Morgunblaðið - 17.08.2003, Blaðsíða 18

18 C SUNNUDAGUR 17. ÁGÚST 2003 MORGUNBLAÐIÐ
NÚ í vor kom út annað bindið af Ís-
lensku vatnaveiðihandbókinni eftir
Eirík St. Eiríksson, blaðamann og
fyrrverandi ritstjóra Veiðimanns-
ins. Um er að ræða sérlega ítarlegt
upplýsingarit fyrir stangaveiði-
menn, hvort heldur þeir aðhyllast
lax- eða silungsveiði. Alls verða
bækurnar fjórar og kemur sú þriðja
út næsta vor. Í tveimur fyrstu bók-
unum hefur Eiríkur afgreitt landið
frá Brunasandi í Vestur-Skaftafells-
sýslu til Hrútafjarðar, en í næstu
bók linnir yfirreiðinni ekki fyrr en
við Jökulsá á Fjöllum.
Morgunblaðið ræddi við Eirík um
bækurnar og spurði fyrst hvað hefði
komið honum mest á óvart við
vinnslu bókanna.
„Það sem kom mér mest á óvart
við vinnslu 2. bindis var að vera
minntur jafn áþreifanlega á það hve
minkurinn hefur verið mikill vargur
í náttúrunni eftir að stjórnvöld
heimiluðu innflutning á honum fyrir
rúmum 40 árum ef ég man rétt. Í því
sambandi má vitna í lýsingar Guð-
mundar Kristinssonar formanns
Veiðifélags Arnarvatnsheiðar,
„…silungur stökk í öllum lækjum á
heiðinni fyrir daga minksins,“ og
Kerans Ólasonar ferðaþjónustu-
bónda í Breiðuvík á sunnanverðum,
Vestfjörðum, „…mokuðu upp
bleikjum með heyhrífum“. Ég velti
því fyrir mér hvort minkaævintýrið,
tryggt var að minkurinn slyppi ekki
úr búrum sínum, sé sambærilegt við
það laxeldisævintýri sem nú er í
uppsiglingu. Verið er að ala lax af
norskum stofni í kvíum hérlendis og
því hefur verið haldið fram fullum
fetum að laxinn sleppi ekki úr kví-
unum. Samt sem áður hefur lax
sloppið í milljónavís annars staðar í
Vestur-Evrópu og bara í Noregi
einum sluppu a.m.k. 600 þúsund lax-
ar úr eldiskvíum á síðasta ári. Ég
veit ekki hvort Guðni Ágústsson
hefði gefið leyfi fyrir innflutningi á
minki til landsins ef loðdýraeldið
væri að hefjast nú en hann ber
ábyrgð hvað varðar laxeldið og það
er rétt að menn minnist hans þáttar
í því þegar fréttir berast af fyrsta
stroku- eða flóttalaxinum af norsk-
um uppruna úr íslenskum laxeld-
iskvíum.“
Annað sem vakti sérstaka at-
hygli, er hve veiðimöguleikar á
Vestfjörðum eru miklir. Þetta á við
um allt svæðið frá Gilsfirði vestur,
norður og austur um að Hrútafirði.
Ég held að veiðimenn, og þá eru
vestfirskir veiðimenn ekki undan-
skildir, átti sig ekki á möguleikum
fjórðungsins í þessum efnum. Hið
sama á við um ferðaþjónustuna og
fjölmiðla í landshlutanum. Ég get
ekki merkt að það hafi vakið sér-
staka athygli á Vestfjörðum að aldr-
ei fyrr hafa umræddir möguleikar
verið tíundaðir jafnrækilega. Hins
vegar veit ég að veiðimenn víða ann-
ars staðar hyggja gott til glóðarinn-
ar og það er vel.“
Fyrr láta lífið…
En hvernig hafa veiðimenn tekið
þessum ritum þínum?
„Viðbrögð veiðimanna hafa und-
antekningarlaust verið mjög já-
kvæð en það er með þetta eins og
margt annað. Það er helst ef ein-
hverjar vitleysur slæðast með að
menn hafi samband. Þess vegna hef
ég lítið heyrt í lesendum nema þeim
sem ég þekki persónulega, en
reyndar hafa nokkrir hringt í mig
og komið með ábendingar og fyrir
það er ég þakklátur.
Við ritun Stangaveiðihandbók-
anna hefur það reyndar komið mér
töluvert á óvart hve landeigendur
og leigutakar eru sinnulausir og
seinir til svars. Ég hef haft þann
háttinn á að senda út spurningalista
auk þess sem hringt hefur verið til
landeigenda og leigutaka. Þrátt fyr-
ir það að skráning á upplýsingum í
bækurnar sé viðkomandi algjörlega
að kostnaðarlausu þá hefur þurft að
ganga á menn og toga upplýsingar
uppúr þeim með töngum. Þetta á
jafnt við um landsfrægar laxveiðiár
sem og minna þekkt veiðisvæði.
Viðbrögð sem þessi lýsa að mínu
mati ótrúlegri leti eða virðingarleysi
fyrir veiðisvæðinu og þeim sem þar
veiða. Ég vil því nota tækifærið og
hvetja menn til þess að senda inn
upplýsingar eða að svara a.m.k.
spurningum sem beint er til þeirra.
Hvað varðar viðbrögðin að öðru
leyti þá virðist mér sem svo að
flokka megi veiðimenn í nokkra
hópa. Í einum hópnum eru þeir sem
eru leitandi og notfæra sér upplýs-
ingarnar sem eru í bókunum. Í öðr-
um hópnum eru menn sem telja sig
vera sæmilega sjóaða veiðimenn, en
spyrja spurninga sem þeir geta
fengið svör við í bókunum. Í þriðja
hópnum eru þeir síðan sem allt vita
um veiði og veiðimöguleika. Þú
kemur aldrei að tómum kofanum
hjá þessum mönnum, en sumir
þeirra myndu fyrr láta lífið en segja
þér frá því hvar þeir voru að veiða
eða hvaða flugur gáfu best.“
Aldrei komið að
tómum kofanum
Morgunblaðið/Einar Falur
Lax stekkur í Laxfossi í Laxá í Leirársveit fyrir fáum dögum.
ERU
ÞEIR AÐ
FÁ’ANN?
DANSKUR rannsóknarlögreglu-
maður, Sten Nørgaard, frá lögregl-
unni í Álaborg, er staddur hér á
landi um þessar mundir til að kynna
sér starf lögreglunnar í Reykjavík
og einnig á Selfossi og Húsavík. Í
samtali við Morgunblaðið sagði
Nørgaard að heimsóknin væri hluti
af samstarfsáætlun milli lögreglu-
embætta á Norðurlöndum og væri
mjög gagnleg fyrir sig og deild sína í
Álaborg.
„Heimsókn mín hingað er nokk-
urs konar námsreisa. Ég kynni mér
starfsaðferðir og aðstöðu lögregl-
unnar hér og kem til baka með nýjar
hugmyndir til Álaborgar,“ útskýrir
Nørgaard. „Álaborgarsvæðið er
álíka stórt og Stór-Reykjavíkur-
svæðið, eða með tæplega 200.000
íbúa. Af þeim sökum er auðveldara
að tileinka sér aðferðir sem hér tíðk-
ast. Ég vinn á morð-, ofbeldis- og
kynferðisbrotadeild lögreglunnar,
og er þessa dagana að kynna mér
starf sambærilegrar deildar hér í
Reykjavík. Að vísu eru nokkrir
málaflokkar sem deildirnar eiga
ekki sameiginlega, til dæmis vinnum
við einnig með brunamál, en það
gerir deildin í Reykjavík ekki.
Sömuleiðis sjáum við ekki um
smærri ofbeldisbrot.“
Barnahúsið athyglisvert
Aðspurður segir Nørgaard að
deildirnar séu sambærilegar á
marga vegu. „Ytra starfa 16 manns á
deildinni, en hér 12, sem er í góðu
samræmi við fólksfjöldann,“ út-
skýrir Nørgaard. „Starfsaðferðir
deildanna eru um margt mjög líkar.
Hins vegar eru nokkrir þættir einn-
ig öðruvísi, eins og eðlilegt er. Sem
dæmi má nefna Barnahúsið og
vinnuferli við yfirheyrslu barna. Ég
hef ekki kynnst því verklagi áður og
ég tel það mjög athyglisvert að
kynnast hvernig Íslendingar hafa
tekið á þeim málum,“ segir Nør-
gaard, sem var á leið í heimsókn í
Barnahús stuttu eftir samtal við
blaðamann.
„Ég hef þegar átt gefandi sam-
ræður við lögreglumenn í Reykjavík
og mér finnast mál ganga mjög vel
hér innanhúss. Þrátt fyrir að miklu
sé komið í verk er hér rólegt og yf-
irvegað andrúmsloft, sem er af-
skaplega mikilvægt fyrir rannsókn
mála.“
Erfitt að bera borgir saman
Að sögn Nørgaards er nokkuð erf-
itt að bera saman tölur um kærur til
lögreglunnar í Álaborg og lögregl-
unnar í Reykjavík. „Embættin telja
ekki saman kærurnar á sama hátt,
og af þeim sökum er ekki gott að
draga neinar alvarlegar ályktanir af
tölunum. Það má þó telja að um-
dæmi lögreglunnar í Reykjavík sé
öruggara, og færri kærur lagðar
fram, en í Álaborg. Þar verður að
hafa í huga að við þurfum að kljást
við fjölda aðkomufólks, sem stundar
innbrot og aðra glæpi á svæðinu.
Það er ekki sambærilegt við um-
dæmi lögreglu á eyjunni Íslandi,“
útskýrir Nørgaard.
Kynnir sér starf
utan Reykjavíkur
Nørgaard mun starfa með fleiri
deildum lögreglunnar í Reykjavík,
og kynnast með þeim hætti ýmsum
starfsháttum hér heima. Hann mun
einnig heimsækja lögregluna á Sel-
fossi og Húsavík til þess að kynnast
störfum lögreglu á fámennara
svæði. Hann hefur þegar heimsótt
Litla-Hraun og segir mjög áhuga-
vert að sjá hvernig fangarnir fái
tækifæri til starfa innan fangels-
isins. „Í Danmörku hefur tíðkast að
fangar sæki vinnu utan fangelsisins,
en ekki innan veggja þess. Mér þótti
mjög áhugavert að sjá hvernig það
starf hefur verið þróað hér á landi.“
Við heimkomu til Danmerkur mun
Nørgaard skila skýrslu um heim-
sókn sína hingað til lands og koma á
framfæri hugmyndum og aðferðum
sem hann fékk að kynnast í Íslands-
ferðinni.
Danskur rannsóknarlögreglumaður staddur í Reykjavík
Kynnir sér störf
lögreglunnar
Morgunblaðið/Arnaldur
Sten Nørgaard rannsóknarlögreglumaður frá Álaborg.
UMHVERFISNEFND Árborgar
hefur valið fallegustu götuna í Ár-
borg árið 2003 eins og gert var fyr-
ir árið 2002 og mæltist vel fyrir.
Það var Seftjörn á Selfossi sem
varð fyrir valinu að þessu sinni.
Ákveðið hefur verið að afhending
verðlaunanna fari fram í götunni
þriðjudaginn 19. ágúst kl. 18. Einar
Guðni Njálsson, bæjarstjóri Ár-
borgar, mun afhenda verðlaunin,
einnig munu yngsta og elsta íbúa
götunnar verða færð blóm.
Óskað var eftir tilnefningum um
fegurstu götuna með auglýsingum í
staðarblöðum og bárust margar til-
nefningar. Umhverfisnefndin til-
nefndi eftirtaldar götur til verð-
launanna: Hjallaveg á Eyrarbakka,
Íragerði á Stokkseyri og Lágengi,
Seftjörn, Dælengi og Laufhaga á
Selfossi.
Markmiðið með þessum verð-
launum umhverfisnefndarinnar er
að hvetja íbúa Árborgar til að efla
samstöðu um snyrtimennsku í sínu
nánasta umhverfi.
Það er von hennar að sem flestir
sjái sér fært að koma og eiga
skemmtilega stund saman þegar
fegursta gatan, Seftjörn, verður
verðlaunuð.
Morgunblaðið/Sigurður Jónsson
Götumyndin og yfirbragð Seftjarnarinnar er góð hvatning fyrir íbúana að
taka sér til fyrirmyndar að mati umhverfisnefndar Árborgar.
Seftjörn fegurst
gatna í Árborg
Selfoss