Morgunblaðið - 04.10.2003, Blaðsíða 5

una hjá Diane og kynna mér tón-
listina sem þeir spiluðu. Síðan ekki
söguna meir, því við Jón frændi
héldum til Kaupmannahafnar, þar
sem við dvöldum í nokkra daga. Við
fórum m.a. á Las Vegas sem þá var
vinsæll næturklúbbur og skemmtum
okkur vel fram undir morgun.
Því næst fórum við til Osló og dvöld-
um þar í fáeina daga okkur til sárra
leiðinda. Þetta var steindauð borg, sem
hafði ekki margt að bjóða ferðamönn-
um annað en þurrt brauð af öllum teg-
undum og álegg. Við snerum aftur yfir
til Kaupmannahafnar með ferju og
flugum svo heim til Íslands.
Nafngiftin
Þegar heim kom var þráðurinn tek-
inn upp með nýju hljómsveitina og við
fórum að æfa reglubundið nokkra
daga í viku til þess að byggja upp góð-
an lagalista fyrir komandi vetur.
Við fengum leyfi hjá Óla hreppstjóra
strákana að við yrðum að taka nokkur
lög af plötunni og bæta þeim við safnið
hjá okkur því ég hafði heyrt í þessum
piltum áður og líkað vel. Samþykkt var
að taka minnst sex lög af plötunni og
við spiluðum þau síðan alltaf í syrpu.
Við litum á þessa tónlist eins og
hvert annað rokk, sem passaði vel í
safnið hjá okkur, og höfðum ekki hug-
mynd um hvaða afleiðingar það myndi
hafa að flytja einmitt þessi lög á dans-
leikjum í framtíðinni. Okkur fannst
þau einungis viðbót við það sem við
vorum að byggja upp sem lagaforða
fyrir komandi vetur.
Þegar líða tók á sumarið fór ég að
huga að verkefnum fyrir hljómsveitina
og fór á fund hjá Óla hreppstjóra í
Njarðvíkum, en hann sá um rekstur á
Krossinum fyrir kven-
félag Njarðvíkur sem
átti þetta fyrrverandi
sjúkrahús hersins frá
stríðsárunum.
Óli tók mér vel og ég
spurði hvort hann vantaði
ekki hljómsveit fyrir vet-
urinn til þess að sjá um
tónlistina veturinn 1963–
64. Hann spurði hvort við
myndum ráða við það og
skila því sómasamlega og ég
sagði að við værum búnir að
æfa vel mikið og gott laga-
safn og stæðum klárir á
verkefninu. Hann samþykkti
að ráða okkur þennan vetur fyrir kr.
1.000 á mann á laugardagskvöldum.
Við höfðum því fjögur þúsund
krónur í laun á mánuði fyrir
spilamennsku, en laun af-
greiðslumanns í verslun voru
þá 4.500 til 5000 krónur á mán-
uði. Ég vann einmitt sem af-
greiðslu-maður í Stapafelli
þetta árið og hafði þessi mán-
aðarlaun.
Ólafur stefndi á að byrja
dansleikjahald 5. október og
það varð okkar fyrsta ball í
Krossinum þann veturinn.
Við höfum því ávallt litið á 5.
október sem upphafið á ferli
Hljóma og þennan dag sem
afmælisdag hljómsveitar-
innar.
Við fengum að vísu eitt
verkefni áður, að spila fyrir
skátafélagið Víkverja í
Njarðvíkum, og litum á það sem æf-
ingadansleik, þótt þá hefðum við í raun
í fyrsta sinn spilað fyrir almenning.
Dansleikurinn var haldinn í litla saln-
um í Stapa, sem þá var í byggingu.
Skátarnir höfðu þarna aðstöðu og vildu
bjóða ungmennum á ball í september
1963.
Sá sem réð okkur til verksins var
Sigurjón Vilhjálmsson í stjórn skátafé-
lagsins í Njarðvíkum, en sem starfs-
menn hjá Esso á Keflavíkurflugvelli
þekktumst við Sigurjón ágætlega.
Frítt var inn á ballið og alveg glæný
hljómsveit sem spilaði: Hljómar frá
Keflavík.
þessi hljómsveit væri einmitt að spila í
Bournemouth þessa dagana. Hún
spurði hvort ég vildi ekki koma og
hlusta á þá? Ég skellti mér með henni
á „Piers“, skemmtistað við ströndina,
þar sem sjálfir Bítlarnir voru að spila.
Þetta var geysilega kraftmikið band,
sem hafði ótrúlega sterk áhrif á alla
viðstadda. Ég hreifst af hversu kröftug
og taktföst tónlistin þeirra var, en ekki
var auðvelt að hlusta á þá vegna mikils
hávaða í ungmennunum í salnum. Bítl-
arnir spiluðu þarna í einar tvær vikur,
en þetta var einmitt sumarið sem þeir
slógu í gegn með fyrstu plötunni sem
komst á topp vinsældalista popptón-
listar í Bretlandi í september 1963 með
laginu „She Loves You“. En þarna um
vorið voru þeir bara venjuleg hljóm-
sveit að skemmta ungmennum í
Bournemouth og líka bara venjuleg
rokkhljómsveit í mínum augum.
Eftir þessa skemmtilegu og áhrifa-
miklu reynslu fór ég að hlusta á plöt-
í Njarðvíkum til þess að æfa í Kross-
inum. Lagavalið var fyrst og fremst
rokklög frá Bandaríkjunum og Eng-
landi og okkur gekk vel með spila-
mennskuna. Farið var að ræða um að
við þyrftum nafn á hljómsveitina og ég
stakk upp á þremur nöfnum: Strengj-
um, Tónum og Hljómum, og miðaði
nöfnin út frá gítarnum. Við ræddum
þetta lítillega í anddyri Krossins og
menn voru ekki sáttir við nafngiftina
Strengir eða Tónar. Rúnar Júl. var
ekki sáttur við nafnið Hljómar en ég
var frekar hrifinn af því, enda lipurt í
muni og tengdist hljómlistarflutningi
vel.
Ég stakk því upp á atkvæðagreiðslu
um nafnið Hljómar og
bað þá sem voru samþykkir að rétta
upp hönd. Erlingur samþykkti strax,
Gunni síðan og svo ég. Nafnið var því
samþykkt með þremur atkvæðum
samkvæmt lýðræðisreglunni.
Þá var það mál afgreitt og hljóm-
sveitin komin með nafn sem lengi átti
eftir að hljóma um landsbyggðina, en á
þeirri stundu höfðum við ekki hug-
mynd um neitt slíkt.
Við æfðum um sumarið og eitt sinn
þegar við komum saman heima hjá
Rúnna Júl. rak ég augun í albúm sem
ég kannaðist strax við, en það var þá
Bítlaplatan Love Me Do sem Rúnar
var nýbúinn að kaupa sér. Ég sagði við
Starfið hefst í Krossinum
Dansleikur er auglýstur í Krossin-
um hinn 5. október og hljómsveitin
Hljómar ásamt Einari Júlíussyni spil-
ar fyrir dansi. Það var húsfyllir þetta
kvöld, eða fjögur hundruð manns.
Menn voru forvitnir að heyra í þessu
nýja bandi og vita hvort strákarnir
stæðu sig nú þokkalega.
Það sem vakti athygli gesta þetta
kvöld var samræmdur og stílhreinn
klæðaburður strákanna, en þeir komu
fram í glæsilegum hljómsveitarfatnaði
sem samanstóð af svörtum leðurvest-
um með silfruðum hnöppum og rauðu
baki, leðurþverslaufum, gráteinóttum
Melka-skyrtum og svörtum buxum.
Þegar ég var í Englandi um vorið
var ég að hugleiða þennan búning fyrir
hljómsveitina og keypti því fimm
Melka-skyrtur í London ásamt þver-
slaufunum, því þetta fékkst ekki á Ís-
landi í þá daga. Ég vildi hafa bandið í
samræmdum klæðnaði sem stíll væri
yfir. Þegar ég lagði til að við létum
sauma á okkur leðurvesti sagði Rúnar
að mamma sín gæti gert þetta fyrir
okkur, sem hún og gerði listavel. Þann-
ig var tilkomið þetta dress sem Hljóm-
ar byrjuðu í og störfuðu í fyrsta starfs-
ár sitt. Fatnaðurinn var á vissan hátt
tákn þess tíðaranda sem gekk í garð og
gaf hljómsveitinni sterkan svip; ákveð-
inn, stílhreinan og glæsilegan.
Hin ensku áhrif
Þegar líða tók á fyrsta dansleik
Hljóma spiluðum við lagasyrpuna með
Bítlunum og fengum strax meiri við-
brögð í salnum en þegar við spiluðum
venjulegt rokk. Fólk kom upp að svið-
inu og bað okkur að endurtaka lögin,
sem voru öll ný af nálinni. Við þurftum
því að endurtaka Bítlasyrpuna einum
sex sinnum þetta fyrsta kvöld og það
varð til þess að við æfðum upp öll lögin
á þessari nýju Bítlaplötu á næstu æf-
ingu hljómsveitarinnar.
Bítlalögin voru mikið rödduð svo við
þurftum allir að taka þátt í söngnum,
en Einar Júlíusson sá að öðru leyti um
rokklögin ásamt bítlalögunum.
Þannig hófst bítlabylgjan, sem á eft-
ir gekk, eins og frægt er orðið. Við spil-
uðum þessi bítlalög, sem við spiluðum í
Krossinum 5. október 1963, um hverja
helgi eftir það lengi vel. Þegar Bítl-
arnir slógu í gegn í september með
sínu fyrsta topplagi, „She Loves Me“,
urðu Hljómar einfaldlega fyrstu
fulltrúar bítlamenningar á Íslandi,
enda farnir að flytja lögin af plötunni,
sem sló svo eftirminnilega í gegn, án
þess endilega að hafa haft það í huga
fyrirfram. Atburðarás tíðarandans tók
yfir og við í hljómsveitinni Hljómum
urðum samnefnarar Bítlanna og hóf-
umst hratt á loft sem vinsælasta popp-
tónlistarhljómsveit allra tíma á Ís-
landi.
Á morgun, sunnudag, birtist annar hluti upprifj-
unar Eggerts V. Kristinssonar á upphafi og arf-
leifð Hljóma ásamt viðtali við Gunnar Þórðarson
í tilefni 40 ára afmælis hljómsveitarinnar.
eru Rúnar Júlíusson og Karl Hermannsson, fyrir aftan eru Gunnar Þórðarson
gert V. Kristinsson.
1962 Hljómsveit
Guðmundar Ingólfssonar. F.v. Egg-
ert V. Kristinsson, Erlingur Jónsson,
Guðmundur Ingólfsson og Gunnar
Þórðarson.
1964 Hljómar í
Cavernklúbbnum í Liverpool. F.v. Erlingur,
Gunnar, Rúnar og Eggert.
DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 4. OKTÓBER 2003 B 5