Morgunblaðið - 26.09.2003, Blaðsíða 12

Það var haft samband við mig frá Mogganum og ég beðinn um
að skrifa smápistil frá Kaupmannahöfn. Efnisval nokkuð
frjálst en þó dulbúin krafa um að Kaupmannahöfn komi þar á
einhvern hátt við sögu. Bara stutt, um 3.000 slög.
Ég tók strax mjög vel í þessa beiðni; „heiður og ánægja“,
„ljúft og skylt“ og þar frameftir götunum. En nú þegar komið
er að efndum finn ég að ég fer í einhvers konar baklás og í
stað þess að koma mér að verki hef ég eytt öllum morgninum
í að finna út hvernig maður fær ritvinnsluforritið til að telja
þessi blessuðu slög. Ég hef ekki enn komist til botns í því
máli og það hvarflar að mér að telja þau sjálfur, með handafli,
en það er kannski fulllangt gengið? … Nei greinilega ekki, því
nú er það búið og gert: Ég hef talið 554 slög og líður strax bet-
ur. Þetta verður ekkert mál; ég þarf bara að skrifa rétt rúm-
lega 5 sinnum lengri texta og þá er þetta komið …
Ég var fyrirfram búinn að lofa sjálfum mér að fara hvorki út í
of hátíðlegar vangaveltur né loftfimleika, enda liggur slíkt ekki
vel fyrir mér. Ég ætla miklu heldur að finna einhvern hvers-
dagslegan flöt á viðfangsefninu. Eitthvert lítið kæruleysislegt
atvik, sem á yfirborðinu virðist ekki vera neitt neitt, en þegar
betur er að gáð reynist innihalda víðtækar skírskotanir. – Eins
og súputeningur. Mér á eftir að takast að sjóða allan sann-
leikann um dönsku þjóðina niður í eitt lítið hversdagslegt at-
vik. Og ekki nóg með það: Í eftirskjálfta þeirra sanninda má
finna ýmislegt sem hægt er að heimfæra upp á íslensku þjóð-
ina og koma þannig lymskulega af stað vangaveltum og
keðjuverkandi hugleiðingum um 2–3 hluti sem betur mættu
fara heima í Kexverksmiðjunni Fróni …
Ég finn að ég er strax kominn langleiðina með að mála
sjálfan mig út í horn. Þvert gegn fyrri áætlunum hefur mér tek-
ist að skrúfa metnaðinn upp úr öllu valdi, og nú liggur við að
mér fallist hendur yfir takmarkinu sem ég
er búinn að setja sjálfum mér. Það er
samt ljós punktur að ég hef í millitíðinni
komist að því hvernig maður fær rit-
vinnsluforritið til að telja slögin og þarf
ekki lengur að gera það í höndunum.
1.418 slög, þakka þér kærlega fyrir. Ég
er hálfnaður. Best að bretta upp erm-
arnar og hella upp á kaffi. „Skerpa undir
kaffistjörnu“, eins og mig minnir að Hall-
dór Laxness hafi orðað það einhvern tímann, einhvers stað-
ar … Já, já. Mjög góð hugmynd að blanda HKL inn í þetta.
Minnast þess að hann bjó líka í Kaupmannahöfn og skrifaði
örugglega tugi pistla heim í Moggann á því tímabili. Meira að
segja óumbeðið og ekki beinlínis verið að telja slögin á þeim
bænum. Ef ég þekki hann rétt hefur hann þrumað yfir liðinu,
linnulaust, og komið af stað ritdeilum og hrist svo rækilega
upp í þjóðinni að áhrifanna gætir enn þann dag í dag …
1.883 slög. Örvæntingin er farin að gera vart við sig og
óhófleg kaffidrykkja er heldur ekki beinlínis til þess fallin að
róa taugarnar. Halldór Laxness, Jónas Hallgrímsson, Jón Sig-
urðsson, Grunnavíkur Jón, Árni Magg, Einar Ben, Einar Kára-
son, Einar Már Guðmundsson. Allir hafa þeir búið hér í Köben
um lengri eða skemmri tíma og hefðu sjálfsagt ekki talið það
eftir sér að senda smápistil heim í Moggann …
( … Rétt í þessu var mér að berast tölvupóstur frá ritstjórn-
inni þar sem ég er inntur eftir pistlinum. Hvort ég ætli ekki að
skila honum, eins og um var samið?
Um hæl svaraði ég eitthvað á þessa leið: „Ágæta ritstjórn.
Ég má hundur heita ef pistillinn verður ekki kominn í ykkar
hendur fyrir klukkan 16 í dag. Kær kveðja, – Dagur“)
2.546 slög. Nú liggja Danir í því …
Ágæti lesandi. Ég bý við Hovedbane-
gården, hina margrómuðu aðalbraut-
arstöð Danaveldis. Skáskjóti ég aug-
unum út um stofugluggann blasir við
bakinngangurinn að þessari miklu um-
ferðarmiðstöð og það er einmitt sami
inngangur sem er umfjöllunarefni mitt
hér í þessum pistli um lífið í Kaupmanna-
höfn. Þannig er nefnilega mál með vexti
að um langt árabil hefur þessi inngangur verið ónothæfur, af
þeirri einföldu ástæðu að þar var ekki hægt að þverfóta fyrir
ógæfufólki, utangarðsmönnum og eiturlyfjasjúklingum. Inn-
gangurinn var þeirra athvarf, skjólhýsi frá veðri og vindum,
miðpunktur viðskipta af bæði efnislegum og líkamlegum
toga, meðal annarra orða: Ólífur öðrum en innvígðum. Í gegn-
um tíðina hefur ýmsum ráðum verið beitt til að stemma stigu
við þessum ófagnaði og bókstaflega allt reynt til að rýma inn-
ganginn svo annað fólk megi þar fara um óáreitt. En allt ber
að sama brunni; árangur er enginn og allar aðgerðir mis-
heppnast. Þangað til einhverjum snillingi hugkvæmdist að
setja upp hátalara. Í hátalara þessum er síðan spiluð óp-
erutónlist allan sólarhringinn og eins og við manninn mælt:
Allt hið óæskilega lið hvarf eins og dögg fyrir sólu og hefur
ekki sést á þessum slóðum síðan. Það heldur sig einfaldlega
í hæfilegri fjarlægð frá óperusöngnum.
Nú hef ég því miður ekki tíma til að leggja út af þessum
staðreyndum með þeim hætti sem ég hafði ætlað mér í upp-
hafi og læt ég því staðar numið hér þegar klukkuna vantar tíu
mínútur í fjögur að íslenskum staðartíma og ég í ofanálag
kominn vel yfir 4.000 slög.
LÍFIÐ ÍKAUPMANNAHÖFN
DAGUR KÁRI PÉTURSSON
12 | FÓLKIÐ | FÖSTUDAGUR 26|9|2003 MORGUNBLAÐIÐ
Súper Óm er klúbbur fyrir jógaiðkendur, sem
Guðjón Bergmann jógakennari er búinn að
stofna. Hann segist hafa tekið eftir því á sex ára
ferli sínum sem jógakennari að margir hafi
áhuga á að kynna sér fræðin nánar og líka bara
spjalla um þetta áhugamál sitt. „Það eru svo
margir í þeirri aðstöðu að þeir hafa engan til að
tala við um það sem þeir eru að gera. Þeir finna
engan hljómgrunn hjá maka, vinum eða vinnu-
félögum. Margir gefast upp á því að stunda jóga
vegna þess að þennan félagslega þátt vantar,“
segir Guðjón, sem rekur jógastöð í Ármúla, en
Súper Óm á sem sagt að bæta úr því. „Þarna
getur fólk rætt um jóga við annað áhugafólk á
jafningjagrunni.“
Uppákoma verður einu sinni í mánuði, tíu
mánuði ársins (desember og júlí eru und-
anskildir). Ýmislegt verður í boði m.a. mat-
arkvöld, gönguferðir, hugleiðsla, möntrusöngur
og friðarathafnir. Ennfremur verður leshópur
starfræktur innan Súper Óm sem hittist síðasta
sunnudag í hverjum mánuði til að ræða bók
mánaðarins. Félagar fá líka ýmsa afslætti eins
og af vörum í jógastöðinni og líka bol með
áprentuðu Súper Óm merki. Allar nánari upplýs-
ingar um dagskrá er síðan að finna á gberg-
mann.is.
Á milli 20 og 30 manns eru þegar búnir að
skrá sig í klúbbinn en skráning hófst í síðustu
viku. Allir sem stunda jóga geta verið með í
klúbbnum. „Þetta hefur farið betur af stað held-
ur en ég hafði vonað. Ég vissi ekkert hvernig fólk
myndi taka í þessa hugmynd eins og að notast
við Súperman-merkið á bolnum,“ segir Guðjón.
EKKI BARA FLOTTUR LÍKAMI
Ímynd jóga hefur breyst nokkuð á síðustu ár-
um. „Mín ímynd er ekkert endilega síðskeggj-
aður jógi í bómullarskýlu inni í helli. Ég á mér
mína ruglfortíð og er tattúveraður og fólki finnst
það oft ekki samræmast jóga. Ég sé það ekki
þannig. Ég lít á það þannig að það eigi allir erindi
í jóga. Sérstaklega eins og samfélagið er í dag.
Allt sem getur hjálpað okkur að finna eitthvert
jafnvægi og hugarró í lífinu, það á erindi,“ segir
hann.
Hluti af þeirri breytingu á ímynd jóga er upp-
runninn frá iðkendum úr hópi stjarna í tónlist-
arheiminum og Hollywood. „Það er bæði gott og
slæmt. Þekktustu dæmin eru Madonna og Sting
og þau eru mjög ólík. Sting hefur algjörlega
breytt um lífsstíl samhliða sínu jóga og öll hans
tónlist ber meiri heimstónlistarbrag. Madonna
hinsvegar heldur áfram að reyna að „sjokkera“
heiminn og fólk heldur að það sé jóga en það er
það ekki. Hún tók eitthvert tímabil í því að fara
yfir í hreinni ímynd en er búin að breyta því aftur.
Hún er með flottan líkama en jóga er ekki bara
flottur líkami eða liðleiki og styrkleiki,“ segir
hann.
Jógastöðin hans Guðjóns verður tveggja ára
10. október og á reyndar sama afmælisdag og
Smáralind. „Ég var með friðarathöfn hérna þeg-
ar Smáralind var opnuð Það voru að vísu ekki al-
veg eins margir hérna hjá mér.“
|ingarun@mbl.is
Morgunblaðið/Kristinn
SÚPER-GUÐJÓN
Jóga er ekki samansafn
af skrýtnum teygjum fyrir
liðugar grænmetisætur.
Guðjón Bergmann er bú-
inn að stofna félagsskap-
inn Súper Óm, sem nálg-
ast jóga á nýjan hátt.