Morgunblaðið - 08.10.2003, Blaðsíða 32

MINNINGAR
32 MIÐVIKUDAGUR 8. OKTÓBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Ég var stödd i Árós-
um þegar ég frétti af
andláti þínu, amma mín
hringdi harmi slegin,
ein af bestu vinkonum
hennar var dáin. Þú fórst svo snöggt
frá okkur og það gafst enginn tími til
þess að kveðja þig. Þess vegna lang-
aði mig að skrifa nokkur orð um þig
og kveðja þig með þeim hætti.
GUÐNÝ
GUÐNADÓTTIR
✝ Guðný Guðna-dóttir fæddist í
Þorkelsgerði í Sel-
vogi 11. janúar 1927.
Hún andaðist á heim-
ili sínu 18. september
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Þorlákskirkju 26.
september.
Þú hefur alltaf verið
hluti af mínu lífi frá því
ég man eftir mér. Þar
sem ég ólst upp að hluta
til hjá ömmu þá kynnt-
ist ég þér sem vinkonu
hennar. Þegar ég var
lítil höfðu vinir mínir
mest gaman af því að
leika sér með jafnöldr-
um sínum en ég hafði
jafngaman af því að
snattast með ykkur
ömmu og það er
kannski ekkert furðu-
legt að ég sé talin gömul
sál í dag.
Selvogsferðirnar eru mér minnis-
stæðastar þegar ég hugsa um þig.
Þér fannst svo gaman að fara með
okkur ömmu í sumarbústaðinn til
þess að njóta kyrrðarinnar, hlusta á
sveitalög ásamt góðu sérrí og syngja
með, sem sagt komin á heimaslóðir.
Ég man einnig sérstaklega eftir því
þegar söngvakeppni evrópskra sjón-
varpsstöðva var haldin, þá komst þú í
heimsókn til okkar ömmu og við
horfðum á hana saman. Þetta voru
svo skemmtileg kvöld og þú raulaðir
með öllum lögunum án þess að kunna
þau og elskaðir að hlusta á tónlist.
Það var einnig mjög skemmtilegt
að fá ykkur Bjössa í heimsókn til mín í
íbúðina mína. Þið höfðuð svo gaman
af því að fara í bæinn á rúntinn og ég
skemmti mér mjög vel yfir því að
keyra ykkur. Þú og amma svo upp-
teknar við að skoða nýjustu tískuna í
fatabúðunum en ég og Bjössi leituð-
um að hægindastólum og blöðum til
þess að hafa ofan af fyrir okkur á
meðan, því við vissum að það yrði nú
ekki létt verk að finna það sem ykkur
langaði í. Svo áður en á heimleið var
haldið var komið við á kaffihúsi og
fengið sér kaffi og líkjör til þess að
slappa af eftir skemmtilegan dag.
Ég vil fyrir hönd okkar ömmu
þakka þér fyrir allar samverustund-
irnar sem við höfum átt með þér.
Einnig viljum við þakka þér fyrir það
hversu góð þú varst við ömmu Dóru
og Döggu frænku, það var ómetan-
legt. Þú áttir þinn uppáhaldsstól við
borðstofuborðið hennar ömmu þann-
ig að þú sást gamla húsið þitt þegar
þú leist út um gluggann. Ég mun
sakna þess að sjá þig ekki sitja þarna
en stóllinn verður alltaf þinn í mínum
huga.
Elsku Bjössi og fjölskylda Guðnýj-
ar, innilegar samúðarkveðjur og megi
Guð geyma ykkur, kveðja frá Árós-
um.
Petra (Peta litla).
Það er auðvelt að
skrifa um góðan mann
en hvernig segir maður
frá heilli ævi í fáum orð-
um.
Jóhann Rósinkranz Björnsson, Jó-
hannsson, Björnsson, bara nafna-
hefðin ein er nóg til að sýna þann
kærleika og hefð sem pabbi kom frá.
Pabbi var sjómannssonur sem ólst
upp á Ísafirði. Hann var stoltur af því,
en brosti oft og sagði að menn þyrftu í
dag að vera minnst skipstjórar til að
vera með í ættartölum.
Hann fæddist 1924 í Vallaborg, og
mér skilst að það fólk sem þar bjó,
hafi þurft að standa saman, ekki síst
börnin.
Hann var augasteinninn hennar
ömmu og man ég enn hvernig rödd
hennar hlýnaði þegar hún sagði nafn-
ið hans. Það varð fljótt þröngt hjá
Guggu ömmu og Bjössa afa, þau áttu
sjö börn, sex stráka og eina stelpu. Að
vísu fór einn í fóstur til systur hennar,
það átti að vera tímabundið þegar hún
veiktist. Íbúðin var lítil, dýnur voru
lagðar á gólf að kveldi og teknar til
hliðar að morgni. Pabbi var notaður
mikið til snúninga enda bóngóður og
oft búinn að segja já áður en hann
vissi um hvað væri beðið.
JÓHANN RÓSIN-
KRANZ BJÖRNSSON
✝ Jóhann Rósin-kranz Björnsson
fæddist á Ísafirði 20.
júní 1924. Hann lést
á gæsludeild Land-
spítalans í Fossvogi
25. september síðast-
liðinn og var útför
hans gerð frá Ás-
kirkju 6. október.
Alltaf var pláss fyrir
fólk hjá ömmu og afa í
hópinn bættust Jón og
Jóhann, synir Símonar
bróður Bjössa afa. Og
svo löngu síðar Gugga
og Gunna, dætur Siggu.
Og eru Jón og Jóhann
ekki síður bræður hans,
pabbi kenndi mér að
það er óendanlegt pláss
í hjartanu til að elska og
að þú elskar ekki annan
neitt minna þótt fleiri
bætist við.
Hann átti að vera eitt
sumar í Hafnarfirði hjá Matthildi
langömmu en þegar skipið sem Jói
langafi var á fórst, ákvað pabbi að
vera lengur til að styðja við ömmu
sína, og litlu stúlkuna sem hún hafði
tekið að sér þegar Jón sonur hennar
drukknaði í Færeyjum en hann hafði
ætlað að ættleiða hana, þegar hann
væri kominn heim úr ferðinni og að
yfirstöðnu brúðkaupinu. Hann pabbi
talaði mikið um Matthildi langömmu,
þolinmæði og þrautseigju hennar og
rauða hárið. Hvernig hún saumaði á
alla, stundum heilu jakkafötin.
Er hann fór í sveit og var hann með
síðustu mönnum á Íslandi til að sitja
yfir ám, enda sá búskaparmáti að
leggjast af. Hann var líka mjólkur-
póstur sem færði mjólkina til Ísa-
fjarðar á hestum. Skrapp á skíði
svona eins og hinir strákarnir.
Hann var góður sonur enda varð
hann líka góður faðir.
Þegar afi veiktist og gat ekki unnið
í eitt ár, hætti pabbi við að fara í nám
og fór á sjóinn 15 ára gamall. Það varð
að vinna fyrir fjölskyldunni. Hann
lýsti lífinu um borð sem mér er mjög
framandi, hvernig sumir skipstjórar
höfðu fötu af fiskhausum upp í brú til
að henda í mennina ef þeim líkaði ekki
eitthvað. Lýsingin var stundum
grimm. Hann sagði mér hvernig einu
sinni hefðu heyrst drunur af hafi inn á
fjörð um nótt, eins og um þrumur
væri að ræða. Og þegar um morgun-
inn var siglt út, blasti við ófögur sjón.
Rétt fyrir utan djúpið hafði verið
skotin niður skipalest. Brakið, olían,
björgunarvesti, prammar og lík flutu í
sjónum. Þá skildi hann hvað stríð var.
Hann sigldi líka á Hamborg og Hull
eftir stríð. Hamborg var sem rústir
einar og með náþef í lofti. En þegar
hann kom á bar og var spurður um
þjóðerni, sagðist hann vera Íslending-
ur, fékk hann ekki að borga kaffið, Ís-
lendingar höfðu nefnilega sent skip
með mat og föt strax eftir stríð.
Mér fannst skondið þegar hann
lýsti því hvernig hann sem ungur
maður gekk hring eftir hring kring-
um húsið, oft í klukkutíma, til að láta
renna af sér, áður en hann fór inn svo
að amma Gugga mundi ekki sjá neitt.
Hann fékk sér herbergi í Reykja-
vík, eftir stríð og einn daginn dansar
hann við stúlku á balli í Gútto einn
dans. Hún var með dökkt liðað hár og
honum leist vel á hana. Það líða mán-
uðir og hann ákveður eitt sinn, þegar
hann kemur í land að byrja á því að
bjóða í bíó konunni sem leigði honum
herbergið og hafði reynst honum vel.
En hún er með vinkonu í heimsókn
sem hún vill endilega að komi með
líka. Jú, hann hafði ekkert á móti því.
En hún vildi ekki koma með nema
vinkona hennar kæmi líka, þær höfðu
ætlað að hittast. Úps, þrjár í bíó var
nú fleiri en hann hafði hugsað. En allt
í lagi. Vinkona vinkonunnar er sótt og
þar stendur stúlkan með fallega lið-
aða hárið.
Hún varð ári síðar konan hans,
Unnur Sigrún Stefánsdóttir.
Búskapinn hófu þau á Hverfisgötu,
og þeim fæðist dóttir Rósa og sagði
pabbi að það hefði verið með bestu
perlum lífsins að eignast fjölskyldu.
En erfitt var að fá húsnæði og á
endanum kaupa þau sumarbústað
fyrir utan bæinn í svo kölluðum Smá-
löndum. En það var nálægt golfskál-
anum í Grafarholti. Valkostirnir voru
braggi eða þessi óeinangraði sum-
arbústaður og pabbi gat ekki hugsað
til að búa í bragga. Hverja mínútu í
landi notaði hann til að einangra og
lagfæra húsið. Og ekki veitti af, sæng-
ur frusu við veggi og frostrósir á
gluggum. Og nú er kominn lítill
drengur, Guðmundur. En það var
ekki auðvelt að ganga neðan úr bæ
með allar vistir og kom sú vinna í hlut
pabba. Oft fékk hann far enda góðir
nágrannar, ungt fólk að byrja búskap,
nágrannar sem litu til með mömmu.
En þetta var svona hjá mörgu ungu
fólki þá.
Og svo kom erfiðasti kaflinn, það
kemur verkfall og það dregst og
dregst á langinn, og börnin fá hafra-
graut í öll mál. Peningarnir klárast.
Loks þegar verkfallið leysist er skipið
sett í slipp í fjórar vikur. Engir pen-
ingar, engin matur. Mamma fær 2
krónur að láni hjá stóru systur sem
var orðin ekkja. Fyrir þær kaupa þau
bein frá SS og meira haframjöl. Og
jólamaturinn er kjötsúpa án kjöts.
Hann hafði staðið í röð með öðrum að
leita eftir hvaða vinnu sem var. Og
verður loks heppinn að fá vinnu hjá
Shell, örugg vinna er mikil sæla.
Hann fær líka vinnu við að byggja
Áburðarverksmiðjuna, og um ári síð-
ar, eftir að hún er komin upp fer hann
að vinna þar og er þar í 35 ár. Fljót-
lega var hann færður á viðgerðar-
vaktina þar sem menn þurftu að gera
við og kunna að leysa af hvern þann
sem veikur var. Hann var meira segja
settur í að heyja ofan í hesta forstjór-
ans, og gera við pípulagnir heima hjá
skrifstofustjóranum. Honum fannst
ekki neitt verk of lítilmótlegt.
Sautján ár bjuggu þau í Smálönd-
um. Það voru kannski erfið ár en það
voru líka mjög hamingjusöm ár.
Amma Gugga kom oft suður og var
hjá honum og hvíldi sig á sumrin. Er
hægt að fæðast inn í betri fjölskyldu?
Ég deildi hálfri ævinni hans pabba
með honum og man eftir fertugsaf-
mæli hans í sumarbústað Áburðar-
verksmiðjunnar. Ég man líka þegar
hann dittaði að og lagfærði fyrst þann
sumarbústað, en á efri árum eignaðist
hann eigin sumarbústaðalóð og þá
loksins fékk hann útrás fyrir smiðinn í
sér. Hann langaði nefnilega alltaf í
smíðanám.
Það kom tíma til að flytja í bæinn,
Barðavoginn, svo Æsufellið, Austur-
berg, Hrafnhóla og loks Ugluhóla.
Fjárhagurinn vænkaðist, húsnæðið
stækkaði, og loks fékk hann bílskúr,
ó, hvað hann var glaður. Setti upp öll
verkfærin og keypti fleiri. Þetta varð
flottasti bílskúrinn í Breiðholtinu.
En samt mátti litla dóttirin fá að
smíða og föndra í honum. Ég veit að
það varð til þess að ég fékk áhuga á
hönnun og smíðum.
Pabbi talaði mikið um líf forfeðurna
sem á undan voru gengnir. Hvernig
við værum skyld öllum Vestfirðing-
um, bara mismikið. Fólkið fyrir vest-
an, fjölskylda, vinir og fermingar-
systkini skiptu hann miklu máli.
Við börnin hans vissum hvað hann
var stoltur af okkur, en ekki var hann
síður stoltur og glaður yfir, Jóa, Unni,
Einari og Berki, og sagði oft að þau
væru harðduglegt og laghent fólk.
Hann var góður faðir og ekki síður
afi. Veitti mér húsaskjól langt fram
yfir þann tíma sem venjulegt er, tók
inn systkinin mín bæði, með börnum
og mökum, ekki bara einusinni heldur
tvisvar.
Hann faðir minn var mjög barn-
góður og voru oft molar í vasanum hjá
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um
leið og grein hefur borist). Ef greinin er á
disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt
þær berist innan hins tiltekna frests. Nán-
ari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern lát-
inn einstakling birtist formáli og ein aðal-
grein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar skulu ekki vera lengri en 300
orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50
línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til
þrjú erindi. reinarhöfundar eru beðnir að
hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni und-
ir greinunum.
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
ERIKA VILHELMSDÓTTIR,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
föstudaginn 3. október.
Jarðarförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
föstudaginn 10. október kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á líkn-
ardeild Landspítalans í Kópavogi.
Wilhelm Sigurðsson,
Helga Þórunn Sigurðardóttir, Arnar Guðni Guðmundsson,
Þórður Kristinn Sigurðsson,
Erna Kolbrún Sigurðardóttir, Veigar Freyr Jökulsson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
Þ. RAGNAR JÓNASSON
fræðimaður og fv. bæjargjaldkeri,
Hlíðarvegi 27,
Siglufirði,
andaðist á Sjúkrahúsi Siglufjarðar mánudaginn
6. október.
Guðrún Reykdal,
Ólafur Ragnarsson, Elín Bergs,
Jónas Ragnarsson, Katrín Guðjónsdóttir,
Edda Ragnarsdóttir, Óskar Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, afi og
langafi,
ÓLI SIGURÐUR JÓNSSON
skipstjóri,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
lést föstudaginn 3. október.
Jarðsungið verður frá Vídalínskirkju í Garðabæ
föstudaginn 10. október kl. 15.00.
Guðlaug Marteinsdóttir,
Guðjón Ólason,
María Guðbjörg Óladóttir, Flóvent Elías Jóhannssen,
Sigurlaug Maren Óladóttir, Smári Hauksson,
barna- og barnabarnabörn.
Faðir minn, tengdafaðir og afi,
BALDUR EINARSSON,
Steinholti,
Eskifirði,
lést aðfaranótt þriðjudagsins 7. október sl.
Útförin fer fram frá Eskifjarðarkirkju laugar-
daginn 11. október kl. 14.00.
Jón Steingrímur Baldursson, Friðgerður Maríasdóttir,
Pétur Friðgeir Jónsson,
Baldur Einar Jónsson,
Jóhann Örn Jónsson.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HELGA JÓHANNA ÞORSTEINSDÓTTIR,
Reynihvammi,
Garði,
er látin.
Jarðarförin auglýst síðar.
Þórður Guðmundsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.