Morgunblaðið - 24.09.2003, Blaðsíða 31
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 24. SEPTEMBER 2003 31
Nú er amma Sigrún
farin, eða amma á
Rauðalæk eins og við
systkinin kölluðum
hana hér áður fyrr. Af
Rauðalæknum eigum
við margar góðar og
dýrmætar minningar; ég man svo oft
eftir okkur systkinunum liggjandi á
gólfinu í stofunni, með eyrað að hátal-
aranum að hlusta á góða tónlist.
Amma var mikill tónlistarunnandi og
hún kenndi okkur kornungum að
hlusta og á tímabili vorum við varla
komin inn úr forstofunni þegar við
báðum ömmu um að fá að hlusta á
portúgölsku plötuna!
Það eru heldur ekki allar ömmur
sem færa barnabörnunum morgun-
matinn í rúmið á hjólaborði meira að
segja! Já, hún var snillingur í að láta
okkur líða eins og kóngafólki í æv-
intýrunum þegar við komum suður,
þá var sko kátt í höllinni.
Í okkar huga var amma alltaf
dama, hún var alltaf svo fín og sæt,
átti góð krem og góða lykt og það var
alltaf svo góð lykt hjá henni. Húsið
angaði alltaf af yndislegri lykt sem
erfitt er að lýsa, einhverri ömmulykt.
Síðustu misserin var hún á dvalar-
heimilinu Sóltúni, þar er yndislegt
starfsfólk sem hugsaði vel um hana og
þar leið henni vel. Okkur fannst gott
SIGRÚN
ÞORSTEINSDÓTTIR
✝ Sigrún Þor-steinsdóttir
fæddist í Reykjavík
25. apríl 1926. Hún
lést 31. ágúst síðast-
liðinn og var útför
Sigrúnar gerð frá
Dómkirkjunni 16.
september.
að vita af ömmu þar. Nú
hefur amma Sigrún
fengið hvíldina og við
sitjum eftir og rifjum
upp liðnar stundir.
Elsku amma, þakkir
fyrir allt og allt, hvíl í
friði.
Barnabörnin
fyrir norðan.
Látin er kær og góð
vinkona og frænka, Sig-
rún Þorsteinsdóttir
snyrtifræðingur. Vegir
okkar hafa tengst og
mæst á ýmsa vegu á æviskeiðum okk-
ar. Barnung heyrði ég oft getið um
Aðalbjörgu Albertsdóttur móður
hennar, en fóstra mín og hún voru
bræðrabörn og vinkonur, ættaðar frá
Stóruvöllum í Bárðardal.
Sigrún var yngst af fimm börnum
foreldra sinna, en faðir hennar lést er
hún var aðeins átta ára að aldri. Fyrst
man ég vel eftir Guðlaugu, elstu syst-
urinni, sem heimsótti okkur á Húsa-
vík 1935, hún var svo fríð og kát og
skemmtileg. Síðar kom svo Aðalbjörg
frænka einnig í heimsókn til fóstur-
foreldra minna, og var það mjög eft-
irminnilegt, henni fylgdi kraftur,
hressileiki og kátína – og ógleyman-
legur viðburður var það að þau fengu
bíl á leigu og farið var í skemmti- og
skoðunarferð austur í Ásbyrgi. Þetta
gerðist vorið 1939. Aðalbjörg Alberts-
dóttir hafði stofnað matsölu í Reykja-
vík eftir að hún varð ekkja og rak
hana með myndarbrag um árabil.
Þangað sóttu ýmsir góðir gestir sem
dvöldu í borginni, ekki síst frændur
og vinir að norðan. Systurnar fóru að
vinna með móður sinni eftir því sem
aldurinn leyfði, og var það þeim góður
skóli. Á unglingsárum fengu þær
Guðrún og Sigrún einnig að koma
norður til að kynnast æskuslóðum og
ættingjum móður sinnar í Þingeyjar-
sýslu og á Akureyri. Þeim fylgdi einn-
ig báðum hressandi blær og kátína,
og mikil og góð vinátta tókst með okk-
ur öllum og fjölskyldum okkar.
Sigrún lærði snyrtifræði í Kaup-
mannahöfn. Hún stundaði þau störf
um árabil hér í borg af alúð og sam-
viskusemi sem henni var í blóð borin.
Ég þekki það af eigin reynslu hve gott
var að koma á stofuna til hennar. Þar
ríkti fádæma snyrtimennska og alúð
við hvert verkefni, og gætu margar
konur áreiðanlega vitnað um það með
mér.
Hún giftist ung Jóni Jósepssyni
frænda sínum frá Setbergi á Snæ-
fellsnesi, fulltrúa hjá Rafveitu
Reykjavíkur. Þau hjónin voru að
ýmsu leyti áþekk og áttu margt sam-
eiginlegt, glaðlynd, höfðingjar í lund
og einkar barngóð. Þau eignuðust
ekki börn saman, en ólu upp þrjú
börn. Fyrst tóku þau bróðurdóttur
Sigrúnar, Liv Gunnhildi Stefánsdótt-
ur, eftir að móðir hennar lést frá
mörgum ungum börnum. Síðar tóku
þau Ólaf son Jóns og svo Sigrúnu
systur Liv, og áttu þau öll gott athvarf
og heimili hjá þeim Sigrúnu og Jóni á
bernsku- og uppvaxtarárum. Þá var
einnig Aðalbjörg móðir Sigrúnar hjá
þeim í heimili mörg síðustu ár sín. Það
var því oft þröng á þingi í íbúðinni
þeirra á Rauðalæknum. En þar var
líka gott að vera og koma í heimsókn,
og margar góðar minningar eiga
börnin öll og vinir þeirra sem þangað
sóttu. Börnin mín nutu þess að eiga
vísa góða fóstru þegar Liv – hún Lía
litla – var annars vegar. Hún var
mörg sumur hjá okkur barnfóstra í
Kópavoginum og sinnti því starfi af
fádæma natni, einlægni og alúð sem
henni var í blóð borin, en einnig veit
ég og trúi að áhrifa hefur gætt frá
Sigrúnu frænku hennar og fóstru.
Við hjónin nutum frændsemi og
vináttu þeirra hjónanna Sigrúnar og
Jóns á ýmsa vegu. Meðal annars átt-
um við árum saman góða samveru-
stund með þeim og nánustu fjöl-
skyldu þeirra á Rauðalæknum
síðdegis hvern gamlársdag, yfir kaffi
og góðgæti, þegar allt ljómaði af fögn-
uði yfir komandi ári.
Lengi vel virtist svo sem líf þeirra
Sigrúnar og Jóns léki í lyndi, þrátt
fyrir einstöku skakkaföll sem flesta
hendir og fljótlega gleymdust. Fóst-
urbörnin öll döfnuðu vel og þroskuð-
ust, og þau hafa staðið sig með af-
brigðum vel í lífinu, hvert á sínu sviði.
En hamingjan er fallvölt – og allt er
hverfult eins og við vitum. Með
hryggð í huga máttu ættingjar og vin-
ir horfa upp á það að svo virtist sem
jörðin skriðnaði undan fótum þessara
gáfuðu og ágætu hjóna meðan þau
voru enn á góðum aldri. Eftir marg-
víslegt misgengi slitu þau samvistir,
og um þær mundir tók heilsu þeirra
beggja mjög að hraka. Jón andaðist
fyrir allmörgum árum, en Sigrún
fluttist á hjúkrunarheimili og hefur
dvalið þar mörg undanfarin ár, fyrst á
Grund og síðar í Sóltúni. Það var allt-
af ánægjulegt að líta til hennar, alltaf
var hún glaðleg og allt fallegt í kring-
um hana, þótt heilsan væri slæm.
Fósturbörnin öll hafa sannarlega
sinnt henni vel og goldið henni fóst-
urlaunin með því að annast hana með
alúð og umhyggju í veikindum henn-
ar.
Ógleymanlega stund áttum við
saman ásamt fleiri vinum í ágúst í
fyrra sumar hjá Liv og Snæbirni
manni hennar fyrir norðan. Þau hafa
af miklum dugnaði og myndarskap
reist sér sumarbústað ofarlega í
Vaðlaheiðinni. Sólin skein í heiði og
Eyjafjörðurinn allur, bæði land og
haf, ljómaði og skartaði sínu fegursta.
Sigrún kom fljúgandi að sunnan og
fagnaði með Liv og fjölskyldu hennar,
hress og glöð, og dvaldi síðan hjá
þeim í nokkra daga.
En nú er komið að kveðjustund.
Það er söknuður hjá vinum og vanda-
mönnum sem hljóta að kveðja þær
systur, Guðrúnu og Sigrúnu, með svo
stuttu millibili. Þær voru báðar eft-
irminnilegar persónur sem standa
okkur ljóslifandi fyrir hugarsjónum.
En við þökkum fyrir margar góðar
minningarstundir, og biðjum þeim
allrar blessunar Guðs á ókunnum
stigum.
Sigríður Kristjánsdóttir.
Foreldrar Margrétar
Lilju voru Sigurlaug
Sigvaldadóttir og Egg-
ert Theódórsson.
Eggert var sonur
hjónanna Theódórs
gullsmiðs og leirkerasmiðs Jónssonar
prests í Stórholti í Dalasýslu, Hall-
dórssonar Jónssonar prests í Glaum-
bæ, Jónssonar prests á Völlum í
Svarfaðardal, Halldórssonar og konu
Theodórs, Margrétar Eggertsdóttur
Jónssonar bónda á Kleifum í Gilsfirði
og konu hans Önnu Einarsdóttur frá
Stóruborg í Húnavatnssýslu. Anna
var dóttir Einars Skúlasonar prests
og konu hans Þórdísar Magnúsdótt-
ur, Árnasonar biskups og Önnu Þor-
steinsdóttur.
Þeirra börn voru: Jónína Steinvör,
Kristín Soffía, Anna Þórdís og Mar-
grét, sem var amma okkar Margrétar
Lilju. Hún var falleg og glæsileg
kona. Maður hennar elskaði hana
mjög heitt. Þau eignuðust son sem
fékk nafnið Jón. Hann dafnaði vel, og
þegar hann var um tveggja ára aldur
fæddi hún annan son sem hlaut nafnið
Eggert. En fljótlega andaðist Mar-
grét móðir hans. Þá syrgði Theódór
hana svo sárt að hann dó fljótlega, þá
voru drengirnir tveir foreldralausir.
Prestsekkjan í Stórholti flutti þá að
Efri-Brunná, hún var amma drengj-
anna og hún tók Eggert til sín og ann-
aðist uppeldi hans. En Jón, sem varð
faðir minn, fór til afa síns Eggerts á
Kleifum. Þannig ólust þeir upp þar til
þeir voru orðnir unglingar, þá fóru
bræðurnir báðir á unglingaskóla á
Heydalsá í Kollafirði. Þegar skóla
lauk fór faðir minn að kenna og réðst
MARGRÉT LILJA
EGGERTSDÓTTIR
✝ Margrét LiljaEggertsdóttir
fæddist í Reykjavík
12. ágúst 1920. Hún
lést á vistheimilinu
Seljahlíð 14. ágúst
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Fossvogskirkju
26. ágúst.
sem heimiliskennari að
Laugabóli við Ísafjarð-
ardjúp. Síðan kvæntust
þeir báðir, og fór Egg-
ert að búa á Efri-
Brunná en Jón faðir
minn keypti Gilsfjarð-
arbrekkuna og fór að
búa þar 1902 með konu
sinni Elínu Guðrúnu
Magnúsdóttur. Seinna
flutti Eggert til Reykja-
víkur og bjó á Njálsgötu
12 og gjörðist kaupmað-
ur og fór að versla. Þar
fæddist þeim dóttir sem
fékk nafnið Margrét
Lilja, sem nú er kvödd, og varð hún
þeim til mikillar gleði og blessunar.
Margrét Lilja var falleg, glæsileg og
mikið vel gefin og dugleg. En það sem
var best af öllu, að hún fól sig í hendur
Jesú Kristi og valdi að fylgja honum.
Hún trúði á Jesúm Krist Guðs einget-
inn son og treysti náð hans „því svo
elskaði Guð heiminn, að hann gaf sinn
eingetinn son til þess að hver sem á
hann trúir glatist ekki heldur hafi ei-
líft líf“. Jóh. 3:16.
Þetta er mín huggun í dag að hún
átti nafnið sitt skrifað í Lífsins bók á
himnum. Svo nú trúi ég að hún sé
komin í himneska dýrð þar sem engir
sjúkdómar eru og engin sorg, þjáning
eða neyð.
Þar er eilíf dýrð, sæla, gleði og
hamingja um alla eilífð. Já Guð gefi
okkur öllum ná að varðveitast í sam-
félagi við frelsara okkar og hans heil-
ögu hönd allt þar til við förum heim í
dýrðarríki Guðs. Guð blessi mína
kæru frænku Margréti Lilju um alla
eilífð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Anna Guðrún Jónsdóttir
frá Gilsfjarðarbrekku.
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
LEGSTEINAR
Mikið úrval af legsteinum
og fylgihlutum
Sendum myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4, 110 Reykjavík,
sími 587 1960, fax 587 1986.
Marmari
Granít
Blágrýti
Gabbró
Líparít
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
JÓNÍNA MARGRÉT JÓNASDÓTTIR,
Suðurgötu 51,
Siglufirði,
andaðist á Sjúkrahúsi Siglufjarðar fimmtu-
daginn 18. september.
Útförin fer fram frá Siglufjarðarkirkju laugar-
daginn 27. september kl. 14.00.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÓNAS M. LÁRUSSON,
Sóltúni 2,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 23. september.
Fyrir hönd aðstandenda,
Rannveig Jónasdóttir,
Lára Jónasdóttir.
Elskuleg systir,
GRÓA ÞORVARÐARDÓTTIR
frá Bakka, Kjalarnesi,
Esjugrund 55,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 14. september.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Sérstakar þakkir eru færðar starfsfólki krabbameinsdeildar Land-
spítalans og Karitasar heimahjúkrunar fyrir góða umönnun.
Þökkum auðsýnda samúð.
Fyrir hönd aðstandenda,
Bjarni Þorvarðarson.
Elskulegur faðir okkar, afi og bróðir,
ÞORSTEINN AXELSSON,
Teigaseli 3,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 21. september.
Jarðarförin auglýst síðar.
Aðalheiður Þorsteinsdóttir,
Axel Þorsteinsson,
Helga G. Þorsteinsdóttir,
systkini og aðrir aðstandendur.