Morgunblaðið - 14.09.2003, Blaðsíða 34

34 SUNNUDAGUR 14. SEPTEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
PÉTUR Pétursson sendir mér
kveðju í Morgunblaðinu 9. septem-
ber út af útvarpsdagskrá sem ég
tók saman um Guðmund Frímann
skáld. Hann sakar mig um að snið-
ganga staðreyndir til að komast að
rangri niðurstöðu, með öðrum orð-
um um falsanir. Þetta er alvarleg
ásökun en á sér enga stoð í veru-
leikanum. Hefði Pétur hlustað á
þáttinn af sæmilegri athygli hefði
honum orðið það ljóst. Ég vitnaði
ekki í nein ummæli Kristmanns
Guðmundssonar um Guðmund
varðandi samskipti þeirra og hafði
engin orð um þau. Í broti úr gömlu
viðtali sem ég felldi inn í þáttinn
svaraði Guðmundur spurningu um
eftirminnileg ung skáld sem honum
voru samtíða í Reykjavík 1921–22.
Þeirra á meðal nefnir hann Krist-
mann og segir hann hafa sagt í fjöl-
miðli þá nýlega að sér hefði þótt
Guðmundur leiðinlegur, aftur á
móti kvaðst Guðmundur ekki geta
sagt það sama um Kristmann. Þetta
var allt og sumt.
Ég veit að þeir Guðmundur og
Kristmann voru báðir meðal stuðn-
ingsmanna Ólafs Friðrikssonar í
Suðurgötuslagnum svonefnda í nóv-
ember 1921. Frá því ætlaði ég aldr-
ei að segja í útvarpsþætti mínum,
sem fjallaði langmest um skáldskap
Guðmundar, en æviatriða hans get-
ið aðeins í helstu dráttum. Orð Pét-
urs um að ég hafi sniðgengið stað-
reyndir til að komast að rangri
niðurstöðu eru því fráleit og raunar
óskiljanleg í þessu samhengi.
GUNNAR STEFÁNSSON,
Kvisthaga 16,
107 Reykjavík.
Um Guðmund
og Kristmann
Frá Gunnari Stefánssyni
ÞAÐ hafa orðið all verulegar breyt-
ingar á þjónustu við ferðamenn, sér-
staklega síðustu 5–6 árin, sem sums
staðar hafa leitt til betri þjónustu,
annars staðar hefur hún versnað. Á
mörgum stöðum er komin all rúm-
góð aðstaða og fjölbreytt veitinga-
þjónusta, en eyðilögð með óþarfa
þjónustu við reykingamenn. Það er
engin þörf á því að reykja þótt menn
stoppi í 10–15 mínútur og fái sér
hressingu. Það hefur sýnt sig að þar
sem reykingar eru bannaðar, hefur
aðsókn ekki minnkað, heldur aukist.
Reykingamenn hætta ekki að borða
þótt þeir fái ekki að reykja á meðan.
Þeir hafa t.d. ekki hætt að sækja um
vinnu á þeim vinnustöðum þar sem
reykingar eru bannaðar.
Starfsfólk á þjónustustöðum er
flest mjög þægilegt fólk en innan um
eru þessir endemis fýlupúkar sem
vinna allt með hangandi hendi og
einn slíkur kemur oftast óorði á ann-
ars gott starfslið. Svo er það þessi
hundleiðinlegi siður að starfsfólk sé
malandi við einhvern á meðan verið
er að afgreiða mann og svo mikið ut-
an við sig að maður fær allt annað en
það sem beðið var um.
Þegar fer að dimma á nóttunni
þurfa ökumenn stundum á vasaljósi
að halda. Gleymi þeir að taka það
með sér að heiman, getur verið all
snúið að fá slíkan grip. Ég spurði þá
á bensín- og veitingasölunni í Búð-
ardal hvort þeir seldu vasaljós. Við-
brögðin voru brosleg, starfsfólkið
leit hvað á annað, eins og ég væri að
tala um eitthvað sem það hefði ekki
heyrt getið um áður, og sagði svo:
„Nei, vasaljós eru ekki til.“ Vasa-
ljósið fékk ég svo á Skriðulandi, þar
sem orðinn er all þokkalegur án-
ingastaður, en rafhlaða í ljósið var
ekki til. Ég fór svo yfir í Djúp, þar
sem engin þjónusta er af neinu tagi.
Þegar mig fór að vanta bensín, átti
ég um tvennt að velja, að fara í
Reykjanes sem er 120 km akstur
fram og til baka, eða fara á Hólma-
vík sem er 100 km akstur. Ég valdi
Hólmavík og þar fékk ég tvær raf-
hlöður og vasaljósið loksins farið að
virka. Ég held að rafhlöðurnar sem
ég keypti hafi verið þær síðustu sem
til voru af þeirri stærð. Svona er
þjónustan oft götótt.
Sá þáttur sem var all góður fyrir
ferðamenn áður fyrr, er kominn út
af þægindaþætti ferðaþjónustunnar
og orðinn að ferðaþjónustumartröð,
það er bensínafgreiðslan. Víða þarf
maður að keyra um 100–150 km
bara til að sækja bensín og finnst
mér bensínlítrinn þá orðinn all dýr.
Þar að auki þarf maður stundum að
afgreiða sig sjálfur, án þess að fá
lækkun á bensínverði.
Kortafyrirkomulagið er eitt af
þessum nýju fyrirbærum. Ef þú hef-
ur ekki kort eða vilt ekki láta debet-
kortið þitt í töfluna og eiga það á
hættu að hún gleypi kortið og þú
þurfir að bíða í hálfan sólahring eftir
því að fá kortið aftur, getur þú feng-
ið keypt kort á bensínstöðinni og þá
þarftu að kaupa meira bensín en þú
kemur á tankinn svo þú getir örugg-
lega fyllt hann, því ekki veitir af að
hann sé fullur svo menn verði ekki
bensínlausir áður en þeir koma á
næstu bensínstöð. Ég sé nú ekki að
olíufélögin standi á þeim brauðfót-
um fjárhagslega að þetta fyrirkomu-
lag sé nauðsynlegt. Bensínaf-
greiðslufólk hefur flest verið mjög
þægilegt en innan um þó kynlegir
kvistir og held ég að Hólmavík hafi
átt kynlegasta kvistinn á tímabili í
sumar.
Þetta eru aðeins örfáar ábending-
ar um það hvað mér finnst að betur
mætti fara í þjónustunni.
GUÐVARÐUR JÓNSSON,
Hamrabergi 5,
111 Reykjavík.
Ferðaþjónustan
Frá Guðvarði Jónssyni