Alþýðublaðið - 04.04.1922, Blaðsíða 2

4
hátt njóta Iærlingar aðstoðar fé
lagains og verndar.
Félagið hefir verið all öfiugnr
þáttur 1 samtökum verkalýðsins,
ekki sizt með fordæmi sínu, og
það var elnn aí stofaendum A1
þýðusambands íslands. Enda er
slíkt eðlilegt, því alstaðar um
neiminn standa prentarar fremstir
í fylkingunni og vinna ótrauðir
að þvi að bæta, ekki aðeins hag
sinnar stéttar, heldur einnig alls
verkalýðs yfirleitt.
í dag heldur félagið afmælið
hátiðlegt á Hótel ísland, einnig
kemur út minningarrit með mynd-
um af flestum þeim, sem i félaginu
hafa vetið og ern.
Sú breyting verður á skipulagi
félagsins á þessum degi, að með
nýjum lögum er því skift á deild-
ir, þar eð það nær yfir alt landið,
og tekur ný stjórn við. Nýlega
er féiagið gengið i samband prent
ara er hefir skrifstofu sína í Betn,
og telur flestöli prentarafélög i
álfunni innan vébanda sinna.
Prentarafélagið ætti að vera
íytirmynd öðrum iðnaðarmannafé-
lögum landsins, og er þá enginn
vafi á, að þeim mundi betur
vegna og kjör félagsmanna batna,
ef svo yrði. Skipulagsleysi er
versta eitrið i öllum félagsskap,
ekki siður en i þjóðfélaginu.
Ingólfur Jónsson.
Jréf úr kaapstað.
Herra ritstjóril
Getið svo vel og ljáið eftirfar-
andi línum rúm i blaði yðar. —
Okkur finst, þ -gar við lesum
Reykjavíkurbiöðm, að yJckur finn-
ist hann Knútur karlinn Zimsen
ekki um of útausandi við fátækl
ingana. Hvernig er það annarsf
Hvernig er gert við þurfalingana
þarna bjá ykkur f Eg skal segja
ykkur, hvernig að meðferðin er i
minni sveit.
Eg bý i kaupstað. Hér rikir
bæjarstjórn, i henni eiga sæti 5
kaupmenn, 1 útgerðarmaðor, I
kaupmanuskona og 1 prestur, ank
bæjarfógeta, sem að jafnframt er
•ddvlti bæjarstjórnar.
Hér era nokkrir fátæklingar,
sem ekki hafa á öðru að Iifa en
tr.olum þeim, sem falla af borði
ALÞYÐUBLAÐIÐ
bæjatins, en hart þykir ókkur það
brauð undir tönn, enda er það
bakað af auðvaldssinnum eins og
sjá má af þvi, hverjir eiga sæti i
stjórninni.
Er þar skemst af að segja, að
bæjarstjórnin hér skamtar hverjum
þurfaling tii hvetrar viku, og er
vikuskamtur á mann, sem hér segir:
2l/a kg. kornvörur, V* kg. kjöt,
3/4 kg. kartöfiur, */a kg. sykur,
90 gr. kaífi, 30 gr. export, */9
kg. margaríne. Auk þess segist
bæjarstjórn skuli ieggja til saltfisk.
Eg vona, að allir sjái, hvernig
fæði vetður af öðrum eins efnum,
en þó bætir það ekki úr skák,
að maturian er ’ ekki óskemdur,
og margt verstu tegundar.
Frá i haust og tii janúarioka
fengum við mygiað kvelti og blant
an sykur frá sama manni, en þegar
myglaða hveitið var þrotið, sneri
bæjarstjórnin sér að öðrum kaup-
manni með hveitiskaupin, en það
var svo vont, að snmir þurfaling
arnir neituðu að éta það. Ja svoi
Þá fengu þeir ekkert hveiti. —
Ekki stafaði þó þetta af þvi, að
það væri neinum vandkvæðum
bundið að fá betra. Verziun ein
hér á staðnum bauð bæjarstjórn
hveiti og var það góðrar tegundar,
en það var einum eyri dýrara
kilógrammið, en það var of dýrt
þurfaiingsfóður.
Kjöt hefir bæjarstjórn fengið
handa okkur, en það er horað
gamai ærkjöt, og er fyrst eftir
3—4 tíma suðu hægt að gleypa það.
Gott kjöt hefir þó verið á boð-
stóluó), en það er 10 aur. dýrara
pr. kiló, en það er okkur lika Of
dýrt.
Kol fáum við en þau eru slæm
og mjög grjótkend og bitalítii,
öunur góð kol fást hér lika, en
eru eitthvað 2 kr. dýrari tonnið,
svo við verðum ad aætta okkur
vlð lakari kolin.
Að síðustu skal minst á kaffið
okkar, það var svo myglað og
skemt að úr hófi keyrði. Snerum
við okkur þá að héraðsiæknir og
sýndum honum kaffið, en hann
kvað það ónothæft og skrifaði
bæjarfógeta og sendi hoaum sýnis-
horn af kaffinn, en engan árangur
hefir þetta borið, og annað hvort
verðum við að gera: að taka hið
skemda kaffi eða hafa ekkert og
hafa sumir tekið siðari kastinn.
—- Eaa fremur vil eg geta þess
i sambandi við matarskamtinn, að-
kartöflurnar eru nú þrotnar, en
engin uppbót fékst af öðrum mat
og er þó satt af að segja, að við
þykjumst full rsvangir, þótt ekkí
væri af okkur dregið.
Víð skiljum ckki þessa vísdóras-
legu ráðstöfun bæjarstjórnar, að
kaupa einungis iökustn matar-
tegundir handa okkur. Sparnaður
getur það ekki verið nema á þann
eica hátt, ef það stytti eymdar-
stundir okkar, að verða að lifa á
óhoiiu og ónógu fæði. Ekki ger-
um við þó ráð fyrir, að það sé
melning bæjarstjórnar. Þess vegna.
ósknm við eftir, að hún gefi opin-
bera skýringu á málinu.
Þurýalingur.
(Nl.)
4. Verðskattur af ióðum. —-
Lóðagjöld raunu nú víðast greidd
aí hverri íeralin bygðrar og óbygðr-
ar láðar, án tiliits til þess, hvort
lóðín liggur við bryggjusporð eða
á bæjarenda. Er slfkt næsta rang-
látt, þar sem verðmæti lóðanna
auðvitað er geysi misjafnt. Leggj-
um vér þvf til, að upp verði tek-
| inn verðskattur í þess stað og
ákveðið hundraðsgjald greitt af
dýrieika hverrar lóðar. Að vfsn
er skattstofninn að nokkru leyti
hinn sami og fasteignaskatturinn
er lagður á, en sama gildir og um
ióðagjöldin eias og þau nú eru.
Hinsvegar væri eðlilegast að skatt-
urinn legðist á f einu lagi og
rynni svo viss hluti hans f bæj-
arsjóð, en til þeis að bæjunum
komi hann að nokkru veruiegu
liði, þyrfti að hækka fasteigna
skattinn meira en vér teijum lik-
legt að Álþingi treystist að gera
nú þegsr. —
5. Hluti af fasteignaskatti og
tekju og eignaskatti. — Með lög-
um um þessa skatta hefir rfkið
tekið undir sig einu föstu og á-
byggiiegn skattastofnana, sem
sveita- og bæjarfélögin geta bygt
á, auk þeirra sem að framan
greinir í 1.—3. lið og fáum vér
ekki séð að þau geti hjá þvf kom-
ist að skattleggja þá áfram, enda
eigi nema sanngjarnt að nokknr
hlnti þess skatts, sem lagður er