Morgunblaðið - 25.08.2003, Blaðsíða 26

26 MÁNUDAGUR 25. ÁGÚST 2003 MORGUNBLAÐIÐ






 
 





 



 


 
 
 
  

 


 

  

 
"



BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÉG ER svo hjartanlega sammála
Kristni B. Eggertssyni um sið-
blindu Árna Johnsen í sambandi
við „frí“ hans til að stjórna brekku-
söng á Þjóðhátíð í Eyjum þann 3.8.
’03.
En mér finnst einnig að spyrja
mætti hvort það bendi ekki til sið-
blindu hjá formanni Þjóðhátíðar-
nefndar að lesa þetta vægast sagt
dónalega bréf fyrir Þjóðhátíðar-
gesti? Eða hvað?
Þó það sé allt annað mál langar
mig að spyrja hvort Orkuveitan
muni lækka verð á heita vatninu
þegar orkuneyslan eykst í vetur,
fyrst þurfti að hækka verðið vegna
„of lítillar“ notkunar? Einhvern
veginn hefir mér skilist að við
séum ekki örugg með að búa við
óþrjótandi orku úr iðrum jarðar og
sé því ekki hvers vegna það ætti
ekki að vera hagstætt að fá tilefni
til að spara vatnið. Líka það kalda!
Þessi útskýring á síðustu hækk-
un er nánast óskiljanleg.
Það skyldi þó ekki vera að offjár-
festingar og bruðl séu hinar réttu
skýringar.
ÁSTA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Melhaga 8, 107 Reykjavík.
Siðblinda
Frá Ástu Kristjánsdóttur
VEGNA viðtalsgreinar við Óttar
Guðmundsson geðlækni og Geir
Jón Þórisson yfirlögregluþjón sem
birtist í Morgunblaðinu 12. ágúst
sl. langar mig að láta í ljós skoð-
anir mínar. Ég hef verið beggja
vegna borðsins eins og sagt er,
þ.e.a.s. ég er vistmaður í Gunn-
arsholti og hef verið götunnar
maður.
Það skiptir ekki máli hvað er að
gerast annars staðar í heiminum,
heldur hvað er að gerast og hvern-
ig á að vinna á vandanum hér á
landi. Ég er að vissu marki sam-
mála því að langtíma sjúkralega sé
engin lausn. En í mínu tilviki hefur
þessi staður hjálpað og það hefur
að mínu áliti miklu betri áhrif á
vistmenn að vera tiltölulega langt
frá Reykjavík.
Þið talið um Gistiskýlið. Víst er
það skárri kostur af tveimur slæm-
um, Gistiskýlið annars vegar, gat-
an hins vegar. Ég hef þurft að leita
aðstoðar í Gistiskýlinu og maður
gerir það ekki nema í neyð. Gisti-
skýlið er engin langtímalausn.
Sambýlið á Miklubraut ekki heldur
því að á báðum þessum stöðum er
neysla. Að segja að þetta séu
„mjög góð félagsleg úrræði“ er
bara heimska. Það þarf staði eins
og Gunnarsholt og Byrgið, því
Guðmundur Jónsson, forstöðumað-
ur Byrgisins, hefur unnið gott
starf í þágu okkar alkóhólistanna
líkt og forstöðumaður Gunnars-
holts, Ingólfur Þorláksson.
Hér í Gunnarsholti var verið að
byggja upp meðferðarúrræði, t.d.
AA-fundi, vinnu- og samstarfsfundi
o.fl. En núna hefur þetta meira eða
minna verið lagt niður sökum þess
að þessum stað á að loka frá og
með fyrsta okt. 2003. Mín skoðun
er sú að hyggilegast sé að halda
Gunnarsholti opnu en þó með
breyttum áherslum, því eins og
sést hefur í fjölmiðlum undanfarið
er mikil nauðsyn að hafa staði eins
og Gunnarsholt og Byrgið.
Gunnarsholt, Byrgið og for-
varnadeild lögreglunnar hafa
skilning á þessu vandamáli, vita af
því og vilja veita hjálp. En hvar
strandar þetta? Strandar þetta í
einhverri nefndinni sem skilur ekki
og getur ekki skilið þetta vanda-
mál? Fólk er misveikt og þarf mis-
langan tíma til að jafna sig og átta
sig á stöðu sinni í þjóðfélaginu. Oft
dugar ekki hefðbundin meðferð því
flestallir sem á götunni eru hafa
reynt þá leið. Því er mjög mikil
skynsemi í því að gefa fólki þann
tíma sem það þarf á að halda ein-
hvers staðar fjarri allri þeirri
áreitni sem hlýst af veru á höf-
uðborgarsvæðinu. Á bak við hvern
einstakling sem er í neyslu er fólk
sem reynt hefur allt til þess að
koma ástvini sínum til hjálpar. Því
segi ég að staður fjarri höfuðborg-
arsvæðinu getur skipt sköpum
þegar að frammí sækir. En aftur
að grein Óttars og Geirs Jóns í
Mbl., þar segir orðrétt: „sambýlið
sem komið hafi verið upp við
Miklubrautina hafi gefið góða
raun, þar séu einstaklingar sem
áður töldust góðkunningjar lög-
reglunnar en afskipti séu nú sama
og engin“. Haldið þið að ef afskipti
lögreglunnar séu sama og engin sé
allt í stakasta lagi? Nei, málið er
að það þýðir ekki að setja alla und-
ir sama þak. Sumir hverjir eru
orðnir verulega veikir og raun-
veruleikafirrtir af ofneyslu. Því
finnst mér að enginn vilji kannast
við þetta „vandræðabarn þjóð-
félagsins“. Eins og áður hefur
komið fram hefur þetta fólk í hin-
um svokölluðu nefndum engan
skilning þótt það vilji vel. Ég vil
taka það fram að forvarnadeild
lögreglunnar hefur hjálpað mikið
til, menn eins og Björn Sigurðsson,
Axel Kvaran og Guðmundur Gígja
og fleiri hafa allir verið hjálplegir
að beina þessum einstaklingum á
viðeigandi staði.
Í lokin vil ég segja við þá sem
vinna við þessi mál, hvort sem þeir
eru geðlæknar, nefndarmenn, al-
þingismenn eða ráðherrar: Í með-
ferð hér áður fyrr var sagt við mig
af góðum ráðgjafa: „aumingjar
reyna, hinir gera hlutina“. Ég
skildi þetta á endanum, vonandi
gerið þið það líka í tæka tíð.
HERMANN RANNVER
JÓNSSON,
vistmaður í Gunnarsholti.
Hyggilegast að halda
Gunnarsholti opnu
Frá Hermanni Rannveri Jónssyni