Morgunblaðið - 25.08.2003, Blaðsíða 23

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 25. ÁGÚST 2003 23
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og vinarhug vegna andláts og
útfarar elskulegrar móður okkar, tengda-
móður, systur, ömmu og langömmu,
HJÖRDÍSAR BJARNADÓTTUR,
Hrafnistu,
Reykjavík.
Bjarni Harðarson, Kolbrún Þórðardóttir,
Þórbjörg Harðardóttir, Pétur M. Hanna,
Erla Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
HARALDUR KR. JENSSON
skipstjóri,
Álftamýri 6,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mið-
vikudaginn 27. ágúst nk. kl. 10.30.
Blóm og kransar eru afþakkaðir, en þeim, sem
vilja minnast hans, er bent á Krabbameinsfélag Íslands.
Hulda Guðmundsdóttir,
Svava Haraldsdóttir, Guðmundur Jens Þorvarðarson,
Guðmundur Haraldsson, Rakel Kristjánsdóttir,
Erna Haraldsdóttir, Karl Þórðarson,
Bjarni Óli Haraldsson, Árný Davíðsdóttir
og afabörnin.
Elskuleg eiginkona mín, móðir, amma og
langamma,
JÓHANNA MARÍA GESTSDÓTTIR,
Lilla,
Melabraut 26,
Seltjarnarnesi,
verður jarðsungin frá Seltjarnarneskirkju þriðju-
daginn 26. ágúst kl. 13.30.
Grétar Guðjónsson,
Guðjón Grétarsson,
Gauti Grétarsson, Hildigunnur Hilmarsdóttir,
Arnold B. Cruz, Sigrún J. Eiríksdóttir,
Sigrún María B. Guðjónsdóttir, Magnús P. Haraldsson,
Hildur B. Guðjónsdóttir,
Aron Gauti Laxdal Gautason,
Tinna Laxdal Gautadóttir,
Daði Gautason
og langömmubörn.
Elskulegur faðir minn, tengdafaðir og afi,
FRIÐRIK J. EYFJÖRÐ,
Lönguhlíð 3,
sem andaðist fimmtudaginn 14. ágúst, verður
jarðsunginn frá Dómkirkjunni þriðjudaginn
26. ágúst kl. 13.30.
Jórunn Erla Eyfjörð, Robert Magnus,
Edda Magnus,
Friðrik Magnus.
✝ Einar Kr. Eiríks-son fæddist í
Krosshjáleigu í
S-Múlasýslu 25.
ágúst 1905. Hann lést
á dvalarheimilinu
Seljahlíð 13. ágúst
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Eiríkur
Árnason, f. 1850, d.
1923, og Ingibjörg
Sigurðardóttir, f.
1862, d. 1948. Al-
systkini Einars voru
Ingveldur, Júlíana
Guðný, Kristborg,
Sigríður Þórdís, Stef-
án, Aldný Kristbjörg og Antonía.
Systir samfeðra var Elín Krist-
björg Sigríður.
Fyrri kona Einars var Unnur
Pétursdóttir frá Neskaupstað, f.
1905, d. 1980. Foreldrar hennar
voru Pétur Bjarnason, f. 1876, d.
1930, og Jóhanna Erlendsdóttir, f.
1879, d. 1935. Börn Einars og
Unnar eru: 1) Guðrún Jóhanna, f.
1938, d. 1997. Eiginmaður hennar
var Bragi Guðmundsson. Börn
hennar eru Jón Haukdal, Margrét
Jóna, Hafdís Rósa og Hafsteinn
Ómar, d. 1979. 2) Kristbergur
Gísli, f. 1942, dætur hans eru Mar-
grét Katrín og Kristborg Unnur.
3) Pétur Eiríkur, f. 1945, maki
Margrét Aðalsteinsdóttir. Sonur
þeirra er Tómas Örn. 4) Matthild-
ur Ingibjörg, f. 1946. Hennar mað-
ur er Ólafur Ben Snorrason. Börn
þeirra eru Unnur, Ólöf Þóra,
María, Einar og Guðný. 5) Erling-
ur Bjarnar, f. 1948. Kona hans er
Hanna Júlíusdóttir. Þeirra börn
eru Berglind Ragna, Unnar Krist-
inn, Hrefna Ósk, Jakob Smári og
Bjarnar Þór. 6) Guð-
mundur Stefán, f.
1951, maki Þuríður
Júlíusdóttir. Börn
þeirra eru Hulda
Björk og Kjartan
Freyr. Barnabarna-
börnin eru 27 og
barnabarnabarna-
börnin eru sjö. Einar
og Unnur skildu.
Seinni kona Ein-
ars var Filippía S.
Kristjánsdóttir
(Hugrún), f. 1905, d.
1996. Þau gengu í
hjónaband 1971.
Einar ólst upp á Berufjarðar-
ströndinni og flutti ungur að aldri
að bænum Kömbum í sömu sveit.
Hann var eftir það af mörgum
kallaður Einar Kamban. Einar og
Unnur bjuggu fyrst á Stöðvarfirði
í húsi sem hann byggði sjálfur og
nefnist Skuld. Seinna fluttu þau í
Brekku á Fáskrúðsfirði. Einar
vann við ýmis störf fyrir austan.
Hann stundaði meðal annars sjó-
mennsku, smíðar, var rakari og
vann við lagningu landssímans frá
Seyðisfirði til Reyðarfjarðar. Upp
úr 1970 fluttist hann svo búferlum
til Reykjavíkur þar sem hann bjó
til æviloka. Þar vann hann við
smíðar hjá Völundi og Ofnasmiðj-
unni þangað til hann fór á eftir-
laun. Einar tók virkan þátt í fé-
lagsstörfum alla sína ævi og söng
meðal annars í kirkjukórnum á
Fáskrúðsfirði meðan hann bjó
þar. Síðustu æviár sín dvaldi hann
í dvalarheimilinu Seljahlíð.
Útför Einars fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Miðvikudagurinn 13. ágúst var
einn af þessum fallegu sumardög-
um, með sólskini og fuglasöng. Það
kom því ekki á óvart að hann Einar
afi skyldi velja þann dag fyrir lang-
ferðina miklu. Í dag, á 98 ára af-
mælisdeginum hans, kveðjum við
hann svo hinstu kveðju.
Minningarnar um Einar afa eru
margar og hafa margar þeirra rifj-
ast upp fyrir mér undanfarna daga.
Minningar eins og um daginn sem
ég sótti dúkkuhúsið til hans á Bald-
ursgötuna. Hann hafði nefnilega
samþykkt að smíða fyrir mig
dúkkuhús. Það var að sjálfsögðu
stórglæsilegt og að minnsta kosti á
einum sex hæðum enda var afi líka
listasmiður. Þegar ég var lítil kom
afi oft til okkar í heimsókn á Selfoss
með rútunni. Og alltaf voru hatt-
urinn og stafurinn með í för. Það
var líka einstaklega gaman og eft-
irminnilegt þegar fjölskyldan hittist
öll fyrir austan og hélt upp á 90 ára
afmælið hans sumarið 1995. Þar
gafst líka tækifæri til að kynnast
Austfjörðunum og stöðunum sem
honum þótti svo vænt um þar. Eins
og til að mynda húsinu sem hann
byggði á Stöðvarfirði og svo auðvita
Brekku þar sem hann og amma
bjuggu með allan krakkahópinn.
Eftir að ég flutti svo til Reykjavíkur
kíkti ég stundum til afa upp í Selja-
hlíð þar sem hann bjó síðustu árin.
Svona til að spjalla og heyra hvern-
ig hann hefði það. Þegar kom að
heimferð var hann vanur að kveðja
mig með orðunum Guð veri með
þér. Því vil ég líka kveðja þig afi
með þeim orðum um leið og ég
þakka þér fyrir samfylgdina.
Guð veri með þér, afi minn.
María Ólafsdóttir.
Einar vinur minn Eiríksson kveð-
ur nú lífið sáttur við Guð og menn.
Einar og amma kynntust og giftu
sig þegar þau voru bæði komin vel á
sjötugsaldur og bjuggu saman
þangað til hún dó fyrir nokkrum ár-
um. Eins og gefur að skilja var það
ekki alltaf átakalaust fyrir tvo full-
mótaða einstaklinga að aðlagast
dyntum hvor annars en Einar var
húmoristi og komst langt á þeirri
gáfu. Einar hafði lengst af atvinnu
af sjómennsku. Hann var hagyrð-
ingur, góður smiður og feikna glúr-
inn í skák.
Ég var fluttur til Svíþjóðar þegar
amma dó og hafði því ekki tök á að
heimsækja Einar oft síðustu árin.
Þó reyndi ég iðulega að kíkja til
hans þegar ég var heima og það
voru alltaf skemmtilegir fundir.
Hann elskaði að gantast og hafði
óskaplega gaman af því að hnoða
saman tvíræðum vísum og sögum.
Eins hafði hann gaman af að setja
fram fyrriparta sem hann manaði
mig til að reyna að botna.
Synir mínir Hugi og Muni náðu
að kynnast Einari aðeins. Þeim er
sérstaklega minnisstæð heimsóknin
sem þeir fóru með mér til Einars
rétt eftir að hann hafði fengið
hjartastopp og verið endurlífgaður.
Einar hafði mikið gaman af þessu
atviki og sagði fjálglega frá því
hvernig hann hafði „dáið ofan í
súpuskálina“ og „að nú vissi hann
hvernig það væri að deyja og það
væri bara ekkert mál“. Strákarnir
féllu í stafi og horfðu agndofa á
þennan gamla sprellfjöruga kall
sem gantaðist með eigin dauða.
Þegar hann sagði söguna pírði
hann augun og hló. Þannig sé ég
Einar fyrir mér og þannig mun ég
alltaf muna eftir honum. Ég sakna
Einars og þakka fyrir góð kynni.
Börnum hans og öðrum afkomend-
um sendi ég samúðarkveðjur.
Ásgeir R. Helgason.
EINAR KR.
EIRÍKSSON
Guðlaug Sigríður
Stefánsdóttir, til heim-
ilis í Þórunnarstræti
134, Akureyri, fóstur-
systir mín frá Vatns-
enda í Ólafsfirði er lát-
in eftir erfið og langvarandi
veikindi.
Guðlaug var fimmta í röð sjö
systkina, barna þeirra Önnu
Sveinsdóttur og Stefáns Stefáns-
sonar bónda á Vatnsenda. Guðlaug
bar nafn móðurömmu sinnar Guð-
laugar Sigríðar Bjarnadóttur skag-
firskrar ættar, sem bjó með manni
sínum Sveini Sigmundssyni að
Grundarlandi í Unadal.
Á þeim árum sem Guðlaug eða
Lauga eins og hún var alltaf kölluð
var að alast upp var mannmargt á
heimilinu á Vatnsenda 14–15
manns. Auk foreldra og systkina
hennar voru þar Stefanía móðir
Stefáns, tvær systur hans Soffía og
Oddný tvö börn Oddnýjar, Svein-
björn og Emilía og Bára frænka
okkar sem kom á öðru ári á heim-
ilið og var komin yfir tvítugt þegar
Lauga fæddist.
Þess má nærri geta að það þurfti
oft að taka til hendinni á svo stóru
heimili. Enda fóru börnin og við
sem eldri vorum strax að hjálpa til
við sveitastörfin. Á þessum árum
var nýi tíminn varla genginn í garð
á Vatnsenda, gamli tíminn var enn
við lýði eins og hann hafði verið í
Héðinsfirði þaðan sem Stefanía
amma okkar, kom til Ólafsfjarðar
1922, þá ekkja með börn sín og tvö
gamalmenni. Öll vinna fór fram
með hestum og handverkfærum við
heyvinnu. Það var ekki fyrr en um
1960 sem kom dráttarvél í Vatns-
enda og breytti það miklu um bú-
skaparstörf aðallega við öflun
heyja. Að vísu var komin hesta-
GUÐLAUG
SIGRÍÐUR
STEFÁNSDÓTTIR
✝ Guðlaug Sigríð-ur Stefánsdóttir
fæddist í Ólafsfirði 5.
maí 1947. Hún lést á
Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri
mánudaginn 11.
ágúst síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Akureyrar-
kirkju 18. ágúst.
sláttuvél nokkrum ár-
um áður.
Guðlaug var ekki há
í loftinu þegar hún
ásamt Palla bróður
sínum sem er ári eldri
fór að reka og sækja
kýrnar, snúast í kring-
um ærnar og vinna í
heyi þegar þurrkur
var. Þau fengu jafnvel
lítinn heyflekk sem
þau sáu um sjálf.
Lauga minntist oft
þessara daga við leik
og störf á Vatnsenda
og ljómaði þá við að
rifja upp bernskuárin
þar. Okkur börnunum var uppálagt
að læra bæði sálma og kvæði enda
var trúarleg hefð höfð í heiðri. Á
veturna voru alltaf lesnir húslestrar
í rökkurbyrjun eftir að búið var að
kveikja ljós meðan amma okkar
lifði. Palli og Lauga voru mjög
söngelsk þegar þau voru að alast
upp saman. Einhverju sinni vaknaði
ég upp við barnasöng en ég svaf þá
í næsta herbergi við þau. Ég áttaði
mig ekki alveg strax á því hvaðan
þessi fallegi söngur kom. Þá voru
þau að syngja með sinni fallegu
barnsrödd í rúminu hvert lagið á
fætur öðru bæði barna- og sálmalög
sem ég hafði ekki haft hugmund
um að þau kynnu. Svona liðu árin á
Vatnsenda við sveitastörf og skóla-
göngu en því miður voru börnin
stuttan tíma samvistum við móður
sína vegna veikinda hennar sem
vörðu meðan hún lifði.
Eftir venjulega skólagöngu hafði
Lauga áhuga á að mennta sig frek-
ar og hélt til Akureyrar í sjúkra-
liðanám. Á þessum árum kynntist
hún eftirlifandi eiginmanni sínum
Gunnlaugi Guðmundssyni og giftust
þau 1969. Með honum eignaðist hún
dæturnar Jóhönnu Kristínu og
Önnu Soffíu.
Lauga hafði gaman af að halda í
gamlar hefðir svo sem að halda sér-
staklega upp á sumardaginn fyrsta
með fjölskyldu sinni og svo var það
siður í fjölskyldu Gunnlaugs að
bjóða til skiptis í mjólkurgraut í há-
deginu á laugardögum og get ég
dæmt um það að þá var glatt á
hjalla því ég fékk að reyna það
sjálfur í boði til þeirra. Aðdáun-
arvert er hvað Gunnlaugur stundaði
konu sína vel í veikindum hennar.
Þegar hún var það hress þá var far-
ið í sumarbústaðinn í Vaðlaheiðinni,
út í Ólafsfjörð til ættingjanna þar
eða jafnvel í lengri ferðalög.
Það var gaman að koma á heimili
þeirra í Þórunnarstrætið og njóta
gestrisninnar sem höfð var þar í
hávegum og heyra hvellandi hlátur
Laugu þegar hún var að rifja upp
spaugileg atvik frá æskudögunum á
Vatnsenda. Hún var mjög hjartahlý
kona, hafði gaman af að gleðja aðra
og ekki síst ljómaði hún af eftir-
væntingu þegar henni voru færðar
gjafir sem ekki þurftu alltaf að vera
stórar.
Nú er Lauga horfin ástvinum sín-
um og komin á vit annarra ástvina
sinna, foreldra og bróður.
Ég votta aðstandendum Guðlaug-
ar Sigríðar samúð mína.
Sveinbjörn Sigurðsson
frá Vatnsenda.
Afmælis- og minningargreinum má skila
í tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa
um leið og grein hefur borist). Ef greinin
er á disklingi þarf útprentun að fylgja.
Nauðsynlegt er að símanúmer höfundar
og/eða sendanda (vinnusími og heima-
sími) fylgi með. Þar sem pláss er tak-
markað getur þurft að fresta birtingu
greina, enda þótt þær berist innan hins
tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á
mbl.is. Um hvern látinn einstakling birt-
ist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri
lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b.
1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í
blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitnanir
í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til
þrjú erindi. Einnig er hægt að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15
línur, og votta virðingu án þess að það sé
gert með langri grein. Greinarhöfundar
eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en
ekki stuttnefni undir greinunum.