Morgunblaðið - 15.08.2003, Side 1

F Ö S T U D A G U R 1 5 . Á G Ú S T 2 0 0 3 B L A Ð B

VERÖLDIN Í SÍMANUM/2
SAMAN FRÁ SEXTÁN ÁRA/4
RÓSIR
OFAN Á BRAUÐ/5
DÝRGRIPIR ÚR JÁRNI/6
VEIÐIHUNDUR Í GÓÐRI
ÞJÁLFUN/6
AUÐLESIÐ EFNI/8

GÓÐLEGUR köttur hvílir værðarlega áútidyratröppunum heima hjá Ólínu BjörkPétursdóttur og sonum hennar þremur í Ás-garðinum. Kötturinn haggast ekki, þótt gest
beri að garði, og Ólína Björk gerir sig ekki líklega til
að taka hann í fangið um leið og hún opnar dyrnar.
Enda er kisi um 20 kg og því ekki eins árennilegur til
að hnoðast með og gæludýr af sama kyni. Líkt og fíll-
inn, kanínan, uglan, froskurinn og fleiri dýr í bakgarð-
inum er hann úr grjóti, á ættir að rekja til Öskjuhlíðar
og er afrakstur listfengis húsmóðurinnar.
„Hugmyndin að mála steina í dýralíki vaknaði síð-
asta sumar í gönguferð í Öskjuhlíðinni, en þangað
geng ég nánast á hverjum degi mér til heilsubótar. Ég
fór að virða lögun steinanna fyrir mér og eftir því sem
ég horfði lengur fannst mér sumir vera í laginu eins
og alls konar dýr. Fólk er oft með styttur og skraut
innan um gróður í görðum sínum þannig að mér datt í
hug að búa til nýtt tilbrigði og athuga hvort ég gæti
kannski unnið mér inn smápeninga með tiltækinu,“
segir Ólína Björk.
Enn sem komið er hefur sú ósk ekki ræst, enda seg-
ist hún ekki vera nægilega dugleg að koma dýrunum
sínum á framfæri. Þó hefur pöntun borist frá konu,
sem sendi henni myndir af Pommeran-hundinum sín-
um og bað hana að mála hann á stein.
Flest dýrin hefur Ólína Björk gefið, en nokkur hafa
verið til sölu í Blóminu við Grensásveg í sum-
ar. „Ég var líka að leita eftir viðbrögðum ann-
arra en vina og vandamanna, sem allir hrós-
uðu mér í hástert. Þótt salan hafi ekki gengið
sem skyldi sagði verslunareigandinn mér að
fólk hefði verið hrifið og það nægði til þess að
ég hef haldið áfram.“ Þar sem
Ólína Björk á ekki bíl fær hún
föður sinn, 82ja ára, til að keyra
sig og sækja steina, sem hún hef-
ur sigtað út í dýralíki í Öskju-
hlíðinni og víðar. „Ég hef af-
skaplega gaman af þessu og hef
raunar alla tíð dundað mér við
að mála. Áður en ég eignaðist
strákana, sem eru 11, 14 og 16
ára, var ég gjaldkeri í Búnaðar-
bankanum, en eftir að þeir fædd-
ust stundaði ég ýmsa ígripa-
vinnu eftir því sem tök voru á
eða þar til ég lenti í slysi árið
1989 og varð öryrki.
Ólína Björk hefur verið sjálf-
stæð móðir í ellefu ár. Hún við-
urkennir að oft hafi verið úr
litlu að moða, t.d. geti hún ekki
leyft sér bíóferðir, setur á kaffi-
húsum og sitthvað sem nú þyki
ekki sérstakur munaður. „En ég
hef alltaf verið bjartsýn,“ segir
hún, „strákarnir eru orðnir svo
stórir að þeir sjá sér sjálfir fyrir
vasapeningum með blaðaútburði,
skúringum og þess háttar. Ég er
meira að segja farin að geta að-
stoðað þá og saman göngum við
hús úr húsi með blöð í hverfið
okkar á hverjum degi.“
Ólína Björk kveðst hvorki geta
setið, staðið né legið án þess að
finna til mikillar vanlíðunar.
„Mér líður best á göngu og því
geng ég alltaf marga kílómetra
á dag. Á gönguferðum úti í nátt-
úrunni fæ ég hugmyndir að alls
kyns handverki sem ég dunda
mér síðan við hérna heima.“
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Ólína Björk Pétursdóttir með hund, sem hún er að
passa, í fanginu og eigin dýr allt um kring.
í dýralíki
Steinar