Morgunblaðið - 02.09.2003, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. SEPTEMBER 2003 37
✝ Anna IngibjörgSigurðardóttir
fæddist á Ísafirði 9.
apríl 1928. Hún lést
á Landspítalanum
við Hringbraut 27.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Bjarney Sig-
ríður Þórðardóttir
klæðskeri, f. 6.3.
1905, d. 3.1. 1970,
og Sigurður Bents-
son, skipasmiður á
Ísafirði, f. 23.10.
1906, d. 12.9. 1967.
Systkini Önnu eru
1) Sigurjón, f. 5.11. 1929, d.
27.8. 1976; 2) Elsa, f. 2.5 1931,
d. 22.7. 1983; 3) Þórir Bent, f.
2.2. 1934; 4) Kolbrún, f. 28.2.
1936; 5) Gunnsteinn, f. 2.12.
1938.
Eiginmaður Önnu er Þráinn
Árnason myndskeri, f. 5.3. 1926.
Foreldrar hans voru Árni Jó-
hannesson, f. 19.11. 1890, d.
17.6. 1973, og Rebekka Jóns-
dóttir, f. 21.9. 1890, d. 11.7
1962. Börn Önnu og Þráins eru:
1) Rebekka Bjarney, f. 7.4. 1951,
maki Gunnar Krist-
insson, f. 11.2.
1954. Börn þeirra
eru a) Þráinn Fann-
ar, f. 20.10. 1980,
dóttir hans er
Elena Margrét, f.
20.8 2001, og b)
Anna Sif, f. 10.2.
1989; 2) Sigurður
Ármann, f. 1.8.
1955, maki Solveig
K. Jónsdóttir, f.
4.10. 1957. Sonur
þeirra er Eyvindur
Árni, f. 11.7. 1995.
Sonur Solveigar er
Arnaldur Jón Gunnarsson, f.
10.4. 1984; 3) Þór, f. 18.11. 1960,
maki Valborg Guðmundsdóttir,
f. 6.1. 1963. Synir þeirra eru a)
Stefnir, f. 29.11. 1987, og b)
Vignir, f. 17.3. 1990; 4) Þráinn
Vikar, f. 16.6. 1967, maki Hulda
M. Schröder, f. 4.1. 1973. Börn
þeirra eru a) Helga, f. 15.5.
1999, d. 15.5. 1999, og b) Árni
Bent, f. 13.12. 2000.
Útför Önnu verður gerð frá
Digraneskirkju í Kópavogi í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Elsku Anna systir mín, en það
var ég vön að kalla þig alveg frá
því ég man eftir mér en í raun
varstu móðursystir mín sem mér
þótti ákaflega vænt um og ég sótti
mikið í að fá að koma í heimsókn
til þín.
Þegar ég var lítil og lá inni á
spítalanum komst þú oft til mín og
einnig Siggi sonur þinn og fyrsta
minning mín af spítalavistinni er
þegar þið Siggi komuð til mín og
ég tók eitt af mínum frekjuköstum
og lokaði mig inni í skáp. Ég man
hvað mér fannst þetta leitt og ég
rifja upp í huga mínum hvað þú
varst góð kona, heiðarleg og prúð.
Allir sem þekktu þig fundu fyrir
kærleikanum sem þú gafst af þér
og það var svo notalegt að vera í
návist þinni.
Mér þótti húsið ykkar, garður-
inn og umhverfið sem þið Þráinn
bjugguð í svo spennandi og fram-
andi, ég gleymi seint koppnum úr
keramiki sem þú geymdir úti í
glugga og í hvert skipti þegar ég
kom athugaði ég með koppinn og
fannst hann alltaf jafn sniðugur
þarna sem blómapottur. Ég var al-
veg viss um það að útsýnisskífan
hjá húsinu þínu væri þín og ég
montaði mig við skólafélagana af
því hvað allt væri einstakt hjá þér.
Umhverfið í kringum ykkur var
ævintýri líkast.
Í hvert skipti sem ég kom í
heimsókn til ykkar hjóna tókuð þið
svo vel á móti mér með kærleika
og hlaðborð af alls konar heima-
búnu góðgæti. Það var alltaf veisla
hjá þér Anna mín og bros þitt
vermdi mér alltaf um hjartarætur
í hvert skipti sem ég hitti þig.
Ég vissi af veikindum þínum en
afneitaði þeim alltaf því ég gat
ekki og get ekki séð lífið án þín.
Þú hefur alltaf verið til staðar fyr-
ir mig og fjölskyldu mína en ég
veit að guð hefur þig hjá sér og þú
munt hafa nóg að gera bæði með
handavinnu þína sem var svo ein-
stök og að hitta foreldra þína og
systkini. En eitt sinn verða allir
menn að deyja er sungið og ég
kveð þig elsku Anna systir mín
með sorg í hjarta en jafnframt feg-
in að þú þjáist ekki meira.
Elsku Þráinn, Rebekka. Siggi,
Þór og Þráinn Vikar, fjölskylda og
vinir, ég votta ykkur samúð mína
og megi guð styrkja ykkur í sorg-
inni.
Arna Hrönn.
Það er sárt að kveðja en núna
verð ég að kveðja svilkonu mína,
Önnu Sigurðardóttur. Ég mun
ætíð minnast hennar fyrir hennar
góðu mannkosti. Hún var einstak-
lega hlý manneskja og ávallt hjálp-
fús. Hún sýndi mér mikinn skiln-
ing þegar ég kom til Íslands fyrir
46 árum, reynslulítil tvítug stúlka,
að setjast að í ókunnu landi. Hjá
henni fékk ég góð ráð bæði á
gleði- og sorgarstundum. Hún var
afar gestrisin og þau Þráinn opn-
uðu heimili sitt og veittu okkur
skötuhjúum skjól á meðan við vor-
um að leita okkur að leiguhúsnæði.
Hún stóð fyrir brúðkaupsveislu
okkar Barða, enda einstaklega
myndarleg húsmóðir. Hún eignað-
ist sitt þriðja barn þremur mán-
uðum áður en ég fæddi mitt fyrsta.
Ekkert var sjálfsagðara en að ég
fengi hjá henni sýnikennslu í
umönnun kornabarns. Ég var svo
fáfróð á því sviði, hafði aldrei hald-
ið nýfæddu barni í örmum mínum
og því mjög kvíðin. Hún var alltaf
reiðubúin að veita mér aðstoð. Og
að sjálfsögðu létum við skíra
drengina okkar á sama degi í
Langholtskirkju hjá séra Árelíusi.
Þegar brestir komu í hjónaband-
ið mitt leitaði ég að sjálfsögðu til
hennar og hún hughreysti mig.
Skrifandi þessar línur verður mér
ljóst hvað ég á margar góðar
minningar um hana Önnu sem ég
er þakklát fyrir. Ég er fegin að við
gátum farið saman til heimaborgar
minnar Hamborgar og heimsótt
vini okkar Barða þar, svo og í
Austur-Þýskalandi.
Anna var líka mikil hannyrða-
kona og í veikindum sínum þótti
henni gott að vera með handa-
vinnu til að stytta sér stundir.
Innilegar samúðarkveðjur færi ég
mági mínum og fjölskyldu hans.
Guð veiti þeim styrk í söknuði
þeirra eftir ástríkri eiginkonu,
móður, ömmu og langömmu.
Ingrid.
Kveðja frá
samstarfsfólki
í Digranesskóla
Með söknuði kveðjum við ágæt-
an samstarfsfélaga og vin, Önnu
Ingibjörgu Sigurðardóttur, ganga-
vörð og ræsti.
Við sem unnum með henni lang-
an starfstíma minnumst hennar
sem kátrar og dagfarsprúðrar
konu þar sem stutt var í ákaflega
hlýtt og vinalegt bros sem lýsti
henni vel. Starf sitt við Digranes-
skóla vann hún af elju og sam-
viskusemi og að þar félli ekki
blettur á.
Um árabil var hún trúnaðarmað-
ur ræsta og á þeim vettvangi var
málum fylgt eftir af hógværð en
einurð þannig að eftir máli hennar
var tekið. Anna lét sig sjaldnast
vanta, hvort sem voru skemmtanir
eða haustferðir, og naut sín vel í
góðra vina hópi.
Við sendum eftirlifandi manni
hennar, Þráni Árnasyni, börnum
þeirra og barnabörnum samúðar-
kveðjur.
Einar Long
Siguroddsson,
aðstoðarskólastjóri.
ANNA INGIBJÖRG
SIGURÐARDÓTTIR
Öllu er afmörkuð
stund, að heilsast og
kveðjast er í lífinu
eðlilegt. Það fylgir því
ánægja að heilsa, svo
var mér farið er ég
hitti Margréti fyrsta sinni, á nám-
skeiði í glerlist.
Hún kom hljóðlát og brosandi og
bar með sér virðuleika, festu og
hlýju.
Listfengi og vandvirkni ein-
kenndi glerverk hennar sem hún
vann af svo mikilli alúð og dugnaði.
Hún kom okkur oft á óvart þegar
hún kom með myndir sem hún
MARGRÉT SIGRÚN
BJARNADÓTTIR
✝ Margrét SigrúnBjarnadóttir
fæddist í Reykjavík
16. ágúst 1927. Hún
lést á heimili sínu í
Reykjavík 8. ágúst
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Dómkirkjunni 15.
ágúst.
hafði skorið og slípað
heima en kaus að ljúka
þeim með okkur, svo
fljót var hún að til-
einka sér handbragðið.
Hver sá er kynntist
Margréti hlýtur að
hafa orðið betri ein-
staklingur, hennar
sterki persónuleiki
hafði jákvæð áhrif.
Einu sinni fórum við
saman í kvikmynda-
hús, bauð hún mér þá
að skoða vinnustaðinn
sinn. Það verður mér
ógleymanlegt hve stolt
hún var af öllu þar, er hún gekk á
milli véla og útskýrði fyrir mér
verkefni þeirra og ég fann hve
vænt henni þótti um fyrirtækið,
sem hún átti svo ríkan þátt í að
móta.
Myndin sem við sáum er löngu
gleymd.
Litla fjölskyldan mín í Danmörku
naut elsku hennar og góðvilja er
hún kom fyrir ein jólin með jóla-
bakstur í kassa og sendi með mér
út til þeirra. Gleði þeirra og þakkir
okkar allra streymdu til hennar yfir
hafið.
Við „glerkonurnar“ söknuðum
hennar þegar hún hætti að geta
komið um tíma vegna veikinda en
þó fór það svo að hún kom aftur og
með ósérhlífni lauk hún því sem
ólokið var.
Margréti þakka ég innilega frá-
bær kynni, sem ég vildi að hefðu
verið lengri.
Því miður var ég ekki viðstödd
útför hennar en ég veit að hún skil-
ur það.
Bið ég henni allrar þeirrar Guðs
blessunar sem unnt er að veita, inn-
eign hennar á himnum hlýtur að
vera stór.
Dætrum hennar og fjölskyldunni
allri sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiðir sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Hulda Guðmundsdóttir.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
DILJÁ ESTHER ÞORVALDSDÓTTIR,
Ægisíðu 64,
Reykjavík,
lést á krabbameinsdeild Landspítala Hring-
braut að morgni laugardagsins 30. ágúst.
Útförin fer fram frá Neskirkju þriðjudaginn
9. september kl. 13.30.
Bjarni Guðjónsson,
Gróa R. Bjarnadóttir, Þórhallur Borgþórsson,
Guðrún V. Bjarnadóttir,
Jón Þ. Bjarnason, Hrafnhildur Kjartansdóttir,
Guðjón Bjarnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
KRISTJÁN S. GUÐMUNDSSON
vélvirki,
Hjallatúni,
Vík í Mýrdal,
áður til heimilis á Skólavöllum 8, Selfossi, lést á
Sjúkrahúsi Suðurlands sunnudaginn
31. ágúst.
Útförin auglýst síðar.
Guðmundur G. Kristjánsson, Sólveig R. Friðriksdóttir,
Haraldur M. Kristjánsson, Guðlaug Guðmundsdóttir,
Lárus Þ. Kristjánsson, Kirsti Arnesen
og barnabörn.
Ástkær dóttir mín, sambýliskona, móðir,
tengdamóðir, systir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR DÓRA ÁRNADÓTTIR,
Melgerði 26,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
sunnudaginn 10. ágúst.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug á erfiðum tímum.
Margrét Sigurðardóttir,
Ásgrímur Aðalsteinsson,
Margrét Reynisdóttir, Gylfi Þorsteinsson,
Sigríður Lára Sigurðardóttir,
Harpa Sigurðardóttir,
Ívar Dór Orrason,
systkini og fjölskyldur.
Ástkær eiginmaður minn,
VALDIMAR KRISTINSSON
bóndi og fyrrum skipstjóri,
Núpi,
Dýrafirði,
er látinn.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd barna, tengdabarna, afabarna, lang-
afabarna og systur hins látna.
Áslaug Sólbjört Jensdóttir.
Ástkæra móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
JÓHANNA KRISTBJÖRG EINARSDÓTTIR,
Kolbeinsgötu 5,
Vopnafirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Sundabúð Vopnafirði,
aðfaranótt mánudagsins 1. september.
Aðalgeir Bjarkar Jónsson,
Svanborg Víglundsdóttir, Ellert Árnason,
Svava Víglundsdóttir, Unnsteinn Arason,
Einar víglundsson, Jóhanna Rögnvaldsdóttir,
Anna Pála Víglundsdóttir, Gunnar Róbertsson,
barnabörn og barnabarnabörn.