Morgunblaðið - 03.10.2003, Side 2

2 | FÓLKIÐ | FÖSTUDAGUR 3|10|2003 MORGUNBLAÐIÐ
Djúpa laugin: Ég sá Djúpu laugina í nýju ljósi á
föstudaginn, þegar ég horfði á hana án hljóðs frá
sjónvarpinu, en með ómþýða tónlist frá geislaspil-
aranum. Þetta var sérstök upplifun. Það sem ein-
kenndi fólkið á skjánum var fölskvalaus lífsgleði.
Mér sýndist að það væri hálft í hvoru að gera grín
að sjálfu sér, enda er svo sannarlega engin
ástæða til að taka lífið of alvarlega. Þótt maður heyrði ekki orð
komst maður í gott skap og ekki spillti tónlistin, sem fyllti mann
ófyrirsjáanlegri angurværð. Hún kom frá írska snillingnum Dam-
ien Rice og undurfagurri aðstoðarsöngkonu hans, Lisu Hann-
igan. Platan heitir „O“ og kom út á árinu. Þvílík snilld kemur
ekki oft á árhundraði; lögin eru hvert öðru betra og svo þrungin
tilfinningum að tilfinningabældir karlmenn, tæplega þrítugir,
fella tár. Einhvern veginn verður að vökva pottaplönturnar ...
Matchstick Men: Á mánudaginn skellti ég mér í Kringlubíó og
náði meira að segja uppáhalds sætinu mínu, sem er hernaðar-
leyndarmál. Þetta er mitt sæti, aðeins mitt. Í það má enginn
annar setjast (mikilmennskubrjálæðishlátur)!
Myndin var ágæt svo langt sem hún náði (hún var
u.þ.b. tveir tímar), en þó var sá galli á gjöf Njarðar
að fléttan var gjörsamlega fyrirsjáanleg svo að
segja frá upphafi. Þegar hálftími var liðinn var aug-
ljóst hvert stefndi, en samt var hún þokkaleg
skemmtun. Ég hef alltaf gaman af Nicolas gamla
Cage og hann stóð sig ágætlega. Synd að hann
skuli ekki hafa verið fenginn til að leika Ofur-
mennið, eins og stóð til á tímabili ... I am Trying
to Break Your Heart er líka kvikmynd og hún er
líka með fyrirsjáanlegum endi. Það er þó fyrir-
sjáanlegt að endirinn sé fyrirsjáanlegur, enda er fyrirsjáanlegt að þetta er heimildarmynd. Kvikmyndagerðarmað-
urinn Sam Jones gerði þessa mynd um hljómsveitina Wilco og gerð fjórðu plötu sveitarinnar, meistaraverksins
Yankee Hotel Foxtrot. Um haustið 2000 fóru Wilco-menn í hljóðverið, en skjótt skipaðist veður í lofti. Andrúms-
loftið milli Jeffs Tweedy, aðallagahöfundar Wilco, og Jays Farrar, sem vildi sífellt láta meira að sér kveða í sveit-
inni, var orðið ansi þungt. Skömmu eftir að tökur hófust var Farrar rekinn úr hljómsveitinni. Og ekki nóg með það,
þegar platan loksins kláraðist sagði útgáfufyrirtækið, Reprise Records, upp samningnum við Wilco. Mönnum þar á
bæ þótti tónlistin ekki nógu vænleg til sölu. Upptökunum var hins vegar dreift og brátt fór sá orðrómur af stað inn-
an tónlistarbransans að Yankee Hotel Foxtrot væri frábært verk. Fyrirtæki
kepptust um að fá að gefa hana út og Nonesuch Records hafði vinninginn.
Það var svo sannarlega gráglettni örlaganna að bæði Reprise og Nonesuch
voru og eru í eigu Warner Music stórfyrirtækisins. Ótrúleg fyrirhöfn og tilfinn-
ingasveiflur út af engu, en úr varð fyrirtaks heimildarmynd sem undi sér vel í
DVD-spilaranum mínum um helgina. Mig grunar þó að hún fáist ekki hér á
landi, en amazon.com er vinur sérvitringanna. Þar fá þeir nánast allt sem
hugurinn girnist og ekki fæst hérna heima. |ivarpall@mbl.is
FRÁ FYRSTU HENDI
Fyrirsjáanlegt
FÓLKIÐ Pétur Blöndal pebl@mbl.is| Ívar Páll Jónsson ivarpall@mbl.is| Inga Rún Sigurðardóttir ingarun@mbl.is | Árni Þórarinsson ath@mbl.is | Árni Matthíasson arnim@mbl.is
Ég hef aldrei verið jafnstressaður á ævinni. Ég ók mjög klaufalega, ég
held meira að segja að ég hafi farið yfir á rauðu gangbrautarljósi. Þeg-
ar ég lagði bílnum fyrir utan bygginguna var ég farinn að titra. Ég lá
andvaka í alla nótt að velta þessu fyrir mér. Nú sit ég hérna stjarfur og
horfi á rúðuþurrkurnar hamast. Ég ætla að láta þetta lag klárast, svo
fer ég inn. Fyndið að það skuli heita „Suspicious Minds“. Á ég að
borga í stöðumælinn? Til hvers? Hvaða máli skiptir það núna? Núna er
lagið búið. Gálgafresturinn er liðinn. Ég drep á bílnum og stíg út. Ég
borga í stöðumælinn. Af gömlum vana. Ég hleyp í rigningunni með
jakkann yfir mér.
Inni á Stofnuninni mætir mér þung sótthreinsunarlyktin sem ein-
kennir slíka staði. Hún fyllir vitin, sogast niður í lungun, og þegar mað-
ur andar frá sér er eins og svífi á mann; maður er genginn í efna-
samband við umhverfið – það verður ekki aftur snúið. Ég held sem leið
liggur að móttökuborðinu. Þar situr eldri kona, móðir skólabróður
míns úr menntaskóla: Fjandinn, því átti ég ekki von á. Ég sný við á
punktinum og tek stefnuna á útidyrnar, en áður en ég næ að flýja út
um þær nefnir hún nafn mitt, segir í spurnartón: „Sveinn Einarsson?“
Ég á engra kosta völ, ég er ekki dóni, ég geng til baka, og svara henni
játandi. Hvaða feimni er þetta líka? Hún vinnur hérna, og á hverjum
degi hittir hún fólk sem ætlar að láta fjarlægja af sér eyrun.
Ég grunaði hana samt um að vera að mæla þau út. Það gerðu það
allir. Það þurfti bara að klippa helvítin af mér. Það var ekkert annað í
stöðunni, þessir djöfuls sneplar voru búnir að eyðileggja nóg fyrir mér.
Þessir lafandi hnausþykku, núorðið deigkenndu hlunkar sem sátu eins
og risastórar ógeðslegar klessur báðum megin við andlitið á mér!
Þetta varð að gerast NÚNA! Þá snýr hún sér alltíeinu að mér konan í
móttökunni og spyr: „Hvernig hefur hann afi þinn það núna?“ og dreg-
ur augað óeðlilega lengi í pung. Hvað meinti konan? Og ég, sem var
tilbúin til að gefa allt frá mér... kosta öllu til! Hvernig gat hún sært mig
svona? Ég hljóp út.
Í næsta blaði byrjar ný saga.
Keðj
usag
an
Fyrsti hluti | eftir Óskar Jónasson
Annar hluti | eftir Sjón
Þriðji og síðasti hluti | eftir Margréti Kristínu Blöndal
Sólmundur Hólm Sólmundsson og Páll Eiríkur Kristinsson prýða forsíðu-
mynd Árna Torfasonar. Kannski eru þeir að hugsa um ættjörðina eða
jafnvel næstu helgi? Þeir eru báðir tvítugir vinirnir, sem útskrifuðust úr
Menntaskólanum við Sund í vor þar sem þeir kynntust. Eitt sem hvílir
áreiðanlega á huga þeirra þessa dagana er námið við Háskóla Íslands en
Sólmundur, sem er Reykvíkingur, er byrjaður í sálfræði og Páll Eiríkur,
sem er Reykvíkingur og hugsanlega Vestfirðingur líka, er í sagnfræði.
Sólmundur segir að sér líki námið vel, það séu svolítil viðbrigði en mjög
skemmtilegt og nauðsynlegt sé að vera í góðum leshópi.
Forsíðan
... að rúmenska sígaunaprins-
essan Ana Maria, sem er
12 ára, reyndi að flýja brúð-
kaup sitt og 15 ára síg-
aunadrengs. Henni var talið
hughvarf af fjölskyldu sinni
og sneri grátandi aftur til
brúðkaupsins. Algengt er
að stúlkur gangi í hjóna-
band á þessum aldri meðal
sígauna í Rúmeníu, sem eru
á bilinu 500 þúsund til 3
milljónir.
... að ungverski frum-
kvöðullinn Jozsef Felfoldi
hefði velt rúmum 800 millj-
ónum í fyrra með sölu á
„sjúklegu sælgæti“ eða
„crazy candy“. Þar á meðal
er ætur eyrnamergur, sæl-
gætislyktareyðir og beina-
grindur.
... að 4.800 bandarískir her-
menn til viðbótar yrðu send-
ir til Íraks í tólf til átján
mánuði. Þar á meðal Jen
Flint úr þjóðvarðaliði Norð-
ur-Karólínu, sem kvaddi
átján mánaða son sinn,
Zack. Hann er eitt af þrem-
ur börnum Flints, sem verða
eftir hjá eiginmanninum á
meðan hún gegnir herþjón-
ustu í Írak.
Við vissum ekki fyrir viku ...
... að Lloyd Scott færi til fund-
ar við Loch Ness-skrímslið í
samnefndu vatni, en hann
ætlar að setja met í mara-
þoni á kafi. Er það í fjáröfl-
unarskyni fyrir börn með
hvítblæði, en sjálfur hefur
hann glímt við hvítblæði.
Scott hóf tilraunina á
sunnudag og ætlar að setja
met á 14 dögum á 10 metra
dýpi.
... að Zarlasht Madad væri vin-
sælasti plötusnúðurinn á
afgönsku útvarpsstöðinni
Arman FM. Útvarpsstöðin,
sem er það næsta sem Afg-
anistan hefur við MTV, hef-
ur verið ferskur vindur í
landinu, þar sem öll
skemmtun var bönnuð und-
ir stjórn talíbana og konur
voru annaðhvort huldar
slæðum eða innandyra.
... að slagurinn harðnaði enn
meira í Kaliforníu, þar sem
Gray Davis ríkisstjóri berst
gegn því að honum verði ýtt
frá. Meirihluti Kaliforníubúa
er samkvæmt könnunum á
því að ýta honum burtu og
yfir 40% vilja fá Arnold
Schwarzenegger í staðinn.
Búist er við því að yfir
1.200 milljónir fari í sjón-
varpsauglýsingar síðustu
dagana.