Morgunblaðið - 20.10.2003, Blaðsíða 23

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. OKTÓBER 2003 23
var í heimsókn hjá okkur og sat með
fyrrverandi samstarfskonu sinni í
kaffistofunni, þegar hún skyndilega
hrópaði til okkar hinna að hann væri
að deyja. Í fátinu sem greip okkur
kom síðar í ljós að við brugðumst öll
hárrétt við og varð það honum til lífs
að við hófum þegar í stað blástur og
hjartahnoð.
Þegar Halldór komst aftur til með-
vitundar uppi á spítala sólarhring síð-
ar beið ég hjá honum með öndina í
hálsinum ásamt lækni, því vafi lék á
hvort hann myndi vera með réttu
ráði. Hann leit á lækninn og sagði: Þú
ert alltaf í Dýrunum í Hálsaskógi.
Varð okkur ekki um sel, maðurinn
hafði augsýnilega ruglast og ekki heil
brú í því sem hann sagði. Mikill var
léttirinn þegar það rann upp fyrir
okkur að hann hafði samstundis borið
kennsl á lækninn og var einfaldlega
að vísa til þess að sá ágæti maður
hafði sem ungur drengur leikið
bangsabarnið í umræddri sýningu í
Þjóðleikhúsinu!
Halldór var ætíð vinsæll meðal
samstarfsfólks síns. Hann var lúmsk-
ur húmoristi og ákaflega stríðinn og
var oftast léttur í lund. Hann átti við
mikið heilsuleysi að stríða síðari hluta
ævinnar og var margyfirlýstur dauð-
ans matur af læknastétt landsins. En
allt stóð hann þetta af sér. Hann
kvæntist aldrei og var ekki vinamarg-
ur í einkalífinu – sennilega fékk hann
útrás fyrir félagsþörfina í margmenni
og annríki leikhússins – en þeim mun
meiri tryggð hélt hann við þá sem
hann raunverulega hleypti að sér.
Og nú er hann farinn fyrir fullt og
allt. Við sem unnum með honum í
leikhúsinu munum sakna hans um
ókomin ár. Heimsóknir hans voru
orðnar æ strjálli undir lokin og næst
verðum það eflaust við sem heim-
sækjum hann – á nýjum stað, þar sem
hann er örugglega farinn að skipu-
leggja og finna út leiðir til þess að ná í
sem flesta gesti.
Megi minningin um þennan góða
dreng lengi lifa.
Stefán Baldursson.
Ekki get ég látið hjá líða að minn-
ast og kveðja vin minn, félaga og sam-
starfsmann til margra ára. Halldór,
eða Dóri eins og hann var ævinlega
kallaður, var skipstjóri að mennt og
starfaði sem slíkur á stórum fiskiskip-
um bæði í Keflavík og annars staðar
suður með sjó. Hann neyddist þó til
að hætta sjómennsku vegna veikinda
sem hann átti í um skeið, en þegar
hann hafði náð sér af þeim að nokkru
var honum ráðlagt að leggja ekki
framar stund á sjómennsku en fá sér
vinnu í landi. Það var þá sem hann
réðst til Þjóðleikhússins og það var
mikið happ fyrir Þjóðleikhúsið.
Fyrstu árin gegndi hann starfi
dyravarðar við bakinngang hússins,
þar sem leikarar og aðrir starfsmenn
áttu leið um, svo og aðrir sem þangað
áttu erindi. Þetta starf rækti hann af
mikilli trúmennsku og ekki leið á
löngu þar til hann var allra manna
hugljúfi innan hússins. Ég kynntist
Dóra fljótt eins og aðrir og tókst strax
með okkur góð vinátta, ekki síst
vegna þess að við áttum sameiginlegt
áhugamál, sem var skákin. Þær voru
ófáar skákirnar sem við tefldum sam-
an, en Dóri var einkar slunginn skák-
maður.
Síðar var þess farið á leit við Dóra
að hann tæki að sér starf miðasölu-
stjóra Þjóðleikhússins, hann var að
vísu tregur til, en tók þó starfið og
ekki verður annað sagt en hann hafi
sinnt því með sérstakri alúð. Hann
setti sig svo vel inn í gang mála og
hafði svo góða tilfinningu fyrir hvern-
ig ætti og best væri að sýna og selja á
leikritin að álit hans var nánast ómiss-
andi þegar verið var að raða niður
sýningum á sýningardaga.
Halldór hefur gegnum árin mátt
stríða við margvísleg veikindi og oftar
en einu sinni hefur honum vart verið
hugað líf, en honum tókst alltaf að
vinna bug á veikindum sínum og snúa
aftur til starfa við Þjóðleikhúsið jafn
áhugasamur, glaðlyndur og skemmti-
legur og áður. Um miðjan níunda ára-
tuginn var Dóri mjög veikur og lét þá
af störfum miðasölustjóra, en þegar
hann komst til heilsu aftur tók hann
starf á skrifstofu Þjóðleikhússins og
þar starfaði hann þar til hann lét af
störfum sjötugur en eftir það gegndi
hann samt margvíslegum verkefnum
fyrir Þjóðleikhúsið.
Áður en hann veiktist og hann var
ennþá miðasölustjóri var hafist handa
um að tölvuvæða Þjóðleikhúsið og
ekki síst miðasöluna. Eitthvað leist
Dóra ekki vel á þetta mál en lét þó
kyrrt liggja. Hins vegar þegar hann
var kominn til heilsu aftur u.þ.b. ári
seinna og farinn að vinna á skrifstof-
unni þá hafði honum gersamlega snú-
ist hugur og það var hann sem tók
forystu í tölvuvæðingu miðasölunnar
og ásamt tölvufræðingi hönnuðu þeir
og forrituðu eftir forsögn Dóra frá-
bært miðasölukerfi sem var strax tek-
ið í gagnið og gerbreytti allri miða-
sölu og skipulagningu á sýningahaldi
Þjóðleikhússins. Sem dæmi má nefna
að fyrir tölvuvæðinguna var aðeins
hægt að hafa fimm sýningar í sölu í
einu, einfaldlega af því að ekki var
pláss fyrir fleiri aðgöngumiða í miða-
sölunni, en eftir tölvuvæðinguna voru
fjölda sýninga í sölu engin takmörk
sett og aðgöngumiðar prentaðir út
jafnóðum og þeir seldust. Þetta var
bylting. Það þótti og þykir enn mörg-
um með ólíkindum að maður á hans
aldri gæti sett sig svona vel inn í
tölvumál. Hann var líka vakinn og sof-
inn yfir þessu kerfi svo og öðrum
tölvumálum leikhússins. Og það var
ekki lítið sem hann studdi mig í mínu
starfi.
Áreiðanlega mæli ég fyrir munn
flestra vina hans sem sakna hans
mest og minnast fyrir hlýju hans, vin-
áttu og gamansemi. Dóri var bráðgáf-
aður maður og fylgdist alltaf vel með
öllu sem gerðist í þjóðlífinu, hann var
vinmargur og sérstaklega trúr og
tengdur vinum sínum og samstarfs-
fólki. Hann hélt alla tíð sambandi við
sitt fólk. Kankvísa brosið og gaman-
semin var ævinlega með í för.
Það er með söknuði sem ég kveð
vin minn Dóra og votta ég ættingjum
hans öllum samúð mína og konu
minnar.
Gísli Alfreðsson.
Hann Gaggú minn hefur verið besti
vinur minn í næstum 15 ár. Nafnið
„Gaggú“ kom til sögunnar þegarð ég
var um eins árs og allir að reyna að
kenna mér að segja Halldór en ég
sagði alltaf bara „Gaggú“ og frá þeim
degi hef ég alltaf kallað hann Gaggú.
Ég man eftir því þegar ég kallaði
hann alltaf Gaggú klaufa og hafði
hann mjög gaman af að segja mér frá
því. Hann sagði mér oft þessa sögu:
Einu sinni var þegar við vorum úti að
labba og þá sagði ég „Gaggú, hvað er
þetta gula?“ og þá sagði Gaggú „þetta
er blóm sem heitir sóley“ og þá sagði
ég „nei Gaggú klaufi, ekki þetta held-
ur hitt“, þá hafði ég verið að meina
brunahanann.
Þegar við mamma bjuggum í Dan-
mörku sendi hann mér reglulega bréf
sem var mjög oft upp í sex blaðsíður.
Það var mjög gaman því að í næstum
hverju bréfi voru „einu sinni var“-
sögur eins og sú hér fyrir ofan. Í einu
bréfinu skrifaði hann nokkur ljóð um
mig og þau hljóma svona:
Komdu til mín elskan mín
og kúrðu í hálsakoti,
ég vil ekki að tárin þín
haldi öllu á floti.
Elsku litla stúlkan mín
þú sem ert svo undra fögur
alveg eins og sól sem skín
á allra bestu sumardögum.
Þú ert elsku stúlkan mín
þú ert í mínu hjarta
ég vona að Guð minn gefi þér
framtíð alla bjarta.
Næsta ljóð skrifaði hann til lang-
ömmu Þóru heitinnar og mömmu, um
mig:
Viltu heyra vísuna
er ég orti áðan
hún er um litlu stúlkuna
sem þið elskið báðar.
Þessi ljóð eru eitt af því dýrmæt-
asta sem ég gæti hugsað mér og þykir
mér mjög vænt um þau.
Gaggú studdi mig í jazzballettinn
og píanótímana mína. Án hans hefði
ég aldrei getað farið að læra þessa
hluti. Núna er jazzballettinn eitt af
því mikilvægasta sem ég geri í mínu
lífi.
Ég man einu sinni eftir því að ég
skrifaði „óskalista“ yfir það hvað mig
langaði í í afmælisgjöf og það var nú
ekki lítið á þessum lista. m.a. voru
skíðabuxur, vélsleði, bréfsefni o.fl.,
o.fl. Þegar loks kom að afmælisdeg-
inum mínum var ég auðvitað voða
spennt að sjá hvað af þessum hlutum
hann hafði valið. Þegar hann loks
birtist var hann með fullt fangið af
pökkum. Þá hafði hann blessaður
keypt allt það sem stóð á „óskalist-
anum“.
Gaggú minn, þú ert yndislegasta
manneskjan sem ég hef kynnst og er
ég mjög svo heppin að hafa fengið þá
gjöf að þekkja þig. Vertu ávallt Guði
falinn, ég mun alltaf elska þig.
Þín
Aþena Eydís.
Hlýja, örlæti og óeigingirni voru
ásamt öðrum kostum einkenni Hall-
dórs. Ég og dóttir mín vorum svo lán-
samar að fá að kynnast þeim í ríkum
mæli og hófst vinátta okkar er við
deildum heimili með ástkærri ömmu
minni heitinni, en hún og Halldór
höfðu verið nánir vinir um árabil. Vin-
skapur þeirra hófst fyrir áratugum er
þau störfuðu saman í miðasölu Þjóð-
leikhússins og hélst allt til dauðadags.
Halldór var einnig góður vinur föður
míns og fjölskyldu og var ávallt talinn
tilheyra fjölskyldunni.
Aþena kallaði hann alltaf „Gaggú“
og bar hann það nafn með stolti.
Hann gerðist sjálfskipaður verndari
hennar og sinnti því hlutverki af ást
og alúð. Hann var oft á tíðum í hlut-
verki „barnapíunnar“ og sló öðrum
yngri við og frárri á fæti, enda bjó
hann yfir visku og var með með ótal
sögur í farteskinu sem lítil eyru nutu
þess að hlýða á. Hann fór með Aþenu
í fyrstu leikhúsferðina hennar og opn-
aði barnsaugun fyrir undraheimi leik-
hússins, líkt og amma mín gerði þeg-
ar ég var lítil, og voru þau ófá leikritin
sem þau sáu saman í Þjóðleikhúsinu.
Þolinmæði hans, örlæti og umburð-
arlyndi gagnvart litlu stúlkunni var
með eindæmum. Eftir því sem Aþena
litla stækkaði þróaðist sambandið og
varð að einstakri vináttu tveggja
sálna af ólíkri kynslóð. Þó að Halldóri
hafi ekki orðið barna auðið var Aþena
hans barn. Hún naut þeirra forrétt-
inda að alast upp umvafin ást og hlýju
einstaks vinar og aðdáanda. Hans
mesta gleðistund í lífinu var, að hans
sögn, þegar hann gat verið með henni
á fermingardaginn hennar nú í vor.
Er amma féll frá fyrir aðeins 6 mán-
uðum var það honum mikið áfall og
dró við það mjög úr lífsþrótti hans,
enda orðinn þrekaður eftir áralangt
heilsuleysi.
Elsku Gaggú, þín er sárt saknað.
Þú varst okkur mikils virði og er ég
eilíflega þakklát fyrir alla velvildina
og umhyggjuna í garð minn og minn-
ar fjölskyldu. Minningin um einstak-
an vin lifir í hjörtum okkar.
Hvíl í friði,
Sif.
Þökkum öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför okkar ástkæra
föður, tengdaföður, vinar, afa og langafa,
HALLBERGS KRISTINSSONAR,
Iðufelli 2,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki 13-G á
Landspítalanum og heimahlynningu Karitas
fyrir ómetanlega umönnun.
Jóhanna Björk Hallbergsdóttir,
Ólöf Ingibjörg Hallbergsdóttir, Jóhann Garðarsson,
Hafþór Kristinn Hallbergsson, Viktoría Ottósdóttir,
Gunnar Þór Hallbergsson,
Margrét Kjartansdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Elskulegur faðir minn,
HJALTI JÓNSSON,
Borgarhrauni 4,
Grindavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Víðihlíð, Grindavík,
þriðjudaginn 14. október.
Jarðarförin fer fram frá Grindavíkurkirkju mið-
vikudaginn 22. október kl. 14.00.
Fyrir hönd systkina minna og annarra aðstandenda,
Kristín Hjaltadóttir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, fósturfaðir,
tengdafaðir og afi,
HÖRÐUR RUNÓLFSSON,
Austurgötu 22B,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju
miðvikudaginn 22. október kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en
þeim sem vildu minnast hans er bent á
Minningarsjóð krabbameinslækningadeildar 11E
og Heimahjúkrunarþjónustuna Karitas.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hafrún Lára Bjarnadóttir,
Þröstur Harðarson,
börn, fósturbörn, tengdabörn
og barnabörn.
Systir mín,
GUÐRÚN ÞORVALDSDÓTTIR,
lést á Droplaugarstöðum föstudaginn
17. október.
Jarðarförin auglýst síðar.
Björg Hafsteins.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
JÓN S. JÓNSSON,
Brekkubraut 3,
Akranesi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness laugardaginn
18. október. Útförin auglýst síðar.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Guðrún Karítas Albertsdóttir.
Elskuleg móðir okkar,
SIGRÚN PÉTURSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Ási í Hveragerði að
kvöldi 17. október. Jarðarför auglýst síðar,
Elísabet og Jódís Sigurðardætur.
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endurgjalds-
laust alla daga vikunnar. Greinunum má skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is - svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist) eða
á disklingi og þarf útprentun þá að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina
símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og heimasíma). Tekið
er á móti afmælis- og minningargreinum á 1. hæð í húsi Morgunblaðsins,
Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrifstofu Morgunblaðsins Kaupvangs-
stræti 1 á Akureyri. Ekki er tekið við handskrifuðum greinum.
Minningargreinum þarf að fylgja formáli með upplýsingum um hvar og
hvenær sá sem fjallað er um er fæddur, hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin verður gerð og
klukkan hvað.
Birting minningargreina