Morgunblaðið - 22.08.2003, Blaðsíða 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. ÁGÚST 2003 33
✝ GuðmundurGuðbrandsson
fæddist í Veiðileysu
í Árneshreppi í
Strandasýslu 5. apr-
íl 1909. Hann lést á
sjúkrahúsi Akraness
9 ágúst síðastliðinn.
Foreldrar Guð-
mundar voru Guð-
brandur Guðbrands-
son, f. 30. ágúst
1881, d. 15. mars
1935, og Ingibjörg
Kristinsdóttir, f. 11.
júní 1868, d. 19. júlí
1921. Alsystkin
Guðmundar voru Guðbjörg Krist-
ín, f. 24. ágúst 1902, d. 4. febrúar
1986, Kristinn Hallbert, f. 4. sept-
ember 1904, d. 21. desember
1981, og Ólöf Marta, f. 16. janúar
1907, d. 1910. Hálfsystkin hans
eru Þorbjörg Árnadóttir, f. 15.
september 1889, d. 25. júlí 1980,
f. 26 ágúst 1934. Börn þeirra eru:
a) Ragnar Elías, maki Theodóra
Gústafsdóttir, börn hans eru Ást-
hildur Ósk, Guðmundur Arnar og
Erna Sigríður. b) Guðmunda,
maki Guðmundur Guðmundsson,
börn þeirra Kolbrún Hlíf, Marías
Hjálmar og Magnús Geir. c) Vign-
ir Smári, maki María Páley, börn
þeirra Aðalgeir Gestur, Hrannar
Már og Elísabet Páley. d) Einar
Indriði, maki Inga Lilja Guðjóns-
dóttir, börn þeirra Elísa Valdís,
Guðjón Snær og Sóley Rún. e)
Guðlaugur Ingi, maki Drífa Gúst-
afsdóttir, börn þeirra Elsa María,
Arnaldur Ægir og Eiður Andri.
Sigurvin, hálfbróðir Guðmundar,
ólst upp hjá honum og einnig ól
hann upp systurdóttur sína, Guð-
rúnu Mörtu Guðlaugsdóttur, f.
11. desember 1947.
Guðmundur átti heima á Mun-
aðarnesi í Árneshreppi frá árinu
1936 til ársins 1950 er hann flutti
að Felli í Árneshreppi og bjó þar
til ársins 1996 en þá flutti hann á
Akranes og bjó þar til dauðadags.
Útför Guðmundar verður gerð
frá Árneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.30.
Magnús Guðberg Elí-
asson, f. 20. júlí 1897,
d. 14. september
1980, Guðbrandur
Jón Guðbrandsson, f.
26. júlí 1925, d. 26.
apríl 1990, og Sigur-
vin Guðbrandsson, f.
11. desember 1926.
Guðmundur kvænt-
ist 29. apríl 1936 El-
ísabetu Guðmunds-
dóttur, f. 5 apríl
1906, d. 11. mars
1989. Hún var dóttir
Guðmundar Gísla
Jónssonar, f. 27.
október 1871, d. 9. nóvember
1939, og Guðlaugar Jónsdóttur
frá Munaðarnesi, f. 16. janúar
1876, d. 25. febrúar 1915. Börn
Guðmundar og Elísabetar eru:
Guðlaugur Ingi, dó nokkurra
vikna og Elísabet, f. 18. septem-
ber 1936, maki Marías Björnsson,
Mér finnst eins og það hafi verið
í gær sem ég sá þig á hólnum að
slá með orfi og ljá. Ég fylgdist með
þér brýna ljáinn og síðan skundaðir
þú út á tún og fórst að slá með
þessu priki eins og mér fannst það
vera. Mér fannst það ótrúlegt að í
gamla daga var þetta gert á þenn-
an veg og engan annan, það voru
ekki til þessar vélar sem til eru í
dag sem auðvelda okkur lífið heil-
mikið. Já afi þú hefur sko lifað tím-
ana tvenna. Mig langar til þess afi
minn að þakka þér fyrir að hafa
verið þessi yndislegi afi sem ég leit
alltaf upp til. Ég verð að segja að
það er ekki auðvelt að kveðja þig
en þinn tími var kominn og ég veit
það afi minn að þér líður miklu bet-
ur núna. Þú ert örugglega búinn að
hitta ömmu og ert komin í sveitina
þar sem þér líður svo vel. Mér
fannst þið amma alltaf svo sæt
saman og alltaf var svo yndislegt
að koma í sveitina til ykkar. Ég
man eftir þvi er mamma og pabbi
sögðu okkur að við værum að fara í
sveitina þá varð mikil gleði og
ánægja hjá okkur krökkunum.
Kvöldið áður en leggja átti af stað
var mjög erfitt að fara að sofa,
þetta var eins og daginn fyrir að-
fangadag, tilhlökkunin og spennan
var það mikil að við réðum varla
við okkur. Það var sama hvernig
veðraði, það að komast á Fell til
þín var engu líkt. Ég verð að segja
að alltaf naut maður þess að vera
fyrir norðan og eins og ísraelska
vinkona mín sagði „ef að himnaríki
er til, þá er það hér“.
Einnig er mér það í fersku minni
spilakvöldin sem við áttum saman
fjölskyldan með þér, hvernig þú
fórst að því að gera spil sem voru
ekki neitt að góðri sögn skil ég
aldrei, það var virkilega gaman að
fylgjast með þér.
Afi minn takk fyrir allar þær
yndislegu minningar sem þú hefur
skilið eftir í mínu hjarta, það er
erfitt að kveðja svona góðan mann
en því miður verður það að gerast
og minningarnar um þig verða allt-
af til staðar. Takk fyrir allt afi
minn.
Kveðja
Svana.
Mig langar til að segja örfá orð
um hann afa minn og til að kveðja
hann.
Afi var alveg yndislegur maður
og það var til dæmis alltaf gaman
að koma í sveitina til hans afa þeg-
ar ég var barn. Afi tók alltaf svo
vel á móti manni og aldrei var mað-
ur skammaður þótt maður gerði
eitthvað af sér, „við vorum bara
krakkar að leika okkur,“ þegar við
systkinin gerðum eitthvað af okkur.
Þótt að afi flutti suður þá hugs-
aði hann oft til heimahaganna fyrir
norðan. Hann undi sér vel á Felli
og vildi hvergi annars staðar vera,
það var og er alltaf gaman að koma
í sveitina í ferska sveitaloftið og í
kyrrðina svo ég skildi afa vel að
vilja vera þar.
Eftir að ég fór að búa með Dóra,
við erum með kindur, þá spurði
hann oft á tíðum um okkar kindur,
hvernig gengi, hvernig sauðburð-
urinn gengi fyrir sig, hvort við
værum búin að slá og þar fram eft-
ir, hann afi gat spurt alveg enda-
laust um okkar kindur og hann
sagði okkur Dóra margt frá sinni
búskapartíð. Búskapur var afa alla
tíð hans líf og yndi. Ég er viss um
að afi myndi glotta við ef hann vissi
að nýjasti búskapurinn okkar Dóra
væri hænsni.
Afi, það var alveg yndislegt að
þekkja þig, en nú hefur þú kvatt
þennan heim og fengið hvíldina
þína og ég veit að þér líður vel, því
þú ert búinn að hitta hana ömmu
mína. Eftir situr sorg í hjarta en
minningarnar um þig verða geymd-
ar í hjarta mínu.
Takk fyrir allt afi minn, það var
alveg frábært að eiga þig fyrir afa.
Guð blessi þig.
Birna Aðalsteina Pálsdóttir.
Þeim sem skilað hafa löngum og
farsælum vinnudegi er hvíldar þörf
og því fremur þegar heilsan er orð-
in þung byrði eins og raun var á
hjá nýburtkvöddum vini mínum og
nágranna til margra ára, Guðmundi
á Felli, en svo mun nafn hans jafn-
an hafa hljómað í munni samtíð-
armanna hans.
Um einstakling þeirrar gerðar
sem Guðmundur var mætti tíunda
flesta þá kosti er prýða góða menn,
án þess að ýkja. Hann var lík-
amlega vel á sig kominn, kvikur og
léttur í fasi, lundin létt og þjál,
hamhleypa til verka og verkhagur
með afbrigðum. Má sjá þess glögg
merki á heimili hans, Felli, og víðar
í sveitinni, því hann var bóngóður
og jafnan tilbúinn að veita lið þar
sem þess var þörf og þá ógjarnan
sinnt um eigin hag. Mótgangsmenn
mun hann enga hafa átt en áunnið
sér velvildarhug samsveitunga og
annarra sem af honum höfðu kynni.
Ég og mitt fólk nutum þess að eiga
hann að sem heimilisvin og góðan
og sérlega hjálpsaman granna, alla
mína búskapartíð á Krossnesi, og
eigum við honum, og öðru heim-
ilisfólki á Felli, stóra skuld að
gjalda.
Fyrstu 19 búskaparárin bjuggu
þau hjón á Munaðarnesi en á þeirri
jörð voru 3–4 ábúendur og mátti
því heita að jörðin væri ofsetin.
Þegar Fell losnaði úr ábúð fluttu
þau þangað ásamt Sigurvini, bróð-
ur Guðmundar, en hann hafði alist
upp hjá þeim hjónum. Fell mátti þá
heita örreytiskot, hús, önnur en
íbúðarhús, voru léleg, tún lítið og
kargaþýft að mestu. Í búskapartíð
þeirra hjóna og Sigurvins, og síðar
dóttur þeirra og tengdasonar, má
segja að jörðin hafi breyst í sæmi-
legt býli, bæði hvað húsakost og
ræktun snertir. Í því síðartalda má
segja að um stórvirki hafi verið að
ræða miðað við þau skilyrði er
landið bauð upp á því undirlendi
var lítið og jarðvegur víðast grjót-
borinn. Það gladdi auga og hug að
koma að Felli þar sem allt bar vitni
hagra handa og snyrtimennsku.
Gestrisni og léttleiki einkenndi
heimilisbraginn og áttu yngri hjón-
in sinn skerf ómældan í þeim efn-
um.
Það er tímanna tákn að Fell er
nú eyðibýli sem aðeins nýtur mann-
vistar part úr ári. Unga kynslóðin á
betri kosta völ en erja harðbýl út-
kjálkabýli sem gengið hafa nærri
starfsþreki feðra og mæðra og
bjóða ekki upp á afkomumöguleika
sem samsvara kröfum nútímans.
En ekki munu það ætíð létt spor
hjá þeim sem þurfa að yfirgefa vel
útfært lífsstarf og vita það vannýtt
af samtíð og framtíð og býður mér í
grun að það hafi átt við um minn
látna vin, Guðmund, og hans fólk.
Ég enda svo þessi fátæklegu
minningarorð með samúðarkveðju
frá mér og mínu fólki til Elsu og
Maríusar og þeirra nánustu.
Eyjólfur Valgeirsson.
GUÐMUNDUR
GUÐBRANDSSON
 Fleiri minningargreinar
um Grétar Nökkva Eiríksson bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
✝ Grétar NökkviEiríksson kaup-
maður fæddist í
Reykjavík 4. apríl
1940. Hann lést
miðvikudaginn 13.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Eiríkur
Ágústsson kaup-
maður frá Sauð-
holti í Ásahreppi, f.
6.10. 1909, d. 16.4.
1984, og Ingigerður
Guðmundsdóttir
húsfreyja frá Arn-
arholti í Biskups-
tungum, f. 20.9. 1902, d. 20.6.
1999. Systkini Grétars eru: Unn-
ur Jörundsdóttir (sammæðra), f.
9.4. 1929, óskírð systir, f. 25.1.
1935, d. apríl sama ár, Ágúst
Guðmar, f. 14.4. 1937, Grétar
Arnar, f. 20.9. 1938, d. 7.5. 1939,
Óskírður drengur, f. 26.6. 1964,
d. 27.6. 1964. b) Jón Páll versl-
unarmaður, f. 26.6. 1964, kvænt-
ur Margréti Jónsdóttur verslun-
armanni, f. 8.12. 1968, börn
þeirra eru Dagur Ingi, f. 18.12.
1986, og Nína, f. 13.10. 1990. c)
Eiríkur Ingi verslunarmaður, f.
11.6. 1968, sambýliskona hans er
Anna Lilja Flosadóttir, f. 1.7.
1974, dóttir þeirra er Alda Kar-
en, f. 9.3. 2000.
Grétar ólst upp í Reykjavík og
fór ungur að vinna að verslun.
Grétar verslaði með leikföng
alla sína tíð. Hann rak ásamt
föður sínum, bræðrum og eig-
inkonu leikfangaverslanirnar á
Laugavegi 11 og 72 og seinna
meir leikfangaverslunina Liver-
pool. Í 25 ár rak hann ásamt eig-
inkonu og sonum leikfangaversl-
anirnar Leikbæ. Grétar starfaði
einnig um árabil að rekstri
heildverslunarinnar Eiríksson
ásamt bræðrum sínum Guð-
mundi og Reyni.
Útför Grétars fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Guðmundur Ingi, f.
8.8. 1942, og Reynir
Arnar, f. 8.11. 1945.
Grétar gekk
24.10. 1964 að eiga
Þorgerði Arnórs-
dóttur frá Ísafirði,
f. 25.10. 1943. For-
eldrar hennar voru
Arnór Kristján Sig-
urðsson frá Sæbóli
á Ingjaldssandi við
Önundarfjörð, f.
3.6. 1923, d. 5.9.
1993, kvæntur Jón-
ínu Einþórsdóttur,
f. 4.7. 1924, d. 2.2.
1990, og Þorgerður Sigríður
Jónsdóttir frá Ísafirði, f. 19.7.
1922, d. 22.3. 2003, gift Adolfi
Hafsteini Magnússyni, f. 12.2.
1922.
Grétar og Þorgerður eignuð-
ust þrjá syni, Þeir eru: a)
Elsku pabbi, ég sakna þín sárt
og minningarnar þjóta gegn um
huga minn með ógnarhraða. Þú
kenndir mér svo margt í gegn um
tíðina í leik og í starfi. Spakmælið
„þú uppskerð eins og þú sáir“ á vel
við þig elsku pabbi, þú sáðir fræj-
um kærleikans í garð nágrannans
og hlúðir vel að.
Þú ræktaðir þinn eigin garð með
ást og alúð og skildir við hann eins
vel og hægt var, það á bæði við
ástvinagarðinn og garðinn þinn
uppi í sumarbústað þar sem þú
kvaddir þennan heim á sólríkum
sumardegi. Sumarið var þinn tími,
tími birtunnar og gróðursins tími,
kærleikans og vonarinnar.
Takk fyrir allt elsku pabbi minn.
Þinn sonur,
Jón Páll.
Það var fallegur dagur sunn-
anlands miðvikudaginn 13. ágúst
sl. og þá sérstaklega upp við Gísl-
holtsvatn í Holta- og Landsveit.
Þar dvaldi sem oft áður í sum-
arbústað sínum vinur minn og svili
Grétar Nökkvi Eiríksson er kallið
kom svo snöggt og óvægið.
Það er þyngra en tárum taki að
skrifa minningarorð um vin sinn
og félaga sem ég átti svo margt
ógert með.
Ég kynntist Grétari fyrir um
það bil 40 árum er ég hóf sambúð
með Dollý mágkonu hans. Þá
höfðu hann og kona hans Þorgerð-
ur hafið sambúð nokkru áður en
einstaklega náið samband hefur
alltaf verið með þeim systrum
þrátt fyrir að hafa alist upp hvor í
sínum landsfjórðungnum. Naut ég
fljótlega góðs af því og tel ég Grét-
ar einn besta og heilsteyptasta
einstakling og vin sem ég hef um-
gengist á lífsleiðinni.
Grétar var ávallt hlýr og einlæg-
ur, vinmargur og hændust börn
mjög að honum þar sem hann gaf
sér ávallt nægan tíma til að ræða
þeirra hugðarefni. Grétar var einn
af þessum manneskjum sem alltaf
fylgdi hlýja og bros sem gerði
hvern dag góðan án þess að hafa
nokkuð fyrir því. Mikið væri
margt auðveldara ef fleiri geisluðu
frá sér slíkri hlýju. Grétar var
mikill náttúrusinni og hafði mikla
ánægju af því að kynnast landi
sínu og nutum við oft samveru
þeirra hjóna bæði við veiðar og í
útilegu með börn okkar þar sem
við komum á ýmsar perlur lands-
ins og var mikið fjör og gleði í
þessum ferðum.
Þegar eldgosið hófst í Vest-
mannaeyjum 1973 opnuðu hann og
Þorgerður heimili sitt fyrir mína
fjölskyldu og studdu manna best
við bakið á okkur á þeim erfiðu
tímum.
Fyrir rúmum sjö árum keyptu
hann og Þorgerður sér sumarbú-
stað upp við Gíslholtsvatn en þar
höfðum við Dollý eignast bústað
stuttu áður. Hófu þau strax miklar
endurbætur sem þau framkvæmdu
af sinni einstöku smekkvísi, þá er
garður þeirra við bústaðinn ein-
staklega glæsilegur. Naut Grétar
sín vel með sína grænu fingur og
undi sér hvergi betur en úti í garði
við að snyrta og betrumbæta. Ég
og fjölskylda mín nutum mikillar
samveru með þeim þessi ár upp
við Gíslholtsvatn og má segja að
við höfum verið eins og ein fjöl-
skylda, höguðum sumarleyfum og
öðrum fríum á þann veg að við
gætum átt sem flestar samveru-
stundir.
Nú að leiðarlokum viljum við
Dollý þakka Grétari samfylgdina
og sendum við Þorgerði, Jóni Páli,
Eiríki og fjölskyldum þeirra sam-
úðarkveðjur á þessari sorgar-
stundu og biðjum góðan Guð að
halda sinni verndarhendi yfir
þeim.
Far þú í friði kæri vinur, hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Þór Í. Vilhjálmsson.
Það er erfið tilfinning að setja
niður á blað þessi örfáu orð til
minningar um hann Grétar. Þessi
einstaki maður sem alltaf var hlýr,
gestrisinn, síbrosandi yfir öllu og
umfram allt lifði lífinu lifandi. Frá
unga aldri hefur heimilið ykkar
Þorgerðar verið mitt annað heimili
og eyddi ég öllum mínum fríum
með ykkur í Reykjavík, vinnandi í
Liverpool og síðan í Leikbæ og
ekki vantaði dekrið í minn garð og
naut ég þess óspart að vera eina
stelpan. Þú varst minn annar
pabbi og gat ég alltaf leitað til þín
með hvað sem var, þú varst meira
að segja tilbúinn að íhuga það að
fara með mér að læra ballett og
hver veit hvað við gerum þegar við
hittumst síðar.
Þegar ég lít tilbaka þá hefur þú
og fjölskyldan þín alltaf verið með
í mikilvægum atburðum í lífi mínu,
stórum sem smáum og nú síðast á
brúðkaupsdaginn minn þar sem
við eyddum saman yndislegum
degi. Upp í huga minn koma einn-
ig árin sem við eyddum saman
uppi í sumarbústað þar sem við
ræddum saman um lífið og til-
veruna. Ekki má gleyma að minn-
ast á garðinn þinn við sumarbú-
staðinn, stoltið þitt og yndi,
skrúðgarði líkast og eyddir þú
miklum tíma að gera hann eins fal-
legan og hann er. Við höfum oft og
mörgum sinnum rætt það saman í
minni fjölskyldu hversu mikið
happaspor það var þegar þið eign-
uðust sumarbústaðinn og má með
sanni segja að þið Þorgerður hafið
blómstrað þar líkt og garðurinn.
Allar þær minningar sem ég á
um þig elsku Grétar munu ylja
mér á þessum erfiðum tímum og
kem ég til með að minnast þeirra
allt mitt líf. Yndislega Þorgerður
mín, Jón Páll, Eiríkur og fjölskyld-
ur, megi minningin um yndislegan
mann hjálpa okkur öllum á þessum
erfiðu tímum.
Elsku Grétar minn, við viljum
þakka þér fyrir yndisleg ár sem
við áttum saman. Við vitum að
góði Guð tók þér opnum örmum,
hvíl þú í friði. Takk fyrir allt og
allt.
Þín
María, Einar og Þór Ísfeld
yngri.
GRÉTAR NÖKKVI
EIRÍKSSON