Morgunblaðið - 29.07.2003, Blaðsíða 34

34 ÞRIÐJUDAGUR 29. JÚLÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
FRAMUNDAN er verslunarmanna-
helgin, þessi fræga ferðahelgi okkar
Íslendinga. Þess má vænta að þá
bregði þorri landsmanna undir sig
betri fætinum og fari í ferðalag. Veg-
ir liggja til allra átta og möguleikar á
áfangastað, afþreyingu og fé-
lagsskap eru fjölbreyttir.
Úrvalið er mikið fyrir þann sem
hefur frelsi til að velja. Svo mikið að
það getur reynst óhörðnuðum ung-
lingi ofviða. Alþekkt er að um fyrri
verslunarmannahelgar hafa margir
þeirra lent í ógöngum vegna neyslu
vímuefna.
Á Íslandi miðast sjálfræðisaldur
við 18 ár. Fram að þeim aldri bera
foreldrar ábyrgð á uppeldi og velferð
barna sinna. Í því felst meðal annars
að ákveða með þeim hvernig versl-
unarmannahelginni verður varið.
Fjölskyldan hefur SAMAN frelsi til
að velja og best er að valið sé vel
ígrundað.
Niðurstöður rannsókna sem gerð-
ar hafa verið meðal unglinga benda
til að því meiri tíma sem unglingur
ver með fjölskyldu sinni því minni
líkur eru á því að hann neyti vímu-
efna. Upplýst og meðvituð ákvörðun
um hvernig verslunarmannahelgi
fjölskyldunnar verður varið gæti
byggst á upplýsingum sem þessum.
Hvort sem er uppi á fjöllum, á útihá-
tíð, heima í rólegheitum eða hvar
sem er annars staðar er það góður
kostur fyrir fjölskyldur unglinga að
verja verslunarmannahelginni SAM-
AN og safna góðum minningum.
ÞORGERÐUR
RAGNARSDÓTTIR,
framkvæmdastjóri áfengis- og
vímuvarnaráðs hjá Lýðheilsustöð.
Frelsi til að velja
Frá Þorgerði Ragnarsdóttur
Fjölskyldan hefur saman frelsi til
að velja hvernig verslunarmanna-
helginni verður varið og best er að
valið sé vel ígrundað.
EVRÓPUSAMBANDIÐ má sem
best skilgreina sem rómverska kast-
alaborg, umlukta múrum á alla vegu.
Þeir sem innan múranna búa þurfa
leyfi stjórnenda kastalans til þess að
hafa samskipti við þá sem lifa fyrir
utan. Það er frelsið sem boðið er upp
á. Heimur þeirra sem búa innan
múranna tekur aðeins mið af því sem
þar er. Til þess eru múrar að skilja á
milli, halda sumum fyrir innan og
öðrum fyrir utan. Sjaldnast gengur
þó slíkt til lengdar. Kínamúrinn átti
að halda svokölluðum óþjóðum frá
menningarlandinu mikla og veita því
fulla vörn. Mongólar, sem áttu að
vera fyrir utan, lögðu Kína samt
undir sig. Berlínarmúrinn átti að
vera einhverskonar verndarveggur
fyrir ríki Ulbrichts og félaga. Fólkið
skildi þá ráðstöfun hvorki né vildi og
að því kom að það muldi þann múr
niður og hafnaði aðgreiningu hans.
Maginotlínan átti að halda Þjóðverj-
um utan Frakklands en þeir hlógu
sig framhjá henni og marséruðu í
gegnum Sigurbogann. Múrar ættu
að vera úrelt fyrirbæri nú á tímum
því hlutverk þeirra getur aldrei farið
saman við vonir manna um frjálsan
heim. Fólk vill almennt fá að ráða því
sjálft nú til dags við hverja það hefur
samskipti. Það vill ekki að einhver
gamaldags kastalastjórn ráðskist
með líf þess og byggi um það múra
með reglugerðum og margflóknum
miðstýringarkvöðum.
Það er samt verið að byggja upp
rómverska kastalaborg í Brussel og
múrarnir verða hærri og stærri með
hverju árinu. Það er verið að lengja í
fulltrúalýðræðinu og draga saman
völd svo þau geti þegar þar að kemur
sem best legið í eins manns hendi.
Evrópumúrinn er byggður með það í
huga.
Það er sjáanlega beðið eftir keis-
aranum sem Paul Henri Spaak, for-
maður undirbúningsnefndar að
stofnun Evrópusambandsins, talaði
svo fjálglega um á sínum tíma:
„Sendið okkur mann sem er nógu
öflugur,“ sagði hann, „hvort sem
hann er guð eða djöfull, við munum
taka við honum!“ Þegar beðið er um
valdhafa með þessum hætti og allt
undirbúið fyrir komu hans með því
hugarfari sem lýsir sér í þessum orð-
um formanns undirbúningsnefndar-
innar, þá er ekki von á góðu. Slíkur
valdhafi mun þurfa á múrum að
halda, því hann er líklegur til að að-
greina fólk með þeim hætti sem aldr-
ei hefur verið gert fyrr á þessari
jörð. En þrátt fyrir það dragast þeir
samt að múrunum sem þrá völd,
upphefð og frama í eigingjörnum
draumum sjálfselsku sinnar. Það eru
til menn í öllum löndum Evrópu sem
vilja þjóna undir kastalastjórnina í
Brussel og eru reiðubúnir að draga
þjóð sína þar á fórnarstall. Þeir sjá
ekki ófrelsið sem því fylgir og skilja
ekki að þeir eru að þjóna þeim sem
síst skyldi. Öll þeirra viðleitni er
sókn eftir vindi, því ágóði þeirra
verður enginn þegar upp er staðið.
Þeim verður fórnað í fyllingu tímans,
þegar þeir verða orðnir gagnslausir
fyrir það vald sem gleypti þá og not-
aði. Enginn heldur til lengdar náð
keisarans. Allra síst náð þess keisara
sem Brussel-kastalinn, múraveldið
mikla, bíður eftir í öfugsnúinni til-
beiðslu sinni.
RÚNAR KRISTJÁNSSON,
Bogabraut 21, Skagaströnd.
Sókn eftir vindi
Frá Rúnari Kristjánssyni