Morgunblaðið - 11.09.2003, Blaðsíða 2

2 C FIMMTUDAGUR 11. SEPTEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ








































































































NÚR VERINU ÞORBJÖRN-Fiskanes hefur fest
kaup á nóta- og togveiðifrystiskip-
inu Hardhaus frá Noregi, að því
er fram kemur í tilkynningu frá
fyrirtækinu. Skipið kemur í stað
Grindvíkings GK sem verður lagt
og jafnframt auglýst til sölu. Að
sögn Eiríks Tómassonar, fram-
kvæmdastjóra Þorbjarnar-
Fiskaness, stendur til að hefja út-
gerð á skipinu í kringum næstu
mánaðamót. Kaupverð er ekki
gefið upp en í tilkynningu kemur
fram að fjármögnun kaupanna er
þegar tryggð.
Hardhaus er 65,4 m langt og
12,6 m breitt vinnsluskip smíðað
1987 í Noregi og er hægt að
frysta 90 tonn af afurðum um
borð á sólarhring. „Gert er ráð
fyrir að vinna sem mest af afla í
uppsjávarfiski sem félagið hefur
yfir að ráða og munu tekjur af
þeim afla sem unninn verður hátt
í þrefaldast frá því sem verið hef-
ur.“
Kaupa norskt skip
BRUNNBÁTURINN Snæfugl SU
sótti á dögunum um 30 tonn af lif-
andi laxi hjá laxeldisstöðinni Vík-
urlaxi í Ystuvík í Eyjafirði. Siglt
var síðan með laxinn til Neskaup-
staðar, þar sem honum var slátrað
og hann unninn hjá Síldarvinnsl-
unni hf.
Að sögn Jóns Kjartans Jóns-
sonar, forsvarsmanns Víkurlax,
hefur stöðin leyfi til framleiðslu um
200 tonna af laxi á ári en fram-
leiðslan hafi ekki verið það mikil á
undanförnum árum. Hann gerir ráð
fyrir að hún verði ríflega 100 tonn á
þessu ári.
Jón Kjartan segir að allur laxinn
sé fluttur lifandi sjóleiðina til slátr-
unar, en magnið í hverri ferð fari
að mestu eftir markaðsaðstæðum.
Hann segir að laxinum verði ekki
meint af því að vera dælt úr kvíun-
um upp í skip, né af volkinu um
borð þann sólarhring sem það tek-
ur að sigla frá stöðinni austur í Nes-
kaupstað. Þar sé laxinum slátrað og
hann fluttur ferskur til Bandaríkj-
anna og Evrópu.
Snæfugl SU kom hingað til lands
í apríl á þessu ári eftir umfangs-
miklar breytingar en þar var skip-
inu breytt úr hefðbundnu nótaskipi
í brunnbát til flutnings á lifandi
fiski, þann fyrsta sem Íslendingar
eignast, en brunnbátar eru notaðir
í tengslum við laxeldi víða um heim.
Snæfugl hét áður Guðmundur Ólaf-
ur II ÓF.
Morgunblaðið/Þorgeir Baldursson
Laxinn fluttur lifandi

 





   

 











  

  

 
 
 

 

!" 
# 


$

 

% 
 

   


&  

  

$ 
 

# 
' 
 

(
 
 

)  

*  
  *

+,  

-.  

 

!

 


(  
  (!

*#  
 

 
/
  
  

0 


 

   
 

&!


1 

1






/#


 
-








 
 




 *
#
 



 2
* 
# 
 

3
 #


0














 


 

 

 



 

      




 
 !























"#
#!
!$

%
!
!
&
'




() 

 

















 
 








 






 


!


"



GJÖGUR hf. bætti nýverið skipi í sinn flota, Gjafari VE sem áður var í
eigu Sæhamars ehf. í Vestmannaeyjum. Gjafar VE mun leysa af hólmi
eldra skip í eigu félagsins, Oddgeir ÞH. Í kjölfarið verður Oddgeiri lagt eða
hann seldur. Gjafar VE er 34 metra langur og 7,2 metra breiður togbátur.
Gjögur kaupir nýtt skip
Það fellur til mikið af slógi úr 13 tonnum af kola. Mávurin nýtur góðs af því.
F
AXAFLÓINN er sem
lygn heiðartjörn þegar
Rúna RE læðist út úr
Reykjavíkurhöfn þennan
morgun og sólin er í
þann mund að drattast á fætur bak
við Esjuna. Sem sagt, aðstæður eins
og best verður á kosið fyrir land-
krabba á sjó og birtan eins og pöntuð
til myndatöku.
Snurvoðarbátar hófu að venju veið-
ar í Faxaflóa hinn 1. september og
mega stunda veiðarnar til 20. desem-
ber. Flóinn er opinn alla virka daga
frá kl. 7–19. Kolinn fær sem sagt frí
um helgar.
Það er jafnan gott fiskirí fyrstu
dagana og vikurnar eftir að veiðarnar
hefjast í Flóanum, fyrsta daginn var
Rúnan með nítján tonn af kola og síð-
an hefur afli dagsins varla verið undir
tíu tonnum. Það lofar góðu fyrir fram-
haldið og vertíðin fer álíka vel af stað
og í fyrra sem var sú allra besta í
manna minnum.
Svavar Ágústsson situr við stjórn-
völinn um borð í Rúnu RE og hefur
gert í 26 ár eða frá því að hann í félagi
við Hjört Jónsson keypti sér sinn
fyrsta bát sem fékk nafnið Rúna.
Svavar og Hjörtur hafa frá upphafi
róið saman á Rúnunum sínum, Svavar
annast skipstjórnina en Hjörtur
gengið til allra almennra starfa um
borð. Þeir félagar hafa síðan endur-
nýjað skipakostinn reglulega og sigla
nú um á sinni fjórðu Rúnu. Hún er ein
af níu hinna svokölluðu Kínaskipa
sem komu hingað til lands fyrir þrem-
ur árum og eru eitt stærsta raðsmíða-
verkefni sem íslenskir útgerðarmenn
hafa ráðist í.
Svavar segist mjög ánægður með
skipið. „Ég hef ekki komið í jafn gott
skip af þessari stærð, það er rólegt og
stöðugt, kraftmikið og gengur vel.
Stálvinnan í skipinu er framúrskar-
andi, ég hef aldrei séð jafn vandaða
suðuvinnu og hjá Kínverjunum, allar
suður þráðbeinar. En þegar kemur að
innréttingum hefði maður kannski
viljað að sumsstaðar væri betur vand-
að til verksins. Þó að margt hafi verið
skrafað um Kínaskipin og flest nei-
kvætt er samdóma álit allra þeirra
sem fengu skipin að þau hafi reynst
afburða vel. Auðvitað var eitt og ann-
að sem þurfti að laga og snikka til en
þannig er það sennilega alltaf með ný-
smíðar. Og mér er til efs að við hefð-
um getað fengið samskonar skip ann-
ars staðar fyrir sama verð.“
Kvótinn færður yfir á trillurnar
Rúnan er á snurvoð allt árið en Svav-
ar var með eldri báta sína á netum
hluta ársins hér áður fyrr. Hann seg-
ist sakna netaveiðanna á köflum, það
geti verið skemmtilegur veiðiskapur.
„En kvótinn er orðinn það rýr að
þorskkvótinn okkar myndi varla duga
fyrir meðaflanum. Þannig er það al-
mennt á þessum vertíðarbátum, það
er að segja þessum fáu sem eftir eru í
flotanum. Manni finnst það undarleg
þróun að íslenski fiskiskipaflotinn
skuli samanstanda að stærstum hluta
af trillum annars vegar og togurum
hins vegar. Vertíðarbátunum hefur
hríðfækkað á sama tíma, bátum sem
bera fyrsta flokks hráefni að landi og
fara auk þess vel með mannskapinn.
En við höfum mátt þola það að það er
stöðugt verið að skera niður hjá okkur
aflaheimildirnar á meðan trillurnar
bæta jafnt og þétt við sig.“
Alltof lítill rauðsprettukvóti
Svavar hefur verið á snurvoð í
Faxaflóanum í hartnær fimmtán ár.
„Ég var fyrst um sinn þó ekki með
leyfi nema að hluta til og mátti aðeins
vera inni í Flóanum seint á haustin.
Það varð til þess að ég missti af við-
miðunarárunum þegar úthlutað var
kvóta í rauðsprettu. Þess vegna er
rauðsprettukvóti okkar fremur lítill
og það gerir okkur erfitt fyrir, hann
er ekki nema um 25 tonn og hefur ver-
ið skorinn mikið niður á undanförnum
árum en hann var mestur um fimmtíu
tonn. Þetta er vitaskuld alltof lítill
kvóti og þessi staða veldur okkur
miklum vandræðum. Jafnvel þó að við
reynum að forðast rauðsprettuna eins
og heitan eldinn hrekkur kvótinn ekki
einu sinni fyrir meðaflanum. Í fyrra
fengum við um áttatíu tonn af rauð-
sprettu í Faxaflóanum og lögðum
okkur þó aldrei eftir henni. Við verð-
um því að leigja kvóta fyrir því sem
við veiðum umfram. En af því að rauð-
Fullur poki af kola hífður um borð. Svavar Ágústsson, útgerðarmaður og skip
Þar se r ðs
Þeir hafa mokfiskað, snurvoðarbátarnir í Faxa-
flóa, frá því að þeir hófu þar veiðar í upphafi fisk-
veiðiársins. Helgi Mar Árnason fylgdist með skip-
verjum á Rúnu RE frá Reykjavík innbyrða
ósköpin öll af kola og Jim Smart ljósmyndaði at-
ganginn í hvítalogni í Flóanum.
Það þarf að rimpa saman snurvoðinni ef