Morgunblaðið - 24.09.2003, Blaðsíða 34

MINNINGAR
34 MIÐVIKUDAGUR 24. SEPTEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Elsku Árni frændi,
þú varst besti frændi
minn. Þú varst rosalega
skemmtilegur og sann-
ur vinur. Það var svo
gaman að leika við þig
og þá sérstaklega þegar við vorum í
tölvunni þinni heima hjá þér í Stuðla-
bergi. Þú mun alltaf verða besti
frændi minn og vona ég að guð passi
þig vel og englarnir fari vel með þig.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesú, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer,
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgr. Pét.)
Ég mun alltaf sakna þín.
Þinn frændi
Joshua.
Elsku Árni minn, það er óskiljan-
legt að þú sért farinn frá okkur.
Margar góðar stundir hef ég átt
með þér og margs er að minnast. Hjá
þér var alltaf stutt í brosið og glettn-
ina þrátt fyrir erfið veikindi síðustu
mánuði. Eitt sinn fyrir stuttu var ég í
heimsókn hjá ykkur, þá spurðir þú
mig hvort ég ætlaði ekki að koma í af-
mælið þitt. Auðvitað kem ég í afmælið
þitt, svaraði ég. En nú ert þú farinn,
elsku Árni minn, og heldur upp á af-
mælið þitt á öðrum stað. Þú munt allt-
af verða í huga mér og hjarta, þar til
við hittumst á ný. Guð blessi þig og
varðveiti.
Elsku Magnea, Alfreð, Guðný,
ömmur og afar, megi góður Guð
styrkja ykkur á þessum erfiðu tímum.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Þín frænka
Bryndís.
Elsku frændi. Ég er ekki alveg viss
um að ég sé búinn að átta mig á að þú
sért farinn. Ég sá þig fyrir svo stuttu
síðan heima hjá þér í Stuðlaberginu.
Ég ákvað að stoppa smástund því þú
baðst svo fallega um að fá að sjá hana
litlu frænku okkar. Þér fannst hún
svo sæt og vildir ólmur fá að sjá hana.
Ég þakka guði fyrir að hafa farið að
ósk þinni og komið með hana inn, þó
ég hafi stoppað stutt. En hver vissi að
þetta væri síðasta skiptið sem við átt-
um eftir að hittast, Árni minn? Þrátt
fyrir þessi erfiðu veikindi þín hvarfl-
aði ekki að manni að svona myndi
þetta enda. Í huga manns var einung-
is sú hugsun að þú færir bráðum út til
Svíþjóðar til að fá ný lungu og að þá
myndi allt verða eins og áður. Bráð-
lega ætluðuð þið að flytja í nýja húsið
ykkar og þú hlakkaðir svo mikið til.
Þegar ég var að vinna á videóleigunni
fannst þér svo gaman að koma í heim-
sókn og þú hafðir ótal spurningar um
hitt og þetta, enda skildir þú ekkert í
því af hverju ég hætti þar og fór að
kenna. Þú varst svo mikill áhugamað-
ur um spólurnar enda áttirðu ekki
langt að sækja það. Það er ótrúlegt að
þú sért farinn og eigir ekki eftir að
vera hérna hjá okkur í þessari litlu
fjölskyldu okkar.
Elsku frændi, ég á eftir að sakna
þín, spurninga þinna og návistar. Ég
bið góðan guð að hjálpa mömmu þinni
og pabba, Guðnýju litlu og fjölskyldu
þinni allri á þessum erfiðu tímum.
Guð varðveiti þig, Árni minn.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
ÁRNI ÁSBERG
ALFREÐSSON
✝ Árni Ásberg Al-freðsson fæddist í
Reykjavík 19. nóvem-
ber 1991. Hann lést á
gjörgæsludeild Land-
spítalans 14. septem-
ber síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Víðistaðakirkju
23. september.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engill, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson)
Þinn frændi
Magnús.
Elsku frændi. Við
eigum eftir að sakna þín
svo mikið. Okkur þykir
svo sárt að þurfa að
kveðja þig svona
snemma á lífsleiðinni,
við sem áttum eftir að
gera svo margt
skemmtilegt saman. En við vonum að
þér líði vel á nýjum stað.
Við biðjum guð og englana hans að
geyma þig, elsku Árni okkar. Ljúfar
minningar um góðan dreng munu um
alla tíð búa í hjörtum okkar, og við vit-
um að þú munt fylgja okkur um
ókomna tíð.
Elsku Alfreð, Magnea og Guðný,
missir ykkar er mikill, við biðjum góð-
an guð að vera með ykkur og leiða
ykkur í gegnum þessa erfiðu tíma.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um alla hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna hríð.
(Þórunn Sig.)
Hanna Rut Friðriksdóttir, Aron,
Kristófer Ásberg Björnssynir.
Elsku Árni okkar, þú hefur kvatt
þennan heim alltof ungur. Þú sem
hafðir svo mikið að gefa ert horfinn úr
þessum heimi. Við trúum því að engl-
arnir gæti þín. Minninguna um góðan
dreng munum við geyma í hjörtum
okkar.
Sofðu rótt, elsku frændi.
Þú skilur eftir auðlegð þá
sem enginn tekið fær
Ást í hjarta, blik á brá
og brosin silfurtær.
Mesta auðinn eignast sá
er öllum reynist kær.
(G. Ö.)
Elsku Magnea, Alfreð, Guðný og
aðrir ástvinir. Missir ykkar er mikill.
Megi Guð styrkja ykkur í ykkar
miklu sorg.
Björk, Ívar, Soffía og börn.
Elsku Árni minn, nú eru dimm ský
yfir fjölskyldu þinni og vinum. Eng-
um datt í hug að kallið kæmi svona
fljótt, þótt vitað væri að þú varst mik-
ið veikur. Kjarkur þinn og bjartsýni
villti um fyrir okkur, því þegar þú
varst spurður hvernig þú hefðir það
svaraðir þú ávallt hress í bragði:
„Bara gott,“ og brosið þitt og augun
þín björt og hlý og stundum full af
glettni litu á mann og gáfu okkur von
um betri tíð. Foreldrum þínum og
fjölskyldu varst þú líf og ljós og gafst
mikið af þér þó ungur værir.
Nú ertu farinn heim, þangað sem
við öll förum einhvern tíma. Elsku
frændi minn, ég kveð þig með söknuði
og trega og bið Guð að geyma þig í
sínum kærleiksríka faðmi alla tíð.
Ragna tanta.
Okkur langar að minnast okkar
ástkæra vinar Árna Ásbergs í örfáum
orðum. Elsku Árni. Við eigum erfitt
með að trúa því að svo ungur og glað-
ur strákur eins og þú sért tekinn svo
fljótt í burtu frá foreldrum og ástvin-
um. Við verðum að reyna að trúa því
að þér sé ætlað enn mikilvægara hlut-
verk á öðrum og betri stað en þessum.
Við hittumst ekki oft síðustu ár en
við erum búnar að fylgjast með þér
vaxa og dafna í gegnum árin. Síðustu
misseri fengum við svo reglulega
fréttir af því hvernig þér gengi í skól-
anum og þeim áhugamálum sem þú
hafðir í gegnum hana mömmu þína.
En elsku Árni, þær stundir sem við
fengum að njóta þess að vera með þér
á síðustu tveimur vikum lífs þíns gáfu
okkur mikið. Þar var kominn ungur
drengur sem sýndi mikinn áhuga á
öllu því sem var að gerast. Hvort sem
um var að ræða húsbyggingar okkar,
val á gólfefnum eða húsgögn sem ver-
ið var að endurnýja. Þetta kom allt
svo beint frá hjarta þínu, Árni minn,
að við höfðum á orði við þig að þarna
væri kominn framtíðararkitekt. Já,
það var yndisleg stund að fá að sýna
svo ungum og áhugasömum strák
nýju húsin okkar og fá svo að sjá nýja
húsið og herbergið þitt sem þú sýndir
okkur svo stoltur á svip. Við ætluðum
öll að búa í sama hverfinu og þið
krakkarnir að ganga í sama skóla. Við
spjölluðum um nýja skólann og vænt-
anlega skólafélaga þína í nýja skól-
anum, svo ekki sé minnst á afmælið
þitt sem átti að halda innan skamms
og við ætluðum að mæta í. En nú ert
þú ekki lengur á meðal okkar og færð
ekki að njóta alls þess sem þú varst
búinn að bíða svo spenntur eftir. Þú
verður ávallt í bænum okkar og huga
þar sem þín verður minnst sem glað-
værs stráks sem sagði um okkur svo
glettinn á svip við mömmu sína:
„Mamma, þær eru svo spes?!“
Það er með söknuði sem við kveðj-
um þig í hinsta sinn, Árni minn, og
biðjum við góðan Guð að styrkja
Magneu, Alfreð og Guðnýju litlu, sem
hefur nú misst stóra bróður sinn, og
alla aðra ástvini í sorg þeirra.
Þín er sárt saknað.
Anna Soffía, Kristín
og Ingunn.
,,Hann svaraði: ,,Meðan barnið var
á lífi, fastaði ég og grét, því ég hugs-
aði: Hver veit nema Drottinn mis-
kunni mér og barnið fái að lifa? En
fyrst það er nú dáið, hvers vegna ætti
ég þá að fasta? Mun ég geta látið það
hverfa aftur? Ég fer til þess, en það
kemur eigi til mín.“ (II. Samúelsbók
12:22-23).
Á sorgarstundum sem þessum
hættir maður að þekkja sjálfan sig.
Við sem erum vön að taka til hendinni
þegar á þarf að halda, upplifum okkur
eitthvað svo vanmáttug í návist dauð-
ans. Hvað getur maður gert? Það er
sama hvað við gerum, Árni er dáinn
og við sitjum uppi með þunga byrði
sorgar og missis. Ekkert getur fært
hann aftur til okkar. Þess vegna reyn-
ir maður að hugga sig við það að unga
hetjan okkar andar léttar í faðmi
Guðs, þar sem hann nú dvelur þar til
leiðir mætast á ný.
Sígur höfgi’ á sætar brár,
sefur lón og heiði.
Hann sem þerrar þrauta tár
þig í draumi leiði.
Sofðu nú barn mitt og sofðu nú rótt,
svífðu í draumagæðum,
yfir þér vaki nú í nótt
náðin Guðs á hæðum.
Svo er árdagssólin skær,
sindrar hafs á straumum,
aftur vaknarðu ástin kær
yndis vafinn draumum.
(Þórarinn Jónsson.)
,,Amma, af hverju ertu að gráta?“
spurði fimm ára gömul sonardóttir
mín á mánudagsmorgun. Ég horfði á
íslenska fánann fyrir utan stofuglugg-
ann í hálfa stöng og spurði sjálfa mig
að því sama. ,,Af hverju? Af hverju er
hann Árni litli dáinn?“ Hann sem var
bara ellefu ára og átti allt lífið fram-
undan. Af hverju fékk hann þennan
sjúkdóm, einn af 37 manns í öllum
heiminum sem vitað er um? Af
hverju? Af hverju hann, sem vildi öll-
um vel og brosti svo fallega? Af
hverju hann, sem sagði þegar hann
vissi að ekkert nema líffæraflutning-
ur gæti bjargað honum: – ,,En þá
verður einhver að deyja, svo að ég
geti lifað.“ Af hverju? Við sem sitjum
eftir hnípin og með sorg í hjarta, skilj-
um ekki af hverju en leggjum traust
okkar til kærleiksríks Guðs sem allt
skilur og veit.
Nú læðist nótt um lönd og sæ,
og læst er höll og kofa.
Og allt er hljótt um borg og bæ,
og barnið á að sofa.
Að fjallabaki sefur sól,
og sofið er í hverjum hól.
Í sefi blunda svanabörn
Og silungur í læk og tjörn.
Og sofðu, barn mitt, vært og vel.
Ég vagga ungum sveini.
Í draumi fær þú fjöruskel
og fugl úr ýsubeini.
Og hvað sem verður kalt og hljótt
og hvað sem verður dimmt í nótt
og hvað sem villt af vegi fer,
þá vakir Drottinn yfir þér.
(Davíð Stef.)
Guð blessar og geymir litlu hetjuna
okkar og vakir yfir mömmu og pabba,
Guðnýju systur, Árna afa, Guðnýju
ömmu, Snorra afa, Betu ömmu og öll-
um hinum sem elska Árna og syrgja.
Sigrún,
Guðmundur Sig.,
Guðmundur G.,
Sigurður Ragnar,
Ingi Guðni,
María, Árdís Marín
og Kristófer Daði.
Hér saknar faðir, hér saknar móðir
og systkin döpur og vinir hljóðir,
því hann, sem æskunnar yndi bar,
svo óvænt kallaður að heiman var.
Þitt sólskins bros eigi blikar lengur,
þó brestur aldrei sá trausti strengur,
sem tengdi sál þína sálir við,
það sefar harminn og veitir frið.
Hinn mikli kraftur frá kærleiks hæðum
þig krýni friði og ljóssins gæðum.
Vér felum anda þinn forsjón hans,
er flyst þú heim til hins bjarta lands.
(Finnbogi J. Arndal.)
Elsku Magnea, Alfreð, Guðný og
aðrir ástvinir, söknuður ykkar er mik-
ill og sorgin þungbær. Megi góður
guð gefa ykkur styrk. Minning um
yndislegan dreng lifir í hjörtum okk-
ar.
Helga Kristín, Erla, Björg,
Sigríður Anna, Helga Laufey
og fjölskyldur.
Við fjölskyldan vorum að koma úr
sumarbústað og gönguferð á Þing-
völlum, veðrið er fallegt og í útvarp-
inu syngur Bubbi „Lífið er yndislegt“.
Þá fáum við símhringingu og okkur er
sagt að Árni Ásberg sé látinn.
Skyndilega hrannast upp óveðursský
og lífið verður óréttlátt og óskiljan-
legt í senn. Árni Ásberg vinur okkar
er látinn einungis 11 ára að aldri. Við
sitjum eftir í bílnum vanmáttug og
grátum, hugsum til fjölskyldunnar
hans og skynjum þá miklu sorg sem
hér hefur yfirtekið allt. Hvernig má
þetta vera? Hann var hetja og hetjur
deyja ekki svona.
Árni Ásberg var sonur Alfreðs og
Magneu, vinahjóna okkar. Við eigum
margar góðar minningar um Árna
Ásberg, minningar sem við munum
ávallt geyma í hjarta okkar. Í sumar
var Árni sérstaklega mikið með
pabba sínum í bíóinu, þannig að mað-
ur hitti hann næstum daglega á skrif-
stofunni. Ávallt var hann kátur og
hress, þrátt fyrir veikindi sín Við
spjölluðum oft saman um okkar
helsta áhugamál, kvikmyndir, eitt-
hvað sem við báðir höfðum alist upp
við frá blautu barnsbeini. Á mánudög-
um ræddum við hvaða myndir við
hefðum séð um helgina, og var Árni
ótrúlegur að því leyti að hann gat rak-
ið leikaranöfnin eins og ekkert væri
og hafði ávallt sterkar skoðanir á
myndunum sem hann hafði séð. Árni
hafði einnig húmorinn í lagi og var ið-
inn við að stríða mér, eitthvað sem
hann hafði augsýnilga fengið frá
pabba sínum. Hann reyndi oft að
koma auga á kæki eða einhverja hluti
í fari manns, sem hann svo hermdi
eftir.
Fyrir tveimur vikum eða svo kom
Árni Ásberg og settist niður hjá mér
og ræddum við lengi saman. Hann fór
að spyrja um vin sinn Árna Þórmar,
son minn, hvað hann væri að gera.
Hann spurði um hitt og þetta og sagði
svo: „Spyr hann stundum um mig og
hvernig mér líði? „Að sjálfsögðu,“
sagði ég og þá fór Árni Ásberg að
rifja upp þau mörgu ferðalög sem við
höfðum farið í og þeir strákar leikið
sér saman þegar þeir voru litlir.
Hann minntist sérstaklega á ferð-
ina þegar pabbi fékk lánaðan stóra
bláa bílinn og við vorum öll saman í
honum, fórum á Kirkjubæjarklaust-
ur, Jökulsárlón og í Landmannalaug-
ar. Þeir vinir sátu aftast og léku sér
með Batman kalla. Þá var hann fjög-
urra ára og Árni Þórmar þriggja ára.
Árni leit svo upp úr þönkum sínum og
sagði: „Er Árni Þórmar ekki búinn að
pakka sínum köllum niður, eins og ég
?“
Elsku Árni minn, ég mun geyma
þetta samtal okkar í hjarta mínu og
ég mun ávallt minnst þín þegar við
prufusýnum myndirnar í bíóinu, því
ég veit að þú verður hjá okkur. Við
Helga Birna, Árni Þórmar og Drífa
Guðrún sendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur til mömmu og
pabba, Guðnýjar litlu systur, ömmu
og afa og allra annarra í fjölskyld-
unni. Biðjum við Guð að styrkja ykk-
ur og vonum að fjölskylda og vinir
veiti ykkur einnig þann styrk sem
þarf til að komast í gegnum þessa
miklu sorg sem nú býr í hjarta okkar
allra.
Þinn vinur í bíóinu,
Þorvaldur.
Þegar ég var lítill stóð ég í þeirri
trú að þeir menn væru hetjur sem
berðust hver við annan í sjónvarpinu;
riðu á hestum sínum í villta vestrinu
og fönguðu bófa og stigamenn í út-
landinu. Eftir því sem árin liðu bætt-
ust fleiri hetjur í hópinn, en aðrar
féllu útbyrðis. Skilgreiningin þrengd-
ist og kröfurnar urðu meiri. En samt
hafa alltaf verið þar hetjur, fólk sem
vakið hefur hjá manni einlæga að-
dáun og orðið manni hvatning til þess
að rækta garðinn sinn og láta gott af
sér leiða.
Vinur minn Árni Ásberg Alfreðs-
son var slík hetja. Mikinn lærdóm
gætu margir dregið af framgöngu
hans og kærleikann í garð annarra
skar hann ekki við trog. Þroskuð
hugsun, rósemi og yfirvegun var öll-
um þeim sem fylgdust með lang-
vinnum veikindum hans mikil ráðgáta
og þeim mun meiri sem ungur aldur
hans er hafður til hliðsjónar.
Árni Ásberg Alfreðsson var sönn
hetja.
En nú er þessi litli vinur dáinn og
fékk ekki einu sinni að halda upp á
tólf ára afmælið sitt. Ómældir mann-
kostir náðu því miður ekki að vega
upp galla í lungum og eftir því sem ár-
in liðu kom í ljós að baráttan væri upp
í mót. Lítill hugprúður drengur beit á
jaxlinn þrátt fyrir langdvalir á sjúkra-
húsi og vonaðist eftir betri tíð og
bjartari í faðmi foreldra sinna og litlu
systur.
Árni Ásberg var hluti af heilsteypt-
ustu fjölskyldu sem ég hef kynnst.
Hann var augasteinn foreldra sinna,
þeirra Alfreðs og Magneu. Guðný litla
systir hans sá ekki sólina fyrir honum
og þá ekki heldur afi hans og amma.
Þeirra sorg er mikil, vinir og ættingj-
ar syrgja og reyna að leita svara við
ótal spurningum sem vakna.
Þegar ég sá um kynningarmál
Sambíóanna fyrir mörgum árum og
kynntist þessari einstöku fjölskyldu
var litli bíóstjórinn nær daglegur
gestur; að passa upp á bíóin fyrir afa
nafna og pabba sinn. Í bíóinu var
hann á heimavelli; hann var sannkall-
að kvikmyndabarn og gat þulið upp
leikara, leikstjóra og kvikmyndir út í
eitt.
Kraftmikill drengur, glaðlyndur og
hress. En astminn aldrei langt undan,
baráttan við að ná andanum sífellt
erfiðari. Nú er þeirri baráttu lokið og
súrefnisskortur vonandi að baki. Eft-
ir stendur minning um óvenjulega
góðan dreng – ungan mann, sem kall-
aður hefur verið frá okkur allt of
snemma í erindi sem hljóta að vera
þeim mun brýnni og meira aðkallandi.
Vertu sæll, litli vinur. Ég sendi góð-
ar kveðjur héðan frá Bandaríkjunum
þar sem ég er við skyldustörf og
kemst því ekki til þess að fylgja þér í
dag. Við Hólmfríður Rós og Hrafn
Ágúst biðjum góðan Guð að blessa
minningu þína og fólkið þitt í þeirra
djúpu og miklu sorg.
Björn Ingi Hrafnsson.
Árni vinur minn er horfinn á braut.
Ég man þig svo vel, kæri vinur, og
hvernig þú reyndir að átta þig á töfra-
brögðunum mínum þegar ég var að
skemmta börnunum. Ég sé glampann
sem lýsti augun þín og finn hlýjuna
sem alltaf streymdi frá þér til mín. Ef
aðeins ég mætti snerta þig eitt augna-
blik og finna aftur návist þína myndi