Morgunblaðið - 14.09.2003, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14. SEPTEMBER 2003 B 5
bílar
ALLTAF Á MIÐVIKUDÖGUM
SMÁAUGLÝSING
AÐEINS 995 KR.*
Áskrifendum Morgunblaðsins
býðst smáauglýsing fyrir aðeins 995 kr.*
Pantanafrestur er til kl. 12 á þriðjudögum.
* 4 línur og mynd.
HAFÐU SAMBAND!
Auglýsingadeild Morgunblaðsins sími 569 1111 eða augl@mbl.is
Á FIMMTUDAGINNALLTAF Á MIÐVIKUDÖGUM
KRISTJÁN Jóhannsson óperu-
söngvari er staddur í Seoul í Kóreu
um þessar mundir þar sem hann
syngur í óperunni Aidu eftir Verdi.
Kristján hefur mikið sungið í Aust-
urlöndum að undanförnu og líkar
vel.
„Ég kom fyrst til Tókýó 1992, hef
sungið þar meira á minna á hverju
ári síðan, og er orðinn nokkuð þekkt-
ur í þessum heimshluta. Asía hefur á
síðustu árum verið að koma mjög
mikið inn í óperuheiminn og áhuginn
á óperu hér er gífurlegur, sér-
staklega í Japan en líka í Kína og hér
í Kóreu. Þetta er þriðja eða fjórða
heimsókn mín hingað, en héðan fer
ég beint til Peking í Kína þar sem ég
syng einnig Aidu á stórri sýningu á
risastórum íþróttaleikvangi.“
Í Peking er verið að byggja nýtt
óperuhús sem sagt er að verði það
glæsilegasta sem um getur, og rætt
hefur verið við Kristján um að hann
syngi í Otello eftir Verdi við vígslu
hússins árið 2005. Kristján segir að
af Asíuþjóðum eigi Kóreumenn
bestu óperusöngvarana.
„Þeir eiga heimsþekkta hljóm-
sveitarstjóra, en söngvararnir hér
eru þeir bestu á þessu svæði. Hér er
ofboðslega mikill áhugi á óperum og
óperusöng og hljómsveitirnar hér í
Kóreu eru mjög góðar – alveg á
besta standard miðað við Evrópu.
Þetta hefur ekki gerst á einni nóttu.
Ég man eftir því að þegar ég var í
söngnámi á Ítalíu fyrir 25 árum, þá
var stór hluti nemenda í skólanum
Asíufólk. Svo hafa stóru óperuhúsin
á Ítalíu haft það fyrir fasta reglu um
30 ára skeið að fara í ferðir til Asíu-
landa, allra nema Kína, en þangað
var fyrst farið að fara fyrir nokkrum
árum. Stóra bomban þar var fyrir
þremur árum þegar ég og fleiri
sungum Tourandot í Forboðnu
borginni undir stjórn Zubins Metha.
Það vakti ótrúlega mikla athygli um
alla Asíu.“
Vandamál með túlkun og tungu
Kristján segist mikið eiga að
þakka Ólafi Egilssyni sem var áður
sendiherra í Kína og sinnti jafnframt
öðrum löndum Austur-Asíu. „Hann
er einn minn mesti „fan“ og hefur
unnið mikið og gott starf, ég þakka
honum það hvað ég hef náð mikilli og
góðri fótfestu í Peking. Ég fer þang-
að aftur á næsta ári með Tourandot.
En það er merkilegt að það virðist
vera jafnmikill áhugi fyrir mér í óp-
erunni og meðal hljómsveita. Ég er
búinn að fara með Sinfóníuhljóm-
sveitinni í Peking í tónleikaferðir
með blandað prógramm og áhuginn
hefur verið gígantískur og uppselt á
alla tónleika langt fram í tímann.
Þetta er mjög gaman. Fólk hér er
mjög agað og næstum eins og í bestu
húsum í Þýskalandi og Bandaríkj-
unum. Æfingar og allt skipulag er
eins og best verður á kosið. Þeir eiga
þó við sín vandamál að glíma – eins
og reyndar Íslendingar líka; þeir eru
svolítið hamdir í túlkun, og eiga erf-
itt með að leyfa sér að gjósa. Tungu-
málaerfiðleikarnir eru líka tals-
verðir, sérstaklega í Japan, þar sem
þeir eiga ekkert err – og geta ekki
skrollað á því eins og við. Þeir
syngja l-hljóð í staðinn. Ég var að
syngja Ótelló í Þjóðaróperunni í
Tókýó í vor, og þar söng ég með jap-
anskri söngkonu á síðustu sýning-
unni. Hún söng: „Povela Balbala“,
þegar hún átti að syngja Povera
Barbara og við sem kunnum ítölsku
tókum alveg um magann þarna á
sviðinu. En þeir láta þetta bara vaða.
Þeir vita að þetta er ekki alveg rétt –
en reyna sitt besta.“
Kristján segir að vegna þess hve
óperan er ung í Austur-Asíu og hefð-
in stutt, séu óperuhaldarar áfjáðir í
að fá til sín vestræn „nöfn“ til að
syngja með innfæddum. „Þeir vilja
hafa þekkta söngvara með, það
hjálpar þeim líka að selja miðana.
Við erum fáir evrópsku söngvararnir
hér núna, en það fjölgar óðum í þess-
um hópi. Þetta er mikið öðruvísi, en
mjög gaman. Það sem fer mest í
taugarnar á mér eru ferðalögin sem
þetta kostar. Ef maður er á megin-
landi Evrópu er ekkert mál að
stökkva upp í flugvél og maður er
kominn heim eftir örfáa klukkutíma.
Ameríkusöngurinn fer líka meir og
meir í taugarnar á mér af sömu
ástæðum. Það er nú bara þannig að
með aldrinum verður maður æ
heimakærari. En þetta fylgir söngn-
um, þetta er starfið mitt og maður
bítur bara á jaxlinn. Þegar ég er í
Metropolitan er ég kannski að
syngja tvö hlutverk, en svo þarf ég
að vera tilbúinn til að leysa af fyrir
tvö önnur hlutverk. Þetta getur
lengt úthaldið ansi mikið, þótt mað-
ur geti orðið talsvert ríkur af því,
þeir borga manni hálfa sýningu með-
an maður situr og gerir ekki neitt
nema að vera viðbúinn því að ein-
hver forfallist. Það getur þó farið
þannig að það gerist og þá er maður
kannski að syngja í fjórum óperum
og úthaldið getur orðið tveir mán-
uðir. Það er ansi langt fyrir fjöl-
skyldumann. Þetta gerði maður áður
fyrr og tók konuna bara með, en nú
eru krakkarnir komnir í skóla og
erfiðara að hlaupa í burtu. Annars er
lífið bara rosalega skemmtilegt.“
Kristján kemur til Íslands fyrir jól
og syngur víða. „Ég ætla að syngja í
Hallgrímskirkju; hjá Pálma frænda
mínum í Bústaðakirkju; í Kópavogs-
kirkju og á tónleikum trygginga-
félaganna í herferð gegn slysum. Þið
heima fáið yfirdrifið nóg af mér um
jólin.“
Kristján Jóhannsson syngur í Kóreu og Kína
Þeir eiga
erfitt með
að gjósa
Kristján Jóhannsson: „Hér í Kóreu er ofboðslega mikill áhugi á óperum og óperusöng.“