Morgunblaðið - 22.08.2003, Blaðsíða 4

DAGLEGT LÍF
4 B FÖSTUDAGUR 22. ÁGÚST 2003 MORGUNBLAÐIÐ
URSULA Sigurgeirsson hefurverið fastur punktur á Ósi í23 ár. Hún hóf störf sem
matráðskona á barnaheimilinu sem
þá var í Bergstaðastræti árið 1980
þegar dóttir hennar, Íris María, var
fjögurra ára og ein af systk-
inahópnum á Ósi.
„Ég hef haft fleiri vinnuveit-
endur á sama vinnustað en allir í
heiminum, held ég,“ segir Ursula
og hlær. „Því hvert foreldri sem á
barn hér, rekur líka heimilið og er
með fólk í vinnu.“ Ursula segir
bæði erfitt og gaman að hafa haft
svo marga vinnuveitendur.
Hún ljómar þegar hún hugsar um
Ós á níunda áratugnum. „Andinn
var þannig að allir voru eins og ein
risafjölskylda. Ég man eftir Mun-
aðarnesferðum á þessum árum,
þær voru alveg frábærar,“ segir
Ursula með glampa í augum. Mun-
aðarnesferðir eru enn fastur liður
hjá Ósfjölskyldunni en ein slík er
farin á hverju vori yfir langa helgi.
Kjarni sem hefur hugsjónir
„Það var mikið hugsjónafólk sem
kom að Ósi á þessum árum. Fólk
fórnaði sumarfríinu sínu til að gera
upp þetta hús sem við erum núna í.
Húsið var í algerri niðurníðslu og
fólk var vikum saman að vinna að
endurbótum á því.“ Henni finnst
þetta hafa breyst nokkuð. „Nú eru
allt aðrir tímar og það er til dæmis
miklu auðveldara að fá leik-
skólapláss hjá borginni. Fólki finnst
stundum erfitt að hafa auknum
skyldum að gegna eins og hér, að
verða að mæta á fundi, halda hús-
inu við og svo framvegis. En hér er
alltaf einhver kjarni sem hefur hug-
sjónir,“ segir Ursula brosandi.
Sjálf er Ursula frá Þýskalandi en
flutti hingað til lands árið 1973.
Þegar hún byrjaði að elda ofan í
börnin á Ósi árið 1980 var græn-
metisfæði sjaldgæft og oft erfitt að
nálgast hráefnið. Núna þykir sjálf-
sagt að börn borði hollan mat eins
og grænmeti og fisk og að forðast
beri mikið unninn mat, eins og Urs-
ula hefur alltaf lagt áherslu á. „Í
dag var linsubaunapottréttur í mat-
inn. Börnin eru fljót að læra að
borða þetta,“ segir Ursula.
Alltaf hefur verið litið á börnin á
Ósi sem systkinahóp og á leikskól-
ann sem þeirra annað heimili. Ós
heitir ennþá barnaheimili þótt það
orð hafi vikið fyrir orðinu leikskóli
í kerfinu fyrir nokkuð mörgum ár-
um. Ursula segir að samþykkt hafi
verið að breyta ekki nafninu á Ósi
vegna þess að eitt af markmiðum
Óss hefur alltaf verið að Ós væri
annað heimili barnanna. Fyr-
irtækið heitir því Barnaheimilið Ós.
„Það eru miklu meiri tengsl hérna
en á venjulegum leikskólum. Öll
börnin þekkja alla foreldr-
ana og fjölskyldurnar tengj-
ast,“ segir Ursula.
Ós flutti í hús í eigu borg-
arinnar við Bergþórugötu 20
árið 1986. Og allt þar til
heilsdagsskólinn komst á í
borginni var Ós einnig skóla-
dagheimili fyrir börn að átta
ára aldri. Ursula minnist
þess með ánægju. „Stóru
börnin tóku mikinn þátt,
voru aðstoðarfóstrur og
þetta var voða gaman.“ Hún
segist muna eftir öllum börn-
um sem hafa verið á Ósi frá
árinu 1980 en oft er erfitt að
þekkja þau mörgum árum
seinna úti á götu. Hún segir mörg
börn minnisstæð en vill ekki gera
upp á milli þeirra.
Eftir því sem auðveldara hefur
orðið að fá leikskólapláss hjá borg-
inni, hefur barnahópurinn á Ósi
orðið yngri. Yngstu börnin sem þar
eru nú verða tveggja ára í haust og
Ursula segir að það myndi ekki
ganga að fara með svo ungan hóp í
vikuferð út á land eins og starfs-
fólkið gerði á hverju hausti hér áð-
ur fyrr. „Þetta var ferð sem bara
starfsfólk og börn fóru í og við vor-
um í burtu frá mánudegi til föstu-
dags. Þetta voru rosalega erfiðar
ferðir en mjög skemmtilegar, við
vorum að allan daginn.“
Þriggja hæða bárujárnshúsið við
Bergþórugötuna er heldur ekki það
hentugasta fyrir leikskóla þar sem
tveggja ára börn eru á meðal nem-
enda og brattir stigar eru á milli
hæða. „Við vonumst bara til þess að
fá endurbætur á húsinu að innan í
afmælisgjöf frá Reykjavíkurborg,“
segir Ursula brosandi að lokum.
Ursula Sigurgeirsson
Ein risafjölskylda
Morgunblaðið/Jim Smart
H
LUTI þess hóps sem stofnaði Ós
hafði kynnst sem námsmenn í Stokk-
hólmi og fengið þar nasasjón af
áhuga Svía á uppeldismálum. Árið
1973 var fólki gert kleift að stofna
dagvistarheimili með stuðningi íslenska ríkisins og
nýtti hópurinn sér það. Ástand dagvistarmála í
Reykjavík var bágborið. Dagmæður voru engar,
barnaheimili einungis fyrir börn einstæðra mæðra
og biðlistar langir.
Í stofnendahópnum voru m.a. Sigrún Júlíusdótt-
ir, Vésteinn Lúðvíksson, Þórunn Sigurðardóttir,
Stefán Baldursson, Jóhanna Þórðardóttir, Jón
Reykdal, Stefanía Traustadóttir og Sigmundur
Örn Arngrímsson. Nýjustu bækur um uppeldi og
menntun voru pantaðar frá Svíþjóð og vinnan
hófst. Húsið Ós í Dugguvoginum fékkst undir
starfsemina og barnaheimilið dró nafn sitt af því
og hefur haldið því allar götur síðan þrátt fyrir að
hafa flutt starfsemina tvisvar á þessum þrjátíu ár-
um, fyrst í Bergstaðastræt
þegar Barnaheimlið Ós var
þar sem það er enn. Í mar
Óss kemur fram að einnig
sem „myndlíkinguna í læk
og sameinast í því, líkt og
skylduhópnum.“
Eftir mikla vinnu við a
vogi í horf og skipuleggja
barnahópurinn boðinn v
Börn stofnendanna voru h
fleiri foreldrar og börn bæ
hópurinn á Ósi er aldrei
skiptu foreldrar með sér
fóstrum og sáu um að e
Vinnufyrirkomulagið hefur
og foreldrar vinna nú á
vinnuhelgum og þegar st
fundi.
Brennand
á uppeldi
Fyrsta fundargerð Barn
23. október árið 1973, eins
sem tekin voru saman í tile
Óss. Í fundargerðinni er s
fyrir fræðslufundum um u
ritsgreinar handa foreldru
nýrra barna og hvers kre
sem fengju vist fyrir börn
foreldrar hefðu brennandi
Margt var brallað á Ósi þegar barnaheimilið var í Be
árunum í Dugguvogi þar sem Ós var á árunum 1973
Morgunblaðið/Jim Smart
SYSTKINI – Það þarf ekki mikið af leikföngum til að vekja
skemmtilegan leik í systkinahópnum á Ósi. Barnaheimilið Ós hef-
ur verið í þriggja hæða húsi við Bergþórugötuna frá árinu 1986.
Barnahe
Ann
heimi
barnann
Mikið vatn hefur runnið til sjávar
síðan Barnaheimilið Ós var stofn-
að árið 1973 af hópi foreldra sem
hafði ákveðnar skoðanir á upp-
eldismálum og vilja til að taka
málin í sínar hendur.
Steingerður Ólafsdóttir
talaði við Ósara fyrr og nú.
NÚ . . . OG ÞÁ
Ós þrjá