Morgunblaðið - 04.10.2003, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 4. OKTÓBER 2003 43
✝ Gretar BíldsfellsGrímsson fæddist
í Reykjavík 20. júní
1940. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 19. septem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar Gretars voru
Grímur Ögmunds-
son, f. á Syðri-Reykj-
um 3. sept. 1906, d. 1.
júlí 1991, og Ingi-
björg Guðmunds-
dóttir, f. á Bíldsfelli
29. maí 1910, d. 25.
des. 1987.
Gretar kvæntist
29. maí 1960 Láru Jakobsdóttur
frá Ísafirði, f. 20. ágúst 1938. For-
eldrar hennar voru Jakob Lárus-
son, f. 9. júlí 1909, og Kristín Sig-
urðardóttir, f. 17. júní 1917, þau
eru bæði látin.
Börn Gretars og Láru eru: 1)
Grímur Þór, f. 30. júlí 1959,
kvæntur Ingibjörgu Sigurjóns-
dóttur, f. 23. okt 1960. Börn þeirra
eru Gretar Már, Sandra Ósk, Sæv-
ar Örn og Sindri Már. Sonur
Gríms er Haukur Þór. 2) Sigurður
Ólafur, f. 7. des. 1960, sambýlis-
kona Selma S. Gunnarsdóttir, f,
19. jan. 1960. Börn Sigurðar eru
Halldór Hilmar, Kristín Ösp og
Lára Rut. Börn Selmu eru Sigur-
laug Rósa, Kristján
Freyr og Eva Guð-
rún. 3) Guðmundur
Hrafn, f. 16. mars
1963, sambýliskona
Þórey S. Þórisdóttir,
f. 23. okt 1963. Börn
Guðmundar eru
Fannar Smári og
Andrea Nótt. Börn
Þóreyjar eru Klara
Rut, Snævar Örn og
Bergsteinn Ingi. 4)
Ingibjörg Ragnheið-
ur, f. 17. des. 1964,
gift Sigurgeiri Guð-
jónssyni, f. 4. jan.
1968. Börn þeirra eru Sigurlaug
Lára og Gunnar Smári. 5) Dagný
Rut, f. 25. jan. 1972, sambýlismað-
ur Einar Guðmundsson, f. 25. apr-
íl 1975. Sonur þeirra er Gretar
Bíldsfells. Sonur Einars er Einar
Óli.
Gretar lauk landsprófi frá
Laugarvatni 1957. Hann stundaði
nám við Garðyrkjuskóla ríkisins
1959–1962. Gretar starfaði sem
verktaki á árunum 1963–1972.
Hann var bóndi á Syðri-Reykjum
1972–1985 og eftir það var hann
alfarið með garðyrkju.
Útför Gretars verður gerð frá
Skálholtskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Kveðja til pabba.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Dagný Rut.
Elsku besti pabbi minn.
Þú varst besti pabbi sem ég gat
hugsað mér, alltaf svo glaður og góð-
ur. Sama hvað ég gerði af mér, þá
skammaðir þú mig bara einu sinni og
ég man það enn þann dag í dag mjög
vel.
Ég reyndi eins og ég gat að hugsa
um þig í veikindum þínum. Ég vil
þakka fyrir þau ár sem ég fékk að
vera með þér og kveð þig með þess-
um orðum:
Þínum anda fylgdi glens og gleði
gamansemin auðnu þinni réði.
Því skal halda áfram hinum megin
með himnaríkisglens við mjóa veginn.
Ég vona að þegar lífi mínu lýkur,
ég líka verði engill gæfuríkur.
Þá við skoðum skýjabreiður saman
og skemmtum okkur, já, það verður gaman.
(Lýður Ægisson.)
Þín er sárt saknað, Guð geymi þig.
Þín dóttir
Ingibjörg.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(Vald. Briem.)
Elsku Gretar minn. Nú er komið
að kveðjustund þó ótímabært sé.
Þrátt fyrir langvinn veikindi átt-
um við ekki von á því núna, þú varst
búinn að vera svo óvenju hress og
kátur.
Kynni okkar voru ekki löng, en þú
tókst mér opnum örmum þegar ég
kom inn í fjölskylduna og aldrei bar
þar skugga á. Fáa menn hef ég hitt
jafn káta.
Alltaf reyndir þú að sjá björtu
hliðarnar á öllum málum og aldrei
heyrði ég þig hallmæla nokkrum
manni. Þú hugsaðir alltaf vel um fjöl-
skylduna þína, enda var hún númer
eitt hjá þér. Ég vil þakka þér sam-
fylgdina og geymi góðar minningar
um þig, sérstaklega samveruna á
Klöpp nú fyrir skemmstu Elsku
hjartans Lára mín, Grímur, Siggi,
Bóbó, Ingibjörg, Dagný og ástvinir
allir, ykkar missir er mikill. Megi al-
góður Guð styrkja ykkur á erfiðri
stundu.
Minningarnar lifa um góðan
dreng.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Selma S. Gunnarsdóttir.
Kveðja til afa.
Takk fyrir tímann sem með þér áttum,
tímann sem veitti birtu og frið.
Ljós þitt mun loga og leiðbeina áfram,
lýsa upp veg okkar fram á við.
Gefi þér Guð og góðar vættir
góða tíð yfir kveðjuna hér,
þinn orðstír mun lifa um ókomna daga,
indælar minningar í hjarta okkar ber.
(P.Ó.T.)
Gretar Bíldsfells.
Elsku besti afi, það er svo erfitt að
hafa þig ekki hjá okkur.
Stundin líður, tíminn tekur,
toll af öllu hér,
sviplegt brotthvarf söknuð vekur
sorg í hjarta mér.
Þó veitir yl í veröld kaldri
vermir ætíð mig,
að hafa þó á unga aldri
eignast vin sem þig.
Þú varst ljós á villuvegi,
viti á minni leið,
þú varst skin á dökkum degi,
dagleið þín var greið.
þú barst tryggð í traustri hendi,
tárin straukst af kinn.
Þér ég mínar þakkir sendi,
þú varst afi minn.
(Hákon Aðalsteinsson.)
Allar góðu minningarnar lifa í
hjörtum okkar. Við viljum þakka þér
fyrir allar skemmtilegu útilegurnar
sem við fórum í saman. Þú varst allt-
af svo kátur og glaður er við komum
austur og vildir alltaf hafa okkur hjá
þér. Við vitum að þér líður vel og ert
laus við allar þjáningar. Við skulum
passa ömmu vel fyrir þig.
Sigurlaug Lára og
Gunnar Smári.
Lokið er ævidögum Gretars bónda
á Syðri-Reykjum í Biskupstungum.
Þeir urðu rúm 63 ár.
Lokabaráttan stóð ekki lengi. en
var hörð og ekki í mannlegu valdi að
endalokunum yrði frestað. Hann
hafði marga og tvísýna hildi háð á
liðnum árum og alltaf haft betur í því
stríði. Skin og skúrir höfðu þannig
skipt sköpum í lífi hans er stundum
lék á bláþræði, í bókstaflegri merk-
ingu þar sem það var háð tengingu
við súrefnisgjafa nótt og nýtan dag
og mátti þar ekkert út af bera.
Gretar var einbirni og borinn til
eftirlætis góðra og mikilhæfra for-
eldra. Hann naut þeirrar menntunar
í æsku er hugur hans stóð til og í
samræmi við þá kostamiklu jörð er
var ættaróðal föður hans. Hann naut
lífsins af fullum heilindum, en
hneigðist til þess að gera sér fram-
kvæmdir undirgefnar með stjórnun
mikilvirkra vinnutækja. Hann var,
sem aðrir, barn síns tíma. Varð at-
hafnasamur verktaki samhliða því að
reka gróðurhúsaræktun heima á
Reykjum og njóta lífsins, kannski
stundum um of. Hann eignaðist góða
og mikilhæfa eiginkonu, sem síðar
stóð með honum í blíðu og stríðu í
sambúð þeirra allri. Naut með hon-
um gleði þegar vel gekk, en var fé-
lagi hans og lífvörður á sífelldri bak-
vakt, er alvaran barði dyra.
Náin frændsemi og vinátta var
með okkur Gretari. Faðir hans
Grímur Ögmundsson og ég vorum
systrasynir. Frændsemi er í blóði
hvers manns og er hægt að rekja
hana eftir skráðum heimildum, en er
ekki sýnileg nema hún sé nærð af
vináttu og samskiptum. Einmitt slík
tengsl urðu til í frumbernsku minni
er ég fékk bréf frá afa mínum Grími
Einarssyni bónda á Syðri-Reykjum,
fæddum árið 1841, eða fyrir 162 ár-
um. Dóttursonur afa, nafni hans Ög-
mundsson, nærði svo frændsemina,
á þreifanlegan hátt, meðan hans
naut við. Hann var sérstæður per-
sónuleiki og minnisstæður maður.
Gretar tók svo við hlutverkinu að
föður sínum látnum. Þannig hefir
voðin ofist, að uppistöðu af frænd-
semi, en að ívafi af vináttu og gagn-
kvæmum heimsóknum og kynnum.
Þann þátt rækti Gretar frændi,
ásamt eiginkonu sinni Láru, af mik-
illi kostgæfni, nú síðast fyrir fáum
vikum. Þá komu þau hjónin, sem
jafnan fyrr, hlaðin fagnandi gleði og
gjöfum nýs grænmetis, sem börn
mín og fjölskyldur þeirra nutu með
mér, þakklátum huga.
Minningin um Gretar verður um-
vafin hlýrri vináttuvoð er ofist hefir
af traustum þráðum milli frændliðs
um áratuga skeið. Ívafið frá honum
var heilshugar, gott og traust. Þess
vegna var ljúft og gaman að eiga hlut
að ættarvoðinni með honum. Fyrir
öll þau samskipti er ég þakklátur og
bið eiginkonu hans, börnum þeirra,
barnabörnum og venslafólki þeirra
öllu verndar Almættisins.
Grímur Gíslason.
Föstudaginn 19. september bár-
ust þær fréttir um okkar byggð að
vinur okkar og nágranni Gretar B.
Grímsson hefði haldið á vit almætt-
isins. Hann hafði þá dvalið á sjúkra-
húsi í nokkra daga meðvitundarlaus,
því kom andlátið ekki á óvart, en
Gretar hafði um nokkur ár átt við
lungnasjúkdóm að stríða.
Þegar góður vinur fellur frá finnst
manni að erfitt verði að fylla það
skarð sem kemur þegar slíkur hlyn-
ur fellur.
Ættartréð sem búið er að standa
allaufgað í 150 ár í því brestur grein.
Gretar sem var einkabarn foreldra
sinna og sólargeisli var sjálfborinn
til að taka við húsbóndasætinu af
föður sínum látnum Grími Ögmunds-
syni, sem bjó af rausn á staðnum frá
1936 í nær hálfa öld. Grímur tók við
af föður sínum Ögmundi Guðmunds-
syni frá Bergsstöðum hér í sveit.
Hann var tengdasonur Gríms Ein-
arssonar sem talinn var einn besti
bóndi þessarar sveitar á síðari hluta
19. aldar. Gretar var því fjórði bónd-
inn sem tók við Syðri-Reykjabúinu
af þessum meiði.
Þar sem feður okkar Gretars voru
nánir vinir og einnig afar okkar Ög-
mundur og Gísli um langa ævi, var
vinátta okkar Gretars byggð á
traustum grunni enda bar þar aldrei
skugga á. Gretar var með eindæm-
um traustur maður og mikill vinur
vina sinna. Grímur faðir Gretars var
stórhuga maður og hafði kjark til að
breyta búskaparháttum á Syðri-
Reykjum. Hóf hann og stofnaði félag
um garðyrkjubúskap. Hann hóf iðn-
rekstur með pípulögnum og stofnaði
til þéttbýlis á jörð sinni. Einnig var
hann brautryðjandi um að skipu-
leggja sumarbústaðahverfi hér í
sveit og hóf vörubílaútgerð. Inn í
þennan ramma fæddist Gretar og
ólst upp við hlið foreldra sinna, þar
sem allur búskapur var stærri í snið-
um og með meiri glæsibrag en þá var
títt.
Er Gretar hafði lokið fagnámi í
Garðyrkjuskóla ríkisins, tók hann
við vörubílaútgerð föður síns. Hann
hafði þá fundið sér konuefni, Láru
Jakobsdóttur frá Ísafirði. Þau
bjuggu fyrst í einni af íbúðum Gríms
bónda. Þangað komum við vinir
þeirra hjóna fyrst til þeirra þar sem
hjartahlýja og myndarskapur ungu
frúarinnar fékk að njóta sín og þar
litu nýjar ættargreinar dagsins ljós.
Mikil var gleði eldri hjónanna Gríms
og Ingibjargar þegar börnin fóru að
labba á milli góðbúanna.
Gretar tók þátt í að stofna verk-
takafélagið Vörðufell hf. með hópi
ungra athafnamanna hér í uppsveit-
um Árnessýslu. Unnu þeir hörðum
höndum að margvíslegum verkefn-
um sem þeir tóku að sér. Á sama
tíma byggði Gretar glæsilegt íbúðar-
hús yfir fjölskyldu sína sem stækk-
aði ört. Börnin eru fimm glæsilegir
fulltrúar foreldra sinna. Gretar var
oft að heiman og var heimilið honum
allt, þar dró ekki úr hans góða frú,
enda mikill gestagangur alla tíð á
þeirra heimili og tekið á móti öllum
með hjartahlýju húsbændanna.
Eftir stranga vinnu við vörubíla-
akstur sneri Gretar sér að bústörf-
um bæði mjólkurframleiðslu og síðar
garðyrkjunni, er hann endurbyggði
gróðurstöðina með miklum glæsi-
brag sem hann rak um árabil og nú
síðast með syni sínum og tengda-
dóttur, Grími og Ingibjörgu.
Gretar var heimakær og fylgdist
vel með öllu. Hann naut þess að
ferðast um landið sitt og einnig að
njóta hvíldar á sólarströndum. Þar
áttum við margar ógleymanlegar
stundir saman en vart var hægt að
hugsa sér betri ferðafélaga en Gret-
ar og Láru.
Hin síðari ár hallaði undan fæti
með heilsufarið, en lífsgleðinni hélt
Gretar til hinstu stundar. Er ég
heimsótti hann fyrir um þrem vikum
var hugurinn sá sami. Uppbygging
jarðarinnar og áframhaldandi ætt-
arbúskapur honum efst í huga. Er
við kvöddumst eftir góða kvöldstund
sagði hann: „Mundu að nú kem ég
næst til þín og vertu bara heima.“ Ég
kveð þennan kæra vin klökkum huga
en minningarnar munu lifa.
Við hjónin í Úthlíð og fjölskyldur
okkar sendum þér Lára mín og fjöl-
skyldunni allri okkar dýpstu samúð-
arkveðjur. Guð blessi ykkur öll.
Ágústa og Björn.
Hve sælt hvert hús, er sinna meðal gesta
þér sífellt býður heim, ó, Jesús kær.
Í húsi því er hátíð æ hin besta,
er heimsókn þína dag hvern öðlast fær.
Hve sælt hvert hús, ef hjón þar saman búa
í helgri trú og von og kærleik eitt
og sífellt augum sálna til þín snúa,
um samfylgd þína biðja þrátt og heitt.
Hve sælt hvert húsið, þar sem athöfn alla
þér allir helga’ og gjörvallt dagfar sitt.
Þú síðar þá til samvistar munt kalla
í sæluríka dýrðar húsið þitt.
(Helgi Hálfdánarson.)
Nú hefur Jesús kallað Gretar
frænda minn til sín, „í sæluríka dýrð-
arhúsið sitt“. Þjáningunum er lokið,
við tekur bjartari tíð, fallegi strák-
urinn hennar Imbu frænku er aftur
ungur og hraustur.
Þrátt fyrir eigin veikindi átti Gret-
ar hlý huggunarorð handa okkur,
þegar sorgin sótti okkur heim. Þá
eins og ævinlega var gott að eiga
hann að.
Frændfólkið á Brekku-bæjunum
þakkar samfylgdina, við Gretar og
foreldra hans, sem við trúum að taki
á móti einkasyninum opnum örmum.
Við biðjum Láru og fjölskyldunni
allri Guðs blessunar.
Hólmfríður Óskarsdóttir.
Síðasta orustan var of hörð til að
Gretar vinur okkar gæti unnið hana.
Orusturnar höfðu verið margar og
margar taldar ósigrandi en Gretar
vann þær allar með baráttuvilja sín-
um og lífslöngun. Bak við baráttuna
var hans yfirvegaða létta lund og var
alltaf stutt í bros og grín. Hann byrj-
aði oftast eftir erfiða baráttu að slá á
létta strengi. Það er ekki svo ýkja
langt síðan hann var sendur til
Reykjavíkur með þyrlu rænulaus og
vart hugað líf. Lá svoleiðis í fjóra sól-
arhringa. Á fimmta degi hringdi sím-
inn hjá okkur og var það enginn ann-
ar en Gretar. „Sæl,“ heyrði ég.
„Veistu að þeir sendu mig með smá-
þyrlu í bæinn. Þeir verða að senda
stærri þyrlu næst.“ Ég nær orðlaus
að heyra rödd hans og hváði og sagði
honum að þetta hefði verið stóra
þyrlan. Hann svaraði strax á móti:
„Ja, hún var allavega ekki nógu stór
því að þeir urðu að senda gleraugun
mín og tennurnar með bíl í bæinn!“
Svo skellihló hann. Já þetta var hann
Gretar.
Mín fyrsta ferð austur að Syðri-
Reykjum var árið 1956, er pabbi
keypti land með heitu vatni af Grími,
föður Gretars. En ferðirnar áttu eft-
ir að verða margar og enn fleiri eftir
að við hjónin settum sumarbústað á
landið okkar. Lára og Gretar byrj-
uðu ung að vera saman og þeirra bú-
skapur hófst á Syðri-Reykjum.
Byggðu þau sér mjög fallegt heimili
þar.
Með okkur tókst mikil vinátta sem
aldrei hefur borið skugga á. Og börn
okkar, þá sérstaklega sonur okkar
Kristján, sem átti að vera eitt sumar
í sveit á Syðri-Reykjum en þau urðu
nokkur. Hann gerir sig enn heima-
kominn þar.
Margar góðar stundir áttum við
við fundarborðið, hér er átt við stóra
borðstofuborðið sem var jafnan setið
við, borðað, drukkið kaffi eða tekinn
snafs. Ég sagði alltaf að framsókn-
armenn væru á vernduðu svæði er
þeir komu á Syðri-Reyki því Gretar
harðbannaði mér að fara í smáslag
við þá við borðið. „Þú mátt gera allt
annað,“ sagði hann og brosti.
Það leyndi sér ekki það traust sem
Gretar bar til Láru sinnar. Enda
stóð hún eins og klettur í allri hans
baráttu og erfiðleikum í gegnum ár-
in. Öðrum eins kvenskörungi hef ég
ekki kynnst og þeir sem þekkja til
vita um kraft hennar og dugnað.
Barnalán þeirra var mikið, börnin
fimm hafa öll komið sér vel fyrir og
hafa erft dugnað og hugmyndaflug
þeirra beggja. Gretar átti margar
góðar hugmyndir til að nýta land sitt
á Syðri-Reykjum, bæði í byggingu
sumarhúsa og að nýta heita vatnið í
rafmagn, en því miður leyfði heilsa
hans ekki að koma því í framkvæmd.
Í viðtali við Morgunblaðið í apríl
síðastliðnum lét hann í ljós að Grím-
ur sonur hans myndi taka við gamla
húsinu hans afa síns og vonandi
framkvæma það sem hann gat ekki
sjálfur gert.
Gretar og Lára gerðu mikið af því
að ferðast um landið og þau áttu felli-
hýsi af fullkomnustu gerð. Nú síðast-
liðið ár fann maður hvað hann sakn-
aði þess að hafa ekki getað farið í
neina verulega reisu en plönin voru
til staðar sem og blöð og bæklingar
um nýjustu fellihýsin og húsbíla af
bestu gerð. En Gretar minn, þú lagð-
ir einn upp í aðra ferð. Kynnisferð
skulum við kalla það.
Næst er við sitjum við fundar-
borðið góða verður örugglega skálað
og við vitum að þú munt skála á móti,
aldrei langt frá með brosið þitt.
Kæri vinur, far þú í friði. Við
Bjössi þökkum þér vináttubönd sem
þú bast. Því miður verðum við er-
lendis 4. okt. en hugur okkar verður
heimavið.
Guð gefi Láru og allri fjölskyld-
unni styrk.
Áslaug H. Kjartansson.
GRETAR BÍLDS-
FELLS GRÍMSSON