Morgunblaðið - 05.09.2003, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. SEPTEMBER 2003 35
✝ Engilbert Ragn-ar Valdimarsson
fæddist í Reykjavík
14. okt. 1919. Hann
lést á Hrafnistu í
Reykjavík 25. ágúst
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Valdi-
mar Þorvaldsson, f. í
Heiðarkoti á Stokks-
eyri 22. júní 1898, d.
8. júní 1983, og kona
hans Elísabet Jóns-
dóttir, f. í Laugar-
dælasókn í Árnes-
sýslu 30. okt. 1898, d.
17. febrúar 1977.
Engilbert var annar í röð sex
barna þeirra hjóna en eftirlifandi
eru Karl, f. 1918,Valdís, f. 1924, og
Sólveig, f. 1925. Látin eru Júníus
Halldór, f. 1920, d. 1987, og Gyða,
f. 1922, d. 1998.
Hinn 26. desember 1940 kvænt-
ist Engilbert Huldu Dagmar Jóns-
dóttur, f. 18. ágúst 1920, d. 23.
september 1989. Foreldrar hennar
1943, d. 15. september 1970. Kona
hans er Nína Guðleifsdóttir og
eiga þau tvö börn, Guðleif Ragnar,
f. 1964, og Hönnu Guðrúnu, f.
1966. 4) Bergþór, f. 25. nóvember
1946. Fyrri kona hans er Sóley
Benna Guðmundsdóttir, f. 1945.
Þau eiga tvö börn, Guðmund Inga,
f. 1968, og Rósu Guðrúnu, f. 1971.
Seinni kona Bergþórs er Stefanía
Helgadóttir, f. 1945. 5) Jón Norð-
mann, f. 29. janúar 1953. Kona
hans er Guðbjörg Vallaðsdóttir, f.
1955. Þeirra börn eru Kristinn, f.
1979, og Bjarnrún, f. 1981. Fyrir
átti Jón dótturina Brynhildi
Hrund, f. 1975. Langafabörnin eru
18.
Engilbert og Hulda bjuggu alla
tíð í Reykjavík og síðast voru þau
til heimilis í Eskihlíð 16. En í árs-
byrjun 1995 flutti hann vegna van-
heilsu á Hrafnistu í Reykjavík.
Hann vann í mörg ár við akstur
flutningabíla fyrir fyrirtækið
Gunnar Guðmundsson hf. í
Reykjavík, en 1. desember 1965
réð hann sig til Bifreiðaeftirlits
ríkisins þar sem hann vann til
starfsloka 31. desember 1989.
Útför Engilberts verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
voru Jón Norðmann
Jónsson, f. 19. desem-
ber 1867, d. 5. febrúar
1953, og kona hans
Kristín Friðrikka
Guðmundsdóttir, f. 30.
október 1888, d. 22.
nóvember 1949. Eng-
ilbert og Hulda eiga
fimm börn, þau eru: 1)
Elsa Valdís, f. 24.
ágúst 1940, d. 7. apríl
1989. Fyrri maður
hennar var Svavar
Sveinsson, f. 1936, d.
1966, og áttu þau fjög-
ur börn, Kristínu Frið-
rikku, f. 1959, Svein, f. 1960, Hjört
Magnús, f. 1961, d. 1999, og Árna
Garðar, f. 1964. Seinni maður Elsu
er Jón A. Guðmundsson, f. 1934, og
er dóttir þeirra Hulda Jónína, f.
1969. 2) Engilbert Ragnar, f. 29.
janúar 1942. Kona hans er Ragn-
heiður Brynjólfsdóttir, f. 1943.
Dóttir þeirra er Guðrún Helga, f.
1969. 3) Kristinn Jón, f. 4. febrúar
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Þessi sálmur kom upp í huga minn
þegar ég frétti að Ingi tengdapabbi
væri allur. Þó var hann var í raun
horfinn okkur fyrir nokkrum árum
vegna ítrekaðra heilablæðinga og lít-
ið eftir af þeim manni sem við minn-
umst, þess manns sem hann var. Og
hvað var hann okkur ? Jú, hann var
kletturinn sem lét sér umhugað um
okkur öll. Fjölskylduna og þá sem
henni tengdust. Hann var ekki mað-
ur margra orða, en maður athafna.
Þegar ég var orðin ein með börnin
mín tvö, voru hann og Hulda ávallt
nálæg og reiðubúin til að aðstoða og
hjálpa. Eftir að ég eignaðist bíl, fór
hann fínt í það. Bað um að fá „lán-
aðan lykilinn að bílnum, góða mín“.
Þegar hann svo skilaði honum aftur,
var það öruggt að bíllinn var í betra
standi og ávallt með fullan tank af
bensíni. Jafnvel nýir bremsuklossar
ef til stóð að fara úr bænum. Nú eða
nýtt kveikjulok og þræðir þegar leið
að vetri. Eins komu pappakassar sem
innihéldu nauðsynjavörur til heimil-
isins, eitthvað gott fyrir mig og son-
arbörn hans tvö, sem honum þótti svo
vænt um. Þannig sýndi hann sína
umhyggju. Ekki orðmargur, en mað-
ur framkvæmda.
Þegar ég giftist Guðmundi, urðu
Hulda og Ingi eins og foreldrar mínir
og Guðmundur tengdasonur þeirra
og börnin okkar tvö urðu bara afa- og
ömmubörn.
Svo einfalt var þetta. Ingi var mjög
dulur á tilfinningar sínar, Hulda var
miklu opnari, og auðvelt að sjá
hvernig henni leið. En með Inga var
maður aldrei viss…fyrr en Hulda dó.
Þá hrundi heimurinn. Þetta ár, 1989,
var skelfilegt fyrir hann. Fyrst dó
Elsa einkadóttirin í apríl, síðan
Hulda í september og hann hætti að
vinna um áramótin 1989–1990.
Heilsufarslega var hann þá í standi
til að halda áfram að vinna, en þar
sem hann var í vinnu hjá ríkinu var
ekki um það að ræða. Ég man nú ekki
alveg hvenær, en fljótlega á árinu
1990 fengum við Guðmundur hann til
að hjálpa okkur. Þá vorum við nýbúin
að flytja verslun okkar, Bílahornið,
frá Trönuhrauni að Reykjavíkurvegi
54 Hafnarfirði og hann hjálpaði okk-
ur við að setja upp hillur og skipu-
leggja lagerinn. Þannig var hann
með okkur í eina 8–9 mánuði og okk-
ur þótti gott að hafa hann. Þá fann ég
hve mjög hann saknaði Huldu og svo
fór að heilsu hans hrakaði og bugaði
að lokum. Síðustu æviárin var hann á
Hrafnistu í Reykjavík. Það var gott
að vita af honum þar í öruggi, en
hann vildi samt bara vera hjá Huldu
sinni, og ég trúi að hann sé með henni
nú. Við þökkum honum samveruna
hér á jörð, í fullvissu um að hann taki
á móti okkur þegar þar að kemur,
með hlýjan afafaðminn sinn út-
breiddan.
Innilegar samúðaróskir færum við
Guðmundur, börn okkar og barna-
börn, sonum Inga fjölskyldum þeirra
og systkinum.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjörn Egilsson.)
Nína.
Elsku Ingi bróðir, nú er þínu lífs-
hlaupi lokið hér á jörðu. Nú ert þú
kominn til eiginkonu þinnar og
barna, sem þú óskaðir þér lengi og
hefur þú fengið ósk þín uppfyllta.
Drottinn Guð, þitt dýra nafnið skæra
dýrka ber og veita lotning tæra.
Hver tunga, vera
skal vitni bera,
að voldug eru
þín ráð og þér þakkir færa.
Guð er Guð, þótt veröld væri eigi,
verður Guð, þótt allt á jörðu deyi.
Þótt farist heimur
sem hjóm og eimur,
mun heilagt streyma
nýtt líf um geim, Guðs á degi.
Björgin hrynja, hamravirkin svíkja,
himinn, jörð og stjörnur munu víkja,
en upp mun rísa,
og ráð hans prísa,
hans ríki vísa
og ljósið lýsa og ríkja.
(Þýð. Sigurbjörn Einarsson.)
Kæri Ingi bróðir, megi góður Guð
geyma þig og varðveita. Ég mun
sakna þess að geta ekki heimsótt þig
lengur. Þín systir
Valdís María.
Elsku afi, hinsta kveðja.
Á kertinu mínu ég kveiki í dag
við krossmarkið helgi og friðar
því tíminn mér virðist nú standa í stað
en stöðugt þó fram honum miðar.
Ég finn það og veit að við erum ei ein
að almættið vakir oss yfir,
því ljósið á kertinu lifir.
Við flöktandi logana falla nú tár,
það flýr enginn sorgina lengi.
Hún braut allar vonir, hún braut allar þrár,
hún brýtur þá viðkvæmu strengi,
er blunda í hjarta og í brjósti hvers manns.
Nú birtir, og friður er yfir,
því ljósið á kertinu lifir.
Sá einn þekkir gleðinnar gáska og fjör
sem gist hefur þjáning og pínu.
Sá einn getur sigrast á ótta og kvöl
sem eygir í hugskoti sínu,
að sorgina við getum virkjað til góðs,
í vanmætti sem er oss yfir,
ef ljósið á kertinu lifir.
(Kristján Stefánsson frá Gilhaga.)
Þín
Helga, Gunnlaugur og börnin.
Þú hvarfst
þér sjálfum og okkur
hvarfst
inn í höfuð þitt.
Dyr eftir dyr luktust
og gátu ei opnast á ný.
Þú leiðst
hægt á brott
gegnum opnar bakdyr,
bústaður sálarinnar er hér enn
en stendur auður.
Sál þín er frjáls
líkami þinn hlekkjaður
við lífið
sem ekki er hægt að lifa.
Þú horfir fram hjá mér
tómum augum, engin fortíð
engin framtíð, engin nútíð.
Við fengum aldrei að kveðjast.
(Þýð. Reynir Gunnlaugsson.)
Elsku afi minn.
Hjartans þakkir fyrir hvað þú og
amma voru okkur systkinum, mök-
um og börnum góð og hjálpsöm alla
tíð. Farðu í Guðs friði.
Þín dótturdóttir
Kristín.
ENGILBERT RAGN-
AR VALDIMARSSON
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁSLAUG GUNNARSDÓTTIR,
Seljahlíð, Hjallaseli 55,
áður til heimilis í Garðastræti 34,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 28. ágúst sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Hrafnhildur Hjartardóttir, Pétur Ástbjartsson,
Hjörtur Pétursson, Láretta Georgsdóttir,
Magnea Ásta Pétursdóttir, Geir Jón Geirsson,
Pétur Leó og Hrafnhildur Emma.
LOKAÐ
Lokað verður í dag frá kl. 12 vegna jarðarfarar JÓHANNS E.
ÓSKARSSONAR.
Congress Reykjavík,
Engjateigi 5,
Reykjavík.
Móðir okkar,
HALLA MAGNÚSDÓTTIR,
Hringbraut 103,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 2. september.
Elfa Hrafnkelsdóttir,
Ásgeir Hrafnkelsson.
Elskulegur faðir okkar, stjúpfaðir og fyrrverandi
eiginmaður,
STEFÁN B. ASPAR,
Snægili 11,
Akureyri,
lést mánudaginn 1. september.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju þriðju-
daginn 9. september kl. 13.30.
Þeir, sem vilja minnast hans, vinsamlega láti líknarfélög njóta þess.
Fyrir hönd ástvina,
Sóley Björk Stefánsdóttir,
Fanney Ösp Stefánsdóttir,
Aðalheiður Signý Óladóttir,
Rósa Rósantsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
JÓHANNA KRISTBJÖRG EINARSDÓTTIR,
Kolbeinsgötu 5,
Vopnafirði,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Sundabúð,
Vopnafirði, aðfaranótt mánudagsins 1. sept-
ember, verður jarðsungin frá Vopnafjarðarkirkju
laugardaginn 6. september kl. 14.00.
Jarðsett verður að Hofi.
Börn, tengdabörn, ömmubörn
og langömmubörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
SVERRIR HERMANNSSON,
Sóltúni 9,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn 3. sept-
ember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Guðrún Sigríður Jóhannesdóttir,
Sigrún Sverrisdóttir, Arnar Sigurbjörnsson,
Margrét Sverrisdóttir, Viðar Guðmundsson,
Hermann Sverrisson, Margrét Erlingsdóttir,
Erna Sverrisdóttir, Viktor Jens Vigfússon,
Gunnar Sverrisson, Halla Bára Gestsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um
leið og grein hefur borist). Ef greinin er á
disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt
þær berist innan hins tiltekna frests. Nán-
ari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern lát-
inn einstakling birtist formáli og ein aðal-
grein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar skulu ekki vera lengri en 300
orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50
línur í blaðinu (17 dálksentimetrar).