fyr-
ir okkar kynni.
Ég kynntist tengdamömmu og
Óla tengdaföður mínum ung að ár-
um, ég var aðeins 17 ára þegar við
Marinó sonur þeirra fórum að vera
saman. Þegar ég fór til að hitta þau í
fyrsta skipti var ég hálfkvíðin en sá
kvíði var ástæðulaus því þau tóku
mér eins og dóttur og hafa alltaf
gert. Ég veit að það var þeim erfitt
þegar sonur þeirra Marinó lést fyrir
nokkrum árum en þau hjálpuðu mér
að yfirstíga þá erfiðleika með reisn,
sem hefur verið þeirra aðalsmerki
og fæ ég því seint að fullu þakkað.
Gugga var glæsileg kona og enn-
fremur mikil hannyrðakona og
prýddu heimili þeirra Óla og allra í
fjölskyldunni ýmsir fallegir munir
eftir hana. Við fórum í margar góðar
ferðir í okkar fríum en ein ferð sem
gleymist aldrei var ferðin til Vest-
mannaeyja þar sem margt var brall-
að og skoðað en þá ferð rifjuðum við
upp fyrir stuttu síðan með bros á
vör.
Elsku tengdamamma, nú ert þú
komin til himna þar sem Marinó son-
ur þinn hefur tekið á móti þér og ég
veit að ykkur líður vel saman. Ég
kveð þig, elsku tengdamamma, með
þakklæti fyrir allt.
Megi guðs englar vaka yfir Óla
tengdapabba, Ástu og Gunnari og
öðrum ástvinum.
Þín tengdadóttir,
Sigrún.
Hún hefur sjálfsagt verið orðin
þreytt, hún amma mín, þegar hún
fékk hvíldina. Sem betur fer var
sjúkrahúslega hennar ekki löng. Þau
afi og amma voru einstaklega heppin
að hafa getað verið saman á sínu
gamla heimili allt fram undir síðasta
vor. Þeim heimilum fer nú óðum
fækkandi sem stofnað var til á
fimmta áratugnum og eru enn í dag
því sem næst óbreytt. Þarna eru
dúfurnar hans Guðmundar frá Mið-
dal, stofuklukka sem tifar og slær,
postulín, málverk, bókaskápur, frið-
ur og góður andi.
Bernska mín er samofin þessu
umhverfi. Að gista hjá ömmu og afa
og fá svo að morgni þunnan, dísætan
hafragraut, mjúkt franskbrauð með
miklu smjöri og heitt kakó upp í rúm
var engu líkt. Amma var alltaf svo
góð við mig og eftirlát, að ef til vill
hefur foreldrum mínum stundum
þótt nóg um, en ég held að eftirlætið
hafi bara gert mér gott! Við röltum
stundum í bæinn, auðvitað í sólskini
(í bernskuminningum er sem betur
fer mikið sólskin), eða fórum út í búð
og keyptum snúða og vínarbrauð,
hún hellti upp á kaffi og við lögðum á
borð inni í stofu, svo mátti ég hringja
út til afa og banka í gólfið til lang-
ömmu í kjallaranum og svo var kaffi-
tími.
Ég hafði mjög gaman af þegar við
sátum og spjölluðum. Hún sagði
skemmtilega frá og átti dýrmætar
og góðar minningar. Hún sagði mér
frá bernsku sinni í Hafnarfirði,
skólaárunum í Flensborg, árunum á
Framnesveginum og ferðalögum,
m.a. þegar hún og afi fóru skemmti-
ferð til Kaupmannahafnar á Gull-
fossi. En hún hlustaði líka á mig ef
ég hafði eitthvað að segja, og mundi
enn eitt og annað sem ég hafði sagt
henni sem barn.
Amma var vel gefin kona, hafði
lesið ýmislegt og var talnaglögg.
Hún var mikil handavinnukona og
prjónaði munstraðar lopapeysur
með leifturhraða og horfði á sjón-
varpið á meðan. Mér fannst alltaf
svo notalegt að sofna við lága smell-
ina í prjónunum. Fyrir okkur Hjör-
dísi prjónaði hún meira að segja
munstraðar lopapeysur fyrir dúkk-
urnar okkar, sem enn eru til. Hún
kenndi mér svo seinna að prjóna
sokka og vettlinga.
Stórholtið er vel staðsett í bæn-
um, svo oft hefur það passað vel að
koma þar við. Þegar ég var í
menntaskóla taldi afi það ekki eftir
sér að sækja mig í hádegismat og
hann sveik nú aldrei, maturinn hjá
ömmu.
Vel straujaður taudúkur, lagt á
borð inni í stofu og á boðstólum var
t.d. soðin eða steikt ýsa eða kjötboll-
ur og kartöflustappa og alltaf sætur
grautur á eftir. Svo var hlustað á
fréttir og kíkt í blöðin, drukkið kaffi
og spjallað og ég man að ég hugsaði
á þessum árum hvað ég væri nú
heppin að eiga afa og ömmu sem
fylgdust svona vel með.
Á jóladag var alltaf borðað í Stór-
holtinu. Aspassúpu, hangikjöt og
heimabakaðar skonsur og an-
anasfrómas. Aspassúpan, skonsurn-
ar og anansfrómasinn hennar ömmu
lifa áfram því að ég bað hana á sínum
tíma að leiðbeina mér hvernig þessir
ljúffengu réttir skyldu búnir til.
Svo líða árin eins og gengur, ég
eignast mína fjölskyldu og börnin
mín fjögur upplifa það að þekkja
langömmu sína og langafa. Amma
hafði svo gaman af að heyra sögur af
börnunum og hló hlýlega að tiltækj-
um þeirra.
Hún dreif sig í afmælin þeirra
þegar heilsan leyfði og var alltaf
áhugasöm um allt sem snerti okkur
og velferð okkar.
Sem betur fer hélt afi veglega upp
á 90 ára afmælið sitt 3. janúar sl. Þar
var amma svo fín og vel tilhöfð eins
og hún var reyndar alltaf. Við
kvöddumst mjög vel það kvöld, en
daginn eftir fór ég og fjölskylda mín
til Genfar, þar sem við höfum verið
síðan. Við sáumst því aldrei aftur.
Afi minn, þetta er þér erfiður tími.
Ævi ykkar ömmu var svo samtvinn-
uð og þið stóðuð þétt hvort við ann-
ars hlið í 65 ár. Ég, Óli og börnin
samhryggjumst þér innilega.
Blessuð sé minning ömmu Guggu.
Hildur Jóna Gunnarsdóttir.
Elsku amma Gugga.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund rifjast upp margar góðar
stundir sem við áttum saman. Frá
unga aldri á ég minningar um
skemmtilega daga í góðu veðri í
sælukotinu ykkar afa uppi í Heið-
mörk og fyrir mörgum árum fórum
við í eftirminnilega ferð til Vest-
mannaeyja og áttum þar skemmti-
lega daga.
Þú varst alltaf vel til höfð og fal-
lega klædd og er mér minnisstætt,
er ég sem unglingur á leið á skóla-
ball, fékk lánuð hjá þér föt í anda
kvöldsins og var ég eins og drottning
það kvöld. Á jóladag voru árleg jóla-
boð í Stórholtinu og þá kom oftar en
ekki fyrir að þú spilaðir á píanóið og
við krakkarnir gengum í kringum
jólatréð og sungum og dönsuðum. Á
skólaárunum kom ég oft við hjá þér
og þú hjálpaðir mér með dönskuna
sem var ekki mín sterkasta hlið. Þér
tókst að vekja áhuga minn á dönsk-
unni og varð þetta eitt af mínum
uppáhalds tungumálum. Oft var
handavinnan eitthvað að vefjast fyr-
ir mér og þá komst þú til hjálpar svo
ég gæti klárað þessi erfiðu heima-
verkefni. Það var alltaf gott að koma
til ykkar afa í Stórholtið, vel var tek-
ið á móti mér og aldrei fór ég svöng
frá ykkur. Við heyrðumst oft í síma
og þú fylgdist vel með öllum í fjöl-
skyldunni og vissir hvað var að ger-
ast hjá okkur.
Nú er ég kveð þig hinstu kveðju
geymi ég í hjarta mínu minninguna
er þú komst heim til okkar við skírn
litlu dóttur minnar í september á
síðasta ári og þegar við ræddum
saman á spítalanum þegar ég kom til
þín síðast.
Hvíl í friði amma mín.
Þín
Líney.
GUÐJÓNA F.
EYJÓLFSDÓTTIR