Morgunblaðið - 02.09.2003, Page 43

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. SEPTEMBER 2003 43
Hómópatanám
Um er að ræða 4ra ára nám sem byrjar
4. og 5. okt. á vegum College of
Practical Homoeopathy í Bretlandi.
Mæting 10 helgar á ári í Reykjavík.
Kennarar með mikla reynslu
Upplýsingar gefur Martin í símum
567 4991 og gsm 897 8190.
Hómópataskólinn CPH stofnaður 1993
www.homoeopathytraining.co.uk
ÓDÝRT
HÖFÐABAKKI 9 112 REYKJAVÍK
SÍMI: 544 5330 FAX: 544 5335
en gott
Við bjóðum
14
34
/
TA
K
T
ÍK
n
r.
4
0
C
Stærð:
D: 50 cm
B: 30/40 cm
H: 180 cm
Stál-
skápar
fyrir
vinnustaði
kr. 7.719,-
Verð frá
Stálskápar
(Fyrsti skápur
kr. 8.840,-)
Sala gamla Pósthússins í
Reykjavík voru mikil mistök í
sögu póstmála á Íslandi. Þar
hefði að sjálfsögðu verið kjörið
tækifæri til að setja á fót safn,
sem hýsti bæði þær minjar úr
sögu póstsins, sem til eru frá
upphafi póstflutninga árið 1776,
og eins um leið þau frímerkja-
söfn, íslenzk og erlend, sem eru í
eigu póstyfirvalda. Það hefði
verið verðugt hlutverk hússins,
þegar allt virðist á hverfanda
hveli um notkun frímerkja til
burðargjalds fyrir póstsendingar
í upphafi 21. aldar.
Í frímerkjaþætti 13. ágúst sl.
var rætt um ýmsar framkvæmd-
ir Íslandspósts hf. á þessu ári,
sem sumar hverjar koma mjög
óþægilega við frímerkjasafnara
að mínum dómi og margra ann-
arra, sem ég hef rætt við.
Ljóst er, að öll „hagræðing“
Póstsins í málefnum hans er af
stjórn hans fyrst og fremst mið-
uð við það fyrirtæki, en lítið sem
ekkert tillit tekið til viðskipta-
manna þess, hvort sem það eru
frímerkjasafnarar eða almenn-
ingur. Var þetta rakið í síðasta
frímerkjaþætti. Eftir var aðeins
að ræða um síðasta viðburð í
sögu íslenzkra póstmála á þessu
ári, en það er sala sjálfrar kór-
ónu Póstsins, ef svo má að orði
komast, pósthússins í Austur-
stræti. Ég hef engan frímerkja-
safnara hitt, sem undrar ekki þá
skammsýni póstyfirvalda að
reyna ekki að halda þeirri bygg-
ingu innan sinna vébanda. Satt
bezt að segja, er ég hissa á því,
að samgönguráðherra, sem er
æðsti maður póstmála, skuli ekki
hafa tekið í taumana og komið í
veg fyrir þessi mistök stjórnar
Íslandspósts hf. Sala þessi á
auðvitað að færa Póstinum ein-
hverjar krónur í kassann. Þess
er hins vegar ekki gætt, að hér á
í hlut eign, sem Pósturinn og
póstmálayfirvöld hefðu átt að
vera hreykin af og hefðu auð-
veldlega geta nýtt í þágu sína og
íslenzkra frímerkjasamtaka um
ókomin ár. Nei, þeir, sem hér
hafa ráðið ferð, virðast ekki hafa
hugsað þetta mál til enda, svo
mikil er skammsýnin.
Pósthúsið var reist á árunum
1913 til 14 eftir teikningu hins
kunna arkitekts Rögnvalds
Ólafssonar á horni Austurstræt-
is og Pósthússtrætis og af mikilli
framsýni Það eitt hefði verið ær-
in ástæða til þess að varðveita
þessa byggingu áfram í höndum
Póstsins. Þar hefði áreiðanlega
verið hægt að koma Frímerkja-
sölunni fyrir í stað þess að
flæma hana suður með sjó. Þá
hefði ekki þurft að flytja starfs-
fólk hennar á hverjum degi til
Keflavíkur og þannig hefði um
leið mátt losna við töluverðan
kostnað og óþægindi fyrir
starfsfólkið, að ég tali ekki um
viðskiptavinina. Í gamla póst-
húsinu hefði hún líka verið í al-
faraleið frímerkjasafnara og
annarra viðskiptavina. Eins
hefðu vafalaust erlendir ferða-
menn, sem væru frímerkjasafn-
arar, lagt leið sína þangað.
Raunar mun Pósturinn hafa tek-
ið á leigu einhvern hluta af
fyrstu hæð undir útibú frá Frí-
merkjasölunni í Keflavík. En
persónuleg kynni við sjálfa Frí-
merkjasöluna og starfsmenn
hennar, eins og gumað var af,
þegar hún var sett á fót á Vest-
urgötunni, koma aldrei að vera
hin sömu og forstjórinn lofaði á
sínum tíma.
Þá má ekki gleyma því, að þar
hefði mátt koma póstminjasafni
fyrir, svo sem póstyfirvöld á öðr-
um Norðurlöndum hafa fyrir
löngu komið á fót. Má hér sem
dæmi minna á póstminjasafn
sænsku póststjórnarinnar í „
Gamla stan“, það er í elzta hluta
Stokkhólms. Segja má, að póst-
húsið okkar hefði sómt sér vel í
gamla bæjarhluta Reykjavíkur.
Þar hefði verið ákjósanlegur
staður fyrir frímerkjasöfn pósts-
ins. Má þar t.d. minna á Hans
Hals-safnið, eina safn íslenzkra
frímerkja, sem póstyfirvöld eiga.
Það er að vísu komið á öruggan
stað í Þjóðskjalasafni Íslands, en
aftur á móti yrði auðveldara fyr-
ir frímerkjasafnara, jafnt ís-
lenzka sem erlenda, að skoða
safnið í Pósthúsinu og eins fyrir
allan almenning.
Ekki má svo gleyma því, að
Póstur og sími eða e.t.v. réttara
að segja póstyfirvöld okkar hafa
allt frá um 1920, þegar öll yf-
irráð póstmála Íslendinga færð-
ust inn í landið frá Dönum,
annazt öll samskipti við Alþjóða-
póstsambandið (U.P.U.) í Bern í
Sviss. Í samræmi við það fengu
póstyfirvöld okkar, að því er ég
bezt veit, þrjú eintök af hverri
frímerkjaútgáfu, sem aðrar póst-
stjórnir innan sambandsins
stóðu að. Þar hlýtur að vera
samankomið mikið og merkilegt
safn, sem fáir hafa augum litið
og ég veit ekki hvar er niður
komið þessa stundina. Þess kon-
ar safn hef ég séð í póstminja-
safninu í Stokkhólmi. Að sjálf-
sögðu eiga póstyfirvöld okkar að
koma slíku safni upp í sýning-
arhæft horf fyrir alla áhuga-
menn um frímerki. Þá hefði það
vitaskuld sómt sér vel í gamla
Pósthúsinu. En framsýnin virð-
ist því miður ekki mikil hjá
þeim, sem stýra póstmálum okk-
ar þessi árin, á því sögulega
hlutverki, sem varðar póstsögu
Íslands.
FRÍMERKI
Pósthúsið í
Austurstræti
Jón Aðalsteinn Jónsson
Pósthúsið á horni Austurstrætis og Pósthússtrætis eins og
það leit út nýreist árið 1914.
alltaf á föstudögum