Morgunblaðið - 05.10.2003, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 SUNNUDAGUR 5. OKTÓBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
Útfararstjóri
Sími 5679110, 8938638
Heimasíða okkar er
www.utfarir.is
Þar eru upplýsingar um
allt er lýtur að útför:
- Söngfólk og kórar
- Erfidrykkja
- Aðstoð við skrif
minningargreina
- Panta kross og frágang á leiði
LEGSTEINAR
Mikið úrval af legsteinum
og fylgihlutum
Sendum myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4, 110 Reykjavík,
sími 587 1960, fax 587 1986.
Marmari
Granít
Blágrýti
Gabbró
Líparít
Elsku litla systir. Ég
mun ávallt minnast þín
í gleði og söknuði sem
fallegu litlu fíngerðu
hetjunnar sem fór of
fljótt, sem gaman var
að umgangast og leika sér með, og
margt var það sem þú kenndir mér á
þinni stuttu ævi hér bæði í gleði og
sorg og því mun ég aldrei gleyma.
„Ég lifi og þér munuð lifa.“
Augu mín fá þig ei lengur að sjá, en
ástvini mína og þína, þú í ljósi munt
faðma fá, í beiðni og bæn ég bið þig að
bera ástarkveðju, okkur öllum frá.
Þinn elskandi bróðir
Jóhann Freyr.
Elsku dúllan mín, þitt bros og þinn
hlátur er í huga mínum þegar ég
skrifa þetta en líka sorgarstundirnar
okkar saman. Mér finnst svo stutt
síðan ég sat með þig í fanginu í
Hjarðarlundinum, við vorum ný-
komnar úr Kjarnaskógi þegar ég
varð að segja þér að pabbi þinn væri
BIRGITTA ÍRIS
HARÐARDÓTTIR
✝ Birgitta ÍrisHarðardóttir
fæddist á Akureyri
24. febrúar 1981.
Hún lést í Reykjavík
25. ágúst síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Landa-
kirkju í Vestmanna-
eyjum 3. september.
dáinn. Eftir þá stund
hefur mér fundist ég
eiga þig og Helenu og
hefur sú tilfinning auk-
ist með árunum einsog
við ræddum oft um.
Manstu þegar Karen
Ýr var handleggsbrotin
og við Helena sendum
þig út á tún til að ná í
dúllurnar og Pollý
vegna þess að við þorð-
um ekki, auðvitað fórst
þú eins og alltaf ef að þú
varst beðin um eitt-
hvað. Síðan liðu árin og
ég flutti til Hafnarfjarð-
ar. Ég var ekki búin að búa þar lengi
þegar þið eldri komuð þangað líka.
Mér fannst ég vera búin að eignast
stóra fjölskyldu, með ykkur fjórar og
Bjart. Hvað var sagt oft við mig uppi
á Snóker „Átt þú þessar stelpur
líka?“ og ég brosti alltaf og jánkaði
því að ást mín til ykkar systra er ekki
minni en til þeirra yngri og er ég og
verð alltaf stolt af því að hafa fengið
að hafa þig í nálægð minni og horft á
þig trítla um mitt heimili eins og það
væri þitt Það var líka umtalað hvað
þú værir falleg, ég sagði alltaf að þú
værir ekki bara falleg heldur vildir
þú líka allt fyrir alla gera ef að þú
gast. Núna vantar mig dúlluna mína
til að hjálpa mér að laga til, heima og í
vinnu einsog þú gerðir alltaf og hvert
eiga Karen og Sírrý mín að hringja í
til að fara með á rúntinn og taka
spólu með, þegar mamma er að
vinna. Ég veit ekki svörin ennþá en
ég veit að við getum alltaf talað við
þig og þú ert hjá okkur.
Okkar síðustu orð hvorrar við aðra
voru í vinnunni, þú sagðir ofboðslega
ertu falleg og ég sagði þú líka dúllan
mín og ég elska þig, þú sagðir ég
elska þig líka, með bros á vör, svo
hvarfst þú út í fallega veðrið. Þær
systur rífast um bleiku húfuna þína
þangað til ég finn þessa hvítu, sem ég
mun gera. Guð og allir góðir vættir
varðveiti þig, ástin mín.
Þín að eilífu
Sóley.
Elsku Birgitta.
Ég man hve oft þú varst með mér í
öllu því sem ég bað þig um að gera
fyrir mig og þú gafst þér alltaf tíma
fyrir mig og varst alltaf svo góð við
mig og sagðir að við ættum að njóta
lífsins. Við sátum oft heima í stofu á
Smyrlahrauni og þú ræddir við mig
um lífið og tilveruna, sem ég á stund-
um erfitt með að skilja, því ég er svo
ung en þú sagðir mér að þetta væri
erfitt líf og svolítið skrítið en ég
mundi skilja það þegar ég yrði
stærri.
Ég man þegar við fórum á ættar-
mótið í sumar og stoppuðum á Bif-
röst í Borgarfirði þar sem þú varst að
vinna og létum þig fá diskinn til að þú
gætir æft þig að syngja lagið Eldur í
mér. Ég man þegar við sungum sam-
an í karókíinu á ættarmótinu í sumar,
það var svo gaman, við vorum svolítið
feimnar við frænkurnar en þegar
stóra frænka, hún Birgitta, stappaði í
okkur stálinu og sagði að við gætum
þetta alveg þá var þetta ekkert mál
fyrir okkur Sirrý Karen og Guðrúnu
að syngja með þér elsku Birgitta.
Við munum alltaf eiga minningar
um þig og munum aldrei gleyma þér,
elsku sæta og góða frænka. Ég vildi
að þú værir ennþá hér en nú ertu hjá
afa og ömmu og öllum hinum sem eru
farnir frá okkur og ég veit að þau
munu passa þig.
Ástar- og saknaðarkveðjur.
Komin er ég í hvílu mína,
kaunin snerta engin pína,
ó, Guð, sendu englana þína,
allt í kring sængina mína.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Þínar frænkur að eilífu
Sirrý og Karen.
Yndislegt sumar er
liðið, farið að hausta,
farfuglarnir farnir til
sinna suðlægu heim-
kynna.
Soffía mín, eða Soffa eins og hún
var ætíð kölluð, fór í sína hinstu ferð
að morgni 14. september og trúi ég
því að vel hafi verið tekið á móti
henni af Inga manni hennar sem lést
fyrir nokkrum árum.
Betri manneskjum en þeim hjón-
um er leitun að, hógværðin og virð-
ingin sem þau báru hvort fyrir öðru
er einstök. Aldrei var talað um þau
hjón öðruvísi en þau bæði saman,
Soffa hans Inga eða Ingi hennar
Soffu, svo náin voru þau hvort öðru.
Alltaf var jafn gaman að koma til
þeirra hvort sem var í Deild sem ég
kom oft sem unglingur eða í Litla-
gerði í Hvolsvelli mörgum árum
eldri. Að koma í Litlagerði var eins
og að koma í ævintýraheim, allar
myndirnar og stytturnar um allt svo
smekklega sett upp. Soffa var lista-
maður í sér, bjó sjálf til jólakort sem
hún sendi fjölskyldu og vinum og
málaði myndir á silki, allt svo listi-
lega gert og hafði hún yndi af því að
gefa myndirnar sem hún bjó til.
Synd að hún hafði ekki byrjað á
sinni listsköpun mörgum árum fyrr.
Blómaskálinn var heimur út af fyrir
sig með öllum þeim blómum sem þar
voru. Hvað hún Soffa mín var stolt
þegar hún sýndi mér mandarínutréð
sem hún hafði komið til og var með
mörgum mandarínum á. Það
blómstraði allt í höndunum á henni
Soffu minni.
Soffa bjó nokkur ár á heimili sínu í
Litlagerði eftir lát manns síns þar til
hún fór á Ljósheima á Selfossi þrot-
in að kröftum. Guð geymi þig, elsku
vinkona. Hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Guðbjörg Karlotta.
Það haustar að eftir eitt fallegasta
sumar sem komið hefur í manna
minnum. Því fylgir söknuður og
tregi og ósk um að geta haft það
lengur og fá að njóta þess áfram.
Eins er farið um með þær mann-
eskjur sem manni þótti sérstaklega
vænt um og hefði viljað hafa áfram
en þegar mannsævin er orðin löng
og þreyta og veikindi farin að segja
til sín getur hvíldin orðið gleðileg og
þakklæti og góðar minningar komið
í staðinn fyrir sorg og söknuð. Þann-
SOFFÍA
GÍSLADÓTTIR
✝ Soffía Gísladóttirfæddist í Görðum
í Vestmannaeyjum
31. desember 1915.
Hún lést á hjúkrun-
arheimilinu Ljós-
heimum á Selfossi
14. september síðast-
liðinn og var útför
hennar gerð frá
Stórólfshvolskirkju
19. september.
ig hugsa ég til hennar
Soffíu sem við erum að
kveðja í dag. Indælar,
góðar minningar frá
liðnum árum þegar
komið var við í Deild
áður en farið var heim
úr sveitinni eða á
Hvolsvöll á fallega
heimilið hennar þar og
Inga mannsins hennar.
Oftast var farið heim
með blóm og afleggjara
því hún var mikil
blómakona og hafði
ánægju og gleði af því
að gefa. Fyrir þetta allt
vil ég þakka af heilum hug og þegar
ég nú úr sumarhúsinu mínu lít út um
gluggann þá blasir við mér gamla
húsið í Deild sem stendur nú sem
tákn um góða húsbændur og mann-
eskjur sem indælt var að eiga að vin-
um og lifa í minningunni um alla tíð.
Hjartans samúð til ykkar sem
syrgið í dag. Kæra Soffa mín, þakka
þér fyrir alla þína vináttu.
Auður Helga.
Ég var eitt af þessum heppnu
börnum sem fékk að eyða nokkrum
vikum, nokkur sumur í Deild hjá
Soffu og Inga og er sá tími sveipaður
ævintýraljóma í minningunni. Það
var auðvitað alltaf sólskin og einstök
gleði og hlýja einkenndi heimilið.
Þau Ingi höfðu bæði þann eigin-
leika að varðveita barnið í sjálfum
sér alla tíð og ég man sérstaklega
glettnisglampann í augunum og dill-
andi hlátri Soffu.
Minningarnar líða gegnum hug-
ann, ilmur af nýbrenndu kaffi og
heimabökuðu brauði, heyskap og
sunnudagsferðir ýmist á hestum eða
í traktorskerru og það hvernig Soffa
hafði gaman af og tók þátt í uppá-
tækjum okkar krakkanna. Það var
ort og það var sungið og meira að
segja gólfbón varð gaman þegar hún
klæddi okkur stelpurnar í föðurland,
ullarsokka og vettlinga og svo mátt-
um við „synda“ um gólfin.
Í stofunni var líka hægt að láta sér
líða vel innan um blómin hennar
Soffu og framandi ávaxtatré, allar
ævintýrabækurnar og dúkkulísurn-
ar hennar Hrefnu.
Soffa hafði skilning á þessu öllu.
Þær mamma höfðu verið litlar
stelpur saman í Múlakoti, Soffa
nokkrum árum eldri og tók mömmu
að sér í hringiðunni á stóru heimili.
Þeim þótti alla tíð vænt hvorri um
aðra og ég naut góðs af því. Það var
mikið hlegið þegar þær gömlu vin-
konurnar hittust.
Ég þakka þessa yndislegu sum-
ardaga í Deild á árum áður og votta
Hrefnu, Þresti og fjölskyldum
þeirra samúð.
Soffa var ein af þessum gefandi,
fallegu konum sem maður mætir á
lífsleiðinni og gleymir aldrei.
Þórey.