Morgunblaðið - 17.09.2003, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. SEPTEMBER 2003 35
✝ Jósafat J. Líndalfæddist á Holta-
stöðum í Langadal,
Engihlíðarhreppi í
Austur-Húnavatns-
sýslu 21. júní 1912.
Hann lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Sunnuhlíð laugar-
daginn 6. september
sl.
Foreldrar Jósafats
voru Jónatan Jós-
afatsson Líndal, f.
26. júní 1879, d. 6.
nóvember 1971,
bóndi og hreppstjóri
á Holtastöðum og áður kaup-
félagsstjóri á Blönduósi, og fyrri
kona hans, Guðríður Sigurðar-
dóttir Líndal, f. 5. desember 1878,
d. 11. júní 1932, húsfreyja á Holta-
stöðum og áður forstöðukona
Kvennaskólans á Blönduósi. Systir
Jósafats var Margrét, f. 2. sept-
ember 1917, d. 11. mars 1991; og
hálfsystkini Jósafats, börn Jónat-
ans með seinni konu sinni, Soffíu
Pétursdóttur Líndal, f. 9. nóvem-
ber 1901, d. 18. apríl 1990, eru
Haraldur Holti Líndal, f. 20. nóv-
ember 1939; og Kristín Hjördís
Atli, f. 20. mars 1965, og c) Hjör-
dís, f. 17. júní 1971; 3) Kristín Lín-
dal, f. 29. október 1945, fyrri maki
Þórarinn Bjarki Guðmundsson, f.
18. ágúst 1942, og eru dætur
þeirra: a) Ásta, f. 1. febrúar 1970,
og b) Anna Mjöll, f. 22. júlí 1972,
seinni maki Jónas Frímannsson, f.
30. nóvember 1934; 4) Jónatan Ás-
geir Líndal, f. 7. desember 1952,
maki Helga Guðrún Þorbergsdótt-
ir f. 22. ágúst 1948, og eru börn
þeirra: a) Sigrún Tinna, f. 27.
mars 1979, b) Ásgeir Jósafat, f. 25.
apríl 1983, og c) Jóhann Hrafn-
kell, f. 30. nóvember 1985.
Á námsárunum í Kaupmanna-
höfn starfaði Jósafat hjá Central-
anstalten for Revision. Eftir heim-
komuna 1938 hóf hann störf hjá
Shell hf. á Íslandi. Þar starfaði
hann sem aðalbókari og skrif-
stofustjóri til 1967 en var spari-
sjóðsstjóri Sparisjóðs Kópavogs
1967–1984.
Jósafat var forstöðumaður
Sjúkrasamlags Kópavogs um
langt skeið; einn af stofnendum
Sparisjóðs Kópavogs 1954,
löngum stjórnarformaður og sat í
stjórn SPK fram á tíunda áratug
nýliðinnar aldar. Hann sat í versl-
unardómi í Kópavogi í mörg ár og
hafði umsjón með eftirlaunasjóði
Skeljungs í áratugi.
Útför Jósafats fer fram frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Líndal, f. 26. júní
1941.
Jósafat kvæntist 17.
júlí 1938 Kathrine El-
isabet Áslaugu Lín-
dal, f. 8. september
1913, d. 11. október
1993, frá Suðurey í
Færeyjum. Foreldrar
hennar voru Jóhann
Anton Öster, f. 27.
maí 1871, d. 21. nóv-
ember 1929, skipstjóri
á Tvöröyri, og kona
hans, Sunneva Kathr-
ine Öster (fædd Dan-
ielsen), f. 24. septem-
ber 1872, d. 18. júní 1963,
húsfreyja á Suðurey.
Börn Jósafats og Áslaugar eru:
1) Erla Guðríður Katrín Líndal, f.
10. júní 1939, maki Gylfi Ás-
mundsson, f. 13. september 1936,
d. 4. janúar 2001, og eru börn
þeirra: a) Áslaug, f. 9. apríl 1964,
b) Katrín, f. 8. september 1966, c)
Ormar, f. 27. október 1970, og d)
Brynhildur, f. 6. desember 1972;
2) Jóhanna Líndal Zoëga, f. 6. des-
ember 1942, maki Tómas Zoëga, f.
24. júlí 1942, og eru börn þeirra:
a) Anna Sif, f. 31. maí 1963, b) Geir
Þegar ég frétti af andláti Jós-
afats Líndal frá Holtastöðum í
Langadal flaug hugur minn á svip-
stundu til æskuheimilis okkar
beggja, Holtastaða.
Þegar ég kom að Holtastöðum,
ungur drengur, var Jósafat farinn
til náms og starfa í Danmörku. Ég
sá hann fyrst í júnímánuði 1938.
Hann var þá nýkvæntur konu sinni,
Áslaugu. Seint gleymi ég dögunum
þegar von var á Jósafat og Áslaugu.
Við vorum í skýjunum og fyrsta
morguninn læddumst við um húsið
og hvísluðum svo að ekkert raskaði
ró brúðhjónanna. „Systurnar“,
Margrét og Sigríður, höfðu aflað
sér tímarita um dönsk heimili í
betri kantinum svo engu var nú að
kvíða.
Allt fór nú sem ætlað var, ungu
hjónin gengu snemma dags upp á
Kvíaból. Veður og umhverfi skart-
aði sínu besta. Um hádegisbil þegar
fólk skrapp heim til máltíðar gengu
ungu hjónin fram og gáfu öllu
heimilisfólkinu smágjafir. Þetta var
stór stund í lífi margra á þeim tím-
um.
Það verður mér ávallt minnis-
stætt hvað þau voru glæsileg hjón,
Jósafat og Áslaug. Segja má að
glæsileikinn með prúðmennsku og
fágaðri framkomu beggja hafi hvar-
vetna sem þau fóru vakið athygli.
Eftir heimkomu þeirra hjóna
fluttust þau eftir fá ár í Kópavog,
sem var þá lítið sveitarfélag sunnan
Reykjavíkur. Jósafat var fljótt kall-
aður til stjórnunarstarfa í Kópa-
vogi. Ég held að hann hafi unnið að
flestöllum málefnum sveitarfé-
lagsins, sem fljótt varð að kaupstað.
Mér er það minnisstætt að skrif-
stofa Sjúkrasamlags Kópavogs var
fyrstu árin á heimili þeirra Jósafats
og Áslaugar við Kópavogsbrautina.
Ef einhverju þurfti að huga að, eða
framkvæma, þá var alltaf eins og
það þyrfti að kalla Jósafat til. Með
jafnaðargeði og skynsemi foreldra
sinna, sem hann fékk í arf, var
hann ávallt sannur sonur, greindur
og velviljaður.
Í þessu sambandi og skrifuðu
orðum verður mér hugsað til
fingrarímsins sem fóstri minn, Jós-
afat Líndal, reyndi að kenna mér
ungum, en þess upphaf er: At-
gjörvi, drenglyndi, dáð og gullauði
betra er. Þessi spakmæli áttu svo
sannarlega við fósturbróður minn,
Jósafat. Það voru ávallt hreinar
sæluvikur á sumrin þegar Jósafat
og Áslaug, einnig Margrét og Berg-
ur, maður hennar, komu í frí. Því
þá varð heimilið eins og hamingju-
reitur, jafnt fyrir unga sem eldri. Á
góðviðrisdögum fór ég snemma til
hestasmölunar og allt var tilbúið.
Lagt af stað með nesti sem Mar-
grét, Sigríður og Áslaug höfðu
útbúið. Jósafat var fararstjóri,
Bergur hinn mikli brunnur fróð-
leiks um náttúruna og Jósafat um
kennileiti og örnefni. Þá var nestið
tekið, sungið, glettst og allir höfðu
skoðun á sínum fjórfættu fákum.
Það var farið í silungsveiðar, berja-
mó, fjallagrös tínd og farið í leiki.
Jósafat var mikill náttúruunn-
andi. Hann hlakkaði ávallt til ferða
að Holtastöðum. Á seinustu lífsár-
um hans var umræðuefni okkar að
mestu það að rifja upp ferðir okkar
norður, menn og málefni. Það var
eins og það væri það seinasta sem
bjó í kolli hans. Hann talaði vel um
alla og var hvers manns hugljúfi.
Verst þótti honum að heyra um bú-
jarðir í Langadal sem voru að fara í
eyði. Hann sagði að sú mundi koma
tíð að Langidalur, Vatnsdalur og
Víðidalur í Húnavatnssýslu mundu
verða sú hagsældarbyggð sem þar
áður var. Því er ég sammála.
Jósafat var maður sem trúði á
einkaframtak borgarans. Hann var
sjálfstæðismaður sem trúði á kjark
og dugnað samborgaranna. Þegar
ég hugsa til fósturbróðurs míns,
Jósafats, þá hann er látinn, kemur
mér upp í huga þakklæti fyrir vin-
skap og hjálpsemi á margan hátt.
Hann var einstaklega tryggur vinur
sem gott var að leita til.
Nú flýgur hugur okkar til systk-
ina Jósafats, fjölskyldna Mar-
grétar, Holta og Hjördísar. Sár-
astur býr þó söknuðurinn í huga
barna hans, Erlu, Jóhönnu, Krist-
ínar og Jónatans.
Við biðjum guð að styrkja þau í
sorginni og gefa fjölskyldum þeirra
vilja og mátt til að líkjast Jósafat
Líndal.
Guð veri með ykkur öllum.
Erla og Hörður Valdimarsson.
Kærum vini mínum, velgjörðar-
manni og tengdaföður vil ég þakka
samfylgdina. Í meira en 42 ár hef
ég notið þeirra forréttinda að til-
heyra stórfjölskyldu hans. Sam-
verustundirnar með Jósafat, Ás-
laugu, tengdamóður minni heitinni,
og niðjum þeirra eru ófáar og
minningarnar margar og ljúfar.
Gleðistundir innanlands og utan,
sem ekki verður komið tölu á.
Aldrei bar skugga á samband
okkar enda var tengdafaðir minn
gegnheill öðlingur af gamla skól-
anum, sem ekki mátti vamm sitt
vita. Velferð fjölskyldunnar var
honum ætíð efst í huga svo sem
hæfði þeim sanna ættarhöfðingja
sem hann var. Það nægir að hugsa
til hans sæki á mann depurð og
lundin lyftist. Nú er skarð fyrir
skildi en taki niðjar hans mið af
lífshlaupi Jósafats í orði og æði ætti
þeim að vera vel borgið.
Hafðu bestu þökk, kæri tengda-
faðir og vinur.
Tómas.
Í dag kveðjum við afa okkar, afa
sem bjó í sömu götu og alltaf var
hægt að fara í heimsókn til. Afa
sem tók í nefið og hló hátt, afa sem
fannst gaman að halda veislu og
hafa margt fólk hjá sér, afa sem
hefur alltaf verið til en er nú farinn
á nýjan stað.
Því að hvað er það að deyja annað en
standa nakinn í blænum og hverfa inn í
sólskinið?
Og hvað er að hætta að draga andann
annað en að frelsa hann frá friðlausum
öldum lífsins, svo hann geti risið upp í
mætti sínum og ófjötraður leitað á fund
guðs síns?
Og þegar þú hefur náð ævitindinum, þá
fyrst munt þú hefja fjallgönguna.
Og þegar jörðin krefst líkama þíns,
muntu dansa í fyrsta sinn.
(Kahlil Gibran.)
Guð blessi minningu afa.
Anna Sif, Geir Atli og Hjördís.
Við minnumst samverustundanna
á Sunnubraut 34 þar sem allir úr
fjölskyldunni komu iðulega saman,
hvort sem var í boðum eða bara til
að spjalla. Þá var oft glatt á hjalla
og afi alltaf hress og kátur og hrók-
ur alls fagnaðar. Við krakkarnir
sóttum mikið í að koma á Sunnu-
brautina til að leika okkur.
Við þökkum fyrir allar Fróðár-
ferðirnar þar sem fjölskyldan kom
saman og sofið var í hverju horni.
Við veiddum, lékum golf allan sól-
arhringinn, tíndum ber, fórum í
leiki og spiluðum.
Við minnumst afa sem mikils
höfðingja á allan hátt og auk þess
að vera hvatamaður að fjölskyldu-
samkomum og góðum samveru-
stundum var hann okkur einnig fyr-
irmynd um ráðvendni og
heiðarleika. Hann ól upp í okkur
metnað og hvatti okkur til að
mennta okkur
Við eigum eftir að sakna hláturs-
ins, spurninganna, glaðværðarinnar
og klappsins á kinnina þegar maður
kom í heimsókn.
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson.)
Elsku afi, takk fyrir allar góðu
stundirnar og guð veri með þér.
Áslaug, Katrín, Ormar,
Brynhildur, Ásta, Anna
Mjöll og Sigrún Tinna.
Dáinn er frændi minn, Jósafat J.
Líndal. Börn hans og við systkinin
teljumst vera þremenningar.
Við börnin ólumst upp í Kópavogi
á sjötta og sjöunda áratugnum. Áð-
ur höfðu Jósafat og faðir minn,
Baldur Líndal, síðar efnaverkfræð-
ingur, verið nágrannar í Húna-
vatnssýslu. Jósafat átti einnig syst-
ur, Margréti Líndal, sem bjó í
Hafnarfirði ásamt fjölskyldu og við
þau mynduðum við mikil tengsl.
Annað sem pabbi og Jósafat áttu
sameiginlegt var að þeir fóru til
útlanda til náms og komu síðan
heim aftur með erlenda eiginkonu,
aðra frá Færeyjum, hina frá
Bandaríkjunum. Nú er öll þessi for-
eldrakynslóð fallin frá, á rúmum
áratug, og hefur það verið okkur
frændsystkinunum mikil hugraun.
Má jafnvel segja að sá missir allur
hafi orðið snar þáttur í að ég fór að
sinna því starfi sem ég hef nú um
stundir, en það er við umönnun
aldraðra á elliheimili.
Þegar ég kom heim frá háskóla-
námi var Jósafat ennþá sparisjóðs-
stjóri í Kópavogi. Brást hann þá
mjög vinsamlega við, er ég sló hjá
honum lán, til að hjálpa mér við að
leggja út á ritstarfabrautina. Þegar
ég gaf honum síðar ljóðabækur eft-
ir mig lét hann þær þó þegar ganga
beint áfram til uppáhaldsmenning-
armálaráðherra síns, en það var
dóttir hans, Kristín Líndal, kennari
og bæjarfulltrúi þar í bæ.
Móðir mín, Amalía Líndal rithöf-
undur, átti bók frá hálskólanáms-
árum sínum sem ég hélt mikið upp
á á unglingsárunum. Það var ljóða-
leikritið Murder in the Cathedral
eftir T. S. Eliot. Vil ég nú að end-
ingu snara þaðan nokkrum hugg-
unarorðum, en það eru ummæli
sem Tómas Becket, erkibiskupinn
af Kantaraborg í Englandi á 12.
öld, viðhefur um áhyggjur fylgis-
manna sinna um að hann muni nú
senn líða píslarvættisdauða.
Friður sé með yður. Og lát þá vera
svo æstir sem þeir eru.
Þeim ratast sannar á munn
en þeir vita,
og ofar skilningi yðar.
Þeir vita og vita ekki
að það er þjáning að breyta
og það að þjást er líka breytni.
Hvorki þjáist breytandinn
né breytir þolandinn.
En báðir eru þó fangnir
í eilífri breytni, eilífu viðþoli
sem allir verða að gangast við
svo Hans vilji verði,
og sem allir verða að umbera
til að þeir megi vilja,
að samræmið megi haldast,
því samræmið er breytnin og þjáningin,
til að hjólið megi snúast og samt
vera að eilífu samt.
Tryggvi V. Líndal.
JÓSAFAT
J. LÍNDAL
✝ Magnea L. Þór-arinsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 17.
september 1918 og
hefði því orðið 85 ára
í dag. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 8. septem-
ber síðastliðinn. Hún
var dóttir Guðrúnar
Magnúsdóttur, f. 1.
október 1879 - d. í
Reykjavík 27. febr-
úar 1945, og Þórar-
ins Finnssonar, sem
f. var 8. maí 1880, d. í
Reykjavík 25. sept-
ember 1960. Hún átti sjö hálf-
systkin sammæðra. Þau voru:
Gísli Magnús Bjarnason, f. 1897,
drukknaði 1915; Anna Bjarna-
dóttir, f. 1899, d. 1967; Edvard
Bjarnason, f. 1901, d. 1969; Bjarni
Bjarnason, f. 1903, d. 1978; Krist-
ín Bjarnadóttir, f. 1905, d. 1971;
Sigríður J. Bjarnadóttir, f. 1910,
d. 1997; og Aðalsteinn M. Bjarna-
son, f. 1913, d. 1936. Samfeðra
hálfsystkin hennar
voru Óskar Þórar-
insson, f. 1910, d.
1982; og Ásta A.
Þórarinsdóttir, f.
1912, d. 1985.
Hinn 8. október
1938 giftist Magnea
Haraldi Gíslasyni
frá Skálholti í Vest-
mannaeyjum, f. 28.
2. 1916, d. 22.6.
1996. Systkini Har-
aldar á lífi í dag eru
Garðar Gíslason, bú-
settur í Vestmanna-
eyjum, og Sigríður
Gísladóttir, búsett á Selfossi.
Magnea og Haraldur eignuðust
eina dóttur, Ernu Sigríði, flug-
freyju, er fórst í flugslysi við Kat-
unayakeflugvöll á Sri Lanka 15.
nóvember 1978. Erna Sigríður
var gift Jóni Páli Bjarnasyni gít-
arleikara er hún lést.
Útför Magneu fer fram frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Magnea afasystir okkar er nú
kvödd í dag á 85. afmælisdegi sínum.
Sú síðasta af þessari kynslóð. Hún
var okkur mjög kær og góð vinkona
móður okkar sem nú er látin.
Haraldur og Magnea urðu fyrir
þeirri miklu sorg að missa einkadótt-
urina Ernu Sigríði í flugslysi árið
1978, og var það þeim mikið áfall.
Haraldur lést árið 1996 en þau voru
mjög samrýnd hjón og því missir
hennar mikill þegar hann féll frá.
Magga frænka sýndi okkur systk-
inunum mikla umhyggjusemi, af-
mælis og jólagjafir frá Halla og
Möggu voru alltaf mjög áhugaverðar
– gjarnan eitthvað sem hafði verið
keypt erlendis.
Þau hjónin áttu þess kost að
ferðast víða erlendis og nutu þess
mjög. Nú að leiðarlokum þökkum við
samfylgdina. Hvíl þú í friði.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Sigurlaug og Hanna.
MAGNEA L.
ÞÓRARINSDÓTTIR
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð.
Lifðu sæl á ljóssins friðarströnd
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsd.)
Alda og Erna Sigríður.
HINSTA KVEÐJA
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.