Morgunblaðið - 16.09.2003, Blaðsíða 11

FRÉTTIR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. SEPTEMBER 2003 11
Skógarhlíð 18, sími 595 1000. www.heimsferdir.is
Ótrúlegt tilboð á síðustu sætunum til
Costa del Sol þann 1. október í 3
vikur. Nú getur þú notið skemmti-
legasta tíma ársins á þessum vinsæl-
asta áfangastað Íslendinga í sólinni
og búið við frábæran aðbúnað. Þú
bókar núna og tryggir þér síðustu
sætin og 4 dögum fyrir brottför hringjum við í þig og tilkynnum þér
hvar þú býrð. Að sjálfsögðu nýtur þú traustrar þjónustu fararstjóra
Heimsferða allan tímann. Á Costa del Sol er að finna eitt besta veðurfar
í Evrópu og hér er auðvelt að njóta lífsins við frábæran aðbúnað.
Verð kr. 49.950
M.v. 2 í herbergi/stúdíó, 1. okt., 3 vikur.
Almennt verð kr. 52.450
Verð kr. 39.963
M.v. hjón með 2 börn, 2–11 ára.
Stökktutilboð. Almennt verð kr. 41.960
Verð kr. 29.950
Flugsæti til Costa del Sol, 1. okt. með
sköttum. Almennt verð kr. 31.450
Munið Mastercard
ferðaávísunina
Síðustu sætin
17. sept. – 19 sæti
24. sept. – 23 sæti
1. okt. – 32 sæti
24. sept. • Vikuferð frá 29.963
3 vikur til
Costa del Sol
1. október
frá kr. 29.950
FRIÐRIK Pálsson, fráfarandi stjórn-
arformaður SÍF, segist ekki taka til
sín ummæli Halldórs J. Kristjánsson-
ar, bankastjóra Landsbanka Íslands,
í Morgunblaðinu í gær, heldur hafi
Halldór þar vitnað í bréf sem sé sér
ótengt.
„Ég sagði í viðtalinu að ég teldi
Landsbankann hafa komið faglega
fram í þessu sameiningarmáli, allt til
þess tíma að Halldór J. Kristjánsson
gaf þá óheppilegu yfirlýsingu um að
næðist ekki sameining með góðu þá
yrði leitað „annarra leiða“ til þess. Í
viðtali mínu við Morgunblaðið ákvað
ég að rekja málið ítarlega og nefnd yf-
irlýsing Halldórs hlaut að koma þar
við sögu. Í viðtali Morgunblaðsins við
Halldór [í gær] gerir hann heldur
ekki neinar athugasemdir við þetta
viðtal mitt, en notar að mér virðist
þetta tækifæri til að svara efnislega
því bréfi sem S-hópurinn sendi
Landsbanka og Íslandsbanka á dög-
unum og varð tilefni til átaka þeirra á
milli. Það bréf er mér algjörlega óvið-
komandi og ég tel því eðlilegra að
Halldór beini athugasemdum þar að
lútandi til réttra aðila. Ég tek þess
vegna heldur ekki til mín fyrirsögnina
á viðtalinu við Halldór, þar sem hann
segir „Ósanngjarnt að gagnrýna
bankann fyrir hans þátt.“ Sú setning
er úr umfjöllun hans um bréf S-hóps-
ins en ekki viðtali við mig.“
Spurður um ummæli Bjarna Ár-
mannssonar, bankastjóra Íslands-
banka, í blaðinu í gær segir Friðrik:
„Lýsing mín á atburðarásinni stendur
óhögguð, Bjarni svarar engu og hrek-
ur ekkert.“
Friðrik Pálsson
Tekur
ekki til sín
ummæli
BJÖRN Ingi Sveinsson borgarverk-
fræðingur varpaði fram þeirri hug-
mynd í gær að gefa framhaldsskóla-
nemum fría strætóferð tvisvar á dag
gegn framvísun skólaskírteinis til að
draga úr umferðarþunga einkabíla.
Flutti hann ávarp ásamt þeim Siv
Friðleifsdóttur umhverfisráðherra
og Árna Þór Sigurðssyni forseta
borgarstjórnar við setningu Evr-
ópskrar samgönguviku í Ráðhúsinu.
Sagði Björn Ingi að bifreiðaeign
landsmanna væri hlutfallslega jafn-
vel orðin meiri en í Bandaríkjunum.
„Það blasir við að fólkið sem á alla
þessa bíla þarf og vill komast leiðar
sinnar,“ sagði hann. „Felst lausnin
þá í því að byggja fleiri og fleiri
breiðstræti og mislæg gatnamót?
Hvernig samræmist þétting byggð-
arinnar í eldri hverfunum þeirri
stefnu að vernda skuli og varðveita
sjarma gömlu borgarinnar ef þétting
kallar á hlutfallslega aukningu bíla-
flotans?“ Þegar hann spurði hvað
væri til ráða og hvort valið stæði á
milli almenningssamgangna og
einkabílsins, sagði hann óhugsandi
að einkabíllinn yrði kvaddur fyrir
fullt og allt. „Notkun einkabílsins
mun halda áfram að aukast og því
þurfum við enn að byggja götur og
vegi sem taka mikla umferð, og mis-
læg gatnamót. En hvenær og hvar?
Það eru hinar stóru spurningar. Það
hefur aldrei gefist vel að þvinga fólk
til þess að breyta um lífsmynstur,“
sagði hann. Síðar bætti hann við að
mikilvægt væri að kenna unga fólk-
inu breytta lífshætti í þessu sam-
hengi. Að efla almenningssamöngur
á höfuðborgarsvæðinu væri framtíð-
armarkmið sem ekki næðist á einni
nóttu. Víða erlendis væru almenn-
ingssamgöngur sjálfsagður hluti af
daglegu lífi fólks, en því miður væri
því ekki þannig farið hérlendis.
Bíllinn stöðutákn Íslendinga
„Í hugum ungra Íslendinga í dag
er talið nauðsynlegt að eiga bíl,“
sagði hann og taldi bílana tákn um
lífsstíl unga fólksins.
Sagðist Björn Ingi hafa heyrt því
fleygt að borgin borgaði árlega einn
milljarð króna með strætisvögnun-
um. Sömuleiðis að tekjur Strætós bs.
stæðu undir 40% af rekstrarkostn-
aði. Sagði hann að ef það væri alveg
ókeypis í strætó þá væri meðlag
borgarinnar um 700 milljónum krón-
um hærra en það er í dag en kannski
þyrfti ekki að ganga svo langt að
fella algjörlega niður fargjöldin.
Síðar sagði hann: „Við þekkjum
það flest, að þegar framhaldsskól-
arnir hefjast á haustin, er eins og
skrúfað sé frá krana og umferðin á
höfuðborgarsvæðinu skiptir niður
um nokkra gíra. Þetta er svo á
morgnana og á kvöldin þegar nem-
endur og starfsmenn skólanna eru á
leið til og frá skóla. Kannski væri
rétt að skoða þetta og gefa öllum
nemendum frítt í strætó tvisvar á
dag gegn framvísun skólaskírteinis,
t.d. á milli 7 og 9 á morgnana og aftur
á milli 15 og 17 síðdegis. Kannski
gæti svo einföld aðgerð frestað því
að gera þyrfti t.d. mislæg gatnamót
á mótum Kringlumýrarbrautar og
Miklubrautar næstu árin, án þess að
tilkostnaður borgarinnar væri of
mikill. Á sama tíma myndi unga fólk-
ið venjast því að ferðast með þessum
hætti og þetta gæti orðið upphafið að
nauðsynlegri viðhorfsbreytingu.“
Hugmynd borgarverkfræðings til að létta á umferð einkabíla
Framhaldsskólanemar
fái ókeypis í strætó
YFIRVÖLD og stjórnendur fyr-
irtækja á Vesturlöndum hafa síð-
ustu ár í auknum mæli reynt að
takmarka réttindi vinnandi fólks,
bæði innflytjenda og annarra, að
sögn Rogers Caleros, aðstoðarrit-
stjóra tímaritsins Perspectiva
Mundial, sem fjallar um réttinda-
mál spænskumælandi innflytjenda
í Bandaríkjunum, og blaðamanns
tímaritsins The Militant í Banda-
ríkjunum. Hann var staddur hér á
landi um síðustu helgi þar sem
hann talaði um baráttu sína gegn
brottvísun innflytjenda úr landi í
Alþjóðahúsinu og kynnti sér þessi
málefni eins og þau eru hér á
landi.
Calero, sem er fæddur í Nik-
aragúa en hefur búið og starfað í
Bandaríkjunum frá árinu 1989,
stóð sjálfur frammi fyrir því árið
2000 að yfirvöld ákváðu allt í einu
að vísa honum úr landi fyrir þær
sakir að hafa reynt að selja óein-
kennisklæddum lögreglumanni
maríjúana 15 árum áður, er hann
var í framhaldsskóla. Þessar upp-
lýsingar höfðu samt sem áður legið
fyrir þegar hann fékk varanlegt
dvalarleyfi árið 1989.
„Ég var að koma úr vinnuferð og
lenti á flugvellinum í Houston í
Texas. Þar var mér tilkynnt að
mér yrði vísað úr landi á grundvelli
laga sem voru samþykkt árið 1996
og heimila útlendingaeftirlitinu að
reka fólk úr landi sem hefur framið
minniháttar lögbrot einhvern tím-
ann á ævinni. Þetta kom mér al-
gerlega á óvart, þar sem ég hafði
ferðast til og frá Bandaríkjunum
mörgum sinnum. En í þetta sinn
var ákveðið að stoppa mig.“
Calero ákvað að berjast fyrir
rétti sínum og sóttist eftir stuðn-
ingi bæði heima og á alþjóðlegum
vettvangi. Hann sagði frá máli sínu
á opinberum fundum þar sem hann
höfðaði til stuðningsmanna rétt-
inda innflytjenda og verkalýðs-
hreyfingarinnar. Hann bendir á að
þúsundir annarra innflytjenda
verði fyrir svipuðum uppákomum
af hendi útlendingaeftirlitsins í
Bandaríkjunum. Til dæmis hafi yf-
irvöld látið vísa 171 þúsund inn-
flytjendum úr landi árið 2001 fyrir
minniháttar lögbrot sem þeir höfðu
framið einhvern tímann á ævinni, á
grundvelli áðurnefndra laga.
Mál Caleros varð hins vegar að
alþjóðlegri herferð og m.a. skrif-
uðu 200 Íslendingar á lista til að
mótmæla brottvísun hans. Hinn 22.
maí var síðan tilkynnt að brottvís-
unin hefði verið felld niður. Calero
segir að mál sitt hafi verið orðið of
óþægilegt fyrir yfirvöld og því hafi
niðurstaðan orðið þessi.
Þróun sem var hafin fyrir
árásirnar 11. september
Hann bendir á að réttindi inn-
flytjenda í Bandaríkjunum og víðar
hafi verið skert á undanförnum ár-
um og að þessi þróun hafi verið
byrjuð fyrir árásirnar 11. sept-
ember. Þeir atburðir og hið svo-
kallaða stríð gegn hryðjuverkum
hafi hins vegar verið notuð sem af-
sökun fyrir enn harðari stefnu
gegn innflytjendum.
Hann segir minni réttindi inn-
flytjenda vera hluta af stærra sam-
hengi sem sé tilhneiging yfirvalda
og stjórnenda fyrirtækja til að tak-
marka réttindi vinnandi fólks á
undanförnum árum. „Þetta eru við-
brögð við samdrætti sem á sér stað
í heiminum núna. Við sjáum að
tugir þúsunda í Bandaríkjunum
hafa misst störf en þó er framleiðni
að aukast. Fólk er látið vinna leng-
ur fyrir lægri laun.“
Hann segir að niðurskurður sé
lausn stjórnenda við kreppunni,
þannig sé vinnandi fólk látið borga
fyrir hana. Alls staðar séu rík-
isstjórnir líka að skera niður fé-
lagslega þjónustu t.d. við eldra
fólk. Hann svarar ákveðið neitandi
þegar hann er spurður hvort nið-
urskurður sé ekki nauðsynlegur á
samdráttartímum. „Nei, alls ekki.
Auðlindirnar eru nægar. Spurn-
ingin er bara hvernig þeim er skipt
og hver stjórnar þeim. Gróði þeirra
sem eiga eignirnar má ekki minnka
og því þarf fólkið að vinna meira.“
Erlent verkafólk við
Kárahnjúka standi saman
Hann segir að aukin misnotkun
og minni réttindi innflytjenda sé
ekki einungis staðreynd í Banda-
ríkjunum, heldur um allan heim,
meðal annars á Íslandi. Þannig
bendir hann á mál erlendra starfs-
manna sem starfa við Kára-
hnjúkavirkjun en kvartanir hafa
borist um að þar sé fólki mismunað
eftir þjóðerni hvað varðar laun og
aðstöðu. „Þarna er skýrt dæmi um
hvernig yfirvöld og stjórnendur
fyrirtækisins [Impregilo] nota
stefnur og lög til að ganga á rétt-
indi þeirra sem þar vinna bæði
hvað varðar laun og aðstöðu.“
Hann segir viðbrögð starfsmann-
anna þar líka vera dæmi um hvern-
ig vinnandi fólk getur staðið saman
til að vekja athygli á málstað sín-
um. Calero segir að brýnt að forð-
ast að íbúar landa líti á erlent
vinnuafl sem ógn við sín lífsgæði,
það séu ekki þeir sem haldi launum
sínum niðri heldur stjórnendur
fyritækja.
Hann telur að barátta fyrir
auknum réttindum vinnandi fólks
muni aukast á næstunni. „Vinnandi
fólk verður að standa saman óháð
kyni, þjóðerni og aldri, það er eina
leiðin til að sigra,“ segir hann að
lokum.
Robert Calero berst fyrir réttindum innflytjenda um heiminn
Morgunblaðið/Þorkell
Roger Calero blaðamaður er fæddur í Nikaragúa en skyndileg brottvísun
hans frá Bandaríkjunum varð að alþjóðlegri herferð.
„Mál mitt varð
of óþægilegt
fyrir yfirvöld“