Morgunblaðið - 28.09.2003, Blaðsíða 6

Náttúran stendur utan við þ
menn meta mest; menningu
Hvað þá heimspeki eða vísi
er jafnvel sama um verkfræ
Náttúran tjáir sig, Sigurgeir
ljósmyndari varð bergnumi
tjáningu hennar. Gunnar He
treystir sér aftur á móti ekk
tjá það sem hann skilur ekk
an er handan skynsemi og r
Tjáning
náttúrun
HÚN heyrir ekkert, sér ekkert og skilur ekkineitt heldur. Hún er án siðgæðisvitundarog skeytir ekki um gróða eða tap mann-anna. Samt er eitthvað vit í henni því húner ekki óútreiknanleg. Hún hefur lang-
tímaminni því hún geymir sögu lífsins í jarðvegi sínum.
En það er erfitt að eiga við hana, og erfitt að gera við
hana samning, því hún svarar seint og illa og virðist
ekki vilja gangast undir djúphugsaðar mannasetningar
eða reglur, jafnvel ekki lög. Hún stendur utan við það
sem menn meta mest; menningu og listir. Hvað þá
heimspeki og vísindi og henni er jafnvel sama um verk-
fræði.
Það er ekki að furða að menn hafi sagt skilið við
hana og skilgreint sig upp á nýtt: Maður og náttúra,
tvennt en ekki eitt. Því hún er handan skynsemi og
raka, hún er algjörlega siðlaus – og missir miskunnar-
laust stjórn á skapi sínu. Um aldir hafa menn reynt að
ná sambandi við hana en án árangurs – jafnvel orku-
steinar hennar, sem seldir eru í búðum, þegja þunnu
hljóði. Menn geta aðeins reynt að geta í eyðurnar og
ímyndað sér svör hennar.
Hversdagsleg fegurð
Stundum er hún svo ægifögur að fólk fellur í stafi –
en oft hirðir hún ekki um að skreyta sig og virkar
fremur föl á kinn og svo hversdagsleg að maður tekur
ekki eftir henni – fyrr en of seint. Hrikafegurð
fjallanna og látlaus fegurð dalanna… hvort sem er, þá
6 B SUNNUDAGUR 28. SEPTEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ