Morgunblaðið - 06.10.2003, Blaðsíða 24

MINNINGAR
24 MÁNUDAGUR 6. OKTÓBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Elskulegur faðir minn, tengdafaðir, fósturfaðir,
afi og langafi,
SIGURJÓN HERBERT SIGURJÓNSSON
bakari
frá Ísafirði,
andaðist á Sólvangi í Hafnarfirði þriðjudaginn
30. september.
Hann verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu
þriðjudaginn 7. október kl. 13.30.
Inga Herbertsdóttir Wessman, Ib Wessman,
Einar Ingþór Einarsson, Sólveig Gísladóttir,
afabörn og langafabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR R. SIGURÐSSON,
Keldulandi 19,
Reykjavík,
andaðist á Landspítala Hringbraut föstudaginn
3. október.
Óskar Sigurðsson, Edda Ragnarsdóttir,
Þórunn Laufey Sigurðardóttir,
Sigríður Sigurðardóttir, Ragnar Örn Pétursson,
Birgir Sigurðsson, Svava Einarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi
HALLBJÖRN EÐVARÐ ODDSSON,
Dvalarheimilinu Grund,
áður til heimilis á Lynghaga 6,
lést laugardaginn 4. október.
Fjóla Eiríksdóttir,
Helga Hallbjörnsdóttir,
Dóra Hallbjörnsdóttir,
Sigríður Hallbjörnsdóttir,
Erla Hallbjörnsdóttir, Ásgeir Guðmundsson,
Lilja Hallbjörnsdóttir, Atli Ingvarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Brynjar Guð-björn Ívarsson
fæddist á Hellissandi
8. júlí 1932. Hann lést
á Landspítalanum
við Hringbraut 25.
september. Foreldr-
ar hans voru Sigrún
Hólmfríður Guð-
björnsdóttir hús-
freyja, f. 4. febrúar
1900 d. 3. mars 1999,
og Ívar Möwel Þórð-
arson sjómaður og
útvegsbóndi, f. 4. jan-
úar 1904, d. 5. maí
1983. Systkini Brynj-
ars eru, Björg, f. 25.8. 1928,
Helga, f. 7.2. 1930, Örlygur, f. 2.4.
1931, Leifur, f. 23.1. 1934, og
Svala, f. 10.11. 1936.
Brynjar kvæntist 17. september
1961 Halldóru Guðrúnu Karvels-
dóttur, f. 5.9. 1939 en foreldrar
hennar voru Halldóra Veturliða-
dóttir og Karvel Lindberg Ol-
geirsson vélstjóri.
Börn Brynjars og Halldóru eru
fimm: 1) Örn Ægir verkamaður, f.
4.8. 1959. 2) G. Ómar, f. 4.8. 1959.
3)Halldóra Berglind, f. 8.6. 1961,
gift Andrési Einari Einarsyni sjó-
manni, þau eiga fjögur börn, þau
eru Sandra Ösp, Kristín Lind,
Brynjar Már og Ein-
ar Logi. 4) Sigurður
Ívar skipatækni-
fræðingur, f.
1.8.1962, kjörsonur
Leifs bróður Brynj-
ars, hann er kvæntur
Maríu K. Ásmunds-
dóttur, þau eiga þrjú
börn, þau eru Ása
Laufey, Ívar Karl og
Svanlaug Nína. 5)
Hlöðver Már skipa-
sali, f. 25.8. 1965,
kvæntur Sigrúnu
Ingu Sigurgeirsdótt-
ur verslunarkonu,
þau eiga tvö börn, Þóru Björk og
Halldór Inga og Hlöðver á son,
Ragnar Andra, frá fyrri sambúð.
Barnabarnabörnin eru tvö.
Eftir barnaskólapróf fór Brynj-
ar til sjós og útskrifaðist síðar úr
stýrimannaskólanum á Ísafirði ár-
ið 1958. Hann var stýrimaður og
skipstjóri að mestu fram til 1970
og vann ýmis störf eftir það,
kenndi þ. á m. sjó og siglingafræði
og árið 1980 stofnaði hann Skipa-
söluna Báta og búnað og starfaði
þar fram á síðasta dag.
Útför Brynjars fer fram frá
Fella- og Hólakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Elsku pabbi, okkur langar að skrifa
nokkrar línur um góðar minningar
um þig.
Þegar við vorum strákar fór pabbi
oft með okkur í bíltúr, oft var farið á
bílasölur og draumabíllinn skoðaður.
Við uxum úr grasi og hófum störf í
Bæjarútgerð Reykjavíkur. Eftir sem
áður tók pabbi okkur með í bíltúra,
þangað til hann hvatti okkur til að
taka bílpróf sjálfir. Áður en við fórum
í ökutíma hjá ökukennara fór hann oft
með okkur niður á Granda og leyfði
okkur að keyra hring eftir hring til að
æfa okkur.
Pabba og mömmu þótti gaman að
ferðast um landið og það er okkur svo
minnistætt er við stoppuðum í Botn-
skálanum til að taka bensín og að
sjálfsögðu var farið inn og pabbi
keypti pylsu og kók fyrir okkur. Á leið
okkar um landið sagði hann okkur
sögur um gamla atburði sem gerst
höfðu á hverjum stað fyrir sig, það
voru skemmtilegar sögur. Pabbi og
mamma ferðust líka mikið erlendis og
fengum við stundum að koma með.
Þar er ferð til Rimini á Ítalíu okkur
mjög minnistæð og áttum við þar
yndislegar stundir saman að
ógleymdum stundum í Danmörku þar
sem við bræðurnir dvöldum á spítala.
Pabbi var alltaf til staðar þegar við
þurftum á honum að halda og hjálpaði
okkur í einu og öllu.
Elsku pabbi, við viljum þakka þér
fyrir allar góðu stundirnar með þér.
Guð geymi þig. Þínir synir
Ómar og Örn.
Pabbi minn er dáinn, það er sárasta
stund sem ég hef lifað að sjá líf hans
fjara út, þetta gerðist svo hratt, hann
kenndi sér meins, fór inn á spítala, þá
uppgötvast að hann er með krabba-
mein og svo er hann dáinn, allt gerist
þetta á tveimur vikum.
Hann sagði mér frá krabbameininu
sex dögum áður en hann dó, rólega en
blátt áfram eins og honum var líkt og
hughreysti mig með hlýju faðmlagi og
þeim orðum að þetta væri enginn
dauðadómur, hann kæmi heim í
næstu viku og þá myndum við tala
betur um þetta „öll fjölskyldan“ en
daginn sem hann átti að koma heim af
spítalanum dró verulega af honum og
hann lést fyrir hádegi næsta dag.
Það er sem ég heyri pabba segja
núna „líttu á björtu hliðarnar“ svo
kæmi upptalningin, eða hann kæmi
með setninguna úr æðruleysisbæn-
inni „sættu þig við það sem þú færð
ekki breytt …“ og fleira í þeim dúr.
Hann hvatti okkur systkinin til að
reyna að láta drauma okkar rætast og
eins gerði hann við okkar börn og virti
alltaf þær ákvarðanir sem ég tók og
studdi mig ef ég þurfti á því að halda.
Pabbi var alltaf boðinn og búinn til
að hjálpa ef það var í hans valdi, ég
kom kannski til hans með vandamál
sem mér fannst vera í einni flækju en
eftir smáspjall við hann var hann búin
að greiða úr henni og svo hlógum við
jafnvel að öllu saman, ef ég svo mikið
sem nefndi það eða þakkaði honum þá
var alltaf svarið að hann væri ekki að
gera eitt eða neitt, bara að hlusta og
benda á leiðir sem ég kom ekki auga
á, ég hef oft brosað með sjálfri mér
þegar ég hugsa til þess hvað hann
þurfti að hlusta á, en alltaf endaði
hann á að segja að endilega ef það
væri eitthvað, að tala við sig, það væri
bara til góðs.
Þær voru margar útilegurnar sem
farið var í, mamma, pabbi og við
systkinin fjögur í aftursætinu og allt
yfirfullt af dóti, það var þröngt og
pabbi reyndi að hafa ofan af fyrir okk-
ur með gátum og fleiru í þeim dúr,
það var nú meira fjörið.
Þegar ég og fjölskylda mín bjugg-
um fyrir norðan kom hann ásamt
mömmu á hverju sumri og var alltaf
tilhlökkun og spenningur dagana á
undan, undanfarin ár eða síðan við
fluttum aftur í bæinn hafa þau verið
hjá okkur á aðfangadagskvöld, núna
síðustu daga vorum við að tala um að
hann, mamma og fleiri í fjölskyldunni
kæmu til Spánar yfir jólin ef við vær-
um flutt fyrir jól eða eins og Desi
sagði við hann að það væri engin af-
sökun að skrópa í kalkúninn þó að við
værum með hann á Spáni og hann var
alveg sammála því, helst vildi hann að
allir gætu komið og verið saman þar
um jólin, ég veit að við hugsum öll til
hans þegar við setjumst við jólaborð-
ið.
Pabbi talaði um dauðann og velti
oft fyrir sér hvað tæki við eftir þetta
líf, ég vona og treysti því að vel hafi
verið tekið á móti honum í nýjum
heimkynnum! Guð varðveiti þig,
elsku pabbi minn, þín dóttir
Halldóra Berglind.
Elsku pabbi, þegar ég var lítill
strákur að reyna að skrifa þér bréf
þegar þú varst búinn að vera lengi að
heiman á sjó þá man ég að bréfin til
þín hófust svona, „Elsku pabbi, ég
skrifa þér nokkrar línur“. Nú er aftur
komið að því að ég skrifa þér nokkrar
línur, en nú af söknuði en ekki til-
hlökkun að fá þig heim aftur eins og á
þeim tíma.
Það er svo margt sem kemur í hug
minn á þessum tímamótum, td. skíða-
ferðirnar í Bláfjöllin, samverustund-
irnar með þér og mömmu í bústað-
inum, tjaldútilegurnar sem við áttum
saman frá því ég var pínulítill og fram
til nýliðins sumars, og nú síðustu árin,
„ískvöldin“ sem við áttum öll fjöl-
skyldan þar sem við komum saman og
dönsuðum línudansa og fengum okk-
ur svo ís og kaffi eftir dansinn.
Allt er mér svo dýrmætt núna, en
var svo eðlilegt þá.
Mér fannst uppeldismottóið svo
einfalt frá þér „komdu fram við
náungann eins og þú vilt að hann
komi fram við þig“. Þetta er svo ein-
falt og þessi orð þín hafa fylgt mér
gegnum mín æviár. Þú varst einstak-
ur pabbi, þú varst aldrei að flækja
þetta með sögum eða öðru heldur
komu svona fleygar tilvitnanir sem
snertu mig djúpt og urðu mér minni-
stæðar frá bernsku og ég hef gert að
mínu lífsmottói.
Þú hvattir mig í námi og starfi og
síðustu árin þín störfuðum við saman
og það voru mér dýrmætir tímar. Þar
kom svo vel fram frá þér lífsgildið,
það er heiðarleiki, sanngirni, trygg-
lyndi og góðmennska.
Þú varst oft að gantast með það að
þegar menn létust, þá fyrst yrðu þeir
að góðmennum, en það er ekki hægt
að minnast þín á annan hátt. Þú sagð-
ir stundum við mig hvað þú hlakkaðir
til að vita hvað tæki við eftir þetta
jarðneska líf hér, hvað væri hinumeg-
in og að þú hlakkaðir til að fá að vita
það og sjá.
Elsku pabbi, ég veit að þú ert á
góðum stað núna. Minning þín er ljós
í lífi mínu.
Elsku mamma, guð styrki þig í
sorg þinni.
Þinn sonur,
Hlöðver Már.
Elsku afi.
Það er núna sem við gerum okkur
grein fyrir því hversu ofboðslega dýr-
mætar minningar eru. Því nú þegar
þú ert farinn þá eru það minningarn-
ar um þig sem eru það eina sem við
eigum eftir og þær verða alltaf til
staðar hjá okkur. Þessar minningar
eru ófáar. Allt frá því að hafa setið í
fanginu á þér í brúna afastólnum sem
lítil börn og til dagsins í dag. Það var
alltaf svo gaman að koma til ykkar og
fengum við ávallt hlýjar móttökur.
Sjaldan skemmtum við systur okkur
eins vel og í ferðalögunum með þér og
ömmu, þar var allt látið eftir okkur og
við vorum eins og prinsessur. Ferðin
til Mallorca er ógleymanleg. Þar
kenndir þú Kristínu að stinga sér út í
laugina og fórst á kostum í kappsundi
við Söndru þar sem þú týndir næstum
stuttbuxunum. Og ekki má gleyma
ferðinni niður að snekkjuhöfninni þar
sem þú ætlaðir að finna handa okkur
ríka og myndarlega prinsa.
Og ískvöldin okkar... þá hittumst
við fjölskyldan og þú og amma kennd-
uð okkar nýjan og nýjan línudans sem
síðan voru sýndir á ættarmóti þar
sem við skemmtum okkur öll konung-
lega.
Það sem stendur mest upp úr hjá
okkur systkinunum þegar við lítum til
baka, er endalaus trú þín á okkur. Það
var sama hvaða bakteríu við fengum í
hausinn, þú varst alltaf þar til að
hlusta á okkur, styðja og styrkja. Við
munum alltaf minnast jákvæðni þinn-
ar og hvetjandi orða í okkar garð. Og
þar sem þú bæði styrktir og studdir
mig, Kristínu, svo mikið í leiklistinni
þá var það mér mjög mikils virði að
þú skyldir koma og sjá síðustu sýn-
ingu mína núna í haust og hrós þitt
var sterkara en öll önnur til samans.
Og þegar ég, Sandra, gekk í gegnum
erfiða tíma, þá var alveg sama hversu
svart mér fannst það vera, eftir spjall
um heima og geyma við þig fylltist ég
bjartsýni á ný og fór með bros á vör,
tilbúin að takast á við verkefni hvers
dags. Og þó að ég, Brynjar, hafi ekki
haft jafn mikinn áhuga á skólanum og
systur mínar þá bentir þú mér á að
mér lægi ekki lífið á, það væri nógur
tími til að læra þegar áhuginn vakn-
aði, ég væri í skóla lífsins núna. Þarna
sérðu, það var sama hvað það var, þú
studdir okkur. Fyrir það og allar þær
dýrmætu stundir sem við áttum sam-
an viljum við þakka þér. Takk elsku
afi okkar. Hvar sem þú ert núna þá
vitum við að þú munt alltaf vaka yfir
okkur og við geymum minningu þína í
hjörtum okkar um ókomna tíð.
Elsku amma, mamma, Ómar og
Örn, Hlöðver og Siggi, megi guð gefa
ykkur styrk til að takast á við missinn
og sorgina sem því fylgir að missa
maka og föður.
Bless elsku afi okkar og megi Guð
vera með þér og varðveita að eilífu,
Sandra Ösp, Kristín Lind og
Brynjar Már.
Og innan skamms við yfirgefum leikinn.
Ný æska gengur sigurdjörf og hreykin,
af sömu blekking blind, í okkar spor.
Og brátt er gleymt við áttum líka vor.
Og þannig skal um eilífð áfram haldið,
unz einhverntíma fellur hinzta tjaldið.
(Tómas Guðmundsson.)
Hinsta tjaldið er fallið yfir ævi
bróður míns.
Margs er að minnast eftir rúma
sextíu ára samfylgd. Við vorum sex
systkinin sem lifðum fram á fullorð-
insár, einn drengur dó í frumbernsku.
Brynjar var miðbarnið í þeim hópi,
dauði hans kom eins og reiðarslag yfir
alla, ekkert sá á honum og hann
kvartaði aldrei, þó var hann orðin hel-
sjúkur. Dauðinn hrifsaði hann til sín á
einni viku. Ég lít til baka yfir farinn
veg. Við ólumst upp við mjög sérstak-
ar aðstæður og oft á tíðum erfiðar.
Fjölskyldan flutti úr Reykjavík ári
BRYNJAR
GUÐBJÖRN
ÍVARSSON
Ástkær sambýliskona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma, dóttir og systir,
GUÐRÚN HALLDÓRA RICHARDSDÓTTIR,
Lækjarkinn 26,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju við
Strandgötu í dag, mánudaginn 6. október
kl. 13.30. Þeim sem vildu minnast hennar er
bent á minningarsjóð landspítalans.
Jóhannes C. Klein,
Áslaug Skúladóttir, Jónas Gunnar Allansson,
Trausti Skúlason, Brynja Steinarsdóttir,
Emilía Ósk Bjarnadóttir,
Richard Jónsson, Erla Þórðardóttir,
Þórdís Richardsdóttir, P.O. Sylwan,
Ingibjörg Richardsdóttir, Kristinn Karl Dulaney
og aðrir aðstandendur.