Morgunblaðið - 21.09.2003, Síða 12

12 B SUNNUDAGUR 21. SEPTEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
ÍS
LE
N
SK
A
A
U
G
LÝ
SI
N
G
A
ST
O
FA
N
E
H
F.
/S
IA
.I
S
F
LU
2
22
29
0
9/
20
03
flugfelag.is
Helgarslaufur
fyrir hópa, klúbba og félög af öllum stærðum.
Við bjóðum litríkar og eftirminnilegar helgarslaufur fyrir hópa til
allra áfangastaða okkar, Akureyrar, Egilsstaða, Ísafjarðar,
Reykjavíkur og Færeyja. Við höfum úrval frábærra gististaða í boði
og gerum tilboð í flug, gistingu og hátíðarkvöldverð.
Tryggið ykkur sæti í tíma!
Hafðu samband við
Bergþóru eða Kristjönu
í síma 570 30 75
hopadeild@flugfelag.is
Í upphafi skyldi endirinn skoðasegir einhvers staðar. Þetta á við
í svo mörgu tilliti
– en vissulega er
það oft harla erf-
itt viðfangsefni að
átta sig á afleið-
ingum gjörða
sinna, þegar til
lengri tíma er lit-
ið.
Einu sinni fyrir mörgum árum
ákvað ég t.d. að elda kjötsúpu. Ég
var með stórt heimili á þeim tíma og
reyndi að elda hollan mat. Það fór þó
svo að börnin á heimilinu voru ekki
eins dugleg að borða kjötsúpuna og
ég hafði búist við og var þess vegna
talsvert mikið eftir í stóra kjötsúpu-
pottinum, svo sem kartöflubitar,
rófubitar og dálítið af kjöttætlum
sýndist mér, – en vegna fjölmargra
hrísgrjóna og súpujurta sá ég ekki
gjörla til botns í pottinum.
Ég var að flýta mér og ákvað að
fara „styttri leiðina“ og hella bara
því sem eftir var í pottinum í klósett-
ið og arkaði með hann þeirra erinda
inn í baðherbergið.
Þegar ég hafði hellt úr pottinum í
klósettið heyrðist undarlegt soghljóð
og allt vatn hvarf úr klósettskálinni.
Ég horfði á þetta tvíátta og ákvað
svo að sturta niður þannig að allt
kæmist í samt lag. En þótt ég sturt-
aði nokkrum sinnum niður var eins
og eitthvað væri ekki eins og það átti
að vera. Ég yppti öxlum og arkaði
fram með pottinn til þess að þvo
hann.
Skömmu síðar fór að bera æ meira
á að illa gengi að sturta niður í kló-
settinu. Vatnið flóði upp að börmum
skálarinnar og vildi seint síga niður.
Loks kvað svo rammt að þessu að
fenginn var maður til þess að gá hvað
í veginum væri. Maðurinn gerði vett-
vangskönnun og kom að því búnu
með snigil mikinn sem hann renndi
niður í klósettið. Eftir nokkra athug-
un kom hann fram í eldhús til mín og
sagði mér, dálítið undarlegur á svip-
inn, að eitthvert flikki stæði í vegi
fyrir því að það sem í klósettið væri
sett færi sína leið.
„Hefur þú nokkra hugmynd um
hvað þetta getur verið?“ spurði
hann.
Ég sagði að ég gæti ekki ímyndað
mér hvað þarna væri á ferðinni – en
var samt dálítið flóttaleg og hugsaði
óneitanlega til kjötsúpunnar.
Maðurinn kvað þessu næst upp
þann dóm að ekki dygði annað en
brjóta upp gólfið og komast að flikk-
inu umtalaða og ná því í burtu.
Hófst nú mikil aðgerð. Menn
komu með steinsagir, bora og sleggj-
ur og brutu upp gólfið í gangi, eld-
húsi og baðherberginu. Eftir að hafa
komist í rörin eftir langa mæðu og
mikið inngrip í innviði hússins fannst
hvað olli stíflunni. Það var kjötbein
eitt mikið og oddhvasst.
„Hvernig hefur þetta bein eigin-
lega komist í klósettið hjá þér?“
sagði viðgerðarmaðurinn hissa.
„Ég bara skil það ekki,“ svaraði ég
og var nú svo flóttaleg að aðrir heim-
ilismenn tóku til þess. Eftir nokkrar
umræður gekkst ég við því að hafa
hellt úr kjötsúpupottinum í klósettið
og þannig gert kjötbeininu kleift að
stífla það.
Ég þarf varla að orðlengja það að
þetta olli mikilli hneykslan í fjöl-
skyldunni og meðal þeirra sem af
þessu tiltæki mínu fréttu.
Ekki er öll sagan sögð. Nokkrum
árum síðar kom því miður í ljós að
klóakrörið undir húsinu væri brotið.
Kannski var það mín vonda sam-
viska sem fékk mig til að leiða getum
að því að rörið gæti hafa laskast þeg-
ar verið var að skarka með sniglinum
í því í tengslum við kjötbeinsmálið
fyrrgreinda. Ekki veit ég hvað hæft
er í þessari tilgátu minni, hitt er víst
er að nú tóku við enn viðameiri að-
gerðir en fyrrum. Ekki mátti nú
minna vera en leggja alveg nýjar
skolplagnir undir allt húsið og kost-
aði það stórkostleg uppbrot á gólfum
og uppgröft við húsið. Allt var þetta
afar kostnaðarsamt og fjarskalega
leiðinlegt.
Hefði ég vitað hvað af leti minni
myndi hljótast hefði ég snarlega sett
innihald kjötsúpupottsins í vaskinn
og hreinsað svo úr honum allt gums-
ið eins og hver önnur skikkanleg
húsmóðir myndi gera.
En svona er þetta líf, maður
höndlar í hugsunarleysi og bítur svo
úr nálinni fyrir það, – jafnvel löngu
seinna.
Ég lærði af þessu atviki mína
lexíu. Ekki aðeins helli ég aldrei
framar kjötsúpu í klósett heldur
hugsa ég mig nú mun vandlegar um
en áður hvað ég geri og segi. Það eru
hyggindi sem í hag koma að reyna að
setja sér fyrir sjónir fyrirfram hverj-
ar afleiðingar geta orðið af orðum og
gjörðum.
Fyrir þá sem ekki hafa misst lyst á
kjötsúpu eftir þennan lestur birti ég
uppskrift að Kraftsúpu með kálmeti
úr Matreiðslubók Jóninnu Sigurðar-
dóttur:
3000 g kjötsoð,
1000 g hvítkál,
20 g salt,
500 g gulrætur,
á hnífsoddi pipar,
300 g selja.
Út í þetta set ég svo hrísgrjón sem
fyrr gat, súpujurtir, lauk og kjötbita
af ýmsum stærðum og jafnvel súpu-
teninga í viðbót þegar ég hef mikið
við. Best er kjötsúpan þegar hún
hefur verið hituð a.m.k. einu sinni
upp. Í súpuna í diskinum er mjög fínt
að setja kaldar kartöflur.
Kjötbeinið í klósettinu
ÞJÓÐLÍFSÞANKAR/Er ekki ráð að hugsa sinn gang?
eftir Guðrúnu
Guðlaugsdóttur

    



 

 
    
       
 

  

 Moggabúðin
Geisladiskahulstur, aðeins 700 kr.